hundreds of them, with a bit of bre

hundreds of them, with a bit of breakfast in their hand, running to catch their train, frightened they'd be sacked if they didn't. Well, the Martians will be a good thing for them. Nice big cages, fattening food, no worry. After a week or two running around the fields on empty stomachs they'll come and be caught quite happily.' He paused. 'The Martians will probably make pets of some of them; train them to do tricks -- who knows? And some, maybe, they will train to hunt us.'
'No,' I cried, 'that's impossible! No human being -'
'What's the good of going on with such lies?' said the soldier. 'There are men who would do it cheerfully. What nonsense to pretend there aren't!'
And I realized that I agreed with him.
I sat and thought about these things. It was interesting that he, an ordinary soldier, seemed to have a much better understanding of the situation than I, a professional writer.
'What plans do you have?' I said.
He hesitated.
'Well, we have to invent a life where people can live and have children, and be safe enough to bring the children up. Yes - wait a bit, and I'll make it clearer what I think ought to be done. The ones the Martians capture will be like farm animals; in a few years they'll be big, beautiful, stupid - rubbish. But we who stay free risk turning into wild animals.
'You see, I intend to live underground. I've been thinking about the drains. Under London there are hundreds of kilometres of them. And we can dig passages between the drains and buildings. And then there are the railways, where they go underground. You begin to see? And we'll get some people together - strong, clean-minded men. We're not going to accept any rubbish that comes in. Weak ones go out again.'
'As you intended me to go?'
'Well - I discussed it, didn't I?
'We won't argue about that. Go on.'
'The people who stay will obey orders. We want strong, good women too - mothers and teachers. No lazy ones with rolling eyes. We can't have any weak or silly ones. Life is real again, and the useless and bad ones have to die. They ought to die. They ought to be willing to die. It would be wrong of them to live and weaken the others.
'But it's no good just staying alive. That's just living like rats. We have to save our knowledge, and add to it. That's why men like you are needed. We must make great safe places deep underground, and get all the books we can; not novels and poetry, but ideas, science books. We must go to the British Museum and choose the best books in it. Especially, we must keep our science - learn more.'
The soldier paused and laid a brown hand on my arm.
'In fact, it may not be so difficult to learn how their fighting-machines work. Think of four or five of them with men inside, firing Heat-Rays back at the Martians!'
For some time the imagination of the soldier, and the confidence and courage he showed, persuaded me completely. 1 believed in his idea of the future and in the possibility of his plans. We talked like this through the early morning, and later came out of the bushes. After checking the sky for Martians, we hurried quickly to the house on Putney Hill where he had his hiding-place.
There I saw the work he had spent a week on. It was a passage about ten metres long, designed to reach the main drain on Putney Hill. For the first time I began to think that there was some distance between his dreams and his powers, because I could dig a hole like this in a day. But I believed in him enough to work with him all that morning at his digging.
As we worked I thought about the job, and soon some doubts began to come into my mind. I thought about the distance to the
drain and the chances of missing it completely. I also felt that it would be easier to get into the drain and dig back towards the house. And just as I was beginning to face these things, the soldier stopped digging and looked at me.
'We're working well,' he said. 'Let's stop. I think it's time we looked around from the top of the house.'
I wanted to continue, but a thought came to me.
'Why were you walking around on the common,' I asked, 'instead of being here?'
'Taking the air,' he said. 'It's safer by night.'
'But the work?'
'Oh, one can't always work,' he said, and in a flash I understood the man clearly.
We went together to the roof and stood on a ladder, looking out of the roof door. No Martians could be seen. We went back down into the house. Neither of us wanted to start digging again, and when he suggested a meal I was quite happy to agree.
Afterwards we drank wine and played cards. He won most of the games, and when we did not want to play any more I went back up on the roof.
I stayed there for a long time, looking north over the city. I began to feel that 1 had failed my wife, and decided to leave this dreamer of great things and to go on into London. There, it seemed to me, I had the best chance of learning what the Martians and human beings were doing.
