เรื่องที่ 1 “Life of Pi” by Yann Ma

เรื่องที่ 1 “Life of Pi” by Yann Martel
The ship sank. It made a sound like a monstrous metallic burp. Things bubbled at the surface and then vanished. Everything was screaming: the sea, the wind, my heart. From the lifeboat I saw something in the water.
I cried, “Richard Parker, is that you? It’s so hard to see. Oh, that this rain would stop! Richard Parker? Richard Parker? Yes, it is you!”
I could see his head. He was struggling to stay at the surface of the water.
“Jesus, Mary, Muhammad and Vishnu, how good to see you, Richard Parker! Don’t give up, please. Come to the lifeboat. Do you hear this whistle? TREEEEEEE! TREEEEEEE! TREEEEEEE! You heard right. Swim, swim! You’re a strong swimmer. It’s not a hundred feet.”
He had seen me. He looked panic-stricken. He started swimming my way. The water about him was shifting wildly. He looked small and helpless.



เรื่องที่ 2 “The notebook” by Nicholas Sparks
Reunion
Neither one of them moved as they faced each other.
He hadn’t said anything, his muscles seemed frozen, and for a second she thought he didn’t recognize her. Suddenly she felt guilty about showing up this way, without warning, and this made it harder. She had thought it would be easier somehow, that she would know what to say. But she didn’t. Everything that came into her head seemed inappropriate, somehow lacking.
Thoughts of the summer they’d shared came back to her, and as she stared at him, she noticed how little he’d changed since she’d last seen him. He looked good, she thought. With his shirt tucked loosely into old faded jeans, she could see the same broad shoulders she remembered, tapering down to narrow hips and a flat stomach. He was tan, too, as if he’d worked outside all summer, and though his hair was a little thinner and lighter than she remembered, he looked the same as he had when she’d known him last.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องที่ 1 "วิถีชีวิตของพี่" Yann Martel เรือจม มันทำเสียงเช่นเรอเป็นโลหะไบค์ สิ่งที่เป็นฟองที่ผิว และศาสดาแล้ว ทุกอย่างถูกกรีดร้อง: ทะเล ลม หัวใจของฉัน จาก lifeboat ผมเห็นบางอย่างในน้ำ ข้า, "ริชาร์ดปาร์คเกอร์ ว่าคุณ ดังนั้นยากที่จะดูได้ โอ้ ที่นี้ฝนจะหยุด ริชาร์ดปาร์คเกอร์ ริชาร์ดปาร์คเกอร์ ใช่ มันเป็นคุณ" ฉันได้เห็นศีรษะของเขา เขาไม่ดิ้นรนที่พื้นผิวของน้ำ "พระเยซู แมรี่ มุหัมมัด และ นารายณ์ วิธีที่ดีที่จะเห็นคุณ ริชาร์ดปาร์คเกอร์ อย่ายอมแพ้ กรุณา มา lifeboat คุณได้ยินนี้นกหวีด TREEEEEEE TREEEEEEE TREEEEEEE คุณได้ยินขวา ว่ายน้ำ ว่ายน้ำ คุณบริสุทธิ์ที่แข็งแรง ได้ไม่ร้อยเท้า" เขาได้เห็นฉัน เขาดูทองเท่าหนวดกุ้ง เขาเริ่มว่ายน้ำวิธีของฉัน ขยับน้ำเกี่ยวกับเขาอาละวาด เขาดูเล็ก และกำพร้า เรื่องที่ 2 "โน้ตบุ๊ค" โดยนิโคลัสสปาร์คเรอูนียงไม่หนึ่งของพวกเขาย้ายเนื่องจากพวกเขาต้องเผชิญกับแต่ละอื่น