In "Richard Cory," the poor citizen

In "Richard Cory," the poor citizens of a town struck by depression ostracize the wealthy Richard Cory. Friendless and isolated, Cory struggles to connect with the townsfolk, who think he's richer than a king. Finally, Cory commits suicide to escape his loneliness.

The poem is narrated in the first person plural, with the "we" referring to the townspeople who think Richard Cory too rich and well-educated to be their friend.

It's evident from the way Cory walks around town, trying to strike up conversations with its poor citizens, that he's lonely and wants to make a human connection.

Finally, Cory can't take the isolation and puts a bullet in his head to end his misery.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน "โครี่ ริชาร์ด" ประชาชนที่ยากจนเมืองจากภาวะซึมเศร้าคว่ำบาตรโครี่ริชาร์ดร่ำรวย Friendless และแยก โคต่อสู้เพื่อเชื่อมต่อกับสมัยก่อน ที่คิดว่า เขาเป็นยิ่งกว่าพระมหากษัตริย์ ในที่สุด โครี่ฆ่าหนีความเหงาของเขาบทกวีที่บรรยายในพหูพจน์คนแรก กับ "เรา" หมายถึงชาวเมืองที่คิดว่า โครี่ริชาร์ดรวยเกินไป และศึกษาเพื่อนของพวกเขาจะเห็นจากทางโคเดินรอบเมือง พยายามที่จะตีค่าสนทนากับพลเมืองดี ว่า เขาเหงา และอยากทำให้การเชื่อมต่อมนุษย์ในที่สุด โคไม่สามารถใช้แยก และทำให้กระสุนในหัวของเขาจะสิ้นสุดความทุกข์ยากของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน "ริชาร์ดคอรี" พลเมืองที่ดีของเมืองหลงโดยภาวะซึมเศร้าริดรอนสิทธิรวยริชาร์ดคอรี พวกพ้องและแยกคอรีต้องดิ้นรนเพื่อเชื่อมต่อกับชาวกรุงที่คิดว่าเขาเป็นยิ่งขึ้นกว่าพระมหากษัตริย์ สุดท้าย Cory ฆ่าตัวตายเพื่อหนีความเหงาของเขา.

บทกวีเล่าในบุคคลที่เป็นพหูพจน์แรกกับ "เรา" หมายถึงชาวกรุงที่คิดว่าริชาร์ดคอรีที่อุดมไปด้วยเกินไปและมีการศึกษาที่จะเป็นเพื่อนของพวกเขา.

มันเห็นได้ชัดจากคอรีทาง เดินไปรอบ ๆ เมืองที่พยายามที่จะพุดคุยกับประชาชนที่ยากจนของตนว่าเขาเหงาและต้องการที่จะทำให้การเชื่อมต่อมนุษย์.

สุดท้ายคอรีไม่สามารถใช้การแยกและทำให้กระสุนในหัวของเขาที่จะยุติความทุกข์ยากของเขา