CHAPTER 1THE BLOOD OF CHRISTWHAT is

CHAPTER 1
THE BLOOD OF CHRIST
WHAT is the normal Christian life? We do well at the outset to ponder this question. The Object of these studies is to show that it is something very different from the life of the average Christian. Indeed a consideration of the written Word of God--of the Sermon on the Mount for example-should lead us to ask whether such a life has ever in fact been lived upon the earth, save only by the Son of God Himself. But in that last saving clause lies immediately the answer to our question.
The apostle Paul gives us his own definition of the Christian life in Galatians 2. 20. It is " no longer I, but Christ ". Here he is not stating something special or peculiar-a high level of Christianity. He is, we believe, presenting God's normal for a Christian, which can be summarized in the words: I live no longer, but Christ lives His life in me.
God makes it quite clear in His Word that He has only one answer to every human need- His Son, Jesus Christ. In all His dealings with us He works by taking us out of the way and substituting Christ in our place. The Son of God died instead of us for our forgiveness: He lives instead of us for our deliverance. So we can speak of two substitutions-a Substitute on the Cross who secures our forgiveness and a Substitute within who secures our victory. It will help us greatly, and save us from much confusion, if we keep constantly before us this fact, that God will answer all our questions in one way only, namely, by showing us more of His Son.
OUR DUAL PROBLEM: SINS AND SIN
We shall take now as a starting-point for our study of the normal Christian life that great exposition of it which we find in the first eight chapters of the Epistle to the Romans, and we shall approach our subject from a practical and experimental point of view. It will be helpful first of all to point out a natural division of this section of Romans into two, and to note certain striking differences in the subjectmatter of its two parts.
The first eight chapters of Romans form a self-contained unit. The four-and-a-half chapters from 1. 1 to 5. 11 form the first half of this unit and the three-and-a half chapters from 5. 12 to 8. 39 the second half. A careful reading will show us that the subject-matter of the two halves is not the same. For example, in the argument of the first section we find the plural word 'sins' given prominence. In the second section, however, this is changed, for while the word 'sins' hardly occurs once, the singular word 'sin' is used again and again and is the subject mainly dealt with. Why is this?
It is because in the first section it is a question of the sins I have committed before God, which are many and can be enumerated, whereas in the second it is a question of sin as a principle working in me. No matter how many sins I commit, it is always the one sin- principle that leads to them. I need forgiveness for my sins, but I need also deliverance from the power of sin. The former touches my conscience, the latter my life. I may receive forgiveness for all my sins, but because of my sin I have, even then, no abiding peace of mind.
When God's light first shines into my heart my one cry is for forgiveness, for I realise I have committed sins before Him; but when once I have received forgiveness of sins I make a new discovery, namely, the discovery of sin, and I realise not only that I have committed sins before God but that there is something wrong within. I discover that I have the nature of a sinner. There is an inward inclination to sin, a power within that draws to sin. When that power breaks out I commit sins. I may seek and receive forgiveness, but then I sin once more. So life goes on in a vicious circle of sinning and being forgiven and then sinning again. I appreciate the blessed fact of God's forgiveness, but I want something more than that: I want deliverance. I need forgiveness for what I have done, but I need also deliverance from what I am.
GOD'S DUAL REMEDY: THE BLOOD AND THE CROSS
Thus in the first eight chapters of Romans two aspects of salvation are presented to us: firstly, the forgiveness of our sins, and secondly, our deliverance from sin. But now, in keeping with this fact, we must notice a further difference.
In the first part of Romans 1 to 8, we twice have reference to the Blood of the Lord Jesus, in chapter 3. 25 and in chapter 5. 9. In the second, a new idea is introduced in chapter 6. 6, where we are said to have been 11 crucified " with Christ. The argument of the first part gathers round that aspect of the work of the Lord Jesus which is represented by 'the Blood' shed for our justification through " the remission of sins ". This terminology is however not carried on into the second section, where the argument centres now in the aspect of His work represented by 'the Cross', that is to say, by our union with Christ in His death, burial and resurrection.
This distinction is a valuable one. We shall see that the Blood deals with what we have done, whereas the Cross deals with what we are. The Blood disposes of our sins, while the Cross strikes at the root of our capacity for sin. The latter aspect will be the subject of our consideration in later chapters.
THE PROBLEM OF OUR SINS
We begin, then, with the precious Blood of the Lord Jesus Christ and its value to us in dealing with our sins and justifying us in the sight of God. This is set forth for us in the following passages: " All have sinned " (Romans 3. 23). " God commendeth his own love toward us, in that, while we were yet sinners, Christ died for us. Much more then, being now justified by his blood, shall we be saved from the wrath of God through him " (Rom. 5.8, 9). Being justified freely by his grace through the redemption that is in Christ Jesus: whom God set forth to be a propitiation, through faith, by his blood, to shew his righteousness, because of the passing over of the sins done aforetime, in the forbearance of God; for the shewing, say, of his righteousness at this present season: that he might himself be just, and the justifier of him that hath faith in Jesus " (Romans 3. 24 - 26).
