quinones, hemiquinones and free rad

quinones, hemiquinones and free radicals (ROIs and NIRs) in the absence
of an infectious process, leads to an unnecessary and useless energy
overload for the shrimp,which can damage tissues (BARRACCO et al.,
2008). It is likely that, at the beginning of our experiment, the shrimp
have had a rise in PO activity, but as they were being fed a diet containing
bacteria for 42 days, a reduction may have happened in this
response, being a long time in contact with the molecular pattern of
the pathogen, contrary to the control, which had an increase.
The determination of binder serum concentration was higher
(p b 0.05) in the group treated with the diet supplemented with
probiotics (Bacillus spp.) than the control (Fig. 2d). Ramírez et al.
(2013) also reported an increase in serum binder content against
V. alginolyticus in the group treated with probiotics (Lactobacillus
plantarum) and in the symbiotic group (L.s plantarum + inulin) prior
to infection. The increased binder content causes an increase in the
ability to recognize these proteins in shrimp treated with the diet
supplemented with probiotics (Bacillus spp.), since lectins are pattern
recognition proteins (PRP) able to agglutinate cells which have carbohydrates
in their composition, from both Gram-positive and Gramnegative
bacteria (Barracco et al., 2008). An agglutinin group that
binds to LBP-type bacterial LPS (lipopolysaccharide) was isolated and
characterized in crayfish Pacifastacus leniusculus (Kopácek et al.,
1993), and in shrimp Farfantepenaeus californiensis (Vargas-Albones
et al., 1993), Litopenaeus schmitti (Cominetti et al., 2002) and
P. monodon (Luo et al., 2006). They all bind to LPS, suggesting that
they have an important role in the control of infections caused by
Gram-negative bacteria such as those from the genus Vibrio, which
can be pathogenic for shrimp. Lectins of P. monodon (Luo et al., 2006;
Ratanapo and Chulavatnatol, 1992), F. californiensis (Vargas-Albones
et al., 1993) Parapenaeus longirostris (Fragkiadakis and Stratakis, 1995)
and Macrobrachium rosenbergii (Vázquez et al., 1997) were able to
agglutinate different species of bacteria, some of which are able to
agglutinate pathogenic species of the Vibrio genus.
Quantitation of intracellular production of superoxide anions stimulated
by the inductors used only demonstrated a significant difference
(p b 0.05) in the laminarin inductor in relation to the baseline in the
control group, whereas in the group treated with probiotics Bacillus
spp., all inductors were able to significantly increase (p b 0.05) O2
− production,
except for the LPS inductor (Fig. 3). Therefore, laminarin was
the best inductor for both groups. Guertler et al. (2010) observed a
higher (p b 0.05) baseline production of superoxide anion in visually
impaired animals of the species L. vannamei than in healthy animals of
L. vannamei, L. schmitti and Farfantepenaeus paulensis. These authors
also reported that the inductors that showed better immune stimulation
in vitro were laminarin (β-1,3 glucans) and LPS (lipopolysaccharide).
Costa et al. (2009b) saw similar results: they used zymosan as
inductor of the intracellular O2
− production in L. vannamei with
advanced signs of the IMNV disease and observed an increase both at
baseline and after induction. In this study, no statistical differences
were observed in the LPS inductor, which would be very relevant,
since LPS is a component of Gram-negative bacteria, which are the
major pathogenic microorganisms for shrimp, such as Vibrionaceae.
