Perrault grinned. Considering that

Perrault grinned. Considering that the price of dogs had been boomed skyward by the unwonted demand, it was not an unfair sum for so fine an animal. The Canadian Government would be no loser, nor would its dispatches travel the slower. Perrault knew dogs, when he looked at Buck he knew that he was one in a thousand--"One in ten thousand," he commented mentally.

Buck saw money pass between them, and was not surprised when Curly, a good-natured Newfoundland, and he were led away by the little weazened man. That was the last he saw of the man in the red sweater, and as Curly and he looked at receding Seattle from the deck of the Narwhal, it was the last he saw of the warm Southland. Curly and he were taken below by Perrault and turned over to a black-faced giant called Francois. Perrault was a French Canadian, and swarthy; but Francois was a French Canadian half-breed, and twice as swarthy. They were a new kind of men to Buck (of which he was destined to see many more), and while he developed no affection for them, he none the less grew honestly to respect them. He speedily learned that Perrault and Francois were fair men, calm and impartial in administering justice, and too wise in the way of dogs to be fooled by dogs.

In the 'tween-decks of the Narwhal, Buck and Curly joined two other dogs. One of them was a big, snow-white fellow from Spitzbergen who had been brought away by a whaling captain, and who had later accompanied a Geological Survey into the Barrens.

He was friendly, in a treacherous sort of way, smiling into one's face the while he meditated some underhand trick, as, for instance, when he stole from Buck's food at the first meal. As Buck sprang to punish him, the lash of Francois's whip sang through the air, reaching the culprit first; and nothing remained to Buck but to recover the bone. That was fair of Francois, he decided, and the half-breed began his rise in Buck's estimation.

The other dog made no advances, nor received any; also, he did not attempt to steal from the newcomers. He was a gloomy, morose fellow, ant he showed Curly plainly that all he desired was to be left alone, and further, that there would be trouble if he were not left alone. "Dave" he was called, and he ate and slept, or yawned between times, and took interest in nothing, not even when the Narwhal crossed Queen Charlotte Sound and rolled and pitched and bucked like a thing possessed. When Buck and Curly grew excited, half-wild with fear, he raised his head as though annoyed, favored them with an incurious glance, yawned, and went to sleep again.

Day and night the ship throbbed to the tireless pulse of the propeller, and though one day was very like another, it was apparent to Buck that the weather was steadily growing colder. At last, one morning, the propeller was quiet, and the Narwhal was pervaded with an atmosphere of excitement. He felt it, as did the other dogs, and knew that a change was at hand. Francois leashed them and brought them on deck. At the first step upon the cold surface, Buck's feet sank into a white mushy something very like mud. He sprang back with a snort. More of this white stuff was falling through the air. He shook himself, but more of it fell upon him. He sniffed it curiously, then licked some up on his tongue. It bit like fire, and the next instant was gone. This puzzled him. He tried it again, with the same results. The onlookers laughed uproariously, and he felt ashamed, he knew not why, for it was his first snow.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Perrault grinned พิจารณาว่า ราคาของสุนัขมีการ boomed skyward ตามความต้องการ unwonted ไม่มีผลธรรมสำหรับสัตว์ให้ดี รัฐบาลแคนาดาจะไม่มีใคร ไม่ต้องจัดมันเดินช้ามาก Perrault รู้สุนัข เมื่อเขามองบัคที่เขารู้ว่า เขาคือหนึ่งในพัน- "หนึ่งในหมื่น, " เขาความเห็นใจ

