Some days teaching can be really ro

Some days teaching can be really rough. The kids can be incredibly unruly, the content can be frustrating to try to communicate in English, and things just rarely go as planned. But lately, I have been finding that whenever one of my classes leaves me feeling defeated or down, my coworkers bring me up. Whenever I receive information about how the lesson I just spent two hours teaching was already taught last semester, I walk into a class of little angels with smiling faces, enthusiastic and eager to learn. Each day is incredibly different, and each day there is something positive that can be focused on, something that can trump all of the negatives, and make everything worth it.

I often wonder what it is that I’m looking for in Thailand. At first I thought it was a profession. Trying to figure out what I want to do with my life, where I want to go, how I can grow, who I want to be. Now I’m not so sure. What if I’m just here to experience all of these amazing individual days, filled with sometimes seemingly insignificant moments, that will add up to something incredible and indescribable? To take all of these small instances in, soak them up, and learn to appreciate life even more? I still don’t know for sure, but I do think I’m slowly getting closer to finding out. Even if I never have that “ah-ha” moment, I’m okay if I just end up walking away with millions of extraordinary minutes like these.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางวันสอนได้หยาบจริง ๆ เด็กสามารถมีวินัยอย่างเหลือเชื่อ เนื้อหาได้อย่างน่าผิดหวังที่พยายามที่จะสื่อสารภาษาอังกฤษ และสิ่งเพียงไม่ค่อยไปเป็นไปตามแผน แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันมีการค้นหาว่า เมื่อใดก็ตามหนึ่งในชั้นเรียนของฉันออกจากฉันรู้สึกแพ้ หรือลง เพื่อนร่วมงานของฉันนำฉันค่า เมื่อใดก็ตามผมได้รับข้อมูลเกี่ยวกับวิธีเรียนเพียงเวลา 2 ชั่วโมงสอนแล้วถูกสอนภาคสุดท้าย ที่ฉันเดินเข้าไปในชั้นของเทวดาน้อยที่ใบหน้า กระตือรือร้น และอยากเรียนรู้ แต่ละวันจะแตกต่างอย่างเหลือเชื่อ และแต่ละวันมีสิ่งบวกที่สามารถเน้นใน บางสิ่งบางอย่างที่สามารถเสกสรรปั้นเชิงลบทั้งหมด และทำให้ทุกอย่างคุ้มค่าฉันมักจะสงสัยมันคืออะไรที่ฉันกำลังมองหาในประเทศไทย ตอนแรก ผมคิดว่า มันเป็นอาชีพ พยายามคิดหาสิ่งที่ฉันต้องทำอย่างไรกับชีวิต ที่อยากไป วิธีฉันสามารถเติบโต ที่ฉันต้องการให้ ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่าดังนั้น อะไรถ้าฉันเพียงนี่สัมผัสประสบการณ์ตื่นตาตื่นใจละวันนี้ ทั้งหมดเต็มไป ด้วยช่วงเวลาที่สำคัญบางครั้งดูเหมือนว่า ที่จะเพิ่มขึ้นอย่างน่าทึ่ง และยาก ใช้อินสแตนซ์เหล่านี้เล็กในทั้งหมด แดดออก และเรียนรู้ชื่นชมยิ่งชีวิต ยังไม่รู้แน่นอน แต่ฉันคิดว่า ฉันช้าได้รับต้องการหา แม้ว่าฉันไม่มีที่ "อา-ฮา" ขณะนี้ ฉันไรถ้าฉันเพียงเอยเดินไปมีล้านนาทีพิเศษเช่นนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเรียนการสอนบางวันสามารถหยาบจริงๆ เด็กสามารถเกเรอย่างไม่น่าเชื่อเนื้อหาที่สามารถทำลายการพยายามที่จะสื่อสารภาษาอังกฤษและเพียงแค่สิ่งที่ไม่ค่อยเป็นไปตามแผน แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ผมได้พบว่าเมื่อใดก็ตามที่หนึ่งในชั้นเรียนของฉันฉันรู้สึกใบแพ้หรือลงเพื่อนร่วมงานของฉันเราขึ้นมา เมื่อใดก็ตามที่ผมได้รับข้อมูลเกี่ยวกับวิธีบทเรียนฉันใช้เวลาสองชั่วโมงการเรียนการสอนได้รับการสอนภาคการศึกษาสุดท้ายแล้วผมเดินเข้าไปในชั้นเรียนของทูตสวรรค์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีใบหน้ายิ้มกระตือรือร้นและความกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ ในแต่ละวันจะแตกต่างกันอย่างไม่น่าเชื่อและในแต่ละวันมีสิ่งที่ดีที่สามารถมุ่งเน้นไปที่บางสิ่งบางอย่างที่สามารถทั้งหมดของคนที่กล้าหาญเชิงลบและทำให้ทุกอย่างคุ้มค่า. ฉันมักจะสงสัยว่ามันคืออะไรที่ฉันกำลังมองหาในประเทศไทย ตอนแรกผมคิดว่ามันเป็นอาชีพ พยายามที่จะคิดออกสิ่งที่ฉันต้องการจะทำอย่างไรกับชีวิตของฉันที่ฉันต้องการที่จะไปว่าฉันจะสามารถเติบโตได้ที่ฉันต้องการที่จะ ตอนนี้ฉันไม่แน่ใจ เกิดอะไรขึ้นถ้าฉันแค่ที่นี่จะได้สัมผัสกับทุกวันของแต่ละบุคคลที่น่าตื่นตาตื่นใจเหล่านี้เต็มไปด้วยช่วงเวลาที่บางครั้งดูเหมือนจะไม่มีนัยสำคัญที่จะเพิ่มขึ้นถึงบางสิ่งบางอย่างที่น่าทึ่งและสุดจะพรรณนา? เพื่อที่จะใช้ทุกกรณีขนาดเล็กเหล่านี้ในการแช่พวกเขาขึ้นและเรียนรู้ที่จะสนุกกับชีวิตมากยิ่งขึ้น? ผมก็ยังไม่ทราบว่า แต่ฉันไม่คิดว่าฉันช้าการใกล้ชิดกับการหาข้อมูล แม้ว่าผมจะไม่เคยมีที่ "อาฮ่า" ช่วงเวลาที่ผมไม่เป็นไรถ้าฉันเพียงแค่จบลงด้วยการเดินออกไปกับล้านนาทีที่พิเศษเช่นนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางวันสอนได้แย่มาก ๆ เด็กสามารถจะทำตัวเกเร เนื้อหาจะหงุดหงิดพยายามที่จะสื่อสารด้วยภาษาอังกฤษ และสิ่งต่างๆ ไม่เป็นไปตามแผน แต่เมื่อไม่นานมานี้ ฉันได้พบว่าเมื่อใดก็ตามที่หนึ่งในชั้นเรียนของผมทิ้งผมรู้สึกพ่ายแพ้หรือผิดหวัง เพื่อนร่วมงานของฉันพาฉันขึ้นเมื่อใดก็ตามที่ฉันได้รับข้อมูลเกี่ยวกับวิธีการสอนบทเรียนที่ฉันใช้เวลาสองชั่วโมงก็สอนเทอมที่แล้ว ผมเดินเข้าไปในชั้นของเทวดาน้อยด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม กระตือรือร้น และกระหายที่จะเรียนรู้ ในแต่ละวันจะแตกต่างกันอย่างเหลือเชื่อ และแต่ละวันมีบางสิ่งบางอย่างในเชิงบวกที่สามารถมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่สามารถเอาชนะทั้งหมดของฟิล์ม และทำทุกอย่างให้คุ้มค่า . . .

