Realism in the arts is the attempt

Realism in the arts is the attempt to represent subject matter truthfully, without artificiality and avoiding artistic conventions, implausible, exotic and supernatural elements.

Realism has been prevalent in the arts at many periods, and is in large part a matter of technique and training, and the avoidance of stylization. In the visual arts, illusionistic realism is the accurate depiction of lifeforms, perspective, and the details of light and colour. Realist works of art may emphasize the mundane, ugly or sordid, such as works of social realism, regionalism, or kitchen sink realism.

There have been various realism movements in the arts, such as the opera style of verismo, literary realism, theatrical realism and Italian neorealist cinema. The realism art movement in painting began in France in the 1850s, after the 1848 Revolution.[1] The realist painters rejected Romanticism, which had come to dominate French literature and art, with roots in the late 18th century.

Contents [hide]
1 Visual arts
1.1 Illusionistic realism
1.2 Realism or naturalism as the depiction of ordinary, everyday subjects
1.3 Realist movement
1.4 Realism or naturalism as resisting idealization
2 Literature
3 Theatre
4 Cinema
5 Opera
6 See also
7 Notes
8 References
9 Further reading
10 External links
Visual arts[edit]

Realist or illusionistic detail of the convex mirror in the Arnolfini Portrait by Jan van Eyck, 1434
Realism is the precise, detailed and accurate representation in art of the visual appearance of scenes and objects i.e., it is drawn in photographic precision. Realism in this sense is also called naturalism, mimesis or illusionism. Realistic art was created in many periods, and it is in large part a matter of technique and training, and the avoidance of stylization. It becomes especially marked in European painting in the Early Netherlandish painting of Jan van Eyck and other artists in the 15th century. However such "realism" is often used to depict, for example, angels with wings, which were not things the artists had ever seen in real life. Equally, 19th-century Realism art movement painters such as Gustave Courbet are by no means especially noted for precise and careful depiction of visual appearances; in Courbet's time that was more often a characteristic of academic painting, which very often depicted with great skill and care scenes that were contrived and artificial, or imagined historical scenes. It is the choice and treatment of subject matter that defines Realism as a movement in painting, rather than the careful attention to visual appearances. Other terms such as naturalism, naturalistic and "veristic" do not escape the same ambiguity, though the distinction between "realistic" (usually related to visual appearance) and "realist" is often useful, as is the term "illusionistic" for the accurate rendering of visual appearances.[2][3]

Illusionistic realism[edit]

Lord Leighton's Cimabue's Celebrated Madonna of 1853-55 is at the end of a long tradition of illusionism in painting, but is not Realist in the sense of Courbet's work of the same period.
The development of increasingly accurate representation of the visual appearances of things has a long history in art. It includes elements such as the accurate depiction of the anatomy of humans and animals, of perspective and effects of distance, and of detailed effects of light and colour. The Art of the Upper Paleolithic in Europe achieved remarkably lifelike depictions of animals, and Ancient Egyptian art developed conventions involving both stylization and idealization that nevertheless allowed very effective depictions to be produced very widely and consistently. Ancient Greek art is commonly recognised as having made great progress in the representation of anatomy, and has remained an influential model ever since. No original works on panels or walls by the great Greek painters survive, but from literary accounts, and the surviving corpus of derivative works (mostly Graeco-Roman works in mosaic) it is clear that illusionism was highly valued in painting. Pliny the Elder's famous story of birds pecking at grapes painted by Zeuxis in the 5th century BC may well be a legend, but indicates the aspiration of Greek painting. As well as accuracy in shape, light and colour, Roman paintings show an unscientific but effective knowledge of representing distant objects smaller than closer ones, and representing regular geometric forms such as the roof and walls of a room with perspective. This progress in illusionistic effects in no way meant a rejection of idealism; statues of Greek gods and heroes attempt to represent with accuracy idealized and beautiful forms, though other works, such as heads of the famously ugly Socrates, were allowed to fall below these ideal standards of beauty. Roman portraiture, when not under too much Greek influence, shows a greater commitment to a truthful depiction of its subjects.