We shall have reason at a later stage in our study to look closely at the real nature of the Fall and the way of recovery. At this point we will just remind ourselves that when sin came in it found expression in an act of disobedience to God (Rom. 5.19). Now we must remember that whenever this occurs the thing that immediately follows is guilt. Sin enters as disobedience, to create first of all a separation between God and man whereby man is put away from God. God can no longer have fellowship with him, for there is something now which hinders, and it is that which is known throughout Scripture as 'sin'. Thus it is first of all God who says, "They are all under sin " (Rom. 3. 9). Then, secondly, that sin in man, which henceforth constitutes a barrier to his fellowship with God, gives rise in him to a sense of guilt ---of estrangement from God. Here it is man himself who, with the help of his awakened conscience, says, " I have sinned " (Luke 15. 18). Nor is this all, for sin also provides Satan with his ground of accusation before God, while our sense of guilt gives him his ground of accusation in our hearts ; so that, thirdly, it is 'the accuser of the brethren' (Rev. 12. 10) who now says, 'You have sinned'.
To redeem us, therefore, and to bring us back to the purpose of God, the Lord Jesus had to do something about these three questions of sin and of guilt and of Satan's charge against us. Our sins had first to be dealt with, and this was effected by the precious Blood of Christ. Our guilt has to be dealt with and our guilty conscience set at rest by showing us the value of that Blood. And finally, the attack of the enemy has to be met and his accusations answered. In the Scriptures the Blood of Christ is shown to operate effectually in these three ways, Godward, manward and Satanward.
There is thus an absolute need for us to appropriate these values of the Blood if we are to go on. This is a first essential. We must have a basic knowledge of the fact of the death of the Lord Jesus as our Substitute upon the Cross, and a clear apprehension of the efficacy of His Blood for our sins, for without this we cannot be said to have started upon our road. Let us look then at these three matters more closely.
THE BLOOD IS PRIMARILY FOR GOD
The Blood is for atonement and has to do first with our standing before God. We need forgiveness for the sins we have committed, lest we come under judgment; and they are forgiven, not because God overlooks what we have done but because He sees the Blood. The Blood is therefore not primarily for us but for God. If I want to understand the value of the Blood I must accept God's valuation of it, and if I do not know something of the value set upon the Blood by God I shall never know what its value is for me. It is only as the estimate that God puts upon the Blood of Christ is made known to me by His Holy Spirit that I come into the good of it myself and find how precious indeed the Blood is to me. But the first aspect of it is Godward. Throughout the Old and New Testaments the word 'blood' is used in connection with the idea of atonement, I think over a hundred times, and throughout it is something for God.
In the Old Testament calendar there is one day that has a great bearing on the matter of our sins and that day is the Day of Atonement. Nothing explains this question of sins so clearly as the description of that day. In Leviticus 16 we find that on the Day of Atonement the blood was taken from the sin offering and brought into the Most Holy Place and there sprinkled before the Lord seven times. We must be very clear about this. On that day the sin offering was offered publicly in the court of the tabernacle. Everything was there in' full view and could be seen by all. But the Lord commanded that no man should enter the tabernacle itself except the high pries

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 1
เลือดของพระคริสต์
สิ่งที่เป็นคริสเตียนชีวิตปกติ? เราทำดีในตอนแรกที่จะไตร่ตรองคำถามนี้ วัตถุประสงค์ของการศึกษาเหล่านี้คือการแสดงให้เห็นว่ามันเป็นสิ่งที่แตกต่างจากชีวิตของคริสเตียนเฉลี่ย อันที่จริงการพิจารณาของที่เขียนพระวจนะของพระเจ้า - ของเทศนาบนภูเขาเช่นควรนำเราไปถามว่าชีวิตเช่นที่เคยได้รับในความเป็นจริงที่อาศัยอยู่บนแผ่นดินโลกบันทึกโดยเฉพาะพระบุตรของพระเจ้า แต่ในข้อที่ประหยัดที่ผ่านมาอยู่ทันทีคำตอบสำหรับคำถามของเรา.
อัครทูตเปาโลช่วยให้เรามีความหมายของตัวเองของชีวิตคริสเตียนในกาลาเทีย 2 20 มันคือ "ไม่ฉัน แต่พระคริสต์" ที่นี่เขาไม่ได้ระบุอะไรเป็นพิเศษหรือแปลก-ระดับสูงของศาสนาคริสต์ เขาเป็นคนที่เราเชื่อว่าการนำเสนอของพระเจ้าปกติสำหรับคริสเตียนซึ่งสามารถสรุปได้ในคำว่า: ฉันมีชีวิตอยู่อีกต่อไป แต่พระคริสต์ชีวิตของเขาในตัวฉัน.
พระเจ้าทำให้มันค่อนข้างชัดเจนในพระวจนะของพระองค์ว่าพระองค์มีเพียงหนึ่งคำตอบสำหรับทุกคน มนุษย์ต้องการคำพระบุตรของพระองค์พระเยซูคริสต์ ในทุกการติดต่อของเขากับเราเขาทำงานโดยการพาเราออกจากทางแทนพระคริสต์ในสถานที่ของเรา พระบุตรของพระเจ้าเสียชีวิตแทนเราสำหรับการให้อภัยของเรา: เขาใช้ชีวิตอยู่แทนเราสำหรับการปลดปล่อยของเรา ดังนั้นเราจึงสามารถพูดได้สองแทน-แทนบนไม้กางเขนที่ยึดให้อภัยและแทนของเราภายในที่ยึดชัยชนะของเรา มันจะช่วยให้เราอย่างมากและช่วยเราจากความสับสนมากถ้าเราให้อย่างต่อเนื่องก่อนที่เราเป็นจริงนี้ว่าพระเจ้าจะตอบคำถามทั้งหมดของเราในทางเดียวเท่านั้นคือโดยการแสดงให้เราเห็นมากขึ้นของพระบุตรของพระองค์.
