Mr Utterson the lawyer was a quiet，

Mr Utterson the lawyer was a quiet， serious man． He was shy with strangers and afraid of showing his feelings． Among friends， however， his eyes shone with kindness and goodness．And， although this goodness never found its way into his conversation， it showed itself in his way of life．He did not allow himself many enjoyable things in life． He ate and drank simply and， although he enjoyed the theatre，he had not been to a play for twenty years． However， he was gentler towards other men' s weaknesses，and was always ready to help rather than blame them． As a lawyer， he was often the last good person that evil-doers met on their way to prison，or worse． These people often carried with them memories of his politeness and fairness．
Mr Utterson's best friend was a distant cousin called Richard Enfield，who was well known as a fun-loving 'man about town'．Nobody could understand why they were friends， as they were different from each other in every way．They often took long walks together，however， marching through the streets of London in companionable silence．
One of these walks used to take them down a narrow side-street in a busy part of London． It was a clean， busy， friendly street with bright little shops and shiny doorknockers． Near the end of this street， however， stood a dark， mysterious，windowless building．The door had neither bell nor knockerand looked dusty and uncared for． Dirty children played fearlessly on the doorstep， and nobody ever opened the door todrive them away．
One day，as Mr Enfield and his friend passed the building，Mr Enfield pointed to it．'Have you ever noticed that place？'he asked．'It remindsme of a very strange story．'
'Really？'said Mr Utterson．'Tell me．'
'Well，'began Enfield，'I was coming home about threeo'clock on a black winter morning，when suddenly I saw twopeople．The first was a short man who was walking along thestreet，and the second was a little girl who was running as fastas she could． Well，the two bumped into each other and thechild fell down．Then a terrible thing happened．The mancalmly walked all over the child's body with his heavy boots，and left her screaming on the ground．It was an inhuman thingto do．I ran after the man， caught him and fetched him back．There was already a small crowd around the screaming child．The man was perfectly cool， but he gave me a very evil look，which made me feel sick in my stomach．The child's familythen arrived， and also a doctor． The child had been sent tofetch the doctor for a sick neighbour，and was on her wayhome again．
'“The child is more frightened than hurt，”said thedoctor—and that， you would think， was the end of the story．But， you see，I had taken a violent dislike to the short man．So had the child's family—that was only natural．But the doctor， who seemed a quiet， kindly man， was also looking at ourprisoner with murder in his eyes．
'The doctor and I understood each other perfectly．Together we shouted at the man， and told him we would tell this story all over London so that his name would be hated．
'He looked back at us with a proud，blach look．“Nameyour price，”he said．
'We made him agree to a hundred pounds for the child' sfamily． With another black look， the man led us to that doorover there．He took out a key and let himself into thebuilding．Presently he came out and handed us ten pounds ingold and a cheque for ninety pounds from Coutts's Bank． Thename on the cheque was a well-known one．
'“See here，”said the doctor doubtfully，“it isn't usual for aman to walk into an empty house at four in the morning andcome out with another man's cheque for nearly a hundredpounds．”
'“Don't worry，”said the man with an ugly look，“I'll staywith you until the banks open，and change the chequemyself．”
'So we all went off， the doctor and the prisoner and myself，and spent the rest of the night at my house．In the morningwe went together to the bank． Sure enough， the cheque wasgood， and the money was passed to the child's family．'
'Well，well，'said Mr Utterson．
'Yes，'said Enfield，'it's a strange story．My prisoner wasclearly a hard， cruel man． But the man whose name was onthe cheque was well known all over London for his kind andgenerous acts．Why would a man like that give his cheque to acriminal？'
