Effects of psychosocial development

Effects of psychosocial development
The child who is born deaf and deprived of the full verbal communicative interaction with the parents is prone to internalize thoughts and feelings, lacking the opportunity to experience the full range of sensory experiences necessary to relate to the parent and the environment. The deaf child usually is impulsive and socially immature, struggling to adapt in any way possible to the deficit. As Boothroyd (1982) has noted: “They perceive themselves as being acted upon more than acting and may compensate by developing rigid and manipulative behaviors”. Hess (1960) writes of the tendency for these children to have a fantasy life that excludes awareness of the individuality of others and being unable to approach new situations in a flexible manner. Roberts and Hindley (1999) describe a complex interweaving of social, medical, and cultural factors related to the deaf child’s communication, which in turn may be relates etiologically or incidental to psychiatric disorder.
Because normal cognitive and speech-language development is likely to suffer in these children, it seems remarkable that many are able to adapt at all despite their isolation from a hearing environment. Perhaps, a good number of them learn to cope with their loss by utilizing other own unique defense mechanisms. Appropriate and early professional intervention and support from knowledgeable parents certainly contribute further to the adjustment. We would go beyond the scope of the present text to encompass the complex and still controversial issues surrounding the habilitation, education, and position in society of the deaf child. Hindley (1997), however, presents a though review of the psychiatric aspects of hearing-impaired children with particular emphasis on the deafened or deaf child.
Children with a lesser degree of hearing impairment, although having the advantage of greater sensory exposure to others and their environment, also may suffer psychosocially. Those who incur hearing loss after having learned speech and language have to adjust to their changed circumstances, but they do so with varying degrees of frustration, anxiety, guilt, and inappropriate behavior. They, too, are struggling to adapt and depending on the nature and degree of parental support and professional intervention, will learn to cope accordingly.
Consistent with the theme of this book, we hesitate to generalize how children will respond to their loss and the effort employed to help them. The many complex variables inherent in the interpersonal communicative process and the unique constitutional coping process of the child often determine the outcome. We should, therefore, not be surprised when we encounter profoundly deaf children who are less impaired or have already established speech and language. Indeed, “it may be easier to live with what one has never had than to live with what one has lost.”
For adolescents, deafness or acquired hearing impairment have very special implications. Because the peer group often is the determining factor defining social competence, the hearing-impaired adolescent is vulnerable to social rejection, precipitating depression, withdrawal, or regression to a less mature emotional state. Christopher, Nangle, and Hansen (1993) review extensively procedures in social-skills training with adolescents, employing a behavioral approach that appears promising. For the individual who was born deaf, depending on earlier educational and habilitative intervention, adolescence is the crossroads for embarking on a path toward the world of the deaf, the world of the hearing, or a compromised adaptation to both. Regardless of degree of impairment, the entire adjustment is shaped by intellectual, family, and unique individual character factors as well as by the quality of previous educational and habilitative efforts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลกระทบของการพัฒนาทางจิตสังคม
เด็กที่เกิดมาหูหนวกและเป็นสิ่งจำเป็นของการมีปฏิสัมพันธ์การสื่อสารเต็มรูปแบบด้วยวาจากับผู้ปกครองมีแนวโน้มที่จะ internalize คิดและความรู้สึกขาดโอกาสที่จะได้สัมผัสเต็มรูปแบบของประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสที่จำเป็นในการสร้างความสัมพันธ์กับผู้ปกครองและสิ่งแวดล้อม . เด็กหูหนวกมักจะเป็นห่ามและอ่อนสังคมดิ้นรนที่จะปรับตัวในทางใดทางหนึ่งที่เป็นไปได้ที่จะขาดดุล เป็นดิ้น (1982) ได้ตั้งข้อสังเกต: "พวกเขารับรู้ว่าตัวเองเป็นการดำเนินการใดมากไปกว่าการแสดงและอาจจะชดเชยโดยการพัฒนาพฤติกรรมแข็งและยักย้ายถ่ายเท"เฮสส์ (1960) เขียนแนวโน้มสำหรับเด็กเหล่านี้ที่จะมีชีวิตเซ็กซ์ที่ไม่รวมการรับรู้ของความแตกต่างของผู้อื่นและไม่สามารถที่จะเข้ากับสถานการณ์ใหม่ในลักษณะที่มีความยืดหยุ่น โรเบิร์ตและ Hindley (1999) อธิบายถึงการผสมผสานที่ซับซ้อนของปัจจัยทางสังคม, การแพทย์, และวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารที่เด็กหูหนวกของซึ่งในทางกลับกันอาจจะเกี่ยวข้อง etiologically หรือเกี่ยวเนื่องกับความผิดปกติท​​างจิต.