DUAL ปัญหาของเรา: บาปและความ SIN
เราจะใช้เวลาในขณะนี้เป็นจุดเริ่มต้นสำหรับการศึกษาของเราของชีวิตคริสเตียนปกติที่แสดงออกที่ดีของมันที่เราพบเป็นครั้งแรกในบทที่แปดของจดหมายถึงชาวโรมันและเราจะเข้าใกล้เรื่องของเราจากจุดปฏิบัติและการทดลอง ในมุมมองของ มันจะมีประโยชน์เป็นครั้งแรกของทั้งหมดที่จะชี้ให้เห็นตามธรรมชาติของการแบ่งส่วนนี้ของชาวโรมันเป็นสองและที่จะต้องทราบความแตกต่างที่โดดเด่นบางอย่างใน subjectmatter ของทั้งสองส่วนของตน.
ครั้งแรกบทที่แปดของชาวโรมันในรูปแบบหน่วยที่ตนเองมี บทที่สี่และครึ่งจาก 1 ถึง 5 1 11 รูปแบบในช่วงครึ่งแรกของหน่วยนี้และสามและครึ่งหนึ่งจากบท 5. 12 ถึง 39 8. ช่วงครึ่งหลัง อ่านระวังจะแสดงให้เราเห็นว่าเรื่องเป็นเรื่องของทั้งสองส่วนจะไม่เหมือนกัน ยกตัวอย่างเช่นในข้อโต้แย้งของส่วนแรกที่เราพบคำพหูพจน์ 'บาป' มีชื่อเสียงที่ได้รับ ในส่วนที่สอง แต่นี้มีการเปลี่ยนแปลงในขณะที่คำว่า 'บาป' แทบจะไม่เกิดขึ้นครั้งเดียวคำเอกพจน์ 'บาป' ถูกนำมาใช้อีกครั้งและอีกครั้งและอยู่ภายใต้การจัดการส่วนใหญ่กับ ทำไมเป็นแบบนี้?
เป็นเพราะในส่วนแรกมันเป็นคำถามของความผิดบาปที่ผมมีความมุ่งมั่นต่อพระพักตร์พระเจ้าซึ่งเป็นจำนวนมากและสามารถแจกแจงในขณะที่สองมันเป็นคำถามของความบาปเป็นหลักการทำงานในตัวผม ไม่ว่ากี่บาปกระทำฉันก็มักจะเป็นหนึ่งในหลักการบาปที่นำไปสู่พวกเขา ฉันต้องให้อภัยความผิดบาปของฉัน แต่ฉันยังต้องช่วยให้พ้นจากอำนาจของบาป อดีตสัมผัสกับความรู้สึกผิดของฉันหลังชีวิตของฉัน ฉันอาจได้รับการอภัยบาปทั้งหมดของฉัน แต่เพราะบาปของฉันฉันได้แม้แล้วไม่มีความสงบสุขตลอดกาลของจิตใจ.
เมื่อแสงของพระเจ้าแรกส่องเข้าไปในหัวใจของฉันคนหนึ่งร้องไห้ของฉันคือการให้อภัยสำหรับฉันรู้ฉันมีความมุ่งมั่นบาปต่อพระพักตร์พระองค์ ; แต่เมื่อเมื่อฉันได้รับการอภัยบาปฉันจะทำให้ค้นพบใหม่คือการค้นพบของบาปและฉันตระหนักดีไม่เพียง แต่ที่ผมมีความมุ่งมั่นต่อพระพักตร์พระเจ้าบาป แต่ที่มีสิ่งผิดปกติภายใน ฉันพบว่าฉันมีลักษณะของคนบาป มีความโน้มเอียงเข้าด้านในต่อบาปคือพลังภายในที่เหลือต่อบาป เมื่อพลังงานที่แตกต่างออกไปผมทำบาป ผมอาจจะแสวงหาและได้รับการให้อภัย แต่แล้วฉันทำบาปอีกครั้ง ดังนั้นชีวิตที่เกิดขึ้นในวงจรอุบาทว์ของการทำบาปและเป็นอภัยแล้วทำบาปอีกครั้ง ฉันขอขอบคุณที่ความเป็นจริงความสุขของการให้อภัยของพระเจ้า แต่ฉันต้องการอะไรมากกว่านั้น: ฉันต้องการปลดปล่อย ฉันต้องให้อภัยในสิ่งที่ฉันได้ทำ แต่ฉันต้องนอกจากนี้ยังช่วยให้รอดพ้นจากสิ่งที่ฉัน.
ชดเชยพระเจ้า DUAL S: เลือดและ CROSS
ดังนั้นในครั้งแรกบทที่แปดของชาวโรมันสองด้านของความรอดจะนำเสนอให้กับเรา: ประการแรกการให้อภัย บาปของเราและประการที่สองช่วยให้พ้นจากบาปของเรา แต่ตอนนี้ในการรักษาด้วยความเป็นจริงนี้เราต้องเห็นความแตกต่างต่อไป.
