I propose the hypothesis that much

I propose the hypothesis that much of our appreciation of causal relations is preverbal and multimodal, shared with infants and nonhuman animals that lack language. Even at 2½ months, human babies act surprised when colliding objects do not behave in normal ways, which suggests that they already possess some elementary understanding of causality. The linguistic and mathematical limitations of infants require us to look elsewhere for ideas about how they represent causality, which I conjecture is mainly based on sensory-motor patterns. Babies have patterns of neural activation for sensory experiences such as seeing a toy or hearing a bell, and they also have neural patterns corresponding to sequences of motor behaviors such as reaching out and grabbing the toy. It would be fascinating to work out an account of how neural populations can combine sensory and motor patterns. For example, when a baby sees a rattle, grabs it, moves it, and then sees the toy in a different place while hearing it make a sound, there is a repeated pattern of experience that is sensory-motor- sensory.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเสนอสมมติฐานที่มากขึ้นของความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของ ทุก และ preverbal ร่วมกับทารกและสัตว์ nonhuman ที่ขาดภาษา แม้ที่ 2½ เดือน ทารกมนุษย์ทำประหลาดใจเมื่อวัตถุชนไม่ทำงานในรูปแบบปกติ เห็นว่า พวกเขาแล้วมีบาง causality เข้าใจระดับประถมศึกษา ข้อจำกัดทางคณิตศาสตร์ และภาษาศาสตร์ของทารกต้องเราแสวงหาความคิดเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาแสดง causality ซึ่งผมคาดคะเนส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับรูปแบบเครื่องยนต์ที่รับความรู้สึก เด็กมีรูปแบบของการเปิดใช้งานประสาทสำหรับประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสเช่นเห็นเครื่องเล่น หรือได้ยินเป็นระฆัง และพวกเขายังมีรูปแบบประสาทที่สอดคล้องกับลำดับของพฤติกรรมมอเตอร์เช่นการเข้าถึง และโลภการเล่น มันจะน่าสนใจในการทำงานจากบัญชีของประชากรวิธีประสาทสามารถรวมรูปแบบทางประสาทสัมผัส และการเคลื่อนที่ได้ ตัวอย่าง เมื่อเด็กเห็นตัวสั่น grabs มัน ย้ายมัน แล้ว เห็นของเล่นที่แตกต่างกันในขณะที่ฟังเสียง มีรูปแบบซ้ำ ๆ กันของประสบการณ์ที่ได้รับความรู้สึก-มอเตอร์-รับความรู้สึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเสนอสมมติฐานว่ามากของความชื่นชมของเราของความสัมพันธ์เชิงสาเหตุคือถือกำเนิดและต่อเนื่องร่วมกับเด็กทารกและสัตว์ที่ไม่ใช่มนุษย์ที่ขาดภาษา แม้ที่2½เดือนทารกมนุษย์ทำหน้าที่ประหลาดใจเมื่อวัตถุที่ชนไม่ได้ทำงานในลักษณะปกติซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขามีอยู่แล้วบางส่วนเข้าใจเบื้องต้นของเวรกรรม ข้อ จำกัด ทางภาษาและคณิตศาสตร์ของเด็กทารกที่เราต้องดูที่อื่น ๆ สำหรับความคิดเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาเป็นตัวแทนของอำนาจซึ่งผมคาดเดาเป็นไปตามหลักรูปแบบประสาทสัมผัสมอเตอร์ ทารกมีรูปแบบของการกระตุ้นประสาทประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสเช่นเห็นหรือได้ยินของเล่นระฆังและพวกเขายังมีรูปแบบของระบบประสาทที่สอดคล้องกับลำดับของพฤติกรรมมอเตอร์เช่นเอื้อมมือออกและคว้าของเล่น มันจะเป็นที่น่าสนใจที่จะทำงานออกบัญชีของวิธีการที่ประชากรประสาทสามารถรวมรูปแบบทางประสาทสัมผัสและมอเตอร์ ตัวอย่างเช่นเมื่อเด็กเห็นสั่นคว้ามันย้ายแล้วเห็นของเล่นในสถานที่ที่แตกต่างกันในขณะที่ได้ยินมันทำให้เสียงที่มีรูปแบบซ้ำแล้วซ้ำอีกของประสบการณ์ที่มีประสาทสัมผัสมอเตอร์ประสาทสัมผัส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมขอเสนอข้อสันนิษฐานมากเรารู้คุณค่าและความสัมพันธ์เป็นแบบ preverbal ร่วมกันกับทารกและสัตว์ที่ไม่ใช่มนุษย์ไม่มีภาษา ที่ 2 ½เดือน ทารกมนุษย์ทำท่าแปลกใจเมื่อชนวัตถุ ไม่ประพฤติในทางปกติ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขามีบางประถมความเข้าใจดังกล่าวต่อไปภาษาและคณิตศาสตร์ข้อจำกัดของทารกที่เราต้องดูที่อื่นสำหรับความคิดเกี่ยวกับวิธีการที่พวกเขาแสดงความเป็นเหตุเป็นผล ซึ่งผมคาดเดาเป็นหลักตามรูปแบบและมอเตอร์ ทารกมีรูปแบบของการกระตุ้นระบบประสาทสำหรับประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสเช่น เห็นของเล่น หรือได้ยินเสียงกระดิ่งและพวกเขาก็มีรูปแบบสอดคล้องกับลำดับของพฤติกรรม เช่น มอเตอร์ ยื่นมือออกไปและคว้าของเล่นประสาท มันจะน่าสนใจที่จะทำบัญชีวิธีประชากรประสาทสามารถรวมประสาทสัมผัสและมอเตอร์แบบ ตัวอย่างเช่น เมื่อลูกเห็นบ่น คว้ามันย้ายแล้วเห็นของเล่นในสถานที่ที่แตกต่างกันในขณะที่ได้ยินมันส่งเสียงมีซ้ำรูปแบบของประสบการณ์ที่เป็นมอเตอร์ -
ทางประสาทสัมผัส