X-ray diffraction (XRD)The influenc

X-ray diffraction (XRD)
The influence of the homogenizing mechanical treatment on the crystalline nature of the resulting cellulose nanofibers was investigated. Figure 6 shows that the cellulose subjected to treatment was more crystalline than the initial banana fibers. The increased crystallinity of the cellulose nanofibers stemmed from partial removal of the hemicellulose and lignin during the chemical treatment, which culminated in higher tensile strength (Alemdar and Sain 2008). The X-ray diffraction pattern revealed that the bran contained a large amorphous portion. The typical B-type pattern peak at 2h = 17 evidenced the presence of starch. The diffraction patterns of the nanofiber samples were similar—they exhibited two broad peaks. These
sharper diffraction peaks at 2h = 16 and 2h = 22 are typical of cellulose I and indicate the higher crystallinity of the nanofibers (Rosa et al. 2010). Mulberry branch barks led to similar results (Li et al. 2009). The banana peel bran also presented a less pronounced peak at 2h = 22, because the bran contained 12.1 % cellulose in its composition. The crystallinity index (Ic) of the samples calculated by Eq. 1 was 15.0, 58.6, 61.8, 62.4, and 64.9 % for the bran, N0, N3, N5, and N7, respectively. These results confirmed that the chemical and mechanical treatments affected the degree of crystallinity of the cellulose nanofibers. The bran sample had 300 % higher crystallinity after the treatments. Increasing the
number of passages from 0 to 7 in the homogenizer raised the crystallinity index of the cellulose nanofibers; sample N7 displayed the highest value. Therefore, prolonged mechanical treatment removed part of the amorphous portion of cellulose nanofibers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เลี้ยวเบนของแสงเอ็กซเรย์ (XRD)อิทธิพลของรักษากล homogenizing ในลักษณะผลึกของ nanofibers เซลลูโลสได้ถูกตรวจสอบ รูปที่ 6 แสดงว่า เซลลูโลสที่ผ่านการบำบัดเป็นผลึกยิ่งกว่าเส้นใยต้นกล้วย ผลึกที่เพิ่มขึ้นของ nanofibers เซลลูโลสที่แม้เอาบางส่วนของ hemicellulose และลิกนิในระหว่างการรักษาทางเคมี ที่ culminated ในแรงดึงสูง (Alemdar และ Sain 2008) รูปแบบการเลี้ยวเบน X-ray เผยว่า รำอยู่ไปส่วนใหญ่ สูงสุดแบบชนิด B ทั่วไปที่ 2 h = 17 หลักฐานการปรากฏตัวของแป้ง ก็เป็นรูปแบบการเลี้ยวเบนอย่าง nanofiber — พวกเขาแสดงสองยอดดี เหล่านี้ยอดเขาเลี้ยวคม 2 h = 16 และ 2 h = 22 มีของเซลลูโลสฉันแสดงผลึกสูงของ nanofibers (โร et al. 2010) สาขาสา barks นำกับผลลัพธ์ (Li et al. 2009) รำข้าวเปลือกกล้วยยังนำเสนอสูงสุดเด่นชัดน้อยที่ h 2 = 22 เนื่องจากรำประกอบด้วยเซลลูโลส 12.1% ในองค์ประกอบของภาพ ดัชนีผลึก (Ic) ของตัวอย่างที่คำนวณ โดย Eq. 1 เป็น 15.0, 58.6, 61.8, 62.4 และ 64.9% สำหรับรำ N0, N3, N5 และ N7 ตามลำดับ ผลลัพธ์เหล่านี้ได้รับการยืนยันว่า การรักษาทางเคมี และทางกลได้รับผลกระทบระดับของผลึกของ nanofibers เซลลูโลส ตัวอย่างรำมีผลึกสูง 300% หลัง เพิ่มการจำนวนตอน 0 7 ในที่ homogenizer ยกดัชนีผลึกของ nanofibers เซลลูโลส ตัวอย่าง N7 แสดงค่าสูงสุด ดังนั้น รักษาเครื่องจักรกลเป็นเวลานานออกเป็นส่วนหนึ่งของส่วนของสัณฐานของเซลลูโลส nanofibers

