Suddenly, a group of people came up

Suddenly, a group of people came uphill!

In droves, about 200 children entered. They were accompanied by their parents, totaling to around 300 people. They were all dressed in black!

“It’s the children!”

“The children who were helped by Uncle Wei?”

“Quick, let’s get an interview. Bring the camera!”

The reporters were all excited and quickly went over in groups of three or five.

At the side, when the people who came to attend the memorial saw this, they were feeling shocked. This whole group of people, the children and their parents who were dressed in black, had their lives touched by Editor Wei? Seeing such a large number of people, it didn’t seem like anyone had given the wake a miss! Maybe Editor Wei did not put this at heart or maybe he did not even know which child he had helped before. But… All of the children had remembered him! The children would never forget him, for he had rescued them when they had nowhere else to turn to. Father Wei had reached out his old pair of hands to them in their time of need!

It was almost time.

The children and their parents did not give any interviews, but went straight into the memorial hall. Many of them were crying as they walked in. This made the mood even more solemn and sorrowful.

“Let’s go inside.” Hou Ge said.

Dafei nodded, “Let’s go. Brother Hu and the colleagues from the television station are already inside.”

Xiao Lu also followed along, walking a few steps before turning her head around, “Teacher Zhang, aren’t you going in?”

Zhang Ye stood at this spot, not moving, “You guys go on in first. I can’t stand the mood inside. I will have a smoke out here first. Don’t wait for me.”

Hou Ge sighed, “Alright then.”

After they left, Zhang Ye no longer kept away from the rain. He stood in the drizzle and lit up a cigarette. When the cigarette was extinguished by the rain, he would light another stick. He didn’t hold an umbrella.

The people arrived one by one.

At last, Zhang Ye saw Wang Shuixin and his secretary arriving from a distance not too far away. There were a few people beside him as well. Seeing how they looked, he guessed that they must be the television station’s Leaders!

The television station’s Leader went in first.

Wang Shuixin and his secretary stayed outside to have a smoke and did not notice Zhang Ye behind them not too far away.

He heard Wang Shuixin saying, “My newly composed poem, did you bring it to them?”

“I have already brought it over there,” the secretary said. “I passed it to the program team last night, informing them that we will be using it at the next program. That program’s ratings are quite good, so there would surely be an effect. Your poem was too well written. Every one of them is a classic.”

Wang Shuixin nodded, “Don’t bootlick. Hur hur. Let’s go.”

Extinguishing the cigarette butts, the two of them went inside to the memorial hall. They were smiling as they talked, giving no consideration to Editor Wei’s death. Not only that, they even looked like they were happy!

Zhang Ye’s heart was now cold. Even at this time, you can still laugh? Still thinking about your reputation? Fine! I want to see how long your reputation can last!

With a step, Zhang Ye started walking towards the memorial hall!