'And you don't know if the writer of the cheque lives inthat building？'asked Mr Utterson．
'I don't like to ask，'said his friend．'In my experience，it's not a good idea to ask too many questions，in case the answers are ugly，violent ones．But I've studied the place alittle．It doesn't seem like a house． There's no other door，and the only person who uses that door is the man I've just described to you．There are three windows on the side of thehouse，which look down onto a small courtyard．The windowsare shut，but they're always clean．There's a chimney too，which is usually smoking．So somebody must live there．'
The two men continued on their walk． Then Utterson brokethe silence．
'Enfield，'he said，'you're right about not asking toomany questions．However，I want to ask the name of the manwho walked over the child．'
'Very well，' said Enfield．'He told us his name wasHyde．'
'What does he look like？'
'He's not easy to describe， although I remember him perfectly．He's a strange-looking man．He's short，but has astrong， heavy body．There's something wrong with his appearance，something ugly and unpleasing—no，somethinghateful．I disliked him at once．'
Mr Utterson thought deeply．'Are you sure he used a key？'he asked．
'What do you mean？'asked Enfield in surprise．
'I know it must seem strange，'said his friend．'But yousee， if I don't ask you the name on the cheque， it's because Iknow it already…'
'Well， why didn't you tell me？'said his friend rathercrossly．'Anyway， he did have a key， and he still has it． Isaw him use it only a week ago．'
Mr Utterson looked at him thoughtfully，but said nothing more．

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mr Utterson the lawyer was a quiet， serious man． He was shy with strangers and afraid of showing his feelings． Among friends， however， his eyes shone with kindness and goodness．And， although this goodness never found its way into his conversation， it showed itself in his way of life．He did not allow himself many enjoyable things in life． He ate and drank simply and， although he enjoyed the theatre，he had not been to a play for twenty years． However， he was gentler towards other men' s weaknesses，and was always ready to help rather than blame them． As a lawyer， he was often the last good person that evil-doers met on their way to prison，or worse． These people often carried with them memories of his politeness and fairness． Mr Utterson's best friend was a distant cousin called Richard Enfield，who was well known as a fun-loving 'man about town'．Nobody could understand why they were friends， as they were different from each other in every way．They often took long walks together，however， marching through the streets of London in companionable silence． One of these walks used to take them down a narrow side-street in a busy part of London． It was a clean， busy， friendly street with bright little shops and shiny doorknockers． Near the end of this street， however， stood a dark， mysterious，windowless building．The door had neither bell nor knockerand looked dusty and uncared for． Dirty children played fearlessly on the doorstep， and nobody ever opened the door todrive them away． One day，as Mr Enfield and his friend passed the building，Mr Enfield pointed to it．'Have you ever noticed that place？'he asked．'It remindsme of a very strange story．' 'Really？'said Mr Utterson．'Tell me．' 'Well，'began Enfield，'I was coming home about threeo'clock on a black winter morning，when suddenly I saw twopeople．The first was a short man who was walking along thestreet，and the second was a little girl who was running as fastas she could． Well，the two bumped into each other and thechild fell down．Then a terrible thing happened．The mancalmly walked all over the child's body with his heavy boots，and left her screaming on the ground．It was an inhuman thingto do．I ran after the man， caught him and fetched him back．There was already a small crowd around the screaming child．The man was perfectly cool， but he gave me a very evil look，which made me feel sick in my stomach．