บัคเห็นเงินที่ส่งผ่านระหว่างพวกเขา และไม่ประหลาดใจเมื่อ Curly รัฐนิวฟันด์แลนด์ good-natured และเขาถูกนำออกไป โดยคน weazened น้อย คำสุดท้ายที่เขาเห็นคนในเสื้อสีแดง และเป็น Curly และเขามองที่ซีแอตเทิลเหตุจากดาดฟ้านาร์วาล คำสุดท้ายที่เขาเห็นของเซาท์แลนด์รีซอร์ซอบอุ่น หยักและเขาก็มาด้านล่าง โดย Perrault และเปิดกว่ายักษ์หน้าดำที่เรียกว่ารีสฟรนคอยส์ Perrault ถูกฝรั่งเศสแคนาดา และ swarthy แต่รีสฟรนคอยส์ แคนาดาฝรั่งเศส half-breed และ swarthy เป็นสอง พวกแบบใหม่ของคนบัค (ที่เขาถูกกำหนดให้เห็นมากมาย), และในขณะที่เขาพัฒนาจิตไม่มีสำหรับพวกเขา เขา none น้อยโตสุจริตอย่างเคารพพวกเขา เขาตัวรู้ว่า Perrault และรีสฟรนคอยส์ได้ผู้ชายดี เงียบสงบ และเป็นธรรมในความยุติธรรม การจัดการ และฉลาดเกินไปทางของสุนัขจะถูกหลอก โดยสุนัข

ในการ 'tween-สำรับนาร์วาล บัคและ Curly ร่วมสองสุนัขอื่น หนึ่งในนั้นมีเพื่อนบิ๊ก snow-white จาก Spitzbergen ที่ได้ถูกนำออกไป โดยกัปตัน whaling และภายหลังที่ได้มาสำรวจธรณีวิทยาเป็น Barrens

เขาดี ในการเรียงลำดับวิธี ทรยศ ยิ้มเข้าไว้หน้าในขณะเขาได้บางเคล็ดลับ underhand เป็น เช่น เมื่อเขาขโมยจากบัคของอาหารมื้อแรกด้วย เป็นบัค sprang ลงโทษเขา ขนตาของแส้ของรีสฟรนคอยส์แสงผ่านอากาศ เข้าถึงชราก่อน และอะไรยังคงบัค แต่กู้คืนกระดูก ที่ไม่ยุติธรรมของรีสฟรนคอยส์ เขาตัดสินใจ และ half-breed เริ่มเพิ่มขึ้นเขาในการประเมินของบัค

สุนัขอื่น ๆ ทำให้ไม่มีความก้าวหน้า หรือรับใด ๆ เขาไม่ได้ไม่พยายามที่จะขโมยจาก newcomers เขาถูกเพื่อนมืดมน morose มดเขาพบ Curly เถิดว่า ทั้งหมดเขาต้อง มีค้างคนเดียว เพิ่มเติม จะมีปัญหาถ้าไม่ได้ปล่อยคนเดียว "เดฟ" เขาถูกเรียก และเขากิน นอน หรือปากกว้างระหว่างเวลา และเอาสนใจในอะไร ไม่แม้ว่านาร์วาลที่ข้ามเสียงควีนชาร์ล็อต และสะสม และแหลม และ bucked เช่นสิ่งที่ต้องการ เมื่อบัคและ Curly โตตื่นเต้น ครึ่งป่าที่ มีความหวาดกลัว เขายกศีรษะเหมือนรำคาญ ปลอด ด้วยรวดเร็ว incurious ปากกว้าง และนอนอีก