Bas-de-page of the Baptism of Christ, "Hand G" (Jan

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสมจริงในศิลปะเป็นความพยายามที่แสดงเรื่องดี ๆ ไม่ artificiality และหลีกเลี่ยงแบบแผนศิลปะ องค์ประกอบที่ไม่น่าเชื่อ แปลกใหม่ และเหนือธรรมชาติสมจริงแล้วแพร่หลายในศิลปะในช่วงเวลาหลาย และเป็นส่วนใหญ่เป็นเรื่องของเทคนิค และฝึกอบรม และการหลีกเลี่ยงคม ในทัศนศิลป์ ความสมจริง illusionistic เป็นการแสดงให้เห็นความถูกต้องของไลฟ์ฟอร์มส มุมมอง และรายละเอียดของแสงและสี ศิลปะถ่ายบางส่วนอาจเน้นทางโลก น่าเกลียด หรือ sordid เช่นงานของสังคมความสมจริง regionalism หรือความสมจริงครัวอ่างล้างจานมีการเคลื่อนไหวสมจริงต่าง ๆ ในศิลปะ เช่นแบบโอเปร่าของ verismo วรรณกรรมแบบสัจนิยม ละครสมจริง และโรงภาพยนตร์ neorealist อิตาลี การเคลื่อนไหวศิลปะสัจนิยมในจิตรกรรมเริ่มในฝรั่งเศสในยุค 1850 หลังจากการปฏิวัติ 1848 [1]จิตรกรถ่ายบางส่วนปฏิเสธจิตนิยม ซึ่งได้มาครองฝรั่งเศสวรรณกรรมและศิลปะ มีรากในช่วงปลายศตวรรษที่ 18เนื้อหา [ซ่อน] 1 ทัศนศิลป์1.1 illusionistic สมจริง1.2 ความสมจริงหรือ naturalism เป็นการถ่ายทอดวิชาสามัญ ชีวิตประจำวัน1.3 การเคลื่อนไหวถ่ายบางส่วน1.4 ความสมจริงหรือ naturalism เป็น idealization ต้านวรรณกรรม 2โรงละคร 3โรงภาพยนตร์ 4โอเปร่า 56 ดูหมายเหตุ 7อ้างอิงที่ 8อ่านเพิ่มเติม 9แหล่งข้อมูลทัศนศิลป์ [แก้]ถ่ายบางส่วนหรือ illusionistic รายละเอียดของกระจกนูนในแนว Arnolfini โดย Jan van Eyck, 1434สมจริงเป็นแทน รายละเอียด ความแม่นยำในศิลปะของลักษณะที่ปรากฏของฉาก และวัตถุเช่น มันจะถูกวาดในความแม่นยำถ่าย ความสมจริงในแง่นี้จะเรียกว่า naturalism, mimesis หรือ illusionism สร้างจริงศิลปะในหลายรอบระยะเวลา และก็ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของเทคนิค และฝึกอบรม และการหลีกเลี่ยงคม มันจะทำเครื่องหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ในภาพวาดของยุโรปในการจิตรของ Jan van Eyck และศิลปินอื่น ๆ ในศตวรรษที่ 15 แต่ดังกล่าว "ความสมจริง" มักจะใช้เพื่อแสดงถึง เช่น เทวดา มีปีก ซึ่งเป็นสิ่งที่ศิลปินไม่ได้เคยเห็นในชีวิตจริง อย่างเท่าเทียมกัน ศตวรรษความสมจริงการเคลื่อนไหวศิลปะจิตรกรเช่น Gustave Courbet โดยเฉพาะโดยไม่ระบุอยู่สำหรับภาพนัด แสดงให้เห็นชัดเจน และระมัดระวัง ในเวลาของ Courbet ที่บ่อยขึ้นเป็นลักษณะของการศึกษาการวาดภาพ ซึ่งบ่อยครั้งภาพที่ มีฝีมือและฉากการดูแลที่ถูกเชิญ และเทียม หรือจินตนาการฉากประวัติศาสตร์ การเลือกและการรักษาของสาระสำคัญที่กำหนดความสมจริงเป็นการเคลื่อนไหวในการวาดภาพ มากกว่าการเน้นที่ภาพลักษณ์ ได้ เงื่อนไขอื่น ๆ เช่น naturalism, "veristic" และเป็นธรรมชาติหรือในเชิงไม่รอดคลุมเครือเดียวกัน แม้ว่าความแตกต่างระหว่าง "เหตุผล" (มักเกี่ยวข้องกับลักษณะที่ปรากฏ) และ "ถ่ายบางส่วน" มักจะมีประโยชน์ เป็นคำว่า "illusionistic" สำหรับการแสดงผลถูกต้องที่ปรากฏภาพ [2] [3]Illusionistic สมจริง [แก้]ลอร์ดเลห์ซิมาบิวเฉลิมฉลองพระแม่มารี 1853-55 คือที่สุดของประเพณีที่ยาวนานของ illusionism ในการวาดภาพ แต่ไม่ถ่ายบางส่วนในแง่ของการทำงานของ Courbet ช่วงเดียวกันThe development of increasingly accurate representation of the visual appearances of things has a long history in art. It includes elements such as the accurate depiction of the anatomy of humans and animals, of perspective and effects of distance, and of detailed effects of light and colour. The Art of the Upper Paleolithic in Europe achieved remarkably lifelike depictions of animals, and Ancient Egyptian art developed conventions involving both stylization and idealization that nevertheless allowed very effective depictions to be produced very widely and consistently. Ancient Greek art is commonly recognised as having made great progress in the representation of anatomy, and has remained an influential model ever since. No original works on panels or walls by the great Greek painters survive, but from literary accounts, and the surviving corpus of derivative works (mostly Graeco-Roman works in mosaic) it is clear that illusionism was highly valued in painting. Pliny the Elder's famous story of birds pecking at grapes painted by Zeuxis in the 5th century BC may well be a legend, but indicates the aspiration of Greek painting. As well as accuracy in shape, light and colour, Roman paintings show an unscientific but effective knowledge of representing distant objects smaller than closer ones, and representing regular geometric forms such as the roof and walls of a room with perspective. This progress in illusionistic effects in no way meant a rejection of idealism; statues of Greek gods and heroes attempt to represent with accuracy idealized and beautiful forms, though other works, such as heads of the famously ugly Socrates, were allowed to fall below these ideal standards of beauty. Roman portraiture, when not under too much Greek influence, shows a greater commitment to a truthful depiction of its subjects.Bas-เดอหน้าบัพติศมาของพระเยซูคริสต์ "มือ G" (ม.ค.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสมจริงในศิลปะเป็นความพยายามที่จะเป็นตัวแทนเรื่องตามความเป็นจริงโดยไม่ต้องยศและหลีกเลี่ยงการประชุมศิลปะไม่น่าแปลกใหม่และองค์ประกอบที่เหนือธรรมชาติ.