Possibly, these results are related to the bioflakes systemwhere shrimps
were being held before the experiment, where there is a considerable
amount of bacteria in the water, which may account for a low response
of animals when subjected to LPS inductor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

quinones, hemiquinones และอนุมูลอิสระ (ROIs และคุณภาพ) ในการขาดงานกระบวนการติดเชื้อ การนำไปสู่พลังงานไม่จำเป็น และไม่มีประโยชน์โอเวอร์โหลดสำหรับกุ้ง ซึ่งสามารถทำลายเนื้อเยื่อ (BARRACCO et al.,ปี 2008) มีแนวโน้มที่ จุดเริ่มต้นของเราทดลอง กุ้งมีเพิ่มขึ้นในกิจกรรม PO แต่เหล่านั้น มีการเลี้ยงอาหารที่ประกอบด้วยแบคทีเรียสำหรับ 42 วัน ลดอาจเกิดขึ้นในตอบ เป็นเวลานานกับรูปแบบโมเลกุลของการศึกษา ขัดกับควบคุม ซึ่งมีการเพิ่มขึ้นความมุ่งมั่นของ binder เซรั่มเข้มข้นสูง(p b 0.05) ในกลุ่มที่รักษา ด้วยอาหารเสริมด้วยprobiotics (คัดโอ) มากกว่าการควบคุม (Fig. 2d) Ramírez et al(2013) ได้รายงานการเพิ่มขึ้นของ serum binder เนื้อหากับV. alginolyticus ในกลุ่มที่รักษา ด้วย probiotics (แลคโตบาซิลลัสplantarum) และ ใน symbiotic กลุ่ม (L.s plantarum + inulin) ก่อนการติดเชื้อ เนื้อหา binder ที่เพิ่มขึ้นทำให้เกิดการเพิ่มการความสามารถในการรับรู้เหล่านี้โปรตีนในกุ้งที่รับอาหารเสริม ด้วย probiotics (คัดโอ), ตั้งแต่ lectins เป็นลวดลายจำแนกโปรตีน (PRP) ต้อง agglutinate เซลล์ซึ่งมีคาร์โบไฮเดรตในองค์ประกอบของพวกเขา จากทั้งแบคทีเรียแกรมบวก และ Gramnegativeแบคทีเรีย (Barracco et al., 2008) Agglutinin เป็นกลุ่มที่binds ไป LPS แบคทีเรียชนิดแอลบีพี (lipopolysaccharide) ถูกแยก และลักษณะในเครย์ฟิช Pacifastacus leniusculus (Kopácek et al.,1993), และ ในกุ้ง californiensis Farfantepenaeus (Vargas Albonesร้อยเอ็ด al., 1993), Litopenaeus schmitti (Cominetti และ al., 2002) และP. monodon (Luo et al., 2006) พวกเขาผูกกับ LPS แนะนำที่ได้มีบทบาทสำคัญในการควบคุมการติดเชื้อที่เกิดจากแบคทีเรียแบคทีเรียแกรมลบเช่นจากตระกูลนี้ต่อ ซึ่งสามารถ pathogenic สำหรับกุ้ง Lectins P. monodon (Luo et al., 2006Ratanapo และ Chulavatnatol, 1992), F. californiensis (Vargas Albonesร้อยเอ็ด al., 1993) Parapenaeus longirostris (Fragkiadakis และ Stratakis, 1995)และกุ้งก้ามกราม (Vázquez และ al., 1997) สามารถagglutinate พันธุ์แบคทีเรีย ซึ่งจะแตกต่างกันagglutinate pathogenic พันธุ์ตระกูลนี้ต่อการวิเคราะห์หาปริมาณผลิต intracellular ขาวกระตุ้น anions ซูเปอร์ออกไซด์โดยประเทศที่ใช้เท่านั้นที่แสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ(p b 0.05) ในมือ laminarin เกี่ยวกับพื้นฐานในการควบคุมกลุ่ม ในขณะที่ในกลุ่มที่รักษา ด้วย probiotics คัดโอ ทุกประเทศมีความสามารถเพิ่ม (p b 0.05) O2การผลิต−ยกเว้นมือ LPS (Fig. 3) ดังนั้น laminarin ถูกมือดีที่สุดสำหรับทั้งกลุ่ม