เพราะการพัฒนาองค์ความรู้และพูดภาษาปกติมีโอกาสที่จะประสบในเด็กเหล่านี้ดูเหมือนว่าที่น่าสังเกตว่าหลายคนมีความสามารถในการปรับตัวที่ทุกคนแม้จะมีการแยกพวกเขาจากสภาพแวดล้อมของการได้ยิน บางทีอาจจะเป็นจำนวนที่ดีของพวกเขาเรียนรู้ที่จะรับมือกับการสูญเสียของพวกเขาโดยใช้อื่น ๆ ของตัวเองกลไกการป้องกันที่ไม่ซ้ำกันการแทรกแซงของมืออาชีพที่เหมาะสมและต้นและการสนับสนุนจากผู้ปกครองที่มีความรู้อย่างแน่นอนนำไปสู่​​การปรับตัว เราจะไปเกินขอบเขตของข้อความในปัจจุบันรวมไปถึงปัญหาที่ซับซ้อนและยังคงความขัดแย้งรอบ habilitation การศึกษาและตำแหน่งในสังคมของเด็กหูหนวก Hindley (1997) อย่างไรก็ตามที่มีการจัดทบทวนแม้ว่าในด้านจิตเวชเด็กได้ยินบกพร่องโดยเน้นเฉพาะในเด็กหูหนวกหรือหูหนวก.
เด็กที่มีระดับน้อยด้อยค่าการได้ยินแม้ว่าจะมีข้อได้เปรียบของการสัมผัสทางประสาทสัมผัสมากขึ้นเพื่อผู้อื่นและสภาพแวดล้อมของพวกเขายังอาจประสบ psychosociallyผู้ที่ก่อให้เกิดการสูญเสียการได้ยินหลังจากที่ได้เรียนรู้ภาษาและการพูดจะต้องปรับกับสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงของพวกเขา แต่พวกเขาทำเช่นนั้นด้วยองศาที่แตกต่างของแห้วความวิตกกังวลความรู้สึกผิดและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม พวกเขาก็กำลังดิ้นรนเพื่อปรับตัวและขึ้นอยู่กับลักษณะและระดับของการสนับสนุนผู้ปกครองและการแทรกแซงของมืออาชีพจะได้เรียนรู้ที่จะรับมือตาม.
ที่สอดคล้องกับรูปแบบของหนังสือเล่มนี้เราลังเลที่จะพูดคุยวิธีการที่เด็กจะตอบสนองต่อการสูญเสียการจ้างงานและความพยายามที่จะช่วยให้พวกเขาพวกเขา ตัวแปรที่ซับซ้อนหลายขั้นตอนโดยธรรมชาติในการสื่อสารระหว่างบุคคลและกระบวนการที่ไม่ซ้ำกันเผชิญปัญหารัฐธรรมนูญของเด็กมักจะกำหนดผล เราควรดังนั้นไม่ต้องแปลกใจเมื่อเราพบเด็กหูหนวกอย่างสุดซึ้งที่มีความบกพร่องน้อยลงหรือมีการจัดตั้งขึ้นแล้วพูดและภาษา แน่นอน "มันอาจจะง่ายที่จะอยู่กับสิ่งหนึ่งที่ไม่เคยมีมากกว่าที่จะมีชีวิตอยู่กับสิ่งที่หนึ่งได้หายไป."