ฉันมักจะสงสัยว่ามันคืออะไรที่ฉันกำลังมองหา ในไทย ตอนแรกฉันคิดว่ามันเป็นอาชีพ พยายามที่จะคิดออกสิ่งที่ฉันต้องการจะทำอย่างไรกับชีวิตของฉันที่ฉันต้องการที่จะไป ฉันสามารถเติบโต และคนที่ฉันต้องการ ตอนนี้ฉันไม่แน่ใจ ถ้าฉันมาที่นี่เพื่อประสบการณ์ทั้งหมดเหล่านี้น่าพิศวง บุคคล วัน เต็ม ไป ด้วย บางครั้งดูเหมือนว่าไม่มีช่วงเวลาจะเพิ่มได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่น่าทึ่งและคลุมเครือ ? ใช้เวลาทั้งหมดของเหล่านี้เล็ก ในกรณีแช่ไว้ และเรียนรู้คุณค่าชีวิตมากขึ้น ? ผมยังไม่ค่อยแน่ใจ แต่ผมคิดว่า ผมค่อยๆ ใกล้ชิดกับการหา แม้ว่าฉันจะไม่เคยมีว่า " อ้าฮา " ตอนนี้ผมโอเคนะถ้าฉันก็เดินจากไป ล้าน นาทีพิเศษแบบนี้