ในส่วนแรกของชาวโรมัน 1-8, ครั้งที่สองเรามีการอ้างอิงถึงเลือดของพระเยซูเจ้าในบทที่ 3 และ 25 ในบทที่ 5 9 ในครั้งที่สองเป็นความคิดใหม่จะถูกนำมาใช้ในบทที่ 6 6 ที่เราบอกว่าจะได้รับ 11 ตรึง "กับพระคริสต์. อาร์กิวเมนต์ของส่วนแรกรวบรวมรอบด้านที่ของการทำงานของพระเยซูเจ้าซึ่งเป็นตัวแทนจาก ' เลือดที่หลั่งออกสำหรับเหตุผลของเราผ่านการ "ปลดบาป". คำศัพท์นี้ แต่ไม่ได้ดำเนินการเข้าไปในส่วนที่สองที่ศูนย์การโต้แย้งในขณะนี้ในแง่มุมของการทำงานของเขาที่แสดงโดย 'ครอสที่เป็นที่จะพูดว่า โดยสหภาพของเรากับพระคริสต์ในการตายของเขาฝังศพและการฟื้นคืนชีพ.
ความแตกต่างนี้เป็นหนึ่งที่มีคุณค่า. เราจะเห็นว่าข้อเสนอที่เลือดกับสิ่งที่เราได้ทำในขณะที่ข้อเสนอที่ข้ามกับสิ่งที่เรามี. เลือดพ้นบาปของเราในขณะที่ ครอสนัดที่รากของกำลังการผลิตของเราสำหรับบาป. ด้านหลังจะเป็นเรื่องของการพิจารณาของเราในบทต่อ.
ปัญหาบาปของเรา
เราเริ่มต้นแล้วกับเลือดที่มีค่าขององค์พระเยซูคริสต์และความคุ้มค่าให้กับเรา ในการจัดการกับความผิดบาปของเราและสมควรเราในสายพระเนตรของพระเจ้า นี้กำหนดไว้สำหรับเราในทางเดินต่อไปนี้: "ทั้งหมดที่ได้กระทำบาป" (โรม 3. 23) "พระเจ้าทรงสำแดงความรักของตัวเองที่มีต่อเราในขณะที่เรายังเป็นคนบาปสำหรับเรา. มากขึ้นแล้วเป็นคนชอบธรรมแล้วโดยพระโลหิตของเขาเราจะรอดจากการลงโทษของพระเจ้าผ่านเขา" (รม. 5.8 9) เป็นคนชอบธรรมได้อย่างอิสระโดยพระคุณของเขาผ่านการไถ่ถอนที่อยู่ในพระเยซูคริสต์ที่พระเจ้ากำหนดไว้ที่จะระงับโดยความเชื่อโดยเลือดของเขาที่จะสำแดงความชอบธรรมของเขาเพราะที่ผ่านมากกว่าบาปทำ แต่ก่อนในความอดทน แห่งพระเจ้า; สำหรับสำแดงพูดถึงความชอบธรรมของเขาที่ปัจจุบันในฤดูกาลนี้. ว่าตัวเขาเองอาจจะมีเพียงและทธิ์ของเขาว่าทรงเชื่อในพระเยซู "(โรม 3. 24-26)
เราจะมีเหตุผลในขั้นตอนต่อไปใน การศึกษาของเราที่จะมองอย่างใกล้ชิดกับธรรมชาติที่แท้จริงของฤดูใบไม้ร่วงและวิธีการของการกู้คืน. ณ จุดนี้เราก็จะเตือนตัวเองว่าเมื่อบาปมาพบการแสดงออกในการกระทำของการไม่เชื่อฟังพระเจ้า (รม. 5.19). ตอนนี้เราจะต้อง จำได้ว่าเมื่อใดก็ตามสิ่งนี้เกิดขึ้นทันทีที่ดังต่อไปนี้เป็นความผิด. บาปเข้ามาเป็นไม่เชื่อฟังในการสร้างครั้งแรกของทุกการแยกระหว่างพระเจ้าและมนุษย์โดยมนุษย์นำไปจากพระเจ้า. พระเจ้าไม่สามารถมีความสัมพันธ์กับเขาเพราะมีบางสิ่งบางอย่าง ตอนนี้ที่เป็นอุปสรรคต่อการและมันก็เป็นสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันทั่วคัมภีร์เป็น 'บาป'. ดังนั้นมันจึงเป็นครั้งแรกของทุกพระเจ้าที่กล่าวว่า "พวกเขาทั้งหมดอยู่ในความบาป" (รม. 3. 9). แล้วประการที่สองว่าในบาป ชายคนหนึ่งซึ่งต่อจากนี้ไปถือว่าเป็นอุปสรรคในการคบหาของเขากับพระเจ้าให้เขาเพิ่มขึ้นในความรู้สึกของความผิดของ --- เหินห่างจากพระเจ้า นี่มันเป็นคนที่ตัวเองด้วยความช่วยเหลือของจิตสำนึกที่ตื่นขึ้นมาเขากล่าวว่า "ผมได้กระทำบาป" (ลูกา 15 18) ไม่เป็นทั้งหมดนี้สำหรับบาปยังให้ซาตานกับพื้นดินของเขาจากข้อกล่าวหาก่อนที่พระเจ้าในขณะที่ความรู้สึกของเราของความผิดให้เขาพื้นดินของเขาจากข้อกล่าวหาในหัวใจของเรา; เพื่อให้ประการที่สามก็คือ 'โจทก์พี่น้อง (รายได้ 12 10) ที่ตอนนี้กล่าวว่า' คุณได้กระทำบาป '.