Chapter 14 Dead London
After I had said goodbye to the soldier,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายร้อยของพวกเขา กับของในมือของพวกเขา เรียกใช้การจับการรถไฟ กลัวพวกเขาจะไล่ออกหากพวกเขาไม่ได้ ดี Martians จะเป็นสิ่งดีสำหรับพวกเขา ดีใหญ่กรง สุกรขุนอาหาร ไม่ต้องกังวล หลังจากสัปดาห์หรือสองวิ่งฟิลด์ในกระเพาะว่าง จะมา และจับอย่างมีความสุขมากขึ้น ' เขาหยุดชั่วคราว ' Martians อาจจะทำให้สัตว์เลี้ยงของพวกเขา ต้องฝึกทำเทคนิค - ผู้รู้ และบางอย่าง บาง ที พวกเขาจะฝึกหาเรา 'ข้า 'ไม่ , ' ที่เป็นไปไม่ได้ ไม่มีมนุษย์-''คือสิ่งของที่เกิดขึ้นกับอยู่เช่น' กล่าวว่า ทหาร ' มีคนที่จะทำได้ซึ่ง เหลวไหลมาทำเป็นไม่มีอะไร!'และฉันรู้ว่า ฉันตกลงกับเขาฉันนั่ง และคิดเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ มันน่าสนใจว่า เขา เป็นทหารธรรมดา ดูเหมือนมีมากเข้าใจสถานการณ์ของกว่า เป็นนักเขียนมืออาชีพ'แผนอะไรคะ' ฉันเคยพูดเขาลังเล' ดี เรามีชีวิตที่สามารถอยู่มีลูก และจะปลอดภัยพอที่จะให้เด็กคิดค้น ใช่ - รอสักครู่ และฉันจะทำให้มันชัดเจนสิ่งที่ผมคิดว่า ควรจะทำได้ คนจับ Martians จะเหมือนสัตว์ป่า กี่ปีจะใหญ่ สวยงาม โง่ - ขยะ แต่เราที่อยู่ความเสี่ยงฟรีกลายเป็นสัตว์ป่า' คุณดู การอาศัยอยู่ใต้ดิน ผมได้รับความคิดเกี่ยวกับการระบายน้ำ ในลอนดอน มีหลายร้อยกิโลเมตรได้ และเราสามารถขุดทางระบายน้ำและอาคาร และมีทางรถไฟ ที่พวกเขาไปใต้ดิน คุณเริ่มเห็น และเราจะได้รับบางคนกัน - แข็งแรง สะอาดใจผู้ชาย เราจะยอมรับขยะที่มี คนอ่อนแอออกไปอีก ''ตามที่คุณต้องให้ผมไป'' ดี - ผมกล่าวถึงมัน ไม่ฉัน' เราจะไม่ทะเลาะกันเรื่องที่ ไปในงาน '' คนที่พักจะปฏิบัติตามใบสั่ง เราต้องการผู้หญิงที่แข็งแกร่ง ดีเกินไป - คุณแม่และคุณครู คนที่ไม่มีขี้เกียจ ด้วยกลิ้งตา เราไม่สามารถมีใด ๆ อ่อน หรือโง่ ชีวิตจริงอีกครั้ง และคนที่ไร้ประโยชน์ และไม่มีการตาย พวกเขาควรจะตาย พวกเขาควรจะยอมตาย มันจะไม่ถูกต้องของการถ่ายทอดสด และกรณีอื่น ๆ' แต่ก็ไม่ดีแค่เอาตัวรอด ที่เพิ่งอาศัยอยู่เช่นหนู เราต้องบันทึกความรู้ของเรา และเพิ่มเข้าไป ที่ว่าทำไมผู้ชายเช่นคุณมีความจำเป็น เราต้องทำให้ดีเซฟสถานใต้ดินลึก และได้รับหนังสือทั้งหมดที่เราสามารถ ไม่นิยายและบทกวี แต่ความคิด หนังสือวิทยาศาสตร์ เราต้องไปที่พิพิธภัณฑ์อังกฤษ และเลือกหนังสือที่ดีที่สุดใน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เราต้องเก็บวิทยาศาสตร์ของเรา - เรียนรู้เพิ่มเติม.'ทหารหยุดชั่วคราว และมือสีน้ำตาลที่วางอยู่บนแขนของฉัน' ความเป็นจริง มันอาจไม่ยากจนเรียนรู้วิธีการเครื่องการต่อสู้ของพวกเขาทำงานได้ คิดว่า สี่ถึงห้าคนกับผู้ชายภายใน ยิงรังสีความร้อนกลับมา Martians !'