Guertler et al. (2010) สังเกตการผลิตสูง (p b 0.05) พื้นฐานของ anion ซูเปอร์ออกไซด์ในสายตาชนิด L. vannamei กว่าในสัตว์สุขภาพสัตว์พิการL. vannamei, L. schmitti และ Farfantepenaeus paulensis ผู้เขียนเหล่านี้นอกจากนี้ยัง รายงานว่า ประเทศที่พบว่ากระตุ้นภูมิคุ้มกันดีกว่าการเพาะเลี้ยงถูก laminarin (glucans β-1,3) และ LPS (lipopolysaccharide)คอสตา et al. (2009b) เห็นผลลัพธ์ที่คล้ายกัน: จะใช้ zymosan เป็นมือของ intracellular O2ผลิต− L. vannamei ด้วยขั้นสูงของโรค IMNV และสังเกตการเพิ่มขึ้นทั้งที่พื้นฐานและหลัง จากการเหนี่ยวนำ ในการศึกษานี้ ไม่มีความแตกต่างทางสถิติสุภัคมือ LPS ซึ่งจะเกี่ยวข้องมากLPS เป็น ส่วนประกอบของแบคทีเรียแบคทีเรียแกรมลบ ซึ่งเป็นสำคัญจุลินทรีย์ก่อโรคในกุ้ง เช่น Vibrionaceaeอาจ ผลลัพธ์เหล่านี้เกี่ยวข้องกับกุ้ง systemwhere bioflakesมีขึ้นก่อนการทดลอง มีเป็นจำนวนมากจำนวนแบคทีเรียในน้ำ อาจบัญชีการตอบสนองต่ำสุดสัตว์เมื่อต้องมือ LPS

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Quinones, hemiquinones และอนุมูลอิสระ (ROIs และ Nirs)
ในกรณีที่ไม่มีของขั้นตอนการติดเชื้อนำไปสู่พลังงานที่ไม่จำเป็นและไม่มีประโยชน์เกินกุ้งซึ่งสามารถสร้างความเสียหายเนื้อเยื่อ
(Barracco et al.,
2008) มันเป็นไปได้ว่าที่จุดเริ่มต้นของการทดลองของเรา,
กุ้งมีการเพิ่มขึ้นของกิจกรรม, PO
แต่เป็นพวกเขาถูกเลี้ยงด้วยอาหารที่มีเชื้อแบคทีเรียที่42
วันลดลงอาจจะเกิดขึ้นในการตอบสนองเป็นเวลานานในติดต่อกับรูปแบบโมเลกุลของเชื้อโรคที่ขัดต่อการควบคุมที่มีการเพิ่มขึ้น. กำหนดความเข้มข้นของซีรั่มสารยึดเกาะเป็นที่สูงขึ้น(Pb 0.05) ในกลุ่มที่รับการรักษาด้วยการรับประทานอาหารที่เสริมด้วยโปรไบโอติก (Bacillus spp.) กว่าควบคุม ( รูปที่. 2d) Ramírez et al. (2013) นอกจากนี้ยังรายงานการเพิ่มขึ้นในเนื้อหาของซีรั่มสารยึดเกาะกับโวลต์ alginolyticus ในกลุ่มที่ได้รับการรักษาที่มีโปรไบโอติก (Lactobacillus plantarum) และในกลุ่มชีวภาพ (แอลเอ plantarum + อินนูลิน) ก่อนการติดเชื้อ เนื้อหาสารยึดเกาะที่เพิ่มขึ้นทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นของความสามารถในการรับรู้โปรตีนเหล่านี้ในกุ้งรับการรักษาด้วยการรับประทานอาหารที่เสริมด้วยโปรไบโอติก(Bacillus spp.) ตั้งแต่เลคตินที่มีรูปแบบโปรตีนที่ได้รับการยอมรับ(PRP) สามารถที่จะเกาะติดกันเซลล์ที่มีคาร์โบไฮเดรตในองค์ประกอบของพวกเขาจากทั้งแกรมบวกและ Gramnegative แบคทีเรีย (Barracco et al., 2008) กลุ่ม agglutinin ที่ผูกกับแบคทีเรียLBP ชนิด LPS (lipopolysaccharide) เป็นโดดเดี่ยวและโดดเด่นในกุ้งPacifastacus leniusculus (Kopácek et al., 1993) และในกุ้ง Farfantepenaeus californiensis (วาร์กัส-Albones et al., 1993), แวนนา schmitti ( Cominetti et al., 2002) และพี กุลาดำ (Luo et al., 2006) พวกเขาทั้งหมดผูกกับ LPS บอกว่าพวกเขามีบทบาทสำคัญในการควบคุมการติดเชื้อที่เกิดจากแบคทีเรียแกรมลบเช่นจากสกุลVibrio ซึ่งสามารถทำให้เกิดโรคกุ้ง เลคตินของกุ้งกุลาดำ (Luo et al, 2006;. รัตนาและ Chulavatnatol, 1992), เอฟ californiensis (วาร์กัส-Albones et al, 1993). Parapenaeus longirostris (Fragkiadakis และ Stratakis, 1995) และ Macrobrachium rosenbergii (Vázquez et al, , 1997) ก็สามารถที่จะเกาะติดกันชนิดที่แตกต่างกันของแบคทีเรียบางส่วนที่มีความสามารถในการเกาะติดกันชนิดที่ทำให้เกิดโรคของสกุลVibrio. ปริมาณการผลิตภายในเซลล์ของแอนไอออน superoxide กระตุ้นโดยการเหนี่ยวนำที่ใช้แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างเพียงอย่างมีนัยสำคัญ(Pb 0.05) laminarin เหนี่ยวนำในความสัมพันธ์กับพื้นฐานในการที่กลุ่มควบคุมในขณะที่ในกลุ่มที่รักษาด้วยโปรไบโอติกแบคทีเรียBacillus spp ตัวเหนี่ยวนำทุกคนสามารถที่จะเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (Pb 0.05) O2. การผลิต - ยกเว้นตัวเหนี่ยวนำ LPS. (รูปที่ 3) ดังนั้น laminarin เป็นเหนี่ยวนำที่ดีที่สุดสำหรับทั้งสองกลุ่ม Guertler et al, (2010) สังเกตที่สูงขึ้น(Pb 0.05) การผลิตพื้นฐานของไอออน superoxide ในสายตาสัตว์ที่มีความบกพร่องของสายพันธุ์กุ้งขาวกว่าในสัตว์มีสุขภาพดีของแอล vannamei ลิตร schmitti และ Farfantepenaeus paulensis ผู้เขียนเหล่านี้ยังมีรายงานว่าเหนี่ยวนำที่แสดงให้เห็นว่าการกระตุ้นภูมิคุ้มกันที่ดีขึ้นในหลอดทดลองถูกlaminarin (β-1,3 กลูแคน) และ LPS (lipopolysaccharide). คอสตา, et al (2009b) เห็นผลที่คล้ายกัน: พวกเขาใช้ zymosan เป็นตัวเหนี่ยวนำเซลล์ของO2 - การผลิตในกุ้งขาวที่มีสัญญาณขั้นสูงของโรคIMNV และสังเกตเห็นการเพิ่มขึ้นทั้งที่พื้นฐานและหลังการเหนี่ยวนำ ในการศึกษานี้ไม่แตกต่างกันทางสถิติพบในตัวเหนี่ยวนำซีรี่ส์ซึ่งจะมีความเกี่ยวข้องมากตั้งแต่LPS เป็นส่วนประกอบของแบคทีเรียแกรมลบซึ่งเป็นเชื้อจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรคที่สำคัญสำหรับกุ้งเช่นVibrionaceae. อาจจะเป็นผลลัพธ์เหล่านี้มีความสัมพันธ์กัน เพื่อกุ้ง bioflakes systemwhere ถูกจัดขึ้นก่อนการทดลองที่มีเป็นจำนวนมากปริมาณของเชื้อแบคทีเรียในน้ำซึ่งอาจบัญชีสำหรับการตอบสนองที่ต่ำของสัตว์เมื่ออยู่ภายใต้การเหนี่ยวนำซีรี่ส์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ควินโนนและสารอนุมูลอิสระ ( และ hemiquinones รัวร์ nirs ) ในกรณีที่ไม่มี
ของกระบวนการติดเชื้อ ทำให้ไม่จำเป็นและไม่มีประโยชน์พลังงาน
เกินพิกัดสำหรับกุ้ง ซึ่งสามารถทำลายเนื้อเยื่อ ( barracco et al . ,
2008 ) มีแนวโน้มว่า ที่จุดเริ่มต้นของการทดลองของเรา กุ้ง
มีเพิ่มขึ้นในกิจกรรมของปอ แต่เป็นพวกเขาได้รับอาหารที่มีแบคทีเรีย
42 วันการลดอาจจะเกิดขึ้นในการตอบสนองนี้
เป็นเวลานานในการติดต่อกับรูปแบบโมเลกุล
เชื้อโรค ต่อการควบคุม ซึ่งมีเพิ่มขึ้น การประสาน เซรั่มเข้มข้น

( P B สูงกว่า 0.05 ) ในกลุ่มที่ได้รับอาหารที่เสริมด้วยโปรไบโอติก
( Bacillus spp . ) มากกว่าการควบคุม ( รูปที่ 2 ) Ram í rez et al .