เพื่อไถ่เราจึงและนำเรากลับไปที่จุดประสงค์ของพระเจ้าพระเจ้า พระเยซูได้ทำบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับทั้งสามคำถามของความบาปและความผิดและค่าใช้จ่ายของซาตานกับเรา บาปของเราเป็นครั้งแรกที่จะได้รับการจัดการและนี่คือผลกระทบจากเลือดที่มีค่าของพระเยซูคริสต์ ความผิดของเราได้รับการจัดการและความรู้สึกผิดของเราตั้งอยู่ในส่วนที่เหลือจากการแสดงให้เราเห็นคุณค่าของเลือดที่ และในที่สุดการโจมตีของศัตรูจะต้องมีการพบและข้อกล่าวหาของเขาตอบ ในพระคัมภีร์โลหิตของพระคริสต์ก็แสดงให้เห็นในการทำงานพอเพียงในทั้งสามวิธี Godward, manward และ Satanward.
จึงมีความจำเป็นที่แน่นอนสำหรับเราที่จะจัดสรรค่าเหล่านี้เลือดถ้าหากเราจะไปใน นี่เป็นครั้งแรกที่สำคัญ เราจะต้องมีความรู้พื้นฐานของความเป็นจริงของการตายของพระเยซูเจ้าเป็นแทนของเราเมื่อได้ข้ามและความเข้าใจที่ชัดเจนของการรับรู้ความสามารถของพระโลหิตของพระองค์เพื่อบาปของเราสำหรับการได้โดยไม่ต้องนี้เราไม่สามารถกล่าวได้เริ่มต้นเมื่อถนนของเรา . ให้เราดูแล้วทั้งสามเรื่องอย่างใกล้ชิด.
เลือดเป็นหลักเหมาะสำหรับพระเจ้า
เลือดสำหรับการชดใช้และมีการทำครั้งแรกกับยืนก่อนที่พระเจ้าของเรา เราจำเป็นต้องมีการให้อภัยความผิดบาปที่เรามีความมุ่งมั่นเกรงว่าเรามาอยู่ภายใต้การพิพากษา และพวกเขาได้รับการอภัยไม่ได้เพราะพระเจ้าทรงมองเห็นสิ่งที่เราได้กระทำ แต่เป็นเพราะเขาเห็นเลือด เลือดจึงไม่เป็นหลักสำหรับเรา แต่สำหรับพระเจ้า ถ้าผมต้องการที่จะเข้าใจคุณค่าของเลือดที่ผมต้องยอมรับการประเมินมูลค่าของพระเจ้าของมันและถ้าผมไม่ทราบว่าสิ่งที่มีค่าที่ตั้งอยู่บนเลือดโดยพระเจ้าฉันจะไม่มีวันรู้ว่าสิ่งที่คุ้มค่าสำหรับฉัน มันเป็นเพียงการประมาณการว่าพระเจ้าทำให้เมื่อเลือดของพระคริสต์จะทำให้เป็นที่รู้จักกับผมโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์ที่ฉันเข้ามาที่ดีของตัวเองและหาวิธีที่มีค่าแน่นอนเลือดคือฉัน แต่ด้านแรกของมันก็คือ Godward ตลอดเก่าและใหม่ Testaments คำว่า 'เลือด' ถูกนำมาใช้ในการเชื่อมต่อกับความคิดของการชดเชยที่ฉันคิดว่ากว่าร้อยครั้งและตลอดมันเป็นสิ่งที่สำหรับพระเจ้า.
ในปฏิทินพันธสัญญาเดิมมีวันหนึ่งที่มีแบริ่งที่ดี ในเรื่องของความผิดบาปของเราและวันนั้นเป็นวันแห่งการชดใช้ ไม่มีอะไรอธิบายคำถามของบาปนี้เพื่อให้คำอธิบายอย่างชัดเจนว่าเป็นของวันนั้น ในเลวีนิติ 16 เราพบว่าในวันของการชดใช้เลือดถูกนำมาจากไถ่บาปและนำเข้ามาในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดและมีโรยก่อนที่พระเจ้าเจ็ดครั้ง เราจะต้องมีความชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในวันนั้นไถ่บาปที่ถูกนำเสนอต่อสาธารณชนในศาลของพลับพลา ทุกอย่างที่มีอยู่ใน 'มุมมองแบบเต็มและสามารถมองเห็นได้ด้วยทั้งหมด แต่พระเจ้าทรงบัญชาว่าไม่มีคนควรจะใส่พลับพลาตัวเองยกเว้น pries สูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 1

แล้วเลือดของพระคริสต์เป็นชีวิตคริสเตียนปกติ เราทำงั้นเริ่มแรกเพื่อไตร่ตรองคำถามนี้ วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อแสดงให้เห็นว่ามันมีอะไรแตกต่างจากชีวิตของคริสเตียนโดยเฉลี่ยแน่นอนการพิจารณาของเขียนพระวจนะของพระเจ้า . . . ของคำเทศนาบนภูเขาตัวอย่างเช่นควรจะพาเราไปถามว่าชีวิตดังกล่าวเคยมีในความเป็นจริงการใช้ชีวิตบนโลก บันทึกโดยเฉพาะบุตรของพระเจ้า แต่ล่าสุด บันทึกข้อเท็จทันที คำตอบของเรา .