บางครั้งของจินตนาการของ ทหาร และความเชื่อมั่น และความกล้าที่เขาพบ ชวนฉันได้อย่างสมบูรณ์ 1 เชื่อว่า ในความคิดของเขาในอนาคต และเป็นไปได้ของแผน เราพูดเช่นนี้ โดยช่วงเช้า และภายหลังออกมาจากพุ่มไม้ ตรวจท้องฟ้าสำหรับ Martians เรารีบเร็วบ้านบนเขาพุทนีย์ที่เขาซ่อนสถานที่ของเขามีผมเห็นการทำงานที่เขาได้ใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ใน ทางประมาณสิบเมตรยาว มาถึงท่อระบายน้ำหลักบนเขาพุทนีย์ได้ ครั้งแรก ผมก็เริ่มคิดว่า มีเป็นบางระยะห่างระหว่างความฝันของเขาและอำนาจของเขา เพราะฉันอาจขุดหลุมนี้ในวัน แต่ฉันเชื่อในตัวเขาเพียงพอที่จะทำงานกับเขาตอนเช้าที่ตื่นเต้นของเขาเราทำงานผมคิดเกี่ยวกับการงาน และข้อสงสัยบางอย่างเริ่มนาน เข้ามาในใจของฉัน ผมคิดเกี่ยวกับระยะห่างท่อระบายน้ำและโอกาสที่หายไปทั้งหมด ผมยังรู้สึกว่า มันจะง่ายต่อการเข้าสู่ท่อระบายน้ำ และขุดกลับไปทางบ้าน และเหมือนว่าฉันเริ่มจะเผชิญกับสิ่งเหล่านี้ ทหารหยุดขุด และมองฉันเขากล่าวว่า 'เราทำงานดี ' เลิก ผมคิดว่า เวลาเรามองไปรอบ ๆ จากด้านบนของบ้าน 'อยากจะทำ แต่มาคิดถึง'เหตุคุณเดินในการทั่วไป ถาม 'แทนที่จะอยู่นี่'เขากล่าวว่า 'การอากาศ 'ได้ปลอดภัยกลางคืน''แต่การทำงาน''โอ้ หนึ่งไม่สามารถจะทำงาน เขากล่าวว่า และในแฟลช ผมเข้าใจคนชัดเจนได้เราเดินกันไปที่หลังคา และยืนอยู่บนบันได มองจากประตูหลังคา Martians ไม่อาจจะเห็น เราเดินกลับลงเข้าไปในบ้าน ที่เราต้องการเริ่มขุดอีกครั้ง และเมื่อเขาแนะนำอาหาร ผมมีความสุขมากที่จะยอมรับหลังจากนั้นเราดื่มไวน์ และเล่นไพ่ เขาได้รับรางวัลเกม และเมื่อเราไม่ต้องการเล่น ใด ๆ เพิ่มเติมจะไปขึ้นบนหลังคาไม่สะอาดเป็นเวลานาน มองเหนือเมืองนี้ ดิฉันเริ่มรู้สึกว่า 1 ไม่ภรรยาของฉัน และตัดสินใจที่ จะออกจากฝันนี้ของสิ่งที่ดี และไปในลอนดอน มี สำหรับฉัน ได้โอกาสที่ดีที่สุดของการเรียนว่า Martians และมนุษย์กำลังทำอะไรบทที่ 14 ตายลอนดอนหลังจากที่ฉันได้กล่าวว่า ลาเพื่อทหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร้อยของพวกเขาด้วยบิตของอาหารเช้าในมือของพวกเขาวิ่งไปจับรถไฟของพวกเขากลัวพวกเขาต้องการจะไล่ถ้าพวกเขาไม่ได้ ดีอังคารจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับพวกเขา กรงขนาดใหญ่ที่ดี, อาหารขุนไม่ต้องกังวล หลังจากสัปดาห์หรือสองวิ่งไปรอบ ๆ ทุ่งนาบนท้องว่างที่พวกเขาจะมาและถูกจับอย่างมีความสุข. เขาหยุด 'ชาวอังคารอาจจะทำให้สัตว์เลี้ยงของบางส่วนของพวกเขา; ฝึกให้พวกเขาทำเทคนิค - ใครจะรู้? และบางส่วนอาจจะพวกเขาจะฝึกเพื่อตามล่าเรา. '
' ไม่ 'ฉันร้องไห้' ที่เป็นไปไม่ได้! ไม่มีมนุษย์ - '
' อะไรที่ดีของการที่เกิดขึ้นกับการโกหกดังกล่าวหรือไม่ ' กล่าวว่าทหาร "มีคนที่จะทำมันอย่างมีความสุขอยู่ สิ่งที่ไร้สาระเพื่อหลอกว่ามีไม่! '
และผมก็รู้ว่าผมเห็นด้วยกับเขา.
