It is certainly true that political

It is certainly true that political actors in the seventeenth and eighteenth centuries did not regard selecting rulers by lot as a possibility. Electing them appeared as the only course, as indicated by the absence of any hesitation about which of the two methods to use. But this was not purely the deterministic outcome of external circumstances. Lot was deemed to be manifestly unsuitable, given the objectives that the actors sought to achieve and the dominant beliefs about political legitimacy. So whatever role circumstances may have played in the eclipse of lot and the triumph of election, we have to inquire into which beliefs and values have intervened to
bring this about. In the absence of any explicit debate among the founders of representative government as to the relative virtues of the two procedures, our argument inevitably remains somewhat conjectural.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นความจริงแน่นอนว่า นักแสดงทางการเมืองในศตวรรษ seventeenth และ eighteenth ได้พิจารณาเลือกไม้ไม่ โดยมากเป็นไปได้ Electing พวกเขาปรากฏขึ้นเป็นหลักสูตรเฉพาะ ตามที่ระบุ โดยการขาดงานของลังเลใด ๆ เกี่ยวกับวิธีสองใช้ แต่นี่ไม่ใช่เพียงอย่างเดียวผล deterministic สถานการณ์ภายนอก ล็อตถูกถือว่าเป็น manifestly ไม่เหมาะสม กำหนดวัตถุประสงค์ที่นักแสดงที่มีประสบความสำเร็จและความเชื่อหลักเกี่ยวกับชอบธรรมทางการเมือง ดังนั้นอาจได้เล่นบทบาทสถานการณ์ใดใน eclipse มากและชัยชนะของการเลือกตั้ง เราต้องสอบเป็นความเชื่อและค่าใดได้เข้าแทรกแซงการนำนี้เกี่ยวกับ ในกรณีอภิปรายใด ๆ ชัดเจนระหว่างผู้ก่อตั้งรัฐบาลตัวแทนเป็นคุณธรรมสัมพันธ์ของขั้นตอนสอง อาร์กิวเมนต์ของเราย่อมยังคงค่อนข้าง conjectural

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แน่นอนมันเป็นความจริงที่ว่านักแสดงทางการเมืองในศตวรรษที่สิบเจ็ดและสิบแปดไม่ได้มองว่าการเลือกผู้ปกครองโดยมากเป็นไปได้ เลือกตั้งพวกเขาดูเหมือนจะเป็นหลักสูตรเฉพาะตามที่ระบุโดยไม่มีการลังเลใด ๆ เกี่ยวกับการที่ของทั้งสองวิธีที่จะใช้ แต่นี่ก็ไม่ได้อย่างหมดจดผลที่กำหนดของสถานการณ์ภายนอก จำนวนมากก็จะถือว่าเป็นการไม่เหมาะสมอย่างชัดแจ้งให้วัตถุประสงค์ว่านักแสดงพยายามที่จะประสบความสำเร็จและความเชื่อที่โดดเด่นเกี่ยวกับความชอบธรรมทางการเมือง ดังนั้นสิ่งที่บทบาทสถานการณ์อาจจะได้เล่นในคราสของจำนวนมากและประสบความสำเร็จจากการเลือกตั้งเราจะต้องสอบสวนซึ่งความเชื่อและค่านิยมที่มีการแทรกแซงเพื่อ
นำมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในกรณีที่ไม่มีการอภิปรายอย่างชัดเจนใด ๆ ในผู้ก่อตั้งของรัฐบาลที่เป็นตัวแทนเป็นคุณธรรมญาติของทั้งสองขั้นตอนการโต้แย้งของเราหลีกเลี่ยงไม่ได้ยังคงค่อนข้างคาดเดา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นจริงอย่างแน่นอนว่า ตัวแสดงทางการเมืองในศตวรรษที่สิบเจ็ดสิบแปด และไม่ได้เกี่ยวกับการเลือกผู้ปกครองโดยมากเท่าที่เป็นไปได้ เลือกมาเป็นหลักสูตรเฉพาะ ตามที่ระบุ โดยขาดการลังเลใด ๆเกี่ยวกับที่ของทั้งสองวิธีที่จะใช้ แต่นี้ไม่ได้หมดจดผล deterministic ของสถานการณ์ภายนอก จะสนับสนุนมากถือว่าไม่เหมาะสมระบุวัตถุประสงค์ว่า นักแสดงพยายามที่จะบรรลุและเด่น ความเชื่อเกี่ยวกับความชอบธรรมทางการเมือง ดังนั้น บทบาทใดที่สถานการณ์อาจได้เล่นในคราสมาก และชัยชนะของการเลือกตั้ง เราต้องสอบสวน ซึ่งความเชื่อและค่านิยมได้เข้าแทรกแซงเพื่อ
นำมาเกี่ยวกับในการขาดของใด ๆ อย่างชัดเจน การอภิปรายในหมู่ผู้ก่อตั้งของผู้แทนรัฐบาลเป็นคุณธรรมของญาติของทั้งสองขั้นตอนที่อาร์กิวเมนต์ของเราย่อมยังคงค่อนข้างที่เกี่ยวกับการคาดเดา