วัยรุ่นหูหนวกหรือการได้ยินจากการด้อยค่าที่ได้มามีความหมายที่พิเศษมากเพราะกลุ่มเพื่อนมักจะเป็นปัจจัยที่กำหนดความสามารถทางสังคมกำหนดวัยรุ่นได้ยินบกพร่องมีความเสี่ยงต่อการปฏิเสธสังคมตกตะกอนภาวะซึมเศร้า, การถอนตัวหรือถดถอยสู่สภาวะทางอารมณ์ที่เป็นผู้ใหญ่น้อย christopher, Nangle และแฮนเซน (1993) การทบทวนขั้นตอนการปฏิบัติอย่างกว้างขวางในการฝึกอบรมทักษะทางสังคมกับวัยรุ่นการใช้วิธีพฤติกรรมที่ปรากฏแนวโน้ม สำหรับบุคคลที่เกิดการตายขึ้นอยู่กับการแทรกแซงการศึกษาและ habilitative ก่อนหน้านี้วัยรุ่นเป็นสี่แยกเพื่อการแสดงบนเส้นทางไปสู่​​โลกของคนหูหนวกโลกของการได้ยินหรือการปรับตัวลดลงทั้ง โดยไม่คำนึงถึงระดับของการด้อยค่าปรับทั้งหมดจะมีรูปทรงโดยทางปัญญาครอบครัว,และไม่ซ้ำกันปัจจัยตัวบุคคลเช่นเดียวกับคุณภาพของการศึกษาและความพยายามก่อนหน้านี้ habilitative.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของการพัฒนา psychosocial
เด็กเกิดมาหูหนวก และสภาพอนาถของการโต้ตอบสื่อสารทั้งด้วยวาจากับผู้ปกครองเป็นแนวโน้มที่จะ internalize ความคิดและความรู้สึก ขาดโอกาสจึงจำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับแม่และสิ่งแวดล้อมประสบการณ์ทางประสาทสัมผัส เด็กหูหนวกจะเป็น impulsive และสังคม immature ดิ้นรนปรับวิธีใด ๆ ได้การดุล มีเสียง Boothroyd (1982): "พวกเขาสังเกตตัวเองเป็นการดำเนินการกระทำมากกว่า และอาจชดเชย ด้วยการพัฒนาพฤติกรรมการปฏิบัติ และแข็ง" เขียน Hess (1960) ของแนวโน้มเหล่านี้เด็กมีชีวิตจินตนาการที่ไม่คำนึงถึงบุคลิกลักษณะของผู้อื่นและจะไม่สามารถเข้าสถานการณ์ใหม่ได้อย่างยืดหยุ่น โรเบิตส์และ Hindley (1999) อธิบายที่ซับซ้อน interweaving สังคม แพทย์ และวัฒนธรรมปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารของเด็กหูหนวก เกี่ยวข้องซึ่งอาจเป็น etiologically หรือเบ็ดเตล็ดเพื่อโรคทางจิตเวช
เนื่องจากพัฒนารับรู้และภาษาพูดปกติจะลงในเด็ก เหมือนโดดเด่นจำนวนมากที่สามารถปรับตัวรับเลยแม้ มีการแยกจากสภาพแวดล้อมที่ได้ยิน บางที เป็นจำนวนที่ดีของพวกเขาเรียนรู้เพื่อรับมือกับการสูญเสียของพวกเขา โดยใช้กลไกการป้องกันเฉพาะอื่น ๆ เอง แทรกแซงของมืออาชีพที่เหมาะสม และต้นและสนับสนุนจากผู้ปกครองมีความรู้มีส่วนแน่นอนติดกับการปรับปรุง เราจะเกินขอบเขตของข้อความอยู่รอบประเด็นซับซ้อน และยังแย้งที่รอบ habilitation ศึกษา และตำแหน่งในสังคมของเด็กหูหนวก Hindley (1997), อย่างไรก็ตาม แสดงเป็นว่า ทบทวนด้านจิตเวชเด็กประถมโดยเน้นเฉพาะบนที่ deafened หรือหูหนวกเด็ก
เด็กยิน ในระดับที่น้อยกว่าแต่มีข้อดีของการสัมผัสรับความรู้สึกมากขึ้นกับผู้อื่นและสิ่งแวดล้อม ยังอาจประสบ psychosocially ผู้ใช้สูญเสียการได้ยินหลังจากรู้คำพูดและภาษาต้องปรับสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงพวกเขา แต่พวกเขาทำเช่นนั้นกับภาแห้ว วิตกกังวล ความผิด และพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม พวกเขา เกินไป ดิ้นรนปรับ และขึ้นอยู่กับธรรมชาติและผู้ปกครองสนับสนุนและขัดจังหวะโดยมืออาชีพ จะเรียนรู้เพื่อรับมือตาม