ฉันนั่งและคิดเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ มันเป็นที่น่าสนใจว่าเขาเป็นทหารธรรมดาดูเหมือนจะมีความเข้าใจที่ดีมากของสถานการณ์เกินกว่าที่ผมเป็นนักเขียนมืออาชีพ.
'คุณมีแผนอะไรบ้าง? ผมบอกว่า.
เขาลังเล.
'ดีเรามีการคิดค้นชีวิตที่ผู้คนสามารถมีชีวิตอยู่และมีเด็กและมีความปลอดภัยพอที่จะนำเด็กขึ้น ใช่ - รอสักครู่และฉันจะทำให้มันชัดเจนว่าสิ่งที่ผมคิดว่าควรจะทำ คนที่จับภาพดาวอังคารจะเป็นเหมือนสัตว์เลี้ยงในฟาร์ม; ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาพวกเขาจะมีขนาดใหญ่สวยงามโง่ - ขยะ แต่เรามีความเสี่ยงที่เข้าพักฟรีกลายเป็นสัตว์ป่า.
'คุณเห็นฉันตั้งใจที่จะมีชีวิตอยู่ใต้ดิน ฉันได้รับการคิดเกี่ยวกับท่อระบายน้ำ ภายใต้ลอนดอนมีหลายร้อยกิโลเมตรของพวกเขา และเราสามารถขุดทางเดินระหว่างท่อระบายน้ำและอาคาร แล้วมีทางรถไฟที่พวกเขาไปอยู่ใต้ดิน คุณจะเริ่มเห็น? และเราจะได้รับบางคนร่วมกัน - ที่แข็งแกร่งคนทำความสะอาดที่มีใจเดียวกัน เราจะไม่ยอมรับขยะใด ๆ ที่มาในคนที่อ่อนแอออกไปอีกครั้ง..
'ในขณะที่คุณตั้งใจฉันจะไป?'
'ดี - ผมพูดมันไม่ได้ฉัน?
' เราจะไม่เกี่ยวกับการโต้แย้งว่า Go on. '
' คนที่อยู่จะปฏิบัติตามคำสั่ง เราต้องการที่แข็งแกร่งผู้หญิงดีเกินไป - มารดาและครูผู้สอน ไม่มีคนที่ขี้เกียจด้วยตากลิ้ง เราไม่สามารถมีคนที่อ่อนแอหรือโง่ ๆ ชีวิตที่เป็นจริงอีกครั้งและคนที่ไร้ประโยชน์และไม่ดีต้องตาย พวกเขาควรจะตาย พวกเขาควรจะยินดีที่จะตาย มันจะผิดของพวกเขาจะมีชีวิตอยู่และลดลงคนอื่น ๆ .
