- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
real purpose of Manthathurat's emba
real purpose of Manthathurat's embassy was to fetch home his Luang
Prabang compatriots who had been evacuated to Vientiane. Anou took
the opportunity to return to Luang Prabang Manthathurat's third son,
Chao Pho Nua Thong, who had been brought to Vientiane with the
multitudes swept up by Chao Ratsavong's raid on Saraburi.1(9
Chao Pho Niia Thong was accompanied by Anou's new embassy,
which requested rice and soldiers from Manthathurat for the battles
occurring at Siang Khan, a rallying point for Chao Ratsavong in his
Lomsak-Loei campaign.110 Manthathurat agreed to provide the supplies.
Later, he had to construct a convincing alibi to explain his generosity
towards the rebels, an alibi which the investigating Siamese high
commissioner dutifully reported to Bangkok:
Anou had written to him [Manthathurat] ordering him to fill a granary at
Chiang Khan for distribution to families, and if Luang Prabang refused,
Anou would raise the Phuan army to attack Luang Prabang. Luang
Prabang's prince, seeing he had few men, agreed, but Luang Prabang
always put off the insistent agents that Anou sent up, saying the river
was too low, and that in the fifth lunar month [April-May], he would
send the rice down. The Luang Prabang prince will remain at Luang
Prabang and requests Phraya Phichai [Siamese commissioner] send
an army up.111
As a matter of fact, this message was deceptive, for before it was even
written, Luang Prabang had already sent rice and soldiers to Paklai,
according to a dispatch from Nan dated no later than March 31, 1827.
Thai military leaders must have been puzzled by the presence of Luang
Prabang armies in Anou's zone of influence, but nevertheless sent their
own request for rice and soldiers by a letter dated April 22, 1827.112
Chao Anou also sent an embassy, led by Nai Sai, to Muang Phuan [Siang
Khuang], asking for reinforcements.113 The chronicles do not reveal when
this embassy arrived. The direct testimony of Chao Noi, prince of Siang
Khuang, was delivered to officials in Hue at the end of 1827. The prince
of Siang Khuang said that he himself had responded to Anou's appeal by
mobilizing 'ten thousand men from Du'ong Ha, Bang Coc, Chiu Kham
[Siang Kham]," and came himself to guard the Vientiane capital when Anou
went to Khorat, probably because Anou worried that his own uncle Bal Rat-
aged eighty years-nominally in charge of the defense of Vientiane,114 could
not cope with the situation given the looming threat of the third Siamese army,
which waited upstream on the Mekong.
Prabang compatriots who had been evacuated to Vientiane. Anou took
the opportunity to return to Luang Prabang Manthathurat's third son,
Chao Pho Nua Thong, who had been brought to Vientiane with the
multitudes swept up by Chao Ratsavong's raid on Saraburi.1(9
Chao Pho Niia Thong was accompanied by Anou's new embassy,
which requested rice and soldiers from Manthathurat for the battles
occurring at Siang Khan, a rallying point for Chao Ratsavong in his
Lomsak-Loei campaign.110 Manthathurat agreed to provide the supplies.
Later, he had to construct a convincing alibi to explain his generosity
towards the rebels, an alibi which the investigating Siamese high
commissioner dutifully reported to Bangkok:
Anou had written to him [Manthathurat] ordering him to fill a granary at
Chiang Khan for distribution to families, and if Luang Prabang refused,
Anou would raise the Phuan army to attack Luang Prabang. Luang
Prabang's prince, seeing he had few men, agreed, but Luang Prabang
always put off the insistent agents that Anou sent up, saying the river
was too low, and that in the fifth lunar month [April-May], he would
send the rice down. The Luang Prabang prince will remain at Luang
Prabang and requests Phraya Phichai [Siamese commissioner] send
an army up.111
As a matter of fact, this message was deceptive, for before it was even
written, Luang Prabang had already sent rice and soldiers to Paklai,
according to a dispatch from Nan dated no later than March 31, 1827.