ๆ เขาไม่ได้กล่าวอะไร กล้ามเนื้อของเขาดูเหมือนแช่ แข็ง และวินาทีที่เธอคิดว่า เขาไม่รู้จักเธอ ทันใดนั้นเธอรู้สึกผิดเกี่ยวกับการแสดงค่าด้วยวิธีนี้ โดยไม่มีการเตือน และนี้ทำให้มันยาก เธอก็คิดว่า มันจะง่ายอย่างใด เธอจะรู้ว่าสิ่งที่พูด แต่เธอไม่ได้ ทุกอย่างที่มาเป็นหัวหน้าของเธอดูเหมือนสม ขาดอย่างใด ความคิดของฤดูร้อนที่พวกเขามีร่วมกันมากับเธอ และขณะที่เธอจ้องไปที่เขา เธอพบน้อยเขามีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่เธอล่าสุดเห็นเขา เขาดูดี เธอคิดว่า มีเสื้อของเขาอยู่ซึ่งเป็นยีนส์เก่าซีด เธอได้เห็นไหล่กว้างเหมือนเธอจดจำ เรียวลงไปที่สะโพกแคบและท้องแบน เขาได้ตาล เกินไป เหมือนกับว่าเขาได้ทำงานภายนอกทั้งหมดฤดูร้อน และแม้ผมของเขามีเพียงเล็กน้อยบาง และเบากว่าเธอจำ เขาดูเหมือนกับเขาเมื่อเธอรู้จักเขาล่าสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องที่ 1 "ชีวิตของ pi" โดย Yann Martel
เรือจม มันทำให้เสียงเหมือนเรอโลหะมหึมา สิ่งที่ฟองที่พื้นผิวแล้วหายไป ทุกอย่างถูกกรีดร้อง: ทะเล, ลมหัวใจของฉัน จากเรือชูชีพที่ผมเห็นบางสิ่งบางอย่างในน้ำ.
ฉันร้องไห้ "ริชาร์ดปาร์คเกอร์คือการที่คุณ? มันยากมากที่จะได้เห็น โอ้ว่าฝนจะหยุด! ริชาร์ดปาร์กเกอร์? ริชาร์ดปาร์กเกอร์? ใช่มันเป็นคุณ! "
ฉันจะได้เห็นหัวของเขา เขาได้รับการดิ้นรนเพื่ออยู่ที่พื้นผิวของน้ำ.
"พระเยซูแมรี่มูฮัมหมัดและพระนารายณ์วิธีการที่ดีที่จะเห็นคุณริชาร์ดปาร์กเกอร์! ไม่ให้ขึ้นโปรด มาเรือชูชีพ คุณได้ยินเสียงนกหวีดนี้หรือไม่? TREEEEEEE! TREEEEEEE! TREEEEEEE! คุณได้ยินขวา ว่ายน้ำว่ายน้ำ! คุณเป็นนักว่ายน้ำที่แข็งแกร่ง มันไม่ได้เป็นร้อยฟุต. "
เขาได้เห็นฉัน เขามองอลหม่าน เขาเริ่มต้นว่ายน้ำทางของฉัน น้ำเกี่ยวกับเขาก็ขยับอย่างดุเดือด เขามองขนาดเล็กและทำอะไรไม่ถูก. เรื่องที่ 2 "โน๊ตบุ๊ค" โดยนิโคลัสสปาร์กเรอูนียงทั้งหนึ่งของพวกเขาย้ายไปอยู่ที่พวกเขาต้องเผชิญกับแต่ละอื่น ๆ . เขาไม่ได้อะไรบอกว่ากล้ามเนื้อของเขาดูเหมือนจะแช่แข็งและเป็นครั้งที่สองที่เธอคิดว่าเขาไม่ได้ รู้จักเธอ ทันใดนั้นเธอรู้สึกผิดเกี่ยวกับการแสดงวิธีนี้โดยไม่มีการเตือนและทำให้มันยากขึ้น เธอเคยคิดว่ามันจะง่ายอย่างใดว่าเธอจะได้รู้ว่าสิ่งที่จะพูด แต่เธอไม่ได้ ทุกอย่างที่เข้ามาในหัวของเธอดูเหมือนไม่เหมาะสมขาดอย่างใด. ความคิดของฤดูร้อนที่พวกเขาต้องการกลับมาใช้ร่วมกันกับเธอและขณะที่เธอจ้องมองมาที่เขาเธอสังเกตเห็นว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาต้องการการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นเขา เขามองที่ดีที่เธอคิดว่า กับเสื้อของเขาซุกเข้าไปในหลวมกางเกงยีนส์เก่าจางหายไปเธอจะได้เห็นไหล่กว้างเดียวกันเธอจำเรียวแคบลงไปที่สะโพกและหน้าท้องแบนราบ เขาเป็นสีน้ำตาลมากเกินไปเช่นถ้าเขาต้องการทำงานข้างนอกในช่วงฤดูร้อนและแม้ว่าผมของเขาเป็นทินเนอร์เล็ก ๆ น้อย ๆ และเบากว่าเธอจำเขามองเช่นเดียวกับที่เขามีเมื่อเธอต้องการรู้จักเขาที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องที่ 1 " ชีวิตของ pi " โดย XXX มาร์เทล
เรือจม มันทำเสียงเหมือนปีศาจโลหะเรอ เรื่องฟองที่ผิวน้ำแล้วก็หายตัวไป ทุกอย่างร้อง : ทะเล ลม หัวใจของฉัน จากเรือชูชีพผมเห็นบางอย่างในน้ำ .
