Abbey, Andrews and Halman (1995) st

Abbey, Andrews and Halman (1995) states that many infertile women reported not being able to imagine a life
without children, and this situation makes it difficult to maintain relationships with friends who have children, which
can lead us to think that they will have difficulties in adapting to their infertility situation, producing feelings of
anger for being deprived of having children and the marginalisation by which they feel targeted.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แอบ แอนดรูวส์ และ Halman (1995) อเมริกาว่า ผู้หญิงช่วงรายงานไม่สามารถจินตนาการชีวิตโดยเด็ก และสถานการณ์นี้ทำให้ยากที่จะรักษาความสัมพันธ์กับเพื่อนที่มีเด็ก การสามารถนำเราคิดว่า พวกเขาจะมีความยากลำบากในการปรับสถานการณ์ของภาวะมีบุตรยาก ความรู้สึกของการผลิตความโกรธในการเปลื้องมีเด็กและ marginalisation ซึ่งพวกเขารู้สึกเป็นเป้าหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัดและแอนดรู Halman (1995) ระบุว่าผู้หญิงที่มีบุตรยากหลายรายงานที่จะไม่สามารถที่จะคิดชีวิต
โดยเด็กและสถานการณ์เช่นนี้ทำให้ยากที่จะรักษาความสัมพันธ์กับเพื่อน ๆ ที่มีลูกซึ่ง
สามารถทำให้เราคิดว่าพวกเขาจะมีความยากลำบาก ในการปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ภาวะมีบุตรยากของพวกเขา, การผลิตความรู้สึกของ
ความโกรธที่ถูกกีดกันจากการมีเด็กและชายขอบโดยที่พวกเขารู้สึกว่าการกำหนดเป้าหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัด และ แอนดรูว์ halman ( 1995 ) ระบุว่า ผู้หญิงมีบุตรยากรายงานหลายคนไม่สามารถจินตนาการชีวิต
ไม่มีบุตร และสถานการณ์นี้ทำให้ยากที่จะรักษาความสัมพันธ์กับเพื่อนที่มีบุตรซึ่ง
สามารถนำเราคิดว่าพวกเขาจะมีปัญหาในการปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ภาวะมีบุตรยาก , การผลิตความรู้สึกของ
ความโกรธที่ถูกลิดรอนของการมีบุตร และทำให้ไม่มีความสำคัญ ซึ่งพวกเขารู้สึกว่า เป้าหมาย