อัครสาวกพอลให้คำนิยามของตัวเองของชีวิตคริสเตียนในกาลาเทีย 2 20 . มันคือ " ไม่มีฉันแต่พระคริสต์ " ที่นี่เขาไม่ระบุอะไรพิเศษหรือ peculiar-a ระดับสูงของศาสนาคริสต์ เขาคือ เราเชื่อว่า การเสนอพระปกติของคริสเตียน ซึ่งสามารถสรุปได้ในคำพูดฉันอาศัยอยู่อีกต่อไป แต่ชีวิตของพระคริสต์ในชีวิตฉัน .
พระเจ้าทำให้มันชัดเจนในคำพูดของเขาที่เขามีเพียงคำตอบเดียวสำหรับมนุษย์ทุกคนต้องการ - ลูกชายของเขา , พระเยซูในการติดต่อกับเรา เขาก็ทำงานของเขา พาเราออกไปและแทนพระคริสต์ในสถานที่ของเรา บุตรของพระเจ้าตายแทนเราเพื่อการให้อภัยของเรา เขาอยู่แทนเราเพื่อปลดปล่อยเรา ดังนั้นเราสามารถพูดได้สอง substitutions-a แทนบนไม้กางเขนที่ยึด การให้อภัยและทดแทนภายในที่ยึดชัยชนะของเรา มันจะช่วยให้เราอย่างมากและบันทึกเราจากความสับสนกันมาก ถ้าเราเก็บไว้ตลอดเวลาก่อนเราจริง ว่าพระเจ้าจะตอบข้อสงสัยของเราทั้งหมดในทางเดียวเท่านั้น คือ ให้เราเพิ่มเติมของลูกชาย
สองปัญหาของเรา : บาปและความบาป
เราจะใช้ตอนนี้เป็นจุดเริ่มต้นในการศึกษาของเราของชีวิตคริสเตียนที่ปกติได้แล้ว ดีนะที่เราพบใน 8 บทแรกของจดหมายถึงชาวโรมันและเราก็จะสอนวิชาปฏิบัติและทดลองจากจุดของมุมมอง มันจะเป็นประโยชน์ แรกของทั้งหมดที่จะชี้แบ่งธรรมชาติออกเป็นสองส่วนนี้ของชาวโรมัน และทราบความแตกต่างบางอย่างที่โดดเด่นใน subjectmatter มี 2 ส่วน .
8 บทแรกของโรมันรูปแบบหน่วยรที่ ที่ 4 ครึ่งบทที่ 1 1 ถึง 511 ครึ่งแรกของหน่วยนี้ และ three-and-a ครึ่งบทจาก 5 รูปแบบ 12 - 8 39 ครึ่งหลัง อ่านระวังจะแสดงให้เราเห็นว่าเนื้อหาของ 2 ข้างไม่เหมือนกัน ตัวอย่างเช่น ในการโต้แย้งของส่วนแรกที่เราพบคำพหูพจน์ ' บาป ' ความโดดเด่นที่ได้รับ . ในส่วนที่สอง อย่างไรก็ตาม นี้จะเปลี่ยนไป เพราะคำว่า ' บาป ' แทบจะไม่เกิดขึ้นอีกครั้งคำว่า ' บาป ' เป็นเอกพจน์ใช้อีกครั้งและอีกครั้งและเป็นวิชาหลักจัดการ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ?
มันเป็นเพราะในส่วนแรกเป็นคำถามของความบาปที่ผมได้กระทำต่อพระพักตร์พระเจ้า ซึ่งมีมากและสามารถระบุ , ในขณะที่สองเป็นคำถามของบาป เป็นหลักในการทำงานฉัน ไม่ว่ากี่บาปที่ฉันก่อ มันก็ต้องเป็นบาป หลักการที่นำไปสู่พวกเขาข้าต้องการการให้อภัยบาปของฉัน แต่ฉันยังต้องให้รอดพ้นจากอำนาจของความบาป อดีตที่สัมผัสกับความรู้สึกผิดชอบชั่วดี หลังชีวิต ฉันอาจจะได้รับการยกโทษบาปของฉันทั้งหมด แต่เป็นเพราะบาปที่ผมมี แล้วยังไม่มีความสงบอยู่ในจิตใจ เมื่อแสงของพระเจ้าแรก
ส่องเข้าไปในหัวใจหนึ่งร้องไห้ฉันยกโทษให้ ฉันตระหนักว่าฉันได้กระทำบาป ก่อนที่เขาแต่เมื่อฉันได้รับการอภัยบาปที่ฉันทำให้การค้นพบใหม่ คือ การค้นพบของบาป และฉันตระหนักว่าไม่เพียง แต่ที่ฉันได้กระทำบาปต่อพระพักตร์พระเจ้า แต่มันมีบางอย่างภายในผิดปกติ ฉันพบว่าฉันมีธรรมชาติของคนบาป มีความโน้มเอียงเข้าสู่บาป อำนาจภายในที่ต้องทำบาป เมื่ออำนาจแบ่งออกข้ากระทำบาปฉันอาจจะแสวงหาและได้รับการให้อภัย แต่ฉันชินอีกครั้ง เพื่อให้ชีวิตดำเนินต่อไปเป็นวงกลมหินของบาปและการอภัยบาป และจากนั้นอีก ฉันขอขอบคุณที่อวยพรความเป็นจริงของการให้อภัยของพระเจ้า แต่ผมต้องการมากกว่านั้น ต้องการการปลดปล่อย ผมต้องขออภัยสำหรับสิ่งที่ฉันได้ทำลงไป แต่ผมยังต้องให้รอดพ้นจากสิ่งที่ฉัน .