ฉันร้องไห้ " ริชาร์ด พาร์คเกอร์ นั่นคุณเหรอ มันก็ยากที่จะเห็น โอ้ ฝนนั้นจะหยุด ริชาร์ด พาร์คเกอร์ ริชาร์ด พาร์คเกอร์ ใช่มันคือคุณ "
ผมเห็นหัวเขา เขาพยายามที่จะอยู่ที่พื้นผิวของน้ำ .
" พระเยซู , แมรี่ , มูฮัมหมัด พระวิษณุ ดีใจที่เจอคุณ ริชาร์ด พาร์คเกอร์ อย่ายอมแพ้ครับ มาเรือชูชีพ . คุณได้ยินเสียงนกหวีดนี้ ? treeeeeee ! treeeeeee ! treeeeeee ! คุณได้ยินถูกต้องแล้ว ว่ายน้ำ ว่ายน้ำ ! คุณเป็นคนเข้มแข็ง มันไม่ได้เป็นร้อยฟุต . "
เขาเห็นฉัน เขาดูแตกตื่น .เขาเริ่มว่ายน้ำไป น้ำกับเขาได้ขยับอย่างบ้าคลั่ง เขาดูเล็กและหมดหนทาง . .



เรื่องที่ 2 " โน้ตบุ๊ค " โดย นิโคลัส สปาร์ครุ่น

ไม่มีใครย้ายตามที่พวกเขาเผชิญกับแต่ละอื่น ๆ .
เขาไม่ได้พูดอะไรเลย กล้ามเนื้อของเขาดูแข็ง และเป็นครั้งที่สองที่เธอคิดว่าเขายังจำเธอไม่ได้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกผิดเกี่ยวกับการแสดงขึ้นด้วยวิธีนี้ โดยไม่มีการเตือนและสิ่งนี้ทำให้มันยากขึ้น เธอเคยคิดว่ามันคงจะง่าย บางทีเธอคงรู้ว่าจะต้องพูดอะไร แต่เธอไม่ทำ ทุกอย่างที่เข้ามาในหัวของเธอดูเหมือนจะไม่เหมาะสม ก็ขาด
ความคิดของฤดูร้อนพวกเขาจะได้กลับมาของเธอ และเมื่อเธอมองไปที่เขา เธอสังเกตเห็นวิธีการเล็ก ๆน้อย ๆเขาจะเปลี่ยนไป ตั้งแต่เธอพบเขาเป็นครั้งสุดท้าย เขาดูดีนะ เธอคิดกับเสื้อของเขาไว้หลวมๆ ในกางเกงยีนส์เก่าซีด เธออาจจะเห็นเหมือนกัน ไหล่กว้าง เธอนึกขึ้นได้ เรียวลงไปที่สะโพกแคบและท้องแฟบ เขาถูกแทนด้วย เช่น ถ้าเขาต้องทำงานข้างนอกตลอดฤดูร้อน แม้ผมของเขาเป็นเพียงเล็กน้อยบางและเบากว่าหล่อนจำได้ เค้ามองเหมือนเขา เมื่อเธอได้รู้จักเขาสุดท้าย