Balance Disorders in the Elderly: D

Balance Disorders in the Elderly: Does Instability Increase Over Time?

Abstract
Objectives: To analyze the equilibriometric differences between 2 populations of elderly patients (young elderly and very
elderly) with instability induced solely by age.
Methods: Cross-sectional study, with 2 study groups classified according to patient age (cut-points in twenty-fifth and
seventy-fifth percentiles of the age of the sample). Population: 64 patients aged 65 years or more. Two groups of 32
subjects were established: group A (people 65 years of age or older but less than 72.6, twenty-fifth percentile) and group B
(patients 82.5 years, seventh-fifth percentile, or older). Main analyzed variables: timed up-and-go test, sensory organization
test of the computerized dynamic posturography, Dizziness Handicap Inventory (DHI), and Short Falls Efficacy ScaleInternational
(FES-I) questionnaires. Student’s t test or the Mann-Whitney test were used.
Results: The older patients obtain poorer scores in the equilibriometric tests but not in all of them. In the sensory
organization test, the older patients make poorer use of visual and vestibular information; they also require more time and
steps for the timed up-and-go. With regards to the questionnaires, fear of falling is greater (higher Short FES-I scores) but
not subjective perception of disability (DHI scores without differences).
Conclusions: There is a need to establish aged subgroups of elderly patients with instability, adapting therapeutic strategies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมดุลความผิดปกติในผู้สูงอายุ: ไม่เสถียรเพิ่มขึ้นตลอดเวลาบทคัดย่อวัตถุประสงค์: เพื่อวิเคราะห์การ equilibriometric ความแตกต่างระหว่าง 2 ประชากรของผู้ป่วยสูงอายุ (หนุ่มมาก และผู้สูงอายุผู้สูงอายุ) กับความไม่เสถียรที่เกิด โดยอายุวิธีการ: โรงพยาบาลศึกษา กับการศึกษา 2 กลุ่มแบ่งตามอายุผู้ป่วย (จุดตัดในยี่สิบห้า และเจ็ดสิบห้า percentiles อายุของตัวอย่าง) ประชากร: ผู้ป่วย 64 อายุ 65 ปีหรือมากกว่า 32 กลุ่มวัตถุที่ก่อตั้ง: จัดกลุ่มเป็น (คน 65 ปีของอายุ หรือเก่าแต่ต่ำ กว่า 72.6 ยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์) และกลุ่ม B(ผู้ป่วย 82.5 ปี เจ็ดห้าเปอร์เซ็นต์ หรือเก่ากว่า) หลักวิเคราะห์ตัวแปร: เวลาขึ้นไปทดสอบ องค์กรทางประสาทสัมผัสทดสอบ posturography ไดนามิกคอมพิวเตอร์ มึนแฮนดิแคปสินค้าคงคลัง (DHI), และ ScaleInternational ประสิทธิภาพการตกสั้น(เฟส-ฉัน) แบบสอบถาม ใช้การทดสอบ t ของนักเรียนหรือการทดสอบแมนน์วิทนีย์ผลลัพธ์: ผู้ป่วยสูงอายุได้รับย่อมคะแนน ในการทดสอบ equilibriometric แต่ไม่ทั้งหมด ในการรับความรู้สึกองค์กรทดสอบ ผู้ป่วยเก่าให้ย่อมใช้ข้อมูลภาพ และ vestibular พวกเขายังต้องใช้เวลามากกว่า และขั้นตอนสำหรับการตั้งเวลาขึ้นไป เกี่ยวกับแบบสอบถาม เพราะกลัวตกเป็นมากขึ้น (เฟสสูงสั้น-ฉันคะแนน) แต่การรับรู้ตามอัตวิสัยไม่พิการ (DHI คะแนนไม่แตกต่าง)ข้อสรุป: มีความจำเป็นในการสร้างกลุ่มอายุของผู้ป่วยสูงอายุมีความไม่แน่นอน ปรับกลยุทธ์รักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความผิดปกติของความสมดุลในผู้สูงอายุ: ไม่เพิ่มความไม่แน่นอนในช่วงเวลา?

บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อวิเคราะห์ความแตกต่าง equilibriometric ระหว่าง 2 ประชากรของผู้ป่วยผู้สูงอายุ (เด็กผู้สูงอายุและมาก
ผู้สูงอายุ) กับความไม่แน่นอนของการเหนี่ยวนำ แต่เพียงผู้เดียวตามอายุ.
วิธีการศึกษา: การศึกษาแบบตัดขวางมี 2 การศึกษา กลุ่มจำแนกตามอายุของผู้ป่วย (ตัดคะแนนในยี่สิบห้าและ
75 เปอร์เซนต์ของอายุของกลุ่มตัวอย่าง) จำนวนประชากร: 64 ผู้ป่วยที่มีอายุ 65 ปีหรือมากกว่า กลุ่มที่สองของ 32
วิชาที่มีการจัดตั้งกลุ่ม A (คนที่ 65 ปีหรืออายุมากกว่า แต่น้อยกว่า 72.6, เปอร์เซ็นต์ยี่สิบห้า) และกลุ่ม B
(ผู้ป่วย 82.5 ปีเจ็ดห้าเปอร์เซ็นต์หรือเก่า) หลักวิเคราะห์ตัวแปร: หมดเวลาขึ้นและไปทดสอบทางประสาทสัมผัสองค์กร
ทดสอบทรงตัวแบบไดนามิกคอมพิวเตอร์, อาการเวียนศีรษะแฮนดิแค็สินค้าคงคลัง (DHI) และฟอลส์สั้นประสิทธิภาพ ScaleInternational
(FES-I) แบบสอบถาม ทดสอบ T ของนักเรียนหรือการทดสอบ Mann-Whitney ถูกนำมาใช้.
ผล: ผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่าที่ได้รับคะแนนยากจนในการทดสอบ equilibriometric แต่ไม่ได้อยู่ในทั้งหมดของพวกเขา ประสาทสัมผัสใน
การทดสอบขององค์กรที่ผู้ป่วยสูงอายุที่ยากจนทำให้การใช้งานของข้อมูลภาพและขนถ่าย; พวกเขายังต้องใช้เวลามากขึ้นและ
ขั้นตอนในการหมดเวลาขึ้นและไป ด้วยการไปถึงแบบสอบถามความกลัวของการล้มเป็นใหญ่ (สูงกว่าคะแนนสั้น FES-I) แต่
การรับรู้ไม่อัตนัยของความพิการ (คะแนน DHI โดยไม่แตกต่าง).
สรุปมีความจำเป็นในการสร้างกลุ่มย่อยอายุของผู้ป่วยสูงอายุที่มีความไม่แน่นอนในการปรับตัวในการรักษาคือ กลยุทธ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความผิดปกติของสมดุลในผู้สูงอายุมีเสถียรภาพเพิ่มขึ้นตลอดเวลาบทคัดย่อวัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาความแตกต่างระหว่าง 2 equilibriometric ประชากรของผู้ป่วยสูงอายุ ( อายุน้อยมากผู้สูงอายุ ) มีความไม่มั่นคงเกิดแต่เพียงผู้เดียว โดยอายุวิธีการศึกษา : การศึกษาภาคตัดขวาง มี 2 กลุ่มการศึกษาจำแนกตามอายุของผู้ป่วย ( ตัดแต้ม 20 5 และเจ็ดสิบห้าเปอร์เซ็นต์ของอายุของกลุ่มตัวอย่าง ) ประชากร : 64 รายผู้ป่วยอายุ 65 ปีหรือมากกว่า 2 กลุ่มกลุ่มละ 32จำนวนสร้าง : กลุ่ม ( คน 65 ปีหรืออายุมากกว่า แต่น้อยกว่าดอกเบี้ย ยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ ) และ กลุ่ม บี( ผู้ป่วย 82.5 ปีเจ็ดห้าคนหรือมากกว่า ) หลักวิเคราะห์ตัวแปร : หมดเวลาไปทดสอบทางประสาทสัมผัส , องค์กรการทดสอบของ posturography แบบไดนามิกและวิงเวียนแต้มต่อสินค้าคงคลัง ( Dh ) และสั้นลง scaleinternational ประสิทธิภาพ( fes-i ) แบบสอบถาม นักเรียนทดสอบ หรือ The Mann Whitney Test ที่ใช้ผลการวิจัย : ผู้ป่วยเก่าให้ได้คะแนนต่ำในการทดสอบ equilibriometric แต่ไม่ทั้งหมดของพวกเขา ในทางประสาทสัมผัสทดสอบการจัดองค์กรในผู้ป่วยสูงอายุให้ใช้ข้อด้อยของภาพและขนถ่ายข้อมูล พวกเขายังต้องใช้เวลามากขึ้นขั้นตอนสำหรับการหมดไป จากการสอบถาม กลัวล้มมีสูง ( สูงกว่าคะแนน fes-i สั้น ) แต่การรับรู้อัตนัยไม่พิการ ( Dh มีคะแนนความแตกต่าง )สรุป ต้องมีการสร้างอายุกลุ่มย่อยของผู้สูงอายุไร้เสถียรภาพ การปรับกลยุทธ์ในการรักษา