His purpose today was to bring that guy down with him!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทันใดนั้น กลุ่มคนมาปั่นใน droves, 200 เด็กป้อน พวกเขาได้มาพร้อมกับพ่อแม่ รวมประมาณ 300 คน พวกเขาได้ทั้งหมดแต่งกายในชุดสีดำ"มันเป็นเด็ก""เด็กที่ถูกช่วยเหลือ โดย Wei ลุงหรือ""รวดเร็ว ได้รับการสัมภาษณ์ ยกกล้องข่าวทั้งหมดตื่นเต้น และไปอย่างรวดเร็วกว่าในกลุ่มของสามหรือห้าด้านข้าง เมื่อเห็นคนที่มาเข้าร่วมการระลึกนี้ พวกเขากำลังรู้สึกตกใจ กลุ่มนี้ทั้งคน เด็ก และผู้ปกครองที่ได้แต่งตัวในสีดำ มีชีวิตสัมผัส โดย Wei แก้ไข เห็นดังกล่าวคนจำนวนมาก มันไม่เหมือนใครให้ปลุกพลาด บางทีแก้ไขเว่ยไม่ได้ใส่นี้หัวใจ หรือบางทีเขาไม่ได้รู้เด็กซึ่งเขาได้ช่วยให้ก่อน แต่... ทั้งหมดของเด็กได้จดจำเขา เด็กจะไม่มีวันลืมเขา สำหรับเขาได้ช่วยเหลือพวกเขาเมื่อพวกเขาเข้าใจการ พ่อ Wei ได้เอื้อมมือให้คู่เก่าของเขาในเวลาของความต้องการมันเป็นเวลาเกือบเด็กและผู้ปกครองได้ให้สัมภาษณ์ใด ๆ แต่ตรงไปอนุสรณ์สถาน หลายคนก็ร้องไห้ทั้งใน นี้ทำอารมณ์ขรึมยิ่ง และครอบครัว"ลองไปภายใน" Hou Ge กล่าวเลยต้อง Dafei "ไปให้ หูพี่ชายและเพื่อนร่วมงานจากสถานีโทรทัศน์อยู่ภายใน"Xiao Lu ยังตามไป เดินไม่กี่ก้าวก่อนที่จะหันหัวของเธอรอบ "ครูจาง ไม่ได้คุณจะในจางเย่ยืนที่จุดนี้ ไม่เคลื่อนไหว "พวกคุณไปก่อน ไม่สามารถยืนอารมณ์ภายใน จะได้มีควันออกจากที่นี่ก่อน ไม่รอให้ฉัน"ถอนหายใจ Hou Ge, "Alright แล้วกัน"หลังจากที่พวกเขาซ้าย จางเย่ไม่เก็บห่างจากฝน เขายืนอยู่ในฝนละออง และไฟจากบุหรี่ เมื่อบุหรี่ถูกดับ โดยฝน เขาจะสว่างไม้อื่น เขาไม่มีร่มคนหนึ่งที่มาถึงในที่สุด จางเย่เห็นวัง Shuixin และเลขานุการมาจากระยะทางไม่ไกลเกินไป ได้กี่คนอยู่ข้างเขาอีกด้วย เห็นวิธีดู เขาคาดเดาว่า จะต้องมีผู้นำของสถานีโทรทัศน์ผู้นำของสถานีโทรทัศน์ไปในครั้งแรกวัง Shuixin และเลขานุการอยู่ภายนอกที่จะสูบ และไม่สังเกตเห็นจางเย่อยู่ด้านหลังไม่ไกลเกินไปเขาได้ยิน Shuixin วังพูดว่า "บทกวีของฉันประกอบด้วยใหม่ ได้คุณนำพวกเขา"เลขานุการกล่าวว่า "มีแล้วอัญเชิญมาโน่น "ผมผ่านมันไปยังทีมโปรแกรมคืนสุดท้าย แจ้งว่า เราจะใช้มันที่โปรแกรมถัดไป จัดอันดับของโปรแกรมนั้นจะค่อนข้างดี จึงย่อมจะมีผลกระทบต่อ บทกวีของคุณถูกเขียนดีเกินไป พวกเขาเป็นคลาสสิก"เลยต้อง Shuixin วัง "ไม่ bootlick เฮอร์โปรดักส์เฮอร์โปรดักส์ ลองไป"ต่อสู้ก้นบุหรี่ ของพวกเขาไปภายในอนุสรณ์สถาน พวกเขาได้ยิ้มที่พูด ไม่พิจารณาแก้ไข Wei ตาย ไม่เพียงแค่นั้น พวกเขาแม้จะดูเหมือนว่าพวกเขามีความสุขจางเย่ของหัวใจเวลานี้เย็น แม้ในเวลานี้ คุณสามารถยังคงหัวเราะ ยังคงคิดถึงชื่อเสียงของคุณ ดี อยากดูนานนานชื่อเสียงของคุณขั้นตอนที่ จางเย่เริ่มเดินไปหอรำลึกวัตถุประสงค์ของเขาคือการ นำคนนั้นลงกับเขาวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทันใดนั้นกลุ่มคนที่มาขึ้นเนิน!