วันและกลางคืนเรือ throbbed กับใบพัดที่ชีพจร tireless และแม้ว่า วันหนึ่งเป็นมากเหมือนอีก มันเป็นบัคที่อากาศถูกเติบหนาวปรากฏ ในที่สุด เที่ยว ใบพัดที่เงียบ กนาร์วาลจะมีถึงจะ มีบรรยากาศของความตื่นเต้น เขารู้สึกว่า มันเป็นสุนัขไม่ได้ และรู้ว่า การเปลี่ยนแปลงได้ตลอด รีสฟรนคอยส์ leashed พวกเขา และนำพวกเขาบนดาดฟ้า ในขั้นตอนแรกตามพื้นผิวเย็น เท้าของบัคจมลงในสีขาวที่ mushy อะไรมากเช่นโคลน เขา sprang กลับกับ snort เป็น สิ่งนี้ขาวขึ้นก็ตกลงผ่านอากาศ เขาจับตัวเอง แต่ของมันตกเขา เขา sniffed curiously แล้วได้เลียบางขึ้นบนลิ้นของเขา มันมากเช่นไฟไหม้ และถัดไปทันทีได้หายไป นี้ puzzled เขา เขาพยายามอีกครั้ง กับผลลัพธ์เดียว Onlookers uproariously หัวเราะ และเขารู้สึกละอายใจ เขารู้ไม่ทำไม มันเป็นหิมะแรกของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แปร์โรลท์ยิ้ม พิจารณาว่าราคาของสุนัขที่ได้รับการดังฟ้าโดยความต้องการที่ไม่เคยชินก็ไม่ได้ผลรวมที่ไม่เป็นธรรมสำหรับดีเพื่อสัตว์ รัฐบาลแคนาดาจะไม่มีผู้แพ้หรือจะยื้อการเดินทางช้าลง แปร์โรลท์รู้สุนัขเมื่อเขามองไปที่บั๊กเขารู้ว่าเขาเป็นหนึ่งในพัน - "หนึ่งในหมื่น" เขาแสดงความเห็นว่าจิตใจบั๊กเห็นเงินผ่านระหว่างพวกเขาและไม่แปลกใจเมื่อลอน, อารมณ์ดีของนิวฟันด์แลนด์ และเขาถูกนำตัวไปโดยมนุษย์ weazened น้อย นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่เขาเห็นของมนุษย์ในเสื้อสีแดงและเป็นลอนและเขามองไปที่ซีแอตเติถอยจากดาดฟ้า Narwhal ก็เป็นคนสุดท้ายที่เขาเห็นของเซาท์แลนด์รับอบอุ่น หยิกและเขาถูกนำมาด้านล่างโดยแปร์โรลท์และหันไปเป็นดาวยักษ์สีดำที่เรียกว่าหน้า Francois แปร์โรลท์เป็นฝรั่งเศสแคนาดาและคล้ำ; แต่ Francois เป็นฝรั่งเศสแคนาดาครึ่งสายพันธุ์และเป็นสองเท่าคล้ำ พวกเขาเป็นรูปแบบใหม่ของคนบั๊ก (จากที่เขาถูกลิขิตมาเพื่อดูอื่น ๆ อีกมากมาย) และในขณะที่เขาพัฒนาไม่มีความรักสำหรับพวกเขาที่เขาไม่น้อยเติบโตอย่างสุจริตให้ความเคารพพวกเขา เขารวดเร็วได้เรียนรู้ว่าแปร์โรลท์และฟรองซัวเป็นคนยุติธรรมความสงบและความเป็นธรรมในการบริหารงานยุติธรรมและความฉลาดเกินไปในทางของสุนัขที่จะถูกหลอกโดยสุนัขใน 'ทวีชั้นของ Narwhal บั๊กและหยิกเข้าร่วมสองสุนัขตัวอื่น ๆ หนึ่งในนั้นคือใหญ่เพื่อนหิมะสีขาวจาก Spitzbergen ที่ได้ถูกนำออกไปโดยกัปตันปลาวาฬและผู้ที่ได้มาพร้อมกับภายหลังการสำรวจทางธรณีวิทยาในทุรกันดารเขาเป็นมิตรในการจัดเรียงทุจริตของทางรอยยิ้มเป็นใบหน้าของคน ในขณะที่เขาครุ่นคิดบางส่วนเคล็ดลับที่ซ่อนเร้นเป็นตัวอย่างเช่นเมื่อตอนที่เขาขโมยมาจากอาหารของบั๊กที่อาหารมื้อแรก เป็นบั๊กผุดที่จะลงโทษเขาขนตาของแส้ฟรองซัวส์ร้องเพลงผ่านอากาศถึงผู้กระทำผิดครั้งแรก และไม่มีอะไรที่จะยังคงอยู่บั๊ก แต่การกู้คืนกระดูก นั่นคือยุติธรรมของฟรองซัวเขาตัดสินใจและครึ่งสายพันธุ์เริ่มเพิ่มขึ้นของเขาในการประมาณค่าของบั๊กสุนัขอื่น ๆ ที่ทำไม่มีความก้าวหน้าหรือได้รับใด ๆ ยังเขาไม่ได้พยายามที่จะขโมยจากผู้มาใหม่ เขาเป็นคนที่มืดมนเพื่อนมดอารมณ์ไม่ดีเขาแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าลอนทั้งหมดที่เขาต้องการคือการถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวและต่อไปว่าจะมีปัญหาถ้าเขาไม่ได้ถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง "เดฟ" เขาได้รับการเรียกและเขากินและนอนหรือหาวระหว่างเวลาและสนใจในอะไรไม่ได้เมื่อ Narwhal ข้าม Queen Charlotte เสียงและเหล็กแผ่นรีดและแหลมและความสุขเช่นเดียวกับสิ่งที่มี เมื่อบั๊กและลอนเติบโตตื่นเต้นครึ่งป่าด้วยความกลัวเขายกศีรษะของเขาราวกับว่ารำคาญได้รับการสนับสนุนพวกเขาด้วยอย่างรวดเร็ว incurious, หาวและไปนอนอีกครั้งทั้งกลางวันและกลางคืนเรือเต้นการเต้นของชีพจรไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยของใบพัด และแม้ว่าวันหนึ่งมากเหมือนคนอื่นมันก็เห็นได้ชัดที่จะบั๊กว่าสภาพอากาศที่หนาวเย็นเติบโตอย่างต่อเนื่อง ที่ผ่านมาเช้าวันหนึ่งใบพัดเป็นที่เงียบสงบและ Narwhal ที่อบอวลไปด้วยบรรยากาศของความตื่นเต้น เขารู้สึกว่ามันเหมือนสุนัขตัวอื่น ๆ และรู้ว่าการเปลี่ยนแปลงเป็นที่อยู่ในมือ ฟรองซัว leashed พวกเขาและนำพวกเขาบนดาดฟ้า ในขั้นตอนแรกเมื่อพื้นผิวเย็นเท้าบั๊กจมลงไปในสิ่งที่อ่อนขาวมากเหมือนโคลน เขาลุกกลับมาพร้อมกับการดื่มอย่างรวดเร็ว มากขึ้นของสิ่งที่สีขาวกำลังตกผ่านอากาศ เขาส่ายตัวเอง แต่มากกว่านั้นตกลงบนเขา เขาดมกลิ่นก็อยากรู้อยากเห็นแล้วเลียบางส่วนขึ้นไปบนลิ้นของเขา มันกัดเหมือนไฟและทันทีต่อไปก็หายไป นี้งงเขา เขาพยายามที่มันอีกครั้งกับผลเดียวกัน ไทยมุงหัวเราะดังระงมและเขารู้สึกละอายใจที่เขาไม่ได้รู้ว่าทำไมมันเป็นหิมะแรกของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แปร์โรเลยด้วย พิจารณาว่า ราคาของสุนัขได้ boomed ฟ้าโดยความต้องการที่ไม่เคยชิน มันไม่ได้มีผลดีเลยที่เป็นสัตว์ รัฐบาลแคนาดาจะไม่มีการแพ้ หรือการส่งเดินทางช้าลง แปร์โรรู้ว่าหมา เมื่อเขาดูเจ้าชู้ เขารู้ว่าเขาเป็นหนึ่งในพัน . . . " หนึ่งในหมื่น เขาเห็นใจ