Thai military leaders must have been puzzled by the presence of Luang
Prabang armies in Anou's zone of influence, but nevertheless sent their
own request for rice and soldiers by a letter dated April 22, 1827.112
Chao Anou also sent an embassy, led by Nai Sai, to Muang Phuan [Siang
Khuang], asking for reinforcements.113 The chronicles do not reveal when
this embassy arrived. The direct testimony of Chao Noi, prince of Siang
Khuang, was delivered to officials in Hue at the end of 1827. The prince
of Siang Khuang said that he himself had responded to Anou's appeal by
mobilizing 'ten thousand men from Du'ong Ha, Bang Coc, Chiu Kham
[Siang Kham]," and came himself to guard the Vientiane capital when Anou
went to Khorat, probably because Anou worried that his own uncle Bal Rat-
aged eighty years-nominally in charge of the defense of Vientiane,114 could
not cope with the situation given the looming threat of the third Siamese army,
which waited upstream on the Mekong.
0/5000
real purpose of Manthathurat's embassy was to fetch home his LuangPrabang compatriots who had been evacuated to Vientiane. Anou tookthe opportunity to return to Luang Prabang Manthathurat's third son,Chao Pho Nua Thong, who had been brought to Vientiane with themultitudes swept up by Chao Ratsavong's raid on Saraburi.1(9Chao Pho Niia Thong was accompanied by Anou's new embassy,which requested rice and soldiers from Manthathurat for the battlesoccurring at Siang Khan, a rallying point for Chao Ratsavong in hisLomsak-Loei campaign.110 Manthathurat agreed to provide the supplies.Later, he had to construct a convincing alibi to explain his generositytowards the rebels, an alibi which the investigating Siamese highcommissioner dutifully reported to Bangkok:Anou had written to him [Manthathurat] ordering him to fill a granary atChiang Khan for distribution to families, and if Luang Prabang refused,Anou would raise the Phuan army to attack Luang Prabang. LuangPrabang's prince, seeing he had few men, agreed, but Luang Prabangalways put off the insistent agents that Anou sent up, saying the riverwas too low, and that in the fifth lunar month [April-May], he wouldsend the rice down. The Luang Prabang prince will remain at LuangPrabang and requests Phraya Phichai [Siamese commissioner] sendan army up.111As a matter of fact, this message was deceptive, for before it was evenwritten, Luang Prabang had already sent rice and soldiers to Paklai,according to a dispatch from Nan dated no later than March 31, 1827.Thai military leaders must have been puzzled by the presence of LuangPrabang armies in Anou's zone of influence, but nevertheless sent theirown request for rice and soldiers by a letter dated April 22, 1827.112Chao Anou also sent an embassy, led by Nai Sai, to Muang Phuan [SiangKhuang], asking for reinforcements.113 The chronicles do not reveal whenthis embassy arrived. The direct testimony of Chao Noi, prince of SiangKhuang, was delivered to officials in Hue at the end of 1827. The princeof Siang Khuang said that he himself had responded to Anou's appeal bymobilizing 'ten thousand men from Du'ong Ha, Bang Coc, Chiu Kham[Siang Kham]," and came himself to guard the Vientiane capital when Anouwent to Khorat, probably because Anou worried that his own uncle Bal Rat-aged eighty years-nominally in charge of the defense of Vientiane,114 couldnot cope with the situation given the looming threat of the third Siamese army,which waited upstream on the Mekong.
การแปล กรุณารอสักครู่..
real purpose of Manthathurat's embassy was to fetch home his Luang
Prabang compatriots who had been evacuated to Vientiane. Anou took
the opportunity to return to Luang Prabang Manthathurat's third son,
Chao Pho Nua Thong, who had been brought to Vientiane with the
multitudes swept up by Chao Ratsavong's raid on Saraburi.1(9
Chao Pho Niia Thong was accompanied by Anou's new embassy,
which requested rice and soldiers from Manthathurat for the battles
occurring at Siang Khan, a rallying point for Chao Ratsavong in his
Lomsak-Loei campaign.110 Manthathurat agreed to provide the supplies.
Later, he had to construct a convincing alibi to explain his generosity
towards the rebels, an alibi which the investigating Siamese high
commissioner dutifully reported to Bangkok:
Anou had written to him [Manthathurat] ordering him to fill a granary at
Chiang Khan for distribution to families, and if Luang Prabang refused,
Anou would raise the Phuan army to attack Luang Prabang. Luang
Prabang's prince, seeing he had few men, agreed, but Luang Prabang
always put off the insistent agents that Anou sent up, saying the river
was too low, and that in the fifth lunar month [April-May], he would
send the rice down. The Luang Prabang prince will remain at Luang
Prabang and requests Phraya Phichai [Siamese commissioner] send
an army up.111
As a matter of fact, this message was deceptive, for before it was even
written, Luang Prabang had already sent rice and soldiers to Paklai,
according to a dispatch from Nan dated no later than March 31, 1827.