ใน droves ประมาณ 200 เด็กเข้ามา พวกเขาได้รับมาพร้อมกับพ่อแม่ของพวกเขารวมเป็นเงินทั้งสิ้นประมาณ 300 คน พวกเขาได้รับการแต่งตัวทั้งหมดในสีดำ!

"มันเป็นเด็ก!"

"เด็กที่ได้รับการช่วยเหลือจากลุงเหว่ย?"

"Quick ให้ของได้รับการสัมภาษณ์ นำกล้อง! "

ผู้สื่อข่าวมีความตื่นเต้นทั้งหมดได้อย่างรวดเร็วและเดินไปในกลุ่มของสามหรือห้า.

ที่ด้านข้างเมื่อคนที่มาเข้าร่วมระลึกเห็นนี้พวกเขามีความรู้สึกตกใจ กลุ่มนี้มีทั้งคนที่เด็กและผู้ปกครองที่ได้รับการแต่งกายในชุดสีดำมีชีวิตของพวกเขาสัมผัสโดยบรรณาธิการเหว่ย? เห็นดังกล่าวเป็นจำนวนมากของผู้คนก็ไม่ได้ดูเหมือนทุกคนได้รับการปลุกพลาด! อาจจะแก้ไขเหว่ยไม่ได้ใส่นี้ที่หัวใจหรือบางทีเขาอาจจะไม่ได้รู้ว่าที่เด็กเขาได้ช่วยก่อน แต่ ... ทั้งหมดของเด็กจำได้ว่าเขา! เด็กจะไม่ลืมเขาเพราะเขาได้ช่วยชีวิตพวกเขาเมื่อพวกเขามีที่ไหนที่จะหันไป พระบิดา Wei ได้เอื้อมมือออกคู่เก่าของเขาจากมือกับพวกเขาในเวลาที่พวกเขาต้อง!

มันเป็นเวลาเกือบ.

เด็ก ๆ และผู้ปกครองของพวกเขาไม่ได้ให้สัมภาษณ์ใด ๆ แต่เดินตรงเข้าไปในหอรำลึก หลายคนร้องไห้ขณะที่พวกเขาเดินเข้ามาใน. นี้ทำให้อารมณ์มากยิ่งขึ้นอันศักดิ์สิทธิ์และเป็นทุกข์.

"Let 's ไปภายใน." Hou จีอีกล่าวว่า.

Dafei พยักหน้า "Let' s go บราเดอร์หูและเพื่อนร่วมงานจากสถานีโทรทัศน์ที่มีอยู่แล้วภายใน. "

Xiao Lu ยังตามพร้อมเดินไม่กี่ขั้นตอนก่อนที่จะหันหัวของเธอไปรอบ ๆ " อาจารย์จางไม่ได้คุณจะไปมีอะไรบ้าง? "

จางเจ้ายืนอยู่ที่จุดนี้ไม่ได้ ย้าย "พวกคุณไปในครั้งแรก ฉันไม่สามารถยืนอารมณ์ภายใน ก็จะมีควันออกจากที่นี่ครั้งแรก อย่ารอคอยสำหรับฉัน. "

Hou Ge ถอนหายใจ" เอาล่ะ. "

หลังจากที่พวกเขาได้ใส่จางเจ้าไม่เก็บไว้ห่างจากสายฝน เขาลุกขึ้นยืนในฝนตกปรอยๆและสว่างขึ้นบุหรี่ เมื่อบุหรี่ก็ดับด้วยน้ำฝนเขาจะติดสว่างอีก เขาไม่ได้ถือร่ม.

คนที่มาถึงหนึ่งโดยหนึ่ง.