เจ้าชู้เห็นเงินผ่านระหว่างพวกเขาและก็ไม่ต้องแปลกใจเมื่อหยิก , มีอัธยาศัยดีแคนาดา และเขาถูกนำออกไปโดยผู้ชาย weazened เล็ก ๆน้อย ๆ นั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นชายในเสื้อสีแดง และหยิก และเขามองดูถอยห่าง Seattle จากดาดฟ้าของจั๊วะ ก็เมื่อเขาเห็นของของอุ่น หยิกเขาถ่ายด้านล่างโดยแปร์โรหันไปเผชิญและสีดำยักษ์ที่เรียกว่าฟร .แปร์โรเป็นชาวแคนาดา ฝรั่งเศส และดำคล้ำ แต่เขาคือพันธุ์ครึ่งแคนาดา ฝรั่งเศส และสองครั้งมา . พวกเขาเป็นชนิดใหม่ของผู้ชายเจ้าชู้ ( ซึ่งเขากำหนดให้เห็นอีกมากมาย ) และในขณะที่เขาพัฒนาไม่สน เขาไม่น้อยโตสุจริตเคารพมัน เขาถี่ยิบ เรียนรู้ว่า แปโร Francois ดีและคน สงบและเป็นธรรมในการบริหารความยุติธรรมและ ด้วยปัญญาในทางของสุนัขที่จะถูกหลอกโดยสุนัข