The child's familythen arrived， and also a doctor． The child had been sent tofetch the doctor for a sick neighbour，and was on her wayhome again． '“The child is more frightened than hurt，”said thedoctor—and that， you would think， was the end of the story．But， you see，I had taken a violent dislike to the short man．So had the child's family—that was only natural．But the doctor， who seemed a quiet， kindly man， was also looking at ourprisoner with murder in his eyes． ' หมอและเข้าใจแต่ละอื่น ๆ perfectly.Together เราตะโกนที่ผู้ชาย และบอกเราจะบอกเรื่องนี้ทั่วลอนดอนเพื่อให้ชื่อของเขาจะถูกเกลียดชัง ' เขาดูกลับมาที่เรา ด้วยความภาคภูมิใจ blach ดู "Nameyour ราคา" เขากล่าวว่า 'เราทำให้เขายอมรับร้อยปอนด์สำหรับเด็ก' sfamily. มีลักษณะอื่นสีดำ คนนำเราไป doorover ที่ there.He เอาออกคีย์ และให้ตัวเองเป็น thebuilding.Presently เขาออกมา และมอบเราสิบปอนด์ ingold และเช็คสำหรับเก้าสิบปอนด์จากอย่างไร Coutts ของธนาคารชื่อบนเช็คถูกหนึ่งที่รู้จักกัน ' "ดูที่นี่ กล่าวว่า หมอ doubtfully "มันไม่ปกติสำหรับอามานเดินเข้าบ้านว่างเปล่าที่สี่ andcome เช้าออกพร้อมเช็คของคนอื่นสำหรับเกือบ hundredpounds" ""ไม่ต้องกังวล กล่าวว่า คนที่ มีมีลักษณะน่าเกลียด "ฉัน จะ staywith คุณจนกว่าเปิดธนาคาร และการเปลี่ยนแปลง chequemyself " ' ให้เราทั้งหมดออก แพทย์ และนักโทษ และตัว เอง ไป และใช้เวลาเหลือของคืนที่ house.In ของฉัน morningwe ไปกันธนาคารนั่นเอง wasgood เช็ค และเงินถูกส่งผ่านไปยังครอบครัวของเด็ก ' 'ดี ดี กล่าวว่า นาย Utterson 'ใช่ กล่าวว่า แอนฟิวส์ 'เป็น wasclearly เป็นนักโทษ story.My แปลกคนยาก โหดร้าย แต่คนที่มีชื่ออยู่บนเช็คถูกรู้จักทั่วลอนดอนสำหรับ acts.Why ชนิด andgenerous ของเขาจะเป็นคนเช่นนั้นให้เขาเช็คไป acriminal ' 'And you don't know if the writer of the cheque lives inthat building？'asked Mr Utterson． 'I don't like to ask，'said his friend．'In my experience，it's not a good idea to ask too many questions，in case the answers are ugly，violent ones．But I've studied the place alittle．It doesn't seem like a house． There's no other door，and the only person who uses that door is the man I've just described to you．There are three windows on the side of thehouse，which look down onto a small courtyard．The windowsare shut，but they're always clean．There's a chimney too，which is usually smoking．So somebody must live there．' The two men continued on their walk． Then Utterson brokethe silence． 'Enfield，'he said，'you're right about not asking toomany questions．However，I want to ask the name of the manwho walked over the child．' 'Very well，' said Enfield．'He told us his name wasHyde．' 'What does he look like？' 'He's not easy to describe， although I remember him perfectly．He's a strange-looking man．He's short，but has astrong， heavy body．There's something wrong with his appearance，something ugly and unpleasing—no，somethinghateful．I disliked him at once．' Mr Utterson thought deeply．'Are you sure he used a key？'he asked． 'What do you mean？'asked Enfield in surprise． 'I know it must seem strange，'said his friend．'But yousee， if I don't ask you the name on the cheque， it's because Iknow it already…' 'Well， why didn't you tell me？'said his friend rathercrossly．'Anyway， he did have a key， and he still has it． Isaw him use it only a week ago．' Mr Utterson looked at him thoughtfully，but said nothing more．

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นาย Utterson ทนายความเป็นที่เงียบสงบคนที่ร้ายแรง เขาเป็นคนขี้อายกับคนแปลกหน้าและหวาดกลัวในการแสดงความรู้สึกของเขา ระหว่างเพื่อน แต่ดวงตาของเขาส่องด้วยความเมตตาและ goodness.And แม้ว่าความดีนี้ไม่เคยพบวิธีในการสนทนาของเขามันแสดงให้เห็นตัวเองในวิธีการของเขา life.He ไม่อนุญาตให้ตัวเองสนุกสิ่งหลายอย่างในชีวิต เขากินและดื่มเพียงและแม้ว่าเขาจะมีความสุขกับโรงละครเขาไม่เคยไปเล่นนานถึงยี่สิบปี แต่เขาเป็นคนที่อ่อนโยนต่อจุดอ่อนของคนอื่นและพร้อมเสมอที่จะช่วยให้มากกว่าตำหนิพวกเขา ในฐานะที่เป็นทนายความเขาก็มักจะเป็นคนดีที่ผ่านมาว่าชั่วได้พบกับวิธีที่พวกเขาเข้าคุกหรือแย่ลง คนเหล่านี้มักจะดำเนินการกับพวกเขาความทรงจำของความสุภาพและความเป็นธรรมของเขา.
เพื่อนที่ดีที่สุดนาย Utterson เป็นญาติห่าง ๆ ที่เรียกว่าริชาร์ดฟีลด์ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะผู้รักสนุก 'มนุษย์เกี่ยวกับ town'.Nobody เข้าใจว่าทำไมพวกเขาเป็นเพื่อนที่พวกเขา มีความแตกต่างจากกันในทุก way.They มักจะใช้เวลานานเดินด้วยกัน แต่เดินผ่านถนนของกรุงลอนดอนในความเงียบคบหา.
