For thousands of years, cities have

For thousands of years, cities have offered higher average standards of living
than those available in surrounding rural areas. Economic historians estimate that the average income of city dwellers ranged from 1.5 to 3 times that of their rural counterparts at least until the Industrial Revolution changed the socioeconomic structure of Western Europe.14 Even today, average urban incomes are roughly three times those of their rural counterparts in both China and India. These income gaps reflect the capacity of cities to attract skilled workers and productive businesses and economies of scale that enable workers in cities to be more productive and reduce the costs of supplying basic services.15 McKinsey research in India suggests that it can be 30 to 50 percent less expensive for large cities
to deliver basic services including water, housing, and education than it is in
more sparsely populated rural areas. International airports, for instance, are economically viable only when they serve large urban centers. An estimated
$5 million of capital expenditure per daily flight is necessary in a city of five million people, compared with nearly $13 million in a city whose population is less than one million. But cost is not the only issue. Ensuring the necessary quality of services such as education can be more difficult in a rural setting. In India, rural school teacher absentee rates have run at nearly 25 percent.16
Cities attract people with the skills needed to power growth. The average education level of urban dwellers is higher than the level among those living in rural areas. In India, we see higher educational attainment increasing five times as fast in urban households as in rural households. In China, more than one-quarter of Shanghai’s population holds a college degree. Not only does the city produce more than 100,000 home-grown graduates a year, but it also pulls in talent from the rest of the nation and from overseas. The city’s expatriate population numbers half a million.
All these factors account for the fact that the world’s cities already make an overwhelming contribution to the global economy. Large cities are home to
38 percent of the world’s population but generate 72 percent of global GDP.17 However, urbanization is happening at very different speeds in different regions— partly because they are in different phases of the process. The United States
and Europe made the rural-to-urban transition long ago. Latin America, too, is in
a relatively mature phase of its urban journey. China is right in the middle of its sweeping urbanization, while India is in the early stages of the process (see Box 1, “The maturity of urbanization varies from region to region”).

14 See, for example, Ian Morris, Social development, October 2010 (www.ianmorris.org/socdev. html); Angus Maddison, Monitoring the World Economy 1820–1992, 1995; and Walter Scheidel and Steven J. Friesen, “The size of the economy and the distribution of income in the Roman Empire,” Version 2.0, Journal of Roman Studies, Vol. 99, January 2009.
15 There is a large body of literature on urban economics focused on assessing the nature
and size of urban economies of scale. See, for example, Edward L. Glaeser and Joshua D. Gottlieb, The wealth of cities: Agglomeration economies and spatial equilibrium in the United States, NBER Working Paper No. 14806, March 2009; World Bank, World development report 2009: Reshaping economic geography; and Indermit S. Gill and Chor-Ching Goh, “Scale economies and cities,” World Bank Research Observer, Vol. 25, No. 2, 2010.