' แต่จะดีแค่มีชีวิตอยู่ไม่มี นั่นเป็นเพียงที่อยู่อาศัยเช่นหนู เรามีการบันทึกความรู้ของเราและเพิ่มไป นั่นเป็นเหตุผลที่ผู้ชายเช่นคุณมีความจำเป็น เราจะต้องทำให้สถานที่ที่ปลอดภัยที่ดีลึกใต้ดินและได้รับหนังสือทั้งหมดที่เราสามารถ; ไม่นวนิยายและบทกวี แต่ความคิดหนังสือวิทยาศาสตร์ เราต้องไปที่พิพิธภัณฑ์แห่งชาติอังกฤษและเลือกหนังสือที่ดีที่สุดในนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เราจะต้องเก็บวิทยาศาสตร์ของเรา -. เรียนรู้เพิ่มเติม '
. ทหารหยุดและวางมือสีน้ำตาลบนแขนของฉัน
' ในความเป็นจริงมันอาจจะไม่เป็นเรื่องยากมากที่จะได้เรียนรู้วิธีการต่อสู้ของพวกเขาเครื่องทำงาน คิดว่าสี่หรือห้าของพวกเขากับคนภายในยิงความร้อนรังสีกลับไปที่ดาวอังคาร! '
บางครั้งจินตนาการของทหารและความเชื่อมั่นและความกล้าหาญของเขาแสดงให้เห็นเกลี้ยกล่อมฉันสมบูรณ์ 1 เชื่อมั่นในความคิดของเขาในอนาคตและความเป็นไปได้ของแผนของเขา เราพูดคุยกันเช่นนี้ผ่านตอนเช้าและหลังจากออกมาจากพุ่มไม้มา หลังจากการตรวจสอบท้องฟ้าอังคารเรารีบไปที่บ้านได้อย่างรวดเร็วในพัตนีย์ฮิลล์ที่เขาซ่อนตัวอยู่ในสถานที่ของเขา.
มีผมเห็นการทำงานที่เขาได้ใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ใน มันเป็นทางยาวประมาณสิบเมตรได้รับการออกแบบที่จะไปถึงท่อระบายน้ำหลักในพัตนีย์ฮิลล์ เป็นครั้งแรกที่ผมเริ่มคิดว่ามีระยะห่างระหว่างความฝันและพลังของเขาของเขาเพราะฉันสามารถขุดหลุมเช่นนี้ในวันที่ แต่ผมเชื่อในตัวเขามากพอที่จะทำงานร่วมกับเขาทุกเช้าวันนั้นที่เขาขุด.
ในฐานะที่เราทำงานผมคิดเกี่ยวกับงานและเร็ว ๆ นี้ข้อสงสัยบางอย่างเริ่มที่จะเข้ามาในใจของฉัน ฉันคิดเกี่ยวกับระยะทางไปยัง
ท่อระบายน้ำและโอกาสของมันหายไปอย่างสมบูรณ์ ฉันยังรู้สึกว่ามันจะง่ายต่อการได้รับเข้าไปในท่อระบายน้ำและขุดกลับไปบ้าน และเช่นเดียวกับผมเริ่มที่จะเผชิญกับสิ่งเหล่านี้ทหารหยุดการขุดและมองมาที่ฉัน.
'เรากำลังทำงานได้ดี "เขากล่าวว่า 'ขอหยุด ฉันคิดว่ามันถึงเวลาที่เรามองไปรอบ ๆ จากด้านบนของบ้าน. '
ฉันต้องการที่จะดำเนินการต่อไป แต่เป็นความคิดที่มาให้ฉัน.
' ทำไมคุณเดินไปรอบ ๆ บนร่วมกัน 'ฉันถาม' แทนที่จะเป็นที่นี่? '
' การ อากาศ 'เขากล่าวว่า 'มันปลอดภัยในเวลากลางคืน.'
' แต่การทำงานหรือไม่'
'โอ้หนึ่งไม่สามารถเคยทำงาน "เขากล่าวและในแฟลชผมเข้าใจคนอย่างชัดเจน.
เราไปร่วมกันเพื่อหลังคาและยืนอยู่บนบันไดมอง ออกจากประตูหลังคา ไม่มีดาวอังคารอาจจะเห็น เราก็กลับลงไปในบ้าน เราไม่ต้องการที่จะเริ่มขุดอีกครั้งและเมื่อเขาแนะนำอาหารผมค่อนข้างมีความสุขที่จะเห็นด้วย.
หลังจากนั้นเราดื่มไวน์และบัตรเล่น เขาได้รับรางวัลมากที่สุดของเกมและเมื่อเราไม่ได้ต้องการที่จะเล่นใด ๆ เพิ่มเติมฉันเดินกลับขึ้นไปบนหลังคา.
ผมอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานทิศเหนือของเมือง ผมเริ่มรู้สึกว่า 1 ล้มเหลวภรรยาของฉันและตัดสินใจที่จะออกจากฝันนี้ในสิ่งที่ดีและที่จะไปลงในลอนดอน นั่นก็ดูเหมือนกับผมผมก็มีโอกาสที่ดีที่สุดของการเรียนรู้สิ่งที่ดาวอังคารและมนุษย์กำลังทำ.