หนึ่งเดินเหล่านี้นำมาใช้เพื่อนำพวกเขาลงแคบข้างถนนในส่วนที่วุ่นวายของกรุงลอนดอน มันเป็นความสะอาดยุ่งถนนมิตรกับร้านค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สดใสและเงา doorknockers ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของถนนสายนี้ แต่ยืนอยู่ที่มืดลึกลับประตูหน้าต่าง building.The มีระฆังมิได้ knockerand มองเต็มไปด้วยฝุ่นและโดดเดี่ยวสำหรับ เด็กเล่นสกปรกไม่เกรงกลัวในบันไดหน้าประตูและไม่มีใครเคยเปิดประตู todrive พวกเขาออกไป.
วันหนึ่งขณะที่นายฮฟีลด์และเพื่อนของเขาผ่านอาคารนายฟีลด์ชี้ไป it.'Have คุณเคยสังเกตเห็นสถานที่ที่? "เขาถาม. มัน remindsme ของเรื่องที่แปลกมาก.
'' จริงเหรอ? 'กล่าวว่านาย Utterson.'Tell ฉัน.'
'ดี' เริ่มฟีลด์ 'ฉันได้มาเกี่ยวกับบ้าน threeo'clock ในเช้าฤดูหนาวสีดำเมื่อจู่ ๆ ผมเห็น twopeople เป็นครั้งแรกที่ชายร่างเตี้ยที่ถูกเดินตาม TheStreet และที่สองเป็นสาวน้อยที่กำลังวิ่งเป็น fastas ที่เธอสามารถทำได้ ดีทั้งสองชนกันและลดลง thechild down.Then สิ่งที่น่ากลัว happened.The mancalmly เดินทั่วร่างกายของเด็กกับรองเท้าหนักของเขาและทิ้งกรีดร้องของเธอใน ground.It ที่ถูกทารุณ thingto do.I วิ่งตามหลัง คนที่จับเขาและนำเขา back.There ก็เป็นกลุ่มเล็ก ๆ รอบคนกรีดร้อง child.The เย็นสมบูรณ์ แต่เขาให้ฉันดูชั่วร้ายมากซึ่งทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใน familythen เด็ก stomach.The ของฉันมาถึง และแพทย์ เด็กที่ได้รับการส่ง tofetch แพทย์สำหรับเพื่อนบ้านป่วยและอยู่ใน Wayhome เธออีกครั้ง.
"เด็กที่กลัวมากกว่าความเจ็บปวด" กล่าวว่า TheDoctor และที่คุณจะคิดว่าเป็นจุดสิ้นสุดของ story.But ที่ คุณเห็นฉันได้ยึดไม่ชอบความรุนแรงกับ man.So สั้นได้ของเด็กในครอบครัวที่เป็นเพียง natural.But แพทย์ที่ดูเหมือนเงียบคนเมตตาก็ยังมองหาที่ ourprisoner กับการฆาตกรรมในดวงตาของเขา.
"The แพทย์และผมเข้าใจแต่ละ perfectly.Together อื่น ๆ ที่เราตะโกนใส่ชายคนนั้นและบอกเขาว่าเราจะบอกเรื่องนี้ทั่วลอนดอนเพื่อให้ชื่อของเขาจะได้รับการเกลียดชัง.
'เขามองกลับมาที่เราด้วยความภาคภูมิใจที่ดู blach. "ราคา Nameyour
"เขากล่าว." เราทำให้เขาเห็นด้วยกับ£ 100 สำหรับเด็ก 'sfamily ด้วยรูปลักษณ์สีดำอีกคนที่นำเราไปสู่ที่ doorover there.He เอาออกที่สำคัญและปล่อยให้ตัวเองเข้าไปใน thebuilding.Presently เขาออกมาและส่งมอบให้เรา 10 £อิงโกลด์และตรวจสอบ£ 90 จากธนาคาร Coutts ของ Thename ในการตรวจสอบเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งที่รู้จักกันดี.
"ดูที่นี่" หมอหวาดระแวง "มันไม่ได้เป็นปกติสำหรับ aman จะเดินเข้าไปในบ้านที่ว่างเปล่าที่สี่ในตอนเช้า andcome ออกมาพร้อมกับการตรวจสอบคนอื่นเกือบกล่าวว่า 100 £.
"" ไม่ต้องกังวล "กล่าวว่าคนที่มีรูปลักษณ์ที่น่าเกลียด" ฉันจะ staywith คุณจนกว่าธนาคารเปิดและเปลี่ยน chequemyself ได้.