แก้ไขคู่ของพระเจ้า : เลือดและไม้กางเขน
ดังนั้นในบทแรกของชาวโรมัน 8 สองด้านของความรอดจะถูกนำเสนอให้เรา คือ การอภัยบาปของเรา และประการที่สอง การช่วยกู้เราจากบาป แต่ตอนนี้ , ในการรักษากับความจริงนี้ เราต้องสังเกตความแตกต่างเพิ่มเติม .
ในส่วนแรกของชาวโรมัน 1 ถึง 8 เราสองครั้งมีการอ้างอิงถึงพระโลหิตของพระเยซูเจ้า ในบทที่ 3 25 และในบทที่ 5 9 . ในประการที่สองความคิดใหม่ที่แนะนำในบทที่ 6 6 ที่เราบอกว่ามี 11 ถูกตรึงไว้กับพระคริสต์ อาร์กิวเมนต์ของส่วนแรกรวบรวมรอบด้านของการทำงานของพระเยซูเจ้า ซึ่งแสดงโดย ' เลือด ' หลั่งสำหรับเหตุผลของเราผ่าน " การปลดบาป " คําศัพท์นี้เป็น แต่ไม่ดำเนินการในส่วนที่สองอาร์กิวเมนต์ที่ศูนย์ตอนนี้ ในแง่ของการทำงานของเขาที่แสดงโดย ' ข้าม ' ที่พูดโดยสหภาพของเรากับพระคริสต์ในการตายที่ฝังศพและการคืนพระชนม์ .
ความแตกต่างนี้เป็นหนึ่งที่มีคุณค่า เราต้องดูว่าเลือดที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เราทำ ส่วนข้ามเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เป็นเรา เลือด disposes ของบาปของเรา ในขณะที่ข้ามนัดที่รากของกำลังการผลิตของเราสำหรับความบาปด้านหลังจะเป็นในเรื่องของการพิจารณาของเราในบทต่อมา ปัญหา

บาปของเราเราเริ่มต้นแล้ว กับเลือดที่มีค่าขององค์พระเยซูคริสต์ และคุณค่ากับเราในการจัดการกับความบาปของเราและเหมาะสมกับเรา ในสายตาของพระเจ้า นี้มีไว้สำหรับเราในหัวข้อต่อไปนี้ : " ทุกคนมีบาป " ( โรม 3 23 ) พระเจ้าของเจ้าทรงยกย่องความรักของเขาที่มีต่อเรา ที่ขณะที่เรายังเป็นคนบาปพระคริสต์ได้ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อเรา มากขึ้นนั้นถูกตอนนี้ชอบธรรมโดยเลือดของเขา เราก็จะรอดจากพระพิโรธของพระเจ้าผ่านเขา " ( รอม 8 , 9 ) เมื่อเราเป็นคนชอบธรรมโดยอิสระโดยพระคุณของพระองค์ผ่านการซึ่งมีอยู่ในพระเยซูคริสต์ผู้ที่พระเจ้ากำหนดไว้เป็น ) ผ่านความเชื่อ โดยเลือดของเขาเพื่อประกาศความชอบธรรมของพระองค์เพราะการจากไปของบาปกระทำมาก่อนในความอดทนของพระเจ้า เพราะท่านพูดความชอบธรรมของเขาในฤดูกาลนี้ปัจจุบันที่เขาอาจจะตัวเองแค่และอธิบายผู้ที่ศรัทธาในพระเจ้า " ( โรม 3 24 - 26 ) .