สอดคล้องกับรูปแบบของหนังสือเล่มนี้ เราลังเลไปทั่วไปว่าเด็กจะตอบสนองการสูญเสียของพวกเขาและความพยายามเพื่อช่วยให้พวกเขา คอมเพล็กซ์แปรจำนวนมากในกระบวนการสื่อสารมนุษยสัมพันธ์และการเผชิญกับรัฐธรรมนูญเฉพาะเด็กมักจะกำหนดผลลัพธ์ เราควร ดังนั้น ไม่ได้แปลกเมื่อเราพบเด็กหูหนวกซึ้งน้อยพิการ หรือแล้วสร้างคำพูดและภาษา แน่นอน "อาจสามารถอยู่กับสิ่งหนึ่งไม่มีกว่าจะอยู่กับสิ่งหนึ่งได้หายไปด้วย"
สำหรับวัยรุ่น ยินที่ได้รับที่มีนัยพิเศษมากหรือหูหนวก เนื่องจากกลุ่มเพื่อนมักจะเป็นตัวกำหนดการกำหนดความสามารถสังคม วัยรุ่นประถมเป็นการปฏิเสธทางสังคม ภาวะซึมเศร้าที่ตกตะกอน ถอน หรือถดถอยไปเป็นสถานะทางอารมณ์น้อยกว่าผู้ใหญ่ คริสโตเฟอร์ Nangle และแฮนเซ่น (1993) อย่างกว้างขวางทบทวนกระบวนการฝึกอบรมกับวัยรุ่น ทักษะทางสังคม ใช้แนวทางพฤติกรรมที่ปรากฏว่า บุคคลที่เกิดหูหนวก ขึ้นอยู่กับการแทรกแซงที่ศึกษา และ habilitative ก่อนหน้านี้ วัยรุ่นเป็นครอสำหรับเริ่มดำเนินการในเส้นทางไปยังโลกของคนหูหนวก ได้ยิน หรือปรับถูกโจมตีทั้งโลก โดยไม่คำนึงถึงระดับของผล การปรับปรุงทั้งหมดเป็นรูป โดยทางปัญญา ครอบครัว และปัจจัยเฉพาะตัวเช่นกันตาม ด้วยคุณภาพของความพยายามศึกษา และ habilitative ก่อนหน้านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของการพัฒนา psychosocial
เด็กที่เกิดมาคนหูหนวกและตัดสิทธิของการสื่อสารด้วยวาจาอย่างเต็มที่พร้อมด้วยคุณพ่อคุณแม่ที่เป็นลักษณะและความรู้สึกและความคิดขาดโอกาสในการสัมผัสประสบการณ์ความหลากหลายที่ครบครันของประสบการณ์ความรู้สึกความจำเป็นที่จะต้องเกี่ยวข้องกับแม่และ สภาพแวดล้อม ที่ เด็กหูหนวกที่โดยปกติแล้วมีขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วนและสังคมวัยรุ่นต่อสู้ดิ้นรนเพื่อปรับเปลี่ยนได้ในทางใดเป็นไปได้การขาดดุลบัญชีเดินสะพัดได้ เป็น boothroyd (ปี 1982 แล้ว)มีบันทึกไว้ว่า"พวกเขาเห็นว่าตนเองเป็นการกระทำเมื่อมากกว่าการกระทำและอาจชดเชยโดยการพัฒนาพฤติกรรมความแข็งแกร่งและใช้"บริษัทเฮสส์( 1960 )เขียนเรื่องเกี่ยวกับแนวโน้มที่เด็กเหล่านี้จะมีอายุการใช้งานแฟนตาซีที่ไม่รวมความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับความเป็นอยู่โดยเอกเทศของผู้อื่นและไม่สามารถเข้าถึงสถานการณ์ใหม่ในลักษณะที่มีความยืดหยุ่น —โดมินิคโรเบิร์ตสและ Hindley ใน West End ( 1999 )อธิบายเป็นการคลุกเคล้าผสมผสานกันคอมเพล็กซ์ของทางสังคมทางการแพทย์และปัจจัยทางด้านวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารของคนหูหนวกเด็กซึ่งในการอาจจะเกี่ยวข้องกับ etiologically หรือเนื่องในโรคจิตเวช.
