Classical generative grammar (for e

Classical generative grammar (for example, Akmajian and Heny 1975) relates such sentence pairs by a rule of extraposition, where a clause is generated in subject position〖^4〗 and then moved, or extraposed, to the end of the sentence. The nonreferential subject it is then placed in subject position to satisfy the requirement for an overt subject in every English sentence. Note that when that-clauses are placed at the beginning of the sentence in this way, we cannot omit the complementizer that under any circumstances:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไวยากรณ์ generative คลาสสิก (เช่น Akmajian และ Heny 1975) เกี่ยวข้องกับคู่ประโยคดังกล่าวตามกฎของ extraposition ซึ่งมีสร้างอนุประโยคในเรื่อง position〖 ^ 4〗 แล้วย้าย หรือ extraposed การสิ้นสุดของประโยค เรื่อง nonreferential แล้วจะถูกวางในตำแหน่งเรื่องเพื่อตอบสนองความต้องการในเรื่องการแจ่มแจ้งในทุกประโยคภาษาอังกฤษ หมายเหตุว่า เมื่อว่าประโยคจะอยู่ต้นประโยคด้วยวิธีนี้ เราไม่สามารถละเว้นการ complementizer ที่ภายใต้สถานการณ์ใด ๆ:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คลาสสิกไวยากรณ์พึ่งพา (ตัวอย่างเช่น Akmajian และ Heny 1975) ที่เกี่ยวข้องกับคู่ประโยคดังกล่าวโดยกฎของ extraposition ที่ข้อจะถูกสร้างขึ้นในตำแหน่งที่เรื่อง〖〗 ^ 4 และจากนั้นก็ย้ายหรือ extraposed เพื่อจุดสิ้นสุดของประโยค เรื่อง nonreferential มันถูกวางไว้แล้วในตำแหน่งที่อาจมีการตอบสนองความต้องการสำหรับเรื่องที่ชัดเจนในทุกประโยคภาษาอังกฤษ โปรดทราบว่าเมื่อที่-ข้อจะถูกวางไว้ที่จุดเริ่มต้นของประโยคในลักษณะนี้เราไม่สามารถละเว้น complementizer ว่าภายใต้สถานการณ์ใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไวยากรณ์พึ่งพาคลาสสิก ( ตัวอย่าง และ akmajian heny 1975 ) เกี่ยวข้องกับคู่ประโยคดังกล่าว โดยกฎของ extraposition ที่ข้อที่ถูกสร้างขึ้นในเรื่องตำแหน่ง〖
4 〗แล้วย้าย หรือ extraposed ในตอนท้ายของประโยค เรื่อง nonreferential มันถูกวางไว้แล้วในเรื่องตำแหน่งที่จะตอบสนองความต้องการสำหรับวิชาภาษาอังกฤษทุกตัวในประโยคทราบว่าเมื่อมันอาจจะอยู่ที่จุดเริ่มต้นของประโยคในลักษณะนี้ เราไม่สามารถละเว้น complementizer ว่าภายใต้สถานการณ์ใด ๆ :