Thai military leaders must have been puzzled by the presence of Luang
Prabang armies in Anou's zone of influence, but nevertheless sent their
own request for rice and soldiers by a letter dated April 22, 1827.112
Chao Anou also sent an embassy, led by Nai Sai, to Muang Phuan [Siang
Khuang], asking for reinforcements.113 The chronicles do not reveal when
this embassy arrived. The direct testimony of Chao Noi, prince of Siang
Khuang, was delivered to officials in Hue at the end of 1827. The prince
of Siang Khuang said that he himself had responded to Anou's appeal by
mobilizing 'ten thousand men from Du'ong Ha, Bang Coc, Chiu Kham
[Siang Kham]," and came himself to guard the Vientiane capital when Anou
went to Khorat, probably because Anou worried that his own uncle Bal Rat-
aged eighty years-nominally in charge of the defense of Vientiane,114 could
not cope with the situation given the looming threat of the third Siamese army,
which waited upstream on the Mekong.
Prabang compatriots who had been evacuated to Vientiane. Anou took
the opportunity to return to Luang Prabang Manthathurat's third son,
Chao Pho Nua Thong, who had been brought to Vientiane with the
multitudes swept up by Chao Ratsavong's raid on Saraburi.1(9
Chao Pho Niia Thong was accompanied by Anou's new embassy,
which requested rice and soldiers from Manthathurat for the battles
occurring at Siang Khan, a rallying point for Chao Ratsavong in his
Lomsak-Loei campaign.110 Manthathurat agreed to provide the supplies.
Later, he had to construct a convincing alibi to explain his generosity
towards the rebels, an alibi which the investigating Siamese high
commissioner dutifully reported to Bangkok:
Anou had written to him [Manthathurat] ordering him to fill a granary at
Chiang Khan for distribution to families, and if Luang Prabang refused,
Anou would raise the Phuan army to attack Luang Prabang. Luang
Prabang's prince, seeing he had few men, agreed, but Luang Prabang
always put off the insistent agents that Anou sent up, saying the river
was too low, and that in the fifth lunar month [April-May], he would
send the rice down. The Luang Prabang prince will remain at Luang
Prabang and requests Phraya Phichai [Siamese commissioner] send
an army up.111
As a matter of fact, this message was deceptive, for before it was even
written, Luang Prabang had already sent rice and soldiers to Paklai,
according to a dispatch from Nan dated no later than March 31, 1827.
Thai military leaders must have been puzzled by the presence of Luang
Prabang armies in Anou's zone of influence, but nevertheless sent their
own request for rice and soldiers by a letter dated April 22, 1827.112
Chao Anou also sent an embassy, led by Nai Sai, to Muang Phuan [Siang
Khuang], asking for reinforcements.113 The chronicles do not reveal when
this embassy arrived. The direct testimony of Chao Noi, prince of Siang
Khuang, was delivered to officials in Hue at the end of 1827. The prince
of Siang Khuang said that he himself had responded to Anou's appeal by
mobilizing 'ten thousand men from Du'ong Ha, Bang Coc, Chiu Kham
[Siang Kham]," and came himself to guard the Vientiane capital when Anou
went to Khorat, probably because Anou worried that his own uncle Bal Rat-
aged eighty years-nominally in charge of the defense of Vientiane,114 could
not cope with the situation given the looming threat of the third Siamese army,
which waited upstream on the Mekong.
การแปล กรุณารอสักครู่..