( 2013 ) ยังมีรายงานเพิ่มขึ้นในซีรั่มประสานเนื้อหากับ
V . alginolyticus ในกลุ่มการรักษาด้วยโปรไบโอติก ( Lactobacillus plantarum
) และในกลุ่มที่อาศัย ( l.s plantarum อินูลิน ) ก่อนที่
การติดเชื้อ เพิ่มวัสดุเนื้อหาที่ก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นในความสามารถในการจำ
โปรตีนเหล่านี้ในกุ้งที่ได้รับอาหารที่เสริมด้วยโปรไบโอติก
( Bacillus spp . )ตั้งแต่เล็กตินลาย
ยอมรับโปรตีน ( ช่วย ) สามารถจับกลุ่มเซลล์ซึ่งมีคาร์โบไฮเดรต
ในองค์ประกอบของพวกเขา จาก แบคทีเรียทั้งแกรมบวกและแกรมลบ
( barracco et al . , 2008 ) เป็นชนิดที่กลุ่ม
ผูกกับท่าประเภทแบคทีเรียสเปรย์หล่อลื่น ( สีดำเข้ม ) แยก
ลักษณะเครฟิช pacifastacus leniusculus ( กบ . kgm เซ้ค et al . ,
1993 )และกุ้ง farfantepenaeus californiensis ( วาร์กัส albones
et al . , 1993 ) schmitti ง ( cominetti et al . , 2002 )
กุ้งกุลาดำ ( Luo et al . , 2006 ) พวกเขาผูกกับหล่อลื่นบอกว่า
พวกเขามีบทบาทในการควบคุมการติดเชื้อเกิดจาก
แบคทีเรียแกรมลบเช่นจากสกุลวิบริโอ ซึ่งสามารถก่อให้เกิดโรคในกุ้ง
. เล็กตินของกุ้งกุลาดำ ( Luo et al . , 2006 ;
นวลฉวี เวชประสิทธิ์ และ อ , 1992 ) , F . californiensis ( วาร์กัส albones
et al . , 1993 ) parapenaeus longirostris ( fragkiadakis และ stratakis , 1995 ) และ กุ้งก้ามกราม
( วาสเควซ et al . , 1997 ) ได้
เกาะติดกันสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของแบคทีเรีย ซึ่งจะสามารถ
เกาะติดกันเชื้อโรคชนิด โดย
Vibrio สกุลเซลล์ที่ผลิตซุปเปอร์ไอออนกระตุ้น
โดยการใช้เพียงแสดง inductors แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ ( P (
) ) ในการลามินารินในความสัมพันธ์กับข้อมูลใน
กลุ่มควบคุม ในขณะที่ในกลุ่มการรักษาด้วยโปรไบโอติก Bacillus
spp . , inductors สามารถเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ( P b + O2
) บริษัท เวสเทิร์น การผลิต
ยกเว้นหล่อลื่นตัวเหนี่ยวนำ ( ฟิค3 ) ดังนั้น ลามินารินถูก
ทางที่ดีที่สุดสำหรับทั้งสองกลุ่ม guertler et al . ( 2010 ) สังเกต
สูงกว่า ( P B 0.05 ) พื้นฐานการผลิตซุปเปอร์ไอออนลบในสายตา
บกพร่องสัตว์ชนิด L . vannamei กว่าสัตว์มีสุขภาพดี
L . vannamei , L และ schmitti farfantepenaeus paulensis . ผู้เขียนเหล่านี้
ยังมีรายงานว่า inductors ที่พบ
การกระตุ้นภูมิคุ้มกันดีขึ้นในหลอดทดลองเป็นลามินาริน ( บีตา - กลูแคน 1 , 3 ) และหล่อลื่น ( สีดำเข้ม ) .
คอสตา et al . ( 2009b ) เห็นผลที่คล้ายกัน : พวกเขาใช้ zymosan เป็นตัวเหนี่ยวนำของ O2

เซลล์ในการผลิต L . vannamei กับ−
ขั้นสูงป้ายของ imnv โรคและสังเกตเห็นการเพิ่มขึ้นของทั้งก่อนและหลังการ
. ในการศึกษานี้พบว่าไม่มีความแตกต่างกันในทางสถิติ
LPs ,ซึ่งจะมีความเกี่ยวข้องมาก
เนื่องจากหล่อลื่นเป็นส่วนประกอบของแบคทีเรียแกรมลบซึ่งเป็นเชื้อจุลินทรีย์สำหรับกุ้ง
หลักเช่นวิบริโ าซี .
ก็เป็นไปได้ ผลเหล่านี้จะเกี่ยวข้องกับ bioflakes systemwhere กุ้ง
ถูกจัดขึ้นก่อนการทดลอง ซึ่งมีจํานวนมาก
ของแบคทีเรียในน้ำ ซึ่งอาจบัญชีสำหรับ
การตอบสนองต่ำสัตว์เมื่อถูกเหนี่ยว
สเปรย์ .