In line with Simunic (1980) and Lar

In line with Simunic (1980) and Larcker and Richardson (2004), we use the ratios of accounts receivable to
total assets (Recint) and inventory to total assets (Invint) at the fiscal year-end to proxy for a company’s asset
risk. We also use a dummy variable (Loss) to indicate whether a company has suffered a loss in the most recent
3 years. This variable takes the value of 1 if a loss occurs, and 0 otherwise. We expect the coefficients of all
three variables to be positive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดย Simunic (1980) และ Larcker และริชาร์ดสัน (2004), เราใช้อัตราส่วนของบัญชีลูกหนี้ให้สินทรัพย์รวม (Recint) และสินค้าคงคลังสินทรัพย์รวม (Invint) ที่สิ้นปีทางบัญชีการพร็อกซีสำหรับสินทรัพย์ของบริษัทความเสี่ยง เราใช้ตัวแปรกระพริบ (ขาดทุน) เพื่อบ่งชี้ว่า บริษัทได้รับความเดือดร้อนสูญเสียในสุดปี 3 ตัวแปรนี้ใช้ค่า 1 ถ้าการสูญ และ 0 เป็นอย่างอื่น เราคาดว่าสัมประสิทธิ์ทั้งหมดตัวแปรที่สามต้องเป็นค่าบวก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สอดคล้องกับซิมูนิช (1980) และ Larcker และริชาร์ด (2004) เราจะใช้อัตราส่วนของลูกหนี้เพื่อ
สินทรัพย์รวม (Recint) และสินค้าคงคลังต่อสินทรัพย์รวม (Invint) ที่สิ้นปีบัญชีพร็อกซีของสินทรัพย์ของ บริษัท ที่
มีความเสี่ยง นอกจากนี้เรายังใช้ตัวแปรหุ่น (ขาดทุน) เพื่อบ่งชี้ว่า บริษัท ที่ได้รับความเดือดร้อนสูญเสียที่ผ่านมามากที่สุด
3 ปี ตัวแปรนี้จะมีค่าเป็น 1 ถ้าการสูญเสียที่เกิดขึ้นและ 0 เป็นอย่างอื่น เราคาดว่าค่าสัมประสิทธิ์ของทั้งหมด
สามตัวแปรจะเป็นบวก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบรรทัดที่มี simunic ( 1980 ) และ larcker และ ริชาร์ดสัน ( 2004 ) เราใช้อัตราส่วนบัญชีลูกหนี้

( recint ) และสินค้าคงคลังสินทรัพย์สินทรัพย์รวม ( invint ) ณ สิ้นปีงบประมาณไปยังพร็อกซีสำหรับสินทรัพย์เสี่ยง
ของ บริษัท ฯ เราก็ใช้ตัวแปรหุ่น ( ขาดทุน ) ระบุว่า บริษัท ได้รับความเดือดร้อนสูญเสียในล่าสุด
3 ปี ตัวแปรนี้จะมีค่า 1 ถ้าการสูญเสียที่เกิดขึ้นและ 0 เป็นอย่างอื่น เราคาดว่าค่าทุกคน
3 ตัวแปรที่เป็นบวก