ธรรมชาติได้รับการแพร่หลายในศิลปะในช่วงเวลาที่หลาย ๆ คนและเป็นส่วนใหญ่เรื่องของเทคนิคและการฝึกอบรม และหลีกเลี่ยงการ stylization ในศิลปะภาพสมจริงเว้าเป็นภาพที่ถูกต้องของสิ่งมีชีวิต, มุมมองและรายละเอียดของแสงและสี ความจริงงานศิลปะอาจเน้นโลกีย์น่าเกลียดหรือสกปรกเช่นผลงานของความสมจริงทางสังคมภูมิภาคหรืออ่างครัวสมจริง.

มีการเคลื่อนไหวสมจริงต่างๆในศิลปะเช่นสไตล์โอเปร่าของ verismo สมจริงวรรณกรรมละครสมจริง และภาพยนตร์ neorealist อิตาลี การเคลื่อนไหวที่สมจริงศิลปะในการวาดภาพเริ่มต้นขึ้นในประเทศฝรั่งเศสในยุค 1850 หลังปฏิวัติ 1848. [1] จิตรกรจริงปฏิเสธยวนซึ่งได้มาครองวรรณคดีฝรั่งเศสและศิลปะที่มีรากในช่วงปลายศตวรรษที่ 18.

[ซ่อน]
1 ทัศนศิลป์
1.1 สมจริงเว้า
1.2 ธรรมชาติหรือธรรมชาติเป็นภาพของสามัญวิชาในชีวิตประจำวัน
1.3 ความจริงการเคลื่อนไหว
1.4 สมจริงหรือธรรมชาติเป็น resisting มักใหญ่ใฝ่สูง
2 วรรณคดี
3 โรงละคร
4 โรงภาพยนตร์
5 โรงละครโอเปรา
6 ดูเพิ่มเติม
7 หมายเหตุ
8 อ้างอิง
9 อ่านเพิ่มเติม
10 ภายนอกเชื่อมโยง
ทัศนศิลป์ [แก้ไข]

ความจริงหรือรายละเอียดเว้าของกระจกนูนในภาพ Arnolfini โดยแจนแวนเอค 1434
ความสมจริงเป็นอย่างแม่นยำละเอียดและถูกต้องเป็นตัวแทนในศิลปะของลักษณะที่ปรากฏของฉากและวัตถุคือมันถูกวาดในความแม่นยำการถ่ายภาพ ความสมจริงในความรู้สึกนี้จะเรียกว่าเหมือนจริง, สำเนาหรือ illusionism ศิลปะมีเหตุผลที่ถูกสร้างขึ้นในช่วงเวลาที่หลาย ๆ และมันเป็นส่วนใหญ่เรื่องของเทคนิคและการฝึกอบรมและการหลีกเลี่ยงการ stylization มันจะกลายเป็นทำเครื่องหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการวาดภาพยุโรปในภาพวาดเนเธอร์แลนด์ตอนต้นของแจนแวนเอคและศิลปินอื่น ๆ ในศตวรรษที่ 15 อย่างไรก็ตามเช่น "สมจริง" มักจะถูกนำมาใช้เพื่อให้เห็นภาพเช่นเทวดามีปีกซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ศิลปินที่เคยเห็นในชีวิตจริง อย่างเท่าเทียมกันในศตวรรษที่ 19 สัจนิยมศิลปะจิตรกรเคลื่อนไหวเช่น Gustave Courbet โดยไม่มีหมายถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อสังเกตสำหรับภาพที่แม่นยำและระมัดระวังที่ปรากฏภาพ; ในเวลาที่ Courbet ที่มักจะเป็นมากขึ้นลักษณะของการวาดภาพทางวิชาการซึ่งบ่อยมากกับภาพที่ดีฉากทักษะและการดูแลที่ถูกประดิษฐ์และประดิษฐ์หรือคิดฉากประวัติศาสตร์ มันเป็นทางเลือกและการรักษาของเรื่องจริงที่กำหนดเป็นขบวนการในการวาดภาพมากกว่าความเอาใจใส่และระมัดระวังปรากฏภาพ เงื่อนไขอื่น ๆ เช่นธรรมชาติ, ธรรมชาติและ "veristic" อย่าหนีความคลุมเครือเดียวกันแม้ว่าความแตกต่างระหว่าง "ความจริง" (มักจะเกี่ยวข้องกับลักษณะที่มองเห็น) และ "ความจริง" มักจะเป็นประโยชน์เช่นเดียวกับคำว่า "เว้า" สำหรับการที่ถูกต้อง การแสดงผลของสิ่งที่ปรากฏภาพ. [2] [3]