บทที่ 14 ตายลอนดอน
หลังจากที่ผมได้กล่าวคำอำลากับทหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายของพวกเขาด้วยบิตของอาหารเช้าในมือของพวกเขา , วิ่งจับรถไฟ , กลัวจะถูกไล่ออก ถ้าเขาไม่ทำ คือ ดาวอังคารจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับพวกเขา ดีใหญ่กรงขุนอาหาร , ไม่ต้องเป็นห่วง หลังจากหนึ่งสัปดาห์หรือสอง วิ่งรอบสนามเลยท้องมันจะติดค่อนข้างมีความสุข เขาหยุด . ดาวอังคารอาจทำให้สัตว์เลี้ยงของบางส่วนของพวกเขา ; รถไฟพวกเขาในการทำเทคนิค -- ใครจะรู้ ? และบาง อาจ จะ ฝึก เพื่อล่าเรา ." ไม่ " ผมร้องไห้ " เป็นไปไม่ได้ ! ! ! ! ไม่มีมนุษย์ - ’' มีอะไรดีเกิดขึ้นกับเรื่องโกหก ? ' ทหาร ' มีคนที่จะทำมันอย่างตั้งใจ สิ่งที่ไร้สาระ แกล้งทำเป็นไม่มี "และฉันตระหนักว่าฉันตกลงกับเขาฉันนั่งคิดเรื่องพวกนี้ มันน่าสนใจว่าเขาเป็นทหารธรรมดา ดูจะมีความเข้าใจที่ดีมากของสถานการณ์มากกว่า ผมเป็นนักเขียนมืออาชีพ' คุณมีแผนอะไร ? ฉันพูดเขาลังเล' ก็เราต้องคิดค้นชีวิตผู้คนที่อาศัยอยู่ และมีเด็ก และมีความปลอดภัยเพียงพอที่จะนำเด็กขึ้น ค่ะ รอสักครู่ แล้วผมจะทำให้มันชัดเจนว่าฉันคิดว่าควรจะทำ ตัวยึดดาวอังคารจะเป็นเหมือนสัตว์ในฟาร์ม ในไม่กี่ปีพวกเขาจะใหญ่ สวย โง่ - ขยะ แต่เราที่พักฟรีความเสี่ยงกลายเป็นสัตว์ป่าคุณเห็น ฉันตั้งใจจะอาศัยอยู่ใต้ดิน ฉันคิดเกี่ยวกับการระบาย ในลอนดอนมีหลายร้อยกิโลเมตรของพวกเขา และเราสามารถขุดท่อระบายทางเดินระหว่างอาคาร แล้วมีการรถไฟที่พวกเขาหายตัวไป คุณจะเริ่มต้นเพื่อดู ? และเราจะเอาคนด้วยกัน - แข็งแรง สะอาด ใจมนุษย์ เราไม่รับขยะที่เข้ามา อ่อนแอไปอีก . . .' อย่างที่คุณตั้งใจให้ฉันไป ?' ดี - ฉันพูดถึงมัน , ไม่ใช่หรือ ?' เราไม่ทะเลาะกันเรื่องนี้ ไป . . .' คนที่อยู่จะเชื่อฟังคำสั่ง เราอยากเข้มแข็งดี ผู้หญิงด้วย ครูแม่และ . ไม่มีใครขี้เกียจกลิ้งตา เราไม่ได้มีจุดอ่อนหรือโง่ที่ ชีวิตที่แท้จริงอีกครั้ง และคนที่ไร้ประโยชน์และเลวจะตาย เขาควรจะตาย พวกเขาควรจะยินดีที่จะตาย มันคงจะผิดของพวกเขาจะมีชีวิตอยู่และทำให้คนอื่นแต่มันไม่มีดีแค่มีชีวิตอยู่ มันก็เหมือนหนู เราต้องบันทึกความรู้ของเราและเพิ่มให้กับมัน นั่นคือเหตุผลที่พวกเธอต้องการ เราต้องทำให้สถานที่ที่ปลอดภัยมาก ลึกลงไปใต้ดิน และได้รับหนังสือทั้งหมด เราสามารถ ไม่ใช่นวนิยายและบทกวี แต่ความคิด หนังสือวิทยาศาสตร์ เราต้องไปที่พิพิธภัณฑ์และเลือกหนังสือที่ดีที่สุดใน โดยเฉพาะเราต้องเก็บวิทยาศาสตร์ของเรา -- เรียนรู้เพิ่มเติม .