จุดประสงค์ที่แท้จริงของสถานทูต manthathurat ก็มารับที่บ้านหลวง
หลวงพระบางเพื่อนร่วมชาติที่ได้รับการอพยพไปยังเวียงจันทน์ anou เอา
โอกาสที่จะกลับมาลูกชายคนที่สามของ หลวงพระบาง manthathurat
เจ้าพ่อ , เนื้อทองที่ถูกนำไปเวียงจันทน์กับ
multitudes กวาดขึ้น โดยเจ้า ratsavong บุกสระบุรี 1 ( 9
เจ้าพ่อ niia ทองพร้อมกับใหม่
anou สถานทูตซึ่งขอข้าว และทหารจาก manthathurat สำหรับสงคราม
เกิดขึ้นที่ เซียง ข่าน , การชุมนุมจุดใหญ่ ratsavong ในหล่มสักเลย
campaign.110 manthathurat เห็นด้วยที่จะให้อุปกรณ์ .
ต่อมาเขาได้สร้างหลักฐานที่น่าเชื่อที่จะอธิบายของเขาความเอื้ออาทร
ต่อกบฎ พยานที่สืบประวัติสูง
กรรมาธิการตามหน้าที่รายงาน :
กรุงเทพanou ได้เขียนถึงเขา [ manthathurat ] สั่งให้เขาเติมยุ้งฉางที่
เชียงคานกระจายไปยังครอบครัว และถ้าหลวงพระบางปฏิเสธ
anou จะยกกองทัพไปโจมตีพวนที่หลวงพระบาง หลวงพระบางองค์
เห็นเขามีไม่กี่คนที่เห็นด้วย แต่หลวงพระบาง
เสมอใส่ปิดตัวแทนยืนกรานว่า anou ส่งมาว่า " น้ำ
ต่ำเกินไปและว่า ในวันเพ็ญเดือน 5 เมษายน [ อาจ ] จะ
ส่งข้าวลง หลวงพระบางองค์จะยังคงอยู่ที่หลวงพระบางและการร้องขอพระยาพิชัย
[ ]
ข้าราชการสยามส่งกองทัพขึ้น แล้ว
อันที่จริง ข้อความนี้ถูกหลอกลวง ก่อนที่มันจะถูก
เขียน หลวงพระบาง ได้ส่งข้าว และทหาร paklai
,ตามการส่งจากน่านลงวันที่ไม่เกิน 31 มีนาคม 1827 .
ไทยผู้นำทหารจะต้องได้รับงงงวยโดยการแสดงตนของหลวงพระบางกองทัพใน anou
โซนของอิทธิพล แต่อย่างไรก็ตามได้ส่งคำขอของพวกเขา
เป็นเจ้าของข้าวและทหาร โดยจดหมายลงวันที่ 22 เมษายน 1827.112
เจ้า anou ยังส่งสถานทูต นำโดยนายไทร ให้เมืองพวน [ เซียง
ข่วง ] ขอกำลังเสริม1 พงศาวดารไม่เปิดเผยเมื่อ
นี้สถานทูตมาแล้ว พยานโดยตรงของเจ้าน้อย เจ้าชายแห่งเซียง
ข่วง , ส่งเจ้าหน้าที่ ใน เว้ ในตอนท้ายของ 1827 . เจ้าชาย
โตควง บอกว่า เขาตอบ anou อุทธรณ์โดย
ระดม ' หมื่นคน จาก du'ong ฮา บางก็อกชิวเซียงคำ , คำ
[ ] , " และมาด้วยตัวเอง เพื่อป้องกันเมืองหลวงเวียงจันทน์เมื่อ anou
ไปโคราช อาจเป็นเพราะ anou กังวลของเขาเองลุงบัลหนู -
อายุแปดสิบปีที่จะรับผิดชอบในการป้องกันของเมืองเวียงจันทน์ 114 อาจ
ไม่ได้รับมือกับสถานการณ์ให้ปรากฏการคุกคามของกองทัพสยาม 3
ซึ่งรอน้ำในแม่น้ำโขง
หลวงพระบางเพื่อนร่วมชาติที่ได้รับการอพยพไปยังเวียงจันทน์ anou เอา
โอกาสที่จะกลับมาลูกชายคนที่สามของ หลวงพระบาง manthathurat
เจ้าพ่อ , เนื้อทองที่ถูกนำไปเวียงจันทน์กับ
multitudes กวาดขึ้น โดยเจ้า ratsavong บุกสระบุรี 1 ( 9
เจ้าพ่อ niia ทองพร้อมกับใหม่
anou สถานทูตซึ่งขอข้าว และทหารจาก manthathurat สำหรับสงคราม
เกิดขึ้นที่ เซียง ข่าน , การชุมนุมจุดใหญ่ ratsavong ในหล่มสักเลย
campaign.110 manthathurat เห็นด้วยที่จะให้อุปกรณ์ .