ที่ล่าสุด Zhang ท่านทั้งหลายเห็นวัง Shuixin และเลขานุการของเขามาจากระยะทางที่อยู่ห่างไกลไม่มากเกินไป มีไม่กี่คนที่อยู่เคียงข้างเขาเช่นกัน เห็นว่าพวกเขามองเขาเดาว่าพวกเขาจะต้องเป็นผู้นำสถานีโทรทัศน์ของ!

ผู้นำสถานีโทรทัศน์ไปในครั้งแรก.

วัง Shuixin และเลขานุการของเขาอยู่ข้างนอกจะมีควันและไม่ได้สังเกตเห็นจางเจ้าอยู่เบื้องหลังพวกเขาไม่ไกล.

เขาได้ยินเสียง วัง Shuixin ว่า "บทกวีที่แต่งขึ้นใหม่ของฉันคุณก็นำมันไปได้อย่างไร"

"ผมได้นำมันไปแล้วมี" เลขาฯ กล่าวว่า "ผมผ่านมันให้กับทีมงานโปรแกรมคืนที่ผ่านมาบอกพวกเขาว่าเราจะใช้มันในโปรแกรมต่อไป การจัดอันดับของโปรแกรมที่ดีมากดังนั้นมีแน่นอนจะมีผล บทกวีของคุณถูกเขียนได้ดีมากเกินไป ทุกหนึ่งของพวกเขาเป็นคลาสสิก. "

วัง Shuixin พยักหน้า" อย่า bootlick เฮอร์เฮอร์ Let 's go. "

ดับก้นบุหรี่ที่สองของพวกเขาเข้าไปข้างในไป Memorial Hall พวกเขากำลังยิ้มขณะที่พวกเขาพูดคุยกันให้พิจารณาไปสู่ความตายบรรณาธิการ Wei ไม่มี ไม่เพียง แต่ที่พวกเขายังดูเหมือนว่าพวกเขามีความสุข!

หัวใจจางเยตอนนี้อากาศหนาวเย็น แม้ในเวลานี้คุณยังสามารถหัวเราะ? ยังคงคิดเกี่ยวกับชื่อเสียงของคุณหรือไม่ ละเอียด! ฉันต้องการที่จะดูว่านานชื่อเสียงของคุณสามารถล่าสุด!

ด้วยขั้นตอนจางเจ้าเริ่มเดินต่อ Memorial Hall!