ทหารหยุดแล้ววางมือสีน้ำตาลบนแขนของฉันในความเป็นจริงมันอาจจะยากที่จะเรียนรู้วิธีการต่อสู้ของพวกเขา ทำงานเครื่องจักร คิดว่าสี่หรือห้าของพวกเขากับคนด้านในยิงรังสีความร้อนกลับมาที่ดาวอังคาร !บางครั้งจินตนาการของทหาร และความเชื่อมั่นและความกล้าหาญที่เขาพบ ชวนให้ฉันจริงๆ 1 เชื่อในความคิดของอนาคต และความเป็นไปได้ของแผนการของเขา เราคุยกันอย่างนี้ถึงเช้า และหลังจากออกมาจากพุ่มไม้ หลังจากการตรวจสอบท้องฟ้าดาวอังคาร เรารีบเดินอย่างรวดเร็วเพื่อบ้านในพัตนีย์ ฮิลล์ ที่เขามีที่ซ่อนของมันผมเห็นงานเขาได้ใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ใน มันเป็นทางเดินยาวประมาณ 10 เมตร ออกแบบมาเพื่อถึงท่อระบายน้ำหลักในพัตนีย์ ฮิลล์ เป็นครั้งแรกที่ฉันเริ่มจะคิดว่า มีระยะห่างระหว่างความฝันของเขาและพลังของเขา เพราะผมสามารถขุดหลุมแบบนี้ ในวัน แต่ผมเชื่อในตัวเขามากพอที่จะทำงานกับเขาทุกเช้าที่ขุดของเขาในฐานะที่เราทำงาน ฉันคิดว่างานนี้สงสัยบางอย่างเริ่มเข้ามาในจิตใจของฉัน ฉันคิดว่าเกี่ยวกับระยะทางที่ไปท่อระบายน้ำและโอกาสที่ขาดหายไปอย่างสมบูรณ์ ฉันยังรู้สึกว่ามันง่ายที่จะได้รับในท่อระบายน้ำและขุดกลับสู่บ้าน และเมื่อฉันเริ่มที่จะเผชิญสิ่งต่างๆเหล่านี้ ทหารจะหยุดขุด แล้วมองมาที่ผม' เรากำลังทำงานดี ' ' เขากล่าวว่า หยุดเถอะ ฉันคิดว่ามันถึงเวลาที่เราดูจากด้านบนของบ้าน .ฉันต้องการต่อไป แต่คิดว่าจะมา' ทำไมคุณเดินไปรอบ ๆในทั่วไป , ' ฉันถาม ' แทนที่จะเป็น ' ที่นี่ ?' พา ' อากาศ ' เขาพูด มันปลอดภัยกว่ากลางคืน’' แต่ทำงาน ?' โอ้ ไม่เสมอไป ' เขาพูดและในแฟลชผมเข้าใจคนได้อย่างชัดเจนเราไปด้วยกันบนหลังคา และยืนอยู่บนบันได มองออกไปที่ประตูดาดฟ้า ไม่มีมนุษย์ดาวอังคารสามารถมองเห็นได้ เราก็กลับเข้าไปในบ้าน เราก็อยากเริ่มขุดได้อีก และเมื่อเขาแนะนำอาหารฉันมีความสุขมากที่จะยอมรับหลังจากนั้นเราก็ดื่มไวน์ และเล่นการ์ด เขาได้รับรางวัลมากที่สุดของเกม และเมื่อเราไม่ได้อยากเล่นมากกว่านี้ ฉันก็กลับขึ้นไปบนหลังคาผมอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน ดูเหนือกว่าเมือง ฉันเริ่มรู้สึกว่า 1 ล้มเหลวภรรยาของฉันและตัดสินใจที่จะทิ้งความฝันในสิ่งที่ดี และไปออกในลอนดอน มันดูเหมือนฉันมีโอกาสที่ดีที่สุดของการเรียนรู้สิ่งที่ดาวอังคารและมนุษย์ทำบทที่ 14 ตาย ลอนดอนหลังจากที่ฉันได้กล่าวลากับทหาร