ต่อมาเขาได้สร้างหลักฐานที่น่าเชื่อที่จะอธิบายของเขาความเอื้ออาทร
ต่อกบฎ พยานที่สืบประวัติสูง
กรรมาธิการตามหน้าที่รายงาน :
กรุงเทพanou ได้เขียนถึงเขา [ manthathurat ] สั่งให้เขาเติมยุ้งฉางที่
เชียงคานกระจายไปยังครอบครัว และถ้าหลวงพระบางปฏิเสธ
anou จะยกกองทัพไปโจมตีพวนที่หลวงพระบาง หลวงพระบางองค์
เห็นเขามีไม่กี่คนที่เห็นด้วย แต่หลวงพระบาง
เสมอใส่ปิดตัวแทนยืนกรานว่า anou ส่งมาว่า " น้ำ
ต่ำเกินไปและว่า ในวันเพ็ญเดือน 5 เมษายน [ อาจ ] จะ
ส่งข้าวลง หลวงพระบางองค์จะยังคงอยู่ที่หลวงพระบางและการร้องขอพระยาพิชัย
[ ]
ข้าราชการสยามส่งกองทัพขึ้น แล้ว
อันที่จริง ข้อความนี้ถูกหลอกลวง ก่อนที่มันจะถูก
เขียน หลวงพระบาง ได้ส่งข้าว และทหาร paklai
,ตามการส่งจากน่านลงวันที่ไม่เกิน 31 มีนาคม 1827 .
ไทยผู้นำทหารจะต้องได้รับงงงวยโดยการแสดงตนของหลวงพระบางกองทัพใน anou
โซนของอิทธิพล แต่อย่างไรก็ตามได้ส่งคำขอของพวกเขา
เป็นเจ้าของข้าวและทหาร โดยจดหมายลงวันที่ 22 เมษายน 1827.112
เจ้า anou ยังส่งสถานทูต นำโดยนายไทร ให้เมืองพวน [ เซียง
ข่วง ] ขอกำลังเสริม1 พงศาวดารไม่เปิดเผยเมื่อ
นี้สถานทูตมาแล้ว พยานโดยตรงของเจ้าน้อย เจ้าชายแห่งเซียง
ข่วง , ส่งเจ้าหน้าที่ ใน เว้ ในตอนท้ายของ 1827 . เจ้าชาย
โตควง บอกว่า เขาตอบ anou อุทธรณ์โดย
ระดม ' หมื่นคน จาก du'ong ฮา บางก็อกชิวเซียงคำ , คำ
[ ] , " และมาด้วยตัวเอง เพื่อป้องกันเมืองหลวงเวียงจันทน์เมื่อ anou
ไปโคราช อาจเป็นเพราะ anou กังวลของเขาเองลุงบัลหนู -
อายุแปดสิบปีที่จะรับผิดชอบในการป้องกันของเมืองเวียงจันทน์ 114 อาจ
ไม่ได้รับมือกับสถานการณ์ให้ปรากฏการคุกคามของกองทัพสยาม 3
ซึ่งรอน้ำในแม่น้ำโขง
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- คนอื่นๆ
- now~~~^^tired
- But as it turns out,many tourist attract
- Depending on the degree of integrating o
- คำศัพท์ทางการแพทย์breech
- okay, tell me about your education :)
- In the 1976 Singapore general election,
- เมื่อได้ฟังเรื่องราวของคุณ
- พรุ่งนี้ค่อยคุย
- เป็นรถสปอตหรูราคาแพง
- ผมจะนอนแล้ว
- Compare your country to its nearest neig
- พื้น
- looks likesomeone'sgoing tohear aboutthi
- หนังสือสัญญาจ้าง
- Someday I will be good enough.
- 感受
- ฉันขอโทษที่ทำบางอย่างให้คุณไม่พอใจ
- ฉันเคารพในการตัดสินใจของคุณ
- ไม่ค่อยพูด
- ฉันก็ไม่ได้รักคุณ
- I sent an email to you since the day 14
- คำศัพท์ทางการแพทย์breech
- คุณจะไม่ทิ้งฉันไปไหนอีกใช่มั้ย