16 M. Kremer et al. “Teacher absence in India: A snapshot,” Journal of the European Economic Association, Vol. 3, No. 2–3, April May 2005.
17 We define cities as broader metropolitan areas that include both
a core city and surrounding metropolitan regions integrated into a connected urban region. Large cities include metropolitan areas with 150,000 or more inhabitants in developed regions and 200,000 or more inhabitants in developing regions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัน ๆ ปี เมืองได้นำเสนอสูงกว่าค่าเฉลี่ยมาตรฐานของที่อยู่อาศัยกว่าที่มีในชนบท นักประวัติศาสตร์เศรษฐกิจประเมินว่า รายได้เฉลี่ยของประชาชนที่อยู่ในช่วงจาก 1.5 3 ครั้งที่คู่ของพวกเขาชนบทน้อยจนถึงการปฏิวัติอุตสาหกรรมการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างประชากรของ Europe.14 ตะวันตกแม้วันนี้ เมืองรายได้เฉลี่ยจะประมาณสามครั้งผู้ปราบปรามชนบทในประเทศจีนและอินเดีย ช่องว่างรายได้เหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงกำลังการผลิตของเมืองเพื่อดึงดูดแรงงานมีฝีมือ และธุรกิจการผลิตและเศรษฐกิจของขนาดที่ใช้แรงงานในเมืองมากขึ้น และลดต้นทุนของการขายวิจัย McKinsey services.15 พื้นฐานในอินเดีย แนะนำที่ มันสามารถจะแพงสำหรับเมืองขนาดใหญ่ 30-50 เปอร์เซ็นต์การบริการพื้นฐานรวมทั้งน้ำ หมู่บ้าน และการศึกษามากกว่าที่เป็นอยู่ในเบาบางมากกว่าประชากรชนบท สนามบินนานาชาติ ตัวอย่าง ได้ทำงานได้อย่างเฉพาะเมื่อพวกเขาให้บริการศูนย์กลางเมืองใหญ่ การประเมิน$5 ล้านของจ่ายต่อเที่ยวบินประจำวันเป็นสิ่งจำเป็นในเมืองห้าล้านคน เมื่อเทียบกับเกือบ 13 ล้านเหรียญในเมืองที่มีประชากรไม่น้อยกว่าหนึ่งล้าน แต่ต้นทุนไม่ใช่ปัญหาเฉพาะ มั่นใจคุณภาพจำเป็นของบริการการศึกษาได้ยากขึ้นในชนบท ในอินเดีย ราคาผู้ออกเสียงเลือกครูโรงเรียนชนบทมีรันที่ percent.16 เกือบ 25เมืองดึงดูดคนที่ มีทักษะที่จำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของพลังงาน ระดับการศึกษาเฉลี่ยของชาวเมืองคือสูงกว่าระดับที่อาศัยอยู่ในชนบท ในอินเดีย เราดูสูงโดยศึกษาเพิ่มห้าครั้งเป็นอย่างรวดเร็วในเมืองครอบครัวในครัวเรือนชนบท ในประเทศจีน มากกว่าหนึ่งไตรมาสของประชากรของเซี่ยงไฮ้ถือเป็นอนุปริญญา ไม่เพียงแต่ เมืองผลิตมากกว่า 100000 บ้านโตบัณฑิตปี แต่มันยังดึงความสามารถ จากส่วนเหลือของประเทศ และ จากต่างประเทศในการ ชาวเมืองหมายเลขครึ่งล้านปัจจัยเหล่านี้บัญชีสำหรับความจริงที่ว่า เมืองของโลกแล้วให้เงินสมทบการครอบงำเศรษฐกิจโลก เมืองขนาดใหญ่บ้านร้อยละ 38 ของประชากรโลกแต่สร้าง 72 เปอร์เซ็นต์ของโลก GDP.17 อย่างไรก็ตาม เป็นที่เกิดขึ้นที่ความเร็วแตกต่างกันมากในภูมิภาคต่าง ๆ — บางส่วนเนื่องจากอยู่ในขั้นตอนต่าง ๆ ของกระบวนการ ประเทศสหรัฐอเมริกาและยุโรปทำการเปลี่ยนแปลงชนบทการเมืองนาน ละติน เกินไป อยู่ในขั้นตอนที่ค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่เดินทางการเมือง จีนอยู่ระหว่างความเป็นเมืองกวาด ขณะอินเดียในขั้นเริ่มต้นของกระบวนการ (ดูกล่อง 1 "วุฒิภาวะของความเป็นเมืองแตกต่างกันไปจากภูมิภาคภูมิภาค") 14 ดู เช่น เอียนมอร์ริส พัฒนาสังคม 2010 ตุลาคม (www.ianmorris.org/ socdev. html); Angus Maddison ติดตามเศรษฐกิจโลก 1820 – 1992, 1995 และ Walter Scheidel และ Steven J. Friesen "ขนาดของเศรษฐกิจ" และการกระจายรายได้ในจักรวรรดิโรมัน รุ่น 2.0 สมุดศึกษาโรมัน ปี 99, 2552 มกราคมร่างกายขนาดใหญ่ของวรรณกรรมในเมืองเศรษฐศาสตร์มุ่งเน้นประเมินธรรมชาติไม่มี 15และขนาดของเศรษฐกิจการเมืองของสเกล ดู เช่น เอ็ดเวิร์ด L. Glaeser และโยชูวา D. Gottlieb มายเมือง: Agglomeration เศรษฐกิจและสมดุลปริภูมิในสหรัฐอเมริกา NBER ทำกระดาษหมายเลข 14806, 2552 มีนาคม ธนาคารโลก รายงานการพัฒนาโลก 2009: เรียวน่องเรียวภูมิศาสตร์เศรษฐกิจ และธนาคารโลกประจำภูมิ S. เหงือกและช.ชิงโก๊ะ "ระดับเศรษฐกิจและการเมือง นักการธนาคารโลกวิจัย ปี 25 หมายเลข 2, 201016 M. Kremer et al. "ขาดครูในอินเดีย: snapshot, " สมุดรายวันหมายเลขสมาคมเศรษฐกิจยุโรป ปี 3, 2-3 เมษายน 2548 พฤษภาคม17 เรากำหนดเมืองเป็นพื้นที่นครกว้างที่รวมทั้ง เมืองหลักและรอบภูมิภาคนครบาลรวมอยู่ในบริเวณเมืองเชื่อมต่อ เมืองขนาดใหญ่รวมพื้นที่ปริมณฑล 150, 000 หรือประชากรเพิ่มมากขึ้นในภูมิภาคที่พัฒนาแล้ว และอย่าง น้อย 200000 คนในการพัฒนาภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