เราจะมีเหตุผลที่ขั้นตอนต่อมาในการศึกษาของเราที่จะมองอย่างใกล้ชิดที่ธรรมชาติที่แท้จริงของฤดูใบไม้ร่วงและวิธีการกู้คืนณจุดนี้เราเพิ่งจะเตือนตัวเองว่า เมื่อความบาปเข้ามาพบการแสดงออกในการกระทำของการไม่เชื่อฟังพระเจ้า ( รอม 5.19 ) ตอนนี้เราต้องจำไว้ว่าเมื่อใดก็ตามที่ปัญหานี้เกิดขึ้นสิ่งที่ตามหลังทันทีก็คือความผิด บาปเข้ามาเป็นทีมงานในการสร้างครั้งแรกของทั้งหมด การแยกระหว่างพระเจ้าและมนุษย์ ซึ่งมนุษย์จะวางห่างจากพระเจ้า พระเจ้าไม่สามารถร่วมสามัคคีธรรมกับพระองค์มีบางอย่างที่เป็นอุปสรรคต่อ และเป็นที่รู้จักตลอดพระคัมภีร์เป็น ' บาป ' จึงเป็นครั้งแรกของพระเจ้าทั้งหมดที่กล่าวว่า " พวกเขาทุกคนอยู่ในความบาป " ( รอม . 3 9 ) แล้ว ข้อที่สอง บาปในมนุษย์ ซึ่งจากนี้ไปถือเป็นอุปสรรคต่อมิตรภาพของเขากับพระเจ้า ให้ลุกขึ้น เขารู้สึกผิด --- ของความบาดหมางจากพระเจ้า นี่มันเป็นมนุษย์เองที่กับความช่วยเหลือของเขา ปลุกจิตสำนึก กล่าวว่า " ผมมีบาป " ( 15 ลุค 18 ) หรือทั้งหมดนี้ บาปยังให้ซาตานกับพื้นดินในข้อกล่าวหาก่อนที่พระเจ้า ในขณะที่ความรู้สึกของความผิดให้เขา พื้นดินของเขาในข้อกล่าวหาในหัวใจของเรา ดังนั้น ประการที่สาม มันเป็นโจทย์ของพี่น้อง " ( Rev . 12 . 10 ) ที่กล่าวว่า ' คุณมีบาป ' .
เพื่อไถ่บาปเรา ดังนั้นและจะนำเรากลับไปที่จุดประสงค์ของพระเจ้า พระเยซูคริสต์ได้ทำบางอย่างเกี่ยวกับเหล่านี้ 3 คำถามของความบาปและความผิดของซาตานและมีค่ากับเรา บาปของเราได้ก่อนจะจัดการ และนี่คือผลโดยเลือดของพระคริสต์ ความผิดของเราจะต้องมีการจัดการกับความรู้สึกผิดของเราและการตั้งค่าที่พักโดยแสดงให้เราเห็นค่าของเลือด และสุดท้ายการโจมตีของศัตรูได้จะเจอข้อกล่าวหาของเขาตอบ ในคัมภีร์เลือดของพระคริสต์จะแสดงงานพอเพียงทั้ง 3 วิธี godward manward , และ satanward .
มันจึงเป็นต้องแน่นอนสำหรับเราที่เหมาะสมเหล่านี้ค่าของเลือด ถ้าเราจะไปต่อ นี่เป็นครั้งแรกที่จำเป็นเราต้องมีความรู้พื้นฐานของความเป็นจริงของความตายของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราแทนบนไม้กางเขน และชัดเจนว่าผลของเลือดของเขาสำหรับบาปของเรา โดยไม่ต้องนี้เราไม่สามารถกล่าวได้เริ่มต้นบนถนนของเรา ให้เราดูแล้วสามเรื่องอย่างใกล้ชิด เลือดเป็นหลักสำหรับพระเจ้า

เลือดสำหรับการแก้ไข และต้องทำก่อน เรายืนอยู่ต่อหน้าพระเจ้า เราต้องการการให้อภัยบาปที่เราได้กระทำ มิฉะนั้นเราจะมาภายใต้การพิพากษา และเขาจะได้รับการอภัย ไม่ใช่เพราะพระเจ้าสามารถมองเห็นสิ่งที่เราได้กระทำ แต่เพราะเขาเห็นเลือด เลือดจึงไม่ใช่เพื่อเราแต่เพื่อพระเจ้า ถ้าฉันต้องการที่จะเข้าใจคุณค่าของเลือด ผมต้องรับการประเมินของพระเจ้าแล้วและถ้าผมไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับค่าชุดโลหิตโดยพระเจ้า ข้าจะไม่มีวันรู้ค่าของมันสำหรับผม มันเป็นเพียงประมาณการที่พระเจ้าทำให้โลหิตของพระคริสต์ได้รู้จักฉันโดยพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์ มาเป็นดีเอง และพบว่ามีค่าจริงๆเลือดฉัน แต่ด้านของ มัน godward .ตลอด Testaments เก่าและใหม่ว่า ' เลือด ' ถูกใช้ในการเชื่อมต่อกับความคิดของการชดใช้ ฉันคิดว่า ร้อยกว่าครั้ง และตลอด มันเป็นสิ่งที่พระเจ้า .
ในปฏิทินพันธสัญญาเดิมมีวันหนึ่งมีแบริ่งที่ดีในเรื่องของบาป และวันนั้นเป็นวันของเรา การแก้ไข ไม่มีอะไรจะอธิบายคำถามนี้บาปให้ชัดเจนเป็นคำอธิบายของวันนั้นในเลวีนิติ 16 เราพบว่าในวันลบบาป เลือดที่ได้จากเครื่องบูชาไถ่บาป และพาเข้าไปในที่บริสุทธิ์ที่สุดและมีโปรยต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์เจ็ดครั้ง เราต้องชัดเจนในเรื่องนี้ ในวันนั้น เครื่องบูชาไถ่บาปก็เสนอต่อสาธารณชนในลานพลับพลา ทุกอย่างอยู่ในมุมมองแบบเต็มและสามารถมองเห็นได้โดยทุกคนแต่พระเยโฮวาห์ทรงบัญชาว่า มนุษย์ไม่ควรใส่เต็นท์ตัวเอง ยกเว้นเขาสูง