usual, lying in the corner watching. Burton hit Thornton and he nearly fell, just catching a table. Buck flew through the air at Burton's throat. Burton saved his life by putting up his arm, and was thrown on to the ground, with Buck on top of him. Buck took his teeth out of the man's arm and this time bit into his throat. Then a crowd of people pulled Buck off, and a doctor was called. Everyone agreed that Buck had only attacked because he saw Thornton in danger, and from that day Buck's name became famous all over the north.
Later that year, Buck saved Thornton in a different way. The three men were taking a boat down a fast and rocky river. Thornton was in the boat, while Hans and Pete moved along the river bank, holding the boat with a rope. Buck followed them, keeping a worried eye on Thornton.
They came to a more dangerous part of the river, and the boat started to go too quickly. Hans pulled on the rope to stop it, and pulled too hard. The boat turned over, and Thornton was thrown into the water and carried down river towards rocks where no swimmer could live.
Buck jumped in immediately and swam three hundred metres until he reached Thornton. Then he turned, and with Thornton holding his tail, Buck swam towards the river bank. But they moved slowly, and all the time the river was carrying them towards the place where the water crashed twenty metres down onto rocks. Thornton knew that they would not get to the bank quickly enough, so he let go of Buck, held on to a rock in the middle of the water, and shouted, 'Go, Buck, go!'
Buck swam as hard as he could to the bank, and Pete and Hans pulled him out.
It was hard for Thornton to hold on to his rock in that wild water, and his friends knew they had only a few minutes to save him. They tied their rope round Buck, who at once jumped into the river and tried to swim to Thornton. The first time, the water took him past the rock, and Pete and Hans had to pull him back. The second time, he swam higher up the river, and the water brought him down to Thornton. Thornton held on to Buck, and Hans and Pete pulled the rope as hard as they could. Man and dog disappeared under the water, banging into rocks, turning over and over, sometimes with Buck on top, sometimes Thornton. When Hans and Pete finally pulled them out both seemed more dead than alive. But after a while their eyes opened and life returned.
That winter, at Dawson, Buck did something that made him even more famous in the
ปกติ อยู่ในมุมที่ดู เบอร์ตันตีธอร์นตัน และเขาเกือบ ตก เพียงจับตาราง บัค บินผ่านอากาศที่คอของเบอร์ตัน เบอร์ตันบันทึกชีวิตของเขา โดยการวางแขนของเขา และเกิดขึ้นบนไปล่าง มีบัคบนเขา บัค เอาเขาฟันแขนของมนุษย์และบิตนี้เวลาเข้าไปในคอของเขา จากนั้น ฝูงชนของคนดึงบัคออก และเรียกแพทย์ ทุกคนตกลงว่า บัคได้เฉพาะโจมตีเนื่องจากเขาเห็นธอร์นตันตกอยู่ในอันตราย และจากวันนั้น ชื่อของบัคกลายเป็นมีชื่อเสียงทั่วภาคเหนือต่อปี บัคบันทึกธอร์นตันวิธีอื่น คนสามได้ถ่ายเรืออย่างรวดเร็วและแม่ร็อก ธอร์นตันอยู่ในเรือ ขณะที่ฮันส์และพีย้ายฝั่งแม่น้ำ กดเรือ ด้วยเชือก บัค ตามนั้น เก็บตากังวลในธอร์นตันที่มาบางส่วนของแม่น้ำอันตรายมากขึ้น และเรือเริ่มเร็วเกินไป ฮันส์ดึงในเชือกหยุด และดึงยากเกินไป เรือเปิดมากกว่า และธอร์นตันลงไปในน้ำ และนำแม่น้ำไปทางหินที่บริสุทธิ์ไม่สามารถอาศัยอยู่บัค ไปในทันที และมารถสามร้อยเมตรจนเขาถึงธอร์นตัน แล้ว เขาเปิด และกับธอร์นตัน ถือหางของเขา บัคมารถต่อแม่น้ำ แต่พวกเขาย้ายช้า และตลอดเวลาที่แม่น้ำถูกดำเนินพวกเขาไปยังสถานที่ที่น้ำพังเมตรยี่สิบลงบนหิน ธอร์นตันรู้ว่า พวกเขาจะไม่ไปธนาคารได้เร็วพอ เพื่อ ให้เขาปล่อยบัค วันที่กับหินกลางน้ำ ตะโกน, ' ไป บัค ไป!'Buck swam as hard as he could to the bank, and Pete and Hans pulled him out.It was hard for Thornton to hold on to his rock in that wild water, and his friends knew they had only a few minutes to save him. They tied their rope round Buck, who at once jumped into the river and tried to swim to Thornton. The first time, the water took him past the rock, and Pete and Hans had to pull him back. The second time, he swam higher up the river, and the water brought him down to Thornton. Thornton held on to Buck, and Hans and Pete pulled the rope as hard as they could. Man and dog disappeared under the water, banging into rocks, turning over and over, sometimes with Buck on top, sometimes Thornton. When Hans and Pete finally pulled them out both seemed more dead than alive. But after a while their eyes opened and life returned.That winter, at Dawson, Buck did something that made him even more famous in the
การแปล กรุณารอสักครู่..