For thousands of years, cities have offered higher average standards of living
than those available in surrounding rural areas. Economic historians estimate that the average income of city dwellers ranged from 1.5 to 3 times that of their rural counterparts at least until the Industrial Revolution changed the socioeconomic structure of Western Europe.14 Even today, average urban incomes are roughly three times those of their rural counterparts in both China and India. These income gaps reflect the capacity of cities to attract skilled workers and productive businesses and economies of scale that enable workers in cities to be more productive and reduce the costs of supplying basic services.15 ด้านการวิจัยในอินเดียแสดงให้เห็นว่ามันสามารถ 30 ถึง 50 เปอร์เซ็นต์ที่แพงน้อยกว่าเมืองใหญ่
ส่งมอบบริการพื้นฐานรวมทั้ง น้ำ ที่อยู่อาศัย และการศึกษา มากกว่าจะกระจัดกระจาย
มากกว่าชนบท ท่าอากาศยาน นานาชาติ ตัวอย่าง มีศักยภาพทางเศรษฐกิจเฉพาะเมื่อพวกเขาให้บริการศูนย์เมืองใหญ่ ประมาณ
$5 million of capital expenditure per daily flight is necessary in a city of five million people, compared with nearly $13 million in a city whose population is less than one million. But cost is not the only issue. Ensuring the necessary quality of services such as education can be more difficult in a rural setting. In India, rural school teacher absentee rates have run at nearly 25 percent.16
Cities attract people with the skills needed to power growth. The average education level of urban dwellers is higher than the level among those living in rural areas. In India, we see higher educational attainment increasing five times as fast in urban households as in rural households. In China, more than one-quarter of Shanghai’s population holds a college degree. Not only does the city produce more than 100,000 home-grown graduates a year, but it also pulls in talent from the rest of the nation and from overseas. The city’s expatriate population numbers half a million.
All these factors account for the fact that the world’s cities already make an overwhelming contribution to the global economy. Large cities are home to
38 เปอร์เซ็นต์ของประชากรโลก แต่สร้างร้อยละ 72 ของโลก gdp.17 อย่างไรก็ตาม ความไม่แน่นอนเกิดขึ้นที่ความเร็วแตกต่างกันมากในภูมิภาคที่ต่างกัน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะพวกเขาอยู่ในขั้นตอนต่างๆของกระบวนการ สหรัฐอเมริกา
และยุโรปทำในชนบทในเมืองเปลี่ยนไปนานแล้ว ละตินอเมริกาก็มี
ที่ค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่ระยะของการเดินทาง เมืองของจีนจะอยู่ตรงกลางของกวาดเมือง ในขณะที่อินเดียอยู่ในขั้นตอนแรกของกระบวนการ ( ดูที่กล่อง 1 " วุฒิภาวะของความเป็นเมืองที่แตกต่างจากภูมิภาคในพื้นที่ " )

14 เห็น ตัวอย่างเช่น เอียน มอร์ริส การพัฒนาสังคม ตุลาคม 2553 ( www.ianmorris.org/socdev . HTML ) ; แองกัส แมดดิสัน ติดตามเศรษฐกิจโลก 1820 – 1992 , 1995 ; และวอลเตอร์และสตีเวน เจ. ไฟรเซ็น scheidel , “The size of the economy and the distribution of income in the Roman Empire,” Version 2.0, Journal of Roman Studies, Vol. 99, January 2009.
15 There is a large body of literature on urban economics focused on assessing the nature
and size of urban economies of scale. See, for example, Edward L. Glaeser and Joshua D. Gottlieb, The wealth of cities: Agglomeration economies and spatial equilibrium in the United States, NBER Working Paper No. 14806, March 2009; World Bank, World development report 2009: Reshaping economic geography; and Indermit S. Gill and Chor-Ching Goh, “Scale economies and cities,” World Bank Research Observer, Vol. 25, No. 2, 2010.
16 M. Kremer et al. “Teacher absence in India: A snapshot,