"ดังนั้นเราทุกคนออกไปพบแพทย์และนักโทษและตัวผมเองและใช้เวลาที่เหลือของคืนที่ house.In morningwe ของฉันไปด้วยกันไปที่ธนาคาร พอแน่ใจว่า wasgood ตรวจสอบและเงินที่ถูกส่งผ่านไปยังครอบครัวของเด็ก.
'' ดีดี 'กล่าวว่านาย
Utterson.' ใช่ 'ฟีลด์กล่าวว่า "มันเป็นนักโทษ story.My แปลก wasclearly ยากคนโหดร้าย แต่คนที่มีชื่อเป็น onthe การตรวจสอบเป็นที่รู้จักกันดีทั่วลอนดอน acts.Why andgenerous ของเขาชนิดจะมีชายคนหนึ่งที่ต้องการที่จะให้การตรวจสอบของเขาที่จะ acriminal?
'' และคุณไม่ทราบว่านักเขียนของการตรวจสอบที่อาศัย inthat อาคาร? ถามนาย Utterson.
'ฉันไม่ชอบที่จะขอกล่าวว่า friend.'In ประสบการณ์ของผมเขาก็ไม่ได้เป็นความคิดที่ดีที่จะถามคำถามมากเกินไปในกรณีที่มีคำตอบที่น่าเกลียดความรุนแรง ones.But ผมได้ศึกษา alittle.It สถานที่ที่ไม่ได้ดูเหมือนบ้าน ไม่มีประตูอื่น ๆ ได้และเป็นเพียงคนเดียวที่ใช้ประตูที่เป็นคนที่ฉันได้อธิบายเพียงเพื่อ you.There สามหน้าต่างด้านข้างของ thehouse ซึ่งมองลงไปยังปิด courtyard.The windowsare เล็ก ๆ แต่พวกเขากำลัง เสมอ clean.There ปล่องไฟเกินไปซึ่งมักจะ smoking.So ใครสักคนต้องอาศัยอยู่ที่นั่น.
ทั้งสองคนยังคงเดินของพวกเขา จากนั้น Utterson เงียบ brokethe.
'ฟีลด์' เขากล่าวว่า 'คุณจะต้องเกี่ยวกับไม่ได้ขอ toomany questions.However ผมต้องการที่จะถามชื่อของ manwho ที่เดินไปเด็ก.'
'ดีมาก' กล่าวว่า Enfield.'He บอกกับเราว่า wasHyde ชื่อของเขา.
'' สิ่งที่เขามีลักษณะเหมือนไม่?
'' เขาไม่ง่ายที่จะอธิบาย แต่ผมจำได้ว่าเขาเป็น perfectly.He แปลกมอง man.He สั้น แต่มี astrong บางสิ่งบางอย่างหนัก body.There ผิดกับเขา ลักษณะสิ่งที่น่าเกลียดและขัดหู-ไม่มี somethinghateful.I ไม่ชอบเขาในครั้งเดียว.
นาย Utterson คิด deeply.'Are คุณแน่ใจเขาใช้คีย์? "เขาถาม.
'คุณหมายถึงอะไร?"
ถามฟีลด์ในความประหลาดใจ.' ฉัน รู้ว่ามันจะต้องดูแปลก 'ของเขากล่าวว่า friend.'But yousee ถ้าฉันไม่ได้ขอให้คุณชื่อในการตรวจสอบก็เพราะ iKnow มันแล้ว ... '
'ดีทำไมคุณไม่บอกฉัน?' กล่าวว่าเพื่อนของเขา rathercrossly.'Anyway เขาก็มีคีย์และเขายังคงมีมัน Isaw เขาใช้เฉพาะสัปดาห์ที่ผ่านมา.