สมจริงเว้า [แก้ไข]

ลอร์ดเลห์ Cimabue ฉลองมาดอนน่าของ 1853-55 เป็นที่สิ้นสุดของประเพณีอันยาวนานของ illusionism ในการวาดภาพ แต่ไม่ได้เป็นความจริงในความรู้สึกของการทำงานของ Courbet ของ ในช่วงเวลาเดียวกัน.
การพัฒนาของตัวแทนที่ถูกต้องมากขึ้นของการปรากฏภาพของสิ่งที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนานในงานศิลปะ ซึ่งจะรวมถึงองค์ประกอบต่างๆเช่นภาพที่ถูกต้องของลักษณะทางกายวิภาคของมนุษย์และสัตว์ของมุมมองและผลกระทบของระยะทางและรายละเอียดของผลกระทบของแสงและสี ศิลปะของสังคมยุคในยุโรปประสบความสำเร็จที่เด่นชัดเหมือนจริงอย่างน่าทึ่งของสัตว์และ Ancient ประชุมศิลปะอียิปต์การพัฒนาที่เกี่ยวข้องกับทั้ง stylization และมักใหญ่ใฝ่สูงที่ยังคงได้รับอนุญาตให้เด่นชัดที่มีประสิทธิภาพมากที่จะผลิตมากอย่างกว้างขวางและต่อเนื่อง ศิลปะกรีกโบราณได้รับการยอมรับโดยทั่วไปว่ามีความก้าวหน้าที่ดีในการเป็นตัวแทนของร่างกายและยังคงเป็นรูปแบบที่มีอิทธิพลนับตั้งแต่ ไม่มีผลงานเดิมบนแผงหรือผนังโดยจิตรกรชาวกรีกที่ดีรอดมาได้ แต่จากบัญชีวรรณกรรมและคลังที่รอดตายจากผลงานต่อเนื่อง (ส่วนใหญ่เกรโคโรมันทำงานในโมเสค) เป็นที่ชัดเจนว่า illusionism มีมูลค่าสูงในการวาดภาพ พลิเรื่องที่มีชื่อเสียงของพี่นกจิกที่องุ่นวาดโดย Zeuxis ในศตวรรษที่ 5 อาจจะดีตำนาน แต่บ่งบอกถึงความทะเยอทะยานของการวาดภาพกรีก เช่นเดียวกับความถูกต้องในรูปทรงแสงและสี, ภาพวาดโรมันแสดงความรู้ตามหลักวิทยาศาสตร์ แต่มีประสิทธิภาพในการเป็นตัวแทนของวัตถุที่อยู่ไกลขนาดเล็กกว่าคนที่ใกล้ชิดและเป็นตัวแทนของรูปแบบทางเรขาคณิตปกติเช่นหลังคาและผนังของห้องที่มีมุมมอง ความคืบหน้านี้ในลักษณะเว้าในทางที่ไม่หมายถึงการปฏิเสธของความเพ้อฝันนั้น รูปปั้นของเทพเจ้ากรีกและวีรบุรุษพยายามที่จะเป็นตัวแทนที่มีความแม่นยำเงียบสงบและรูปแบบที่สวยงามแม้ว่าผลงานอื่น ๆ เช่นหัวของน่าเกลียดที่มีชื่อเสียงโสกราตีสได้รับอนุญาตให้ลดลงต่ำกว่ามาตรฐานในอุดมคติของความงามเหล่านี้ รูปโรมันเมื่อไม่ได้อยู่ภายใต้อิทธิพลของกรีกมากเกินไปแสดงให้เห็นถึงความมุ่งมั่นมากขึ้นที่จะเป็นภาพสัตย์จริงของอาสาสมัคร.


Bas-de-หน้าของบัพติศมาของพระเยซูคริสต์ "มือ G" ( ม.ค.