Reflecting this characterisation of

Reflecting this characterisation of Laos as an agricultural
economy and the agricultural sector as being
subsistence oriented, policy interventions have understandably
focused on farming and how to increase
agricultural productivity. In the past the focus was on
the extensification of production into new areas; more
recently the emphasis has shifted to intensification of
production through the promotion of yield enhancing
technologies and investments in, for example, irrigation.
Both these approaches have been accompanied by a
sustained effort to promote market integration through
expanding and improving the country’s physical infrastructure.
Patterns of poverty are seen to be intimately
linked to issues of physical access, a view which is emphasised
in the World Food Programme’s summary of
the situation in Laos: ‘‘Many studies and informants in
Lao PDR note poor road access throughout the country
as a major problem to the welfare of communities. . .
There is general agreement that the most isolated villages
are the most disadvantaged’’ (WFP, 1998, p. 3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สะท้อนให้เห็นถึงลักษณะของลาวนี้เป็นเกษตรเศรษฐกิจและภาคการเกษตรกับการดำรงชีวิตที่มุ่งเน้นการแทรกแซงนโยบายเข้าใจได้มุ่งเน้นไปที่การทำฟาร์มและวิธีการเพิ่มผลผลิตทางการเกษตร ในอดีตที่ผ่านมามุ่งเน้นเป็นextensification ของการผลิตในพื้นที่ใหม่นั้น มากขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้เน้นได้เลื่อนไปแรงขึ้นของการผลิตผ่านการส่งเสริมการให้ผลตอบแทนการเสริมสร้างเทคโนโลยีและการลงทุนในตัวอย่างเช่นการชลประทาน. วิธีการทั้งสองเหล่านี้ได้รับมาพร้อมกับความพยายามอย่างต่อเนื่องเพื่อส่งเสริมการรวมตลาดผ่านการขยายตัวและการปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานทางกายภาพของประเทศ. รูปแบบ จากความยากจนได้รับการเห็นจะใกล้ชิดเชื่อมโยงกับปัญหาของการเข้าถึงทางกายภาพมุมมองซึ่งจะเน้นในการสรุปโครงการอาหารโลกของสถานการณ์ในลาว: '' การศึกษาจำนวนมากและให้ข้อมูลในสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวทราบถนนเข้าถึงที่ยากจนทั่วประเทศเป็นสำคัญปัญหาในการจัดสวัสดิการของชุมชน . . มีข้อตกลงทั่วไปว่าหมู่บ้านที่แยกส่วนใหญ่เป็นผู้ที่ด้อยโอกาสมากที่สุด '' (WFP, 1998, น. 3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สะท้อนให้เห็นถึงนี้ทางลาวเป็นเศรษฐกิจการเกษตร
และภาคเกษตรกรรมเป็นแบบยังชีพที่มุ่งเน้นนโยบายการแทรกแซง
,
ได้เข้าใจเน้นการเลี้ยงและวิธีการเพิ่ม
ผลผลิตทางการเกษตร . ในอดีตถูกโฟกัสบน
extensification ของการผลิตในพื้นที่ใหม่ มากขึ้น เมื่อเร็วๆ นี้ ได้เปลี่ยนไปเน้น

แรงของการผลิตผ่านการส่งเสริมผลผลิตเพิ่ม
เทคโนโลยีและการลงทุนใน เช่น ชลประทาน ทั้งสองวิธีได้

มีความพยายามอย่างยั่งยืนเพื่อส่งเสริมการขยายตลาดผ่าน
และการปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานทางกายภาพของประเทศ
รูปแบบของความยากจน จะเห็นเป็นกันเอง
เชื่อมโยงกับประเด็นของการเข้าถึงทางกายภาพ , วิว โดย
ในส่วนของโครงการอาหารโลก โดยสรุปสถานการณ์ในลาว

' 'many การศึกษาและให้ข้อมูลในลาวทราบจนมีถนนเข้าถึงทั่วประเทศ
เป็นปัญหาสำคัญกับสวัสดิการของชุมชน . . . . . . .
มีข้อตกลงทั่วไปว่าส่วนใหญ่แยกหมู่บ้าน
เป็นผู้ด้อยโอกาสมากที่สุด ' ' ( ผู้อำนวยการ , 2541 , หน้า 3 )