นาย Utterson มองไปที่เขาคิด แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นาย Utterson ทนายเป็นคนเงียบๆ จริงจัง คน เขาขี้อายกับคนแปลกหน้า และไม่กล้าแสดงความรู้สึกของเขา ในหมู่เพื่อน แต่สายตาของเขาส่องกับความเมตตาและความดี และ ถึงแม้ว่าความดีนี้ไม่เคยพบหนทางในการสนทนาของเขาพบตัวเองในวิถีชีวิตของเขา เขาไม่อนุญาตให้ตัวเองสิ่ง สนุกสนานมากมายในชีวิต เขาก็กินและดื่ม เพียงและถึงแม้ว่าเขาจะชอบละคร เขาไม่ได้ไปเล่นนานถึง 20 ปี แต่เขาก็อ่อนโยนกับผู้ชายอื่น ๆ ' s จุดอ่อน และพร้อมเสมอที่จะช่วยคุณมากกว่าโทษ เป็นทนาย เขามักจะสุดท้ายคนดีคนชั่วร้ายที่เจอระหว่างทางเข้าคุก หรือแย่ลง คนเหล่านี้มักจะดำเนินการกับพวกเขาความทรงจำของเขามารยาท
และความเป็นธรรมเพื่อนรักของนาย Utterson เป็นไกลญาติเรียกริชาร์ด Enfield , ที่รู้จักกันดีเป็นสนุก รักผู้ชายที่ ' เมือง ' ไม่มีใครสามารถเข้าใจว่าทำไมพวกเขามีเพื่อน พวกเขาแตกต่างจากแต่ละอื่น ๆในทุกวิถีทาง พวกเขามักจะต้องใช้เวลานาน เดินด้วยกัน อย่างไรก็ตาม เดินขบวนผ่านถนนของกรุงลอนดอนในเพื่อนเดินทางเงียบๆ .
อันนี้เดินเอาพวกเขาลงถนนด้านข้างแคบในส่วนที่ว่างของลอนดอน มันสะอาด , ยุ่ง , ถนนมิตรกับร้านค้าเล็ก ๆน้อย ๆที่สดใสและเงา doorknockers . ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของถนน อย่างไรก็ตาม ยืนที่มืด , ลึกลับ , หน้าต่างอาคาร ประตูไม่มีระฆังหรือ knockerand ดูฝุ่น และ uncared สำหรับ เด็กสกปรก เล่นไม่เกรงกลัวในบันไดหน้าประตูและไม่มีใครเคยเปิดประตู todrive ไป .
วันหนึ่ง ขณะที่นายเอลและเพื่อนของเขาผ่านตึก นายเอลชี้ไปที่มัน 'have คุณเคยสังเกตเห็นว่า ? เขาถาม มัน remindsme ของเรื่องราวแปลกๆ '
' จริงเหรอ ? 'said นาย Utterson . 'tell ฉัน . '
' ดี 'began , Enfield , ฉันกำลังจะกลับบ้านแล้ว threeo'clock ในเช้าฤดูหนาวสีดำเมื่อจู่ ๆ ผมเห็น twopeople คนแรกคือผู้ชายตัวเตี้ยที่กำลังเดินตาม thestreet และสองเป็นเด็กที่ถูกใช้เป็น fastas เธออาจ ดี สองชนกัน และ thechild ล้มลง แล้วสิ่งที่น่ากลัวเกิดขึ้น mancalmly เดินผ่านร่างของเด็กกับรองเท้าหนัก ของเขาแล้วเธอร้องบนพื้นดิน มันเป็น thingto ไร้มนุษยธรรม ทำ ฉันวิ่งตามผู้ชาย จับเขาและนำเขากลับมา มีแล้ว ฝูงชนขนาดเล็กๆ กรีดร้อง เด็ก ผู้ชาย เป็นอย่างดีเยี่ยม แต่เขาให้ฉันดูชั่วร้ายซึ่งทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายในท้องของฉัน เด็ก familythen มาถึงและยังเป็นหมอ เด็กได้รับการส่ง tofetch หมอสำหรับเพื่อนบ้านที่ป่วย และกำลัง wayhome ของเธออีกครั้ง .
' " เด็กจะตกใจมากกว่าเจ็บ กล่าวว่า thedoctor และที่คุณจะคิดว่าเป็นจุดสิ้นสุดของเรื่องราว แต่ที่คุณเห็น ฉันได้ยึดไม่ชอบความรุนแรง เพื่อชายสั้นๆ แล้วมีเด็กในครอบครัวที่เป็นเพียงธรรมชาติ แต่หมอที่ดูเงียบ กรุณาคนยังมอง ourprisoner กับฆาตกรในสายตาของเขา . . . . . .
' หมอและเข้าใจกันอย่างถ่องแท้ เราตะโกนใส่เขา และบอกเขาว่า เราจะเล่าเรื่องนี้ทั่วลอนดอน เพื่อชื่อของเขาจะถูกเกลียด .
' เค้ามองเราด้วยสายตาที่หยิ่งยโส blach " ราคา nameyour
" เขากล่าวเราทำให้เขาเห็นด้วยร้อยปอนด์สำหรับเด็ก ' sfamily กับอีก ดำ ดู ผู้ชายที่พาพวกเราไปที่ doorover ที่นั่น เขาเอากุญแจให้ตัวเองเข้าไปในอาคาร ปัจจุบันเขาออกมาและส่งมอบเราสิบปอนด์อิงโกลด์และเช็คสำหรับเก้าสิบปอนด์จาก coutts thename ในธนาคาร เช็คเป็นรู้จักกันดี .