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

X-ray การเลี้ยวเบน (XRD)
อิทธิพลของการบำบัดเชิงกล homogenizing กับลักษณะของผลึกที่เกิดเส้นใยนาโนเซลลูโลสถูกตรวจสอบ รูปที่ 6 แสดงให้เห็นว่าเซลลูโลสภายใต้การรักษาเป็นผลึกมากกว่าเส้นใยกล้วยเริ่มต้น ผลึกที่เพิ่มขึ้นของเส้นใยนาโนเซลลูโลสที่เกิดจากการกำจัดบางส่วนของเฮมิเซลลูโลสและลิกนินในระหว่างการรักษาทางเคมีซึ่ง culminated ในการต้านทานแรงดึงสูง (Alemdar และ Sain 2008) รูปแบบการเลี้ยวเบนรังสีเอกซ์เปิดเผยว่ารำข้าวที่มีอยู่ส่วนใหญ่สัณฐาน โดยทั่วไปประเภท B รูปแบบสูงสุดที่ 2H = 17? หลักฐานการปรากฏตัวของแป้ง รูปแบบการเลี้ยวเบนของตัวอย่างเส้นใยนาโนที่ถูกที่คล้ายกันพวกเขาแสดงสองยอดในวงกว้าง เหล่านี้
ที่คมชัดยอดเลนส์ที่ 2H = 16? และ 2H = 22? เป็นปกติของเซลลูโลส I และบ่งบอกถึงความเป็นผลึกสูงของเส้นใยนาโน (Rosa et al. 2010) หม่อนเปลือกสาขานำไปสู่ผลลัพธ์ที่คล้ายกัน (Li et al. 2009) รำเปลือกกล้วยยังนำเสนอจุดสูงสุดที่เด่นชัดน้อยลงใน 2H = 22 ?, เพราะรำที่มีเซลลูโลส 12.1% ในองค์ประกอบของมัน ดัชนีผลึก (IC) ของกลุ่มตัวอย่างคำนวณได้จากสมการ 1 เป็น 15.0, 58.6, 61.8, 62.4 และ 64.9% สำหรับรำ, N0, N3, N5 และ N7 ตามลำดับ ผลลัพธ์เหล่านี้ยืนยันว่าทางเคมีและวิศวกรรมการรักษาได้รับผลกระทบระดับของผลึกของเส้นใยนาโนเซลลูโลสที่ ตัวอย่างรำมีผลึกสูงกว่า 300% หลังการรักษา การเพิ่ม
จำนวนของการเดิน 0-7 ใน homogenizer ยกดัชนีผลึกของเส้นใยนาโนเซลลูโลส; ตัวอย่าง N7 แสดงค่าสูงสุด ดังนั้นการรักษาเป็นเวลานานกลเอาออกส่วนหนึ่งของส่วนสัณฐานของเส้นใยนาโนเซลลูโลส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเลี้ยวเบนของรังสีเอ็กซ์อิทธิพลของการเติมกลการรักษาในลักษณะผลึกนาโนเซลลูโลสที่เกิดถูกตรวจสอบ รูปที่ 6 แสดงให้เห็นว่าเซลลูโลสภายใต้การรักษาผลึกมากกว่าเส้นใยกล้วยครั้งแรก การเพิ่มขึ้นของเซลลูโลสผลึกนาโนเกิดจากการกำจัดบางส่วนของเฮมิเซลลูโลสและลิกนินในการรักษาทางเคมีซึ่ง culminated ในที่สูงกว่าความต้านทานแรงดึง ( alemdar เซนและ 2008 ) ลวดลายการเลี้ยวเบนรังสีเอกซ์ พบว่ารำข้าวที่มีอยู่ส่วนอสัณฐานที่มีขนาดใหญ่ โดยทั่วไปประเภทรูปแบบสูงสุดที่ 2h = 17 ) การปรากฏตัวของแป้ง มีรูปแบบการเลี้ยวเบนของนาโนไฟเบอร์จำนวนที่คล้ายกันพวกเขาจัดแสดงสองกว้างตั้งยอด เหล่านี้โดยยอดที่คมชัดกว่า 2h = 16 และ 2h = 22 เป็นปกติของเซลลูโลส และแสดงความเป็นผลึกสูงของเส้นใย ( Rosa et al . 2010 ) กิ่งหม่อนเห่านำไปสู่ผลลัพธ์ที่คล้ายคลึงกัน ( Li et al . 2009 ) เปลือกกล้วย และยังนำเสนอสูงสุดน้อยกว่าที่ 2h = 22 เพราะรำข้าวที่มีอยู่ 12.1 % เซลลูโลสในองค์ประกอบของมัน ดัชนีความเป็นผลึก ( IC ) ของตัวอย่างที่คำนวณโดยอีคิว 1 คือ 15.0 ด้าน 62.4 61.8 , , , และร้อยละ 64.9 รํา , NO 3 , 5 , และ , N7 ตามลำดับ ผลลัพธ์เหล่านี้ได้รับการยืนยันว่า ทางเคมีและการรักษาเครื่องกลส่งผลต่อระดับความเป็นผลึกของเซลลูโลสเส้นใย . จมูกข้าวตัวอย่างได้ 300% สูงกว่าผลึกหลังการรักษา เพิ่มหมายเลขของหัวข้อจาก 0 ถึง 7 ในเครื่องปั่นยกผลึกดัชนีของเซลลูโลสเส้นใย ; N7 ตัวอย่างแสดงมูลค่าสูงสุด ดังนั้น การรักษาเครื่องกลนานเอาส่วนหนึ่งของส่วนอสัณฐานของเซลลูโลสเส้นใย .