พระประสงค์ของพระองค์วันนี้เป็นวันที่จะนำคนที่แต่งตัวประหลาดลงไปกับเขา!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อยู่ๆก็มีกลุ่มบุคคลมาขึ้นเขาอีกเป็นกลุ่ม ๆประมาณ 200 ลูกป้อน พวกเขามาพร้อมกับผู้ปกครอง รวมประมาณ 300 คน พวกเขาสวมใส่ทั้งหมดในสีดำ" มันเป็นเด็ก "" เด็กที่ถูกช่วยโดยลุงมั้ย ? "" เร็วเถอะ ไปสัมภาษณ์ เอากล้องไป ! "นักข่าวต่างพากันตื่นเต้นและรวดเร็วไปในกลุ่มสามหรือห้าที่ด้านข้าง เมื่อคนที่มาเข้าร่วมพิธีเห็นอย่างนั้นก็รู้สึกตกใจ คนทั้งกลุ่มนี้ เด็กและพ่อแม่ของพวกเขาที่สวมชุดสีดำ มีชีวิตสัมผัสโดยบรรณาธิการเว่ย ? เห็นเช่นคนจํานวนมาก ดูไม่เหมือนใครให้ปลุกคุณ ! บางทีบรรณาธิการเว่ยไม่ได้ใส่ใจ หรือบางทีเขาอาจจะไม่รู้ เด็กที่เขาเคยช่วยก่อน แต่ . . . . . . . ทั้งหมดของเด็กได้จดจำเขา เด็กจะไม่มีวันลืมเขาได้ช่วยเหลือพวกเขาเมื่อพวกเขามีไม่มีที่ไหนเลยที่จะเปิดการ พ่อเว่ยได้ถึงออกคู่เก่าของเขามือพวกเขาในเวลาของความต้องการของพวกเขามันเกือบถึงเวลาเด็กและผู้ปกครองของพวกเขาไม่ได้ให้สัมภาษณ์ใด ๆ แต่ไปตรงเข้า Memorial Hall หลายของพวกเขาร้องไห้ พวกเขาเดินเข้ามา นี้ทำให้อารมณ์ยิ่งเคร่งขรึม และความโศกเศร้า" เข้าไปข้างในกันเถอะ " หูเกอ กล่าวdafei พยักหน้า " กันเถอะ น้องโฮและเพื่อนร่วมงานจากสถานีโทรทัศน์ที่มีอยู่แล้วภายใน " .เสี่ยวลู่ก็ทำตาม เดินไปไม่กี่ก้าว ก่อนหันหัวของเธอรอบ อาจารย์จาง ไม่ไปเหรอ ? "จาง ท่านยืนอยู่ที่จุดนี้ไม่ย้าย " พวกนายเข้าไปก่อน ฉันไม่สามารถยืนอารมณ์ภายใน จะมีควันออกมาก่อน ไม่ต้องรอฉันหูเกอถอนหายใจ " ก็ได้ "หลังจากที่พวกเขาซ้าย จาง ท่านไม่เก็บหนีฝน เขายืนอยู่ในฝน และจุดบุหรี่ขึ้น . เมื่อบุหรี่ถูกดับโดยฝน เขาจะจุดติดอีก เขาไม่ได้ถือร่มคนมาถึงหนึ่งโดยหนึ่งในที่สุดจางเยเห็นวัง shuixin และเลขาของเขามาถึงจากระยะทางไม่ไกลเกินไป มีไม่กี่คนที่อยู่ข้างๆเขาเช่นกัน ได้เห็นวิธีที่พวกเขามอง เขาเดาว่าเขาต้องเป็นสถานีโทรทัศน์ของผู้นำหัวหน้าสถานีก็เข้าไปก่อนวัง shuixin และเลขานุการของเขาอยู่ข้างนอกต้องมีควัน และไม่ได้สังเกตจาง ท่านอยู่เบื้องหลังพวกเขาอยู่ไม่ไกลเขาได้ยิน shuixin วังกล่าวว่า " ผมเพิ่งแต่งบทกวี คุณเอาให้พวกเขา "" ผมได้นำมันตรงนั้น " เลขาฯ กล่าว " ฉันผ่านมันเพื่อโปรแกรมทีมเมื่อคืน บอกพวกเขาว่า เราจะใช้มันในโปรแกรมต่อไป การจัดอันดับของโปรแกรมที่ค่อนข้างดี จึงจะได้ผล บทกลอนของคุณเขียนได้ดีด้วย ทุกหนึ่งของพวกเขาเป็นคลาสสิก”วัง shuixin พยักหน้า " ไม่ประจบสอพลอ . hur hur . ไปกันเถอะ "การดับก้นบุหรี่ พวกเขาสองคนเข้าไป Memorial Hall เขามีรอยยิ้มที่พวกเขาพูดให้ไม่พิจารณาแก้ไข เว่ย ตาย ไม่เพียง แต่ที่พวกเขาดูเหมือนพวกเขามีความสุข !หัวใจของจางจงอยู่เย็น เวลานี้แล้ว เธอยังหัวเราะได้อีกเหรอ ยังคิดเกี่ยวกับชื่อเสียงของคุณ ดี ! ฉันต้องการที่จะเห็นนานแค่ไหนชื่อเสียงของคุณสามารถล่าสุด !กับขั้นตอน จางเจ้าเริ่มเดินเข้าหาหอรำลึก !จุดประสงค์ของเขาในวันนี้คือเอาคนนั้นลงกับเขา