' " เห็น " ว่าอย่างสงสัย หมอ ," มันไม่ได้ปกติอามันเพื่อเดินเข้าไปในบ้านร้างหลังที่สี่ใน andcome เช้ากับผู้ชายอื่นเช็คเกือบ hundredpounds "
" อย่ากังวลไปเลย " กล่าวว่า ผู้ชายที่มีลักษณะน่าเกลียด " ผมจะ staywith จนกว่าธนาคารเปิด และเปลี่ยน chequemyself "
" งั้นพวกเราไป หมอ กับ นักโทษ และตัวผมเองและใช้เวลาที่เหลือของคืนที่บ้านของฉัน ใน morningwe ไปด้วยกันกับธนาคาร พอแน่ใจว่าเช็ค wasgood และเงินที่ถูกส่งผ่านไปยังครอบครัวของเด็ก '
' ดี ดี 'said นาย Utterson .
' ค่ะ 'said Enfield , มันเป็น เรื่องแปลก นักโทษของฉัน wasclearly ยากผู้ชายเลือดเย็น แต่ผู้ชายที่มีชื่อบนเช็ค เป็นที่รู้จักทั่วลอนดอนชนิดของเขา andgenerous การกระทำ ทำไมผู้ชายชอบว่าให้เช็คของเขา acriminal ? '
' และคุณไม่รู้ว่านักเขียนเช็คอยู่ inthat อาคาร ? 'asked นาย Utterson .
' ฉันไม่ชอบ ถาม 'said ของเขาเพื่อน ถ้าประสบการณ์ของฉัน มันไม่ได้เป็นความคิดที่ดีที่จะถามคำถามมากเกินไปในกรณีที่คำตอบน่าเกลียด คนรุนแรง แต่ผมเรียนที่นี่ . . . . มันไม่เหมือนบ้าน ไม่มีประตูอื่น และคนที่ใช้ประตูนั้นเป็นผู้ชายที่ฉันเพิ่งจะอธิบายให้คุณ มีสามหน้าต่างด้านข้าง thehouse ซึ่งมองลงไปบน ลานเล็กๆ windowsare ปิด แต่มันก็สะอาด มีปล่องไฟด้วยซึ่งมักจะสูบบุหรี่ ดังนั้นต้องมีคนอาศัยอยู่ที่นั่น '
2 คนยังคงเดินของตนเอง แล้ว brokethe Utterson เงียบ .
' Enfield , เขาพูดว่า ‘คุณพูดถูกเรื่องที่ไม่ได้ถาม toomany อย่างไรก็ตาม ฉันต้องการจะถามชื่อของ manwho เดินเด็ก '
' ดีมาก ' เอนฟิลด์ เขาบอกว่าเขาชื่อ washyde '
' หน้าตาเป็นยังไง ? '
' มันไม่ง่ายเลยที่จะอธิบายถึงแม้ว่าฉันจะจำเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ เขาเป็นผู้ชายที่ดูแปลกประหลาด เขาสั้น แต่ได้ astrong ร่างกายหนัก มีบางอย่างผิดปกติกับการปรากฏตัวของเขา อย่างน่าเกลียด และ unpleasing ไม่ somethinghateful ฉันเกลียดเขาทันที '
นาย Utterson คิดอย่างลึกซึ้ง การอัพ คุณแน่ใจว่า เขาใช้กุญแจ ? เขาถาม
' คุณหมายถึงอะไร ? 'asked ฟีลด์ในความประหลาดใจ .
' ฉันรู้ว่ามันดูแปลกๆ' เพื่อน แต่ yousee ถ้าฉันไม่ถามคุณชื่อบนเช็ค เพราะกูรู้หมดแล้ว . . . . . . . '
' แล้วทำไมคุณไม่บอกฉัน 'said เพื่อน rathercrossly . 'anyway เขามีกุญแจ และเขาก็ยังได้ isaw เขาใช้มันเท่านั้น สัปดาห์ที่แล้ว '
นาย Utterson มองเขาอย่างครุ่นคิด แต่กล่าวว่าไม่มีอะไรมากกว่านั้น