ใน ' Tween ชั้นของจั๊วะ บัคและหยิกกับสุนัขอื่น ๆสอง หนึ่งในนั้นคือ ตัวใหญ่ เนื่องจากว่าเพื่อนจาก spitzbergen ที่ถูกนำออกไปโดยปลาวาฬ กัปตัน และ ที่ต่อมา นำสำรวจทางธรณีวิทยาในทุรกันดาร .

เขาเป็นมิตร เรื่องทุจริตของทางยิ้มเป็นใบหน้าของหนึ่งในขณะที่เขาได้ที่ข้างล่างบางกล เช่น เมื่อเขาขโมยมาจากบัคของอาหารในมื้อแรก เป็นบัค sprang เพื่อลงโทษเขา ขนตาของแส้ Francois ซังผ่านอากาศถึงคนร้ายก่อน และไม่มีอะไรที่ยังคงเจ้าชู้แต่เอากระดูก ที่ยุติธรรมของฟรองซัว เขาตัดสินใจ และลูกครึ่งเริ่มขึ้นเขาในจุด

ประมาณสุนัขอื่น ๆ ทำให้ไม่ก้าวหน้า หรือได้รับการใด ๆ นอกจากนี้ เขาไม่พยายามที่จะขโมยจากผู้มาใหม่ เขามืดมนบูดบึ้งเพื่อนมดเขาพบหยิกแจ่มแจ้งว่าทั้งหมดที่เขาต้องการคือการอยู่คนเดียว และต่อไปจะมีปัญหา ถ้าเขาไม่ทิ้งให้อยู่คนเดียว " เดฟ " เขาถูกเรียก , และเขาได้กินและนอน หรือหาวระหว่างครั้ง และเอาดอกเบี้ยอะไรแม้แต่เมื่อจั๊วะข้ามพระราชินีชาร์ลอทเสียงและรีดและแหลมและ bucked ชอบสิง เมื่อเจ้าชู้และหยิกก็ตื่นเต้น ครึ่งหนึ่งของป่าด้วยความหวาดกลัว เขายกศีรษะของเขาราวกับรำคาญ ชอบด้วยที่รวดเร็วซึ่งไม่อยากรู้ไม่อยากเห็นหาวแล้วหลับไปอีกครั้ง

วันและคืนเรือให้ชีพจรเต้นแรงและใบพัด และแม้วันหนึ่งก็มากเหมือนคนอื่นมันคือความเจ้าชู้ที่อากาศเริ่มเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุด เช้าวันหนึ่ง ใบพัดก็เงียบและจั๊วะก็อบอวลด้วยบรรยากาศของความตื่นเต้น เขารู้สึกว่ามันเหมือนกับสุนัขตัวอื่นๆ และรู้ว่าการเปลี่ยนแปลงอยู่ในมือ ฟร ซัวส์ มัดไว้ และนำมาไว้บนดาดฟ้า ในขั้นตอนแรกบนพื้นผิวที่เย็นเท้าจมลงไปในจุดสีขาวอ่อนอะไรมากเหมือนโคลน เขาดีดตัวกลับกับเสียงนั่น เพิ่มเติม เรื่องขาวนี่ตกผ่านอากาศ เขาเขย่าตัวเอง แต่มันมากกว่านั้นตกอยู่บนเขา เขาดมกลิ่นมันซอกแซก แล้วเลียบางขึ้นบนลิ้นของเขา มันเหมือนไฟ และทันทีที่หน้าหายไป นี่สงสัยเขา เขาพยายามอีกครั้งกับผลเดียวกัน ผู้ชมหัวเราะเซ็งแซ่ ,และเขารู้สึกอาย เขาไม่รู้จัก ทำไม มันเป็นหิมะแรก .