เพราะพัฒนาการพูด ภาษา และการเรียนรู้ตามปกติจะมีแนวโน้มที่จะมีอาการในเด็กเหล่านี้จะเป็นที่น่าสนใจว่าจำนวนมากมีความสามารถในการปรับตัวที่ทั้งหมดแม้ว่าจะมีการขจัดของพวกเขาจาก สภาพแวดล้อม การได้ยินที่ บางทีอาจเป็นหมายเลขที่ดีของเขาเรียนรู้ที่จะรับมือกับการสูญเสียของพวกเขาโดยการใช้ประโยชน์จากกลไกการป้องกันที่โดดเด่นในแบบส่วนตัวอื่นๆการสนับสนุนและการแทรกแซงที่เหมาะสมและช่วงต้นระดับมืออาชีพจากพ่อแม่ผู้ปกครองมีความรู้เป็นผลทำให้ในการปรับตัวได้ เราจะไปที่อยู่นอกเหนือขอบเขตของข้อความในปัจจุบันที่จะโอบล้อมไปด้วยปัญหาที่ซับซ้อนและยังคงถกเถียงกันอยู่โดยรอบที่ habilitation การศึกษาและตำแหน่งในสังคมของเด็กหูหนวก Hindley ใน West End ( 1997 )แต่ถึงอย่างไรก็ตามแม้จะมีการตรวจสอบในรูปแบบทางจิตเวชของคนฟัง - ผู้มีสายตาผิดปกติพร้อมด้วยการเน้นย้ำอย่างใดอย่างหนึ่งในเด็กหูหนวกแล้วหรือหูหนวก.
เด็กที่พร้อมด้วยระดับน้อยกว่าการได้ยินส่งผลกระทบต่อแม้ว่าจะมีประโยชน์ที่ได้รับจากความเสี่ยงไม่แข็งแรงมากขึ้นเพื่อผู้อื่นและ สภาพแวดล้อม ของยังอาจได้รับผลกระทบ psychosociallyผู้ที่เกิดการสูญเสียการได้ยินหลังจากที่ได้เรียนรู้ ภาษา และเสียงพูดได้เพื่อปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงของพวกเขาแต่พวกเขาทำได้ในระดับที่หลากหลายของความกระวนกระวายใจไม่พอใจความผิดและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม พวกเขากำลังต่อสู้ดิ้นรนเพื่อปรับตัวและขึ้นอยู่กับระดับและธรรมชาติของการแทรกแซงอย่างมืออาชีพและการสนับสนุนของผู้ปกครองจะได้เรียนรู้การรับมือจึงเรียนมาเพื่อ.
สอดคล้องกับโครงสร้างของหนังสือเล่มนี้เราควรลังเลที่จะทำได้อย่างไรเด็กจะทำการตอบรับการสูญเสียและความพยายามที่จะให้ความช่วยเหลือเขาแล้ว ตัวแปรคอมเพล็กซ์จำนวนมากที่มีอยู่ในกระบวนการสื่อสารสร้าง สัมพันธภาพ และกระบวนการคัดลอกศาลรัฐธรรมนูญที่โดดเด่นของเด็กที่มักกำหนดผลลัพธ์ได้ เราจึงควรทำไม่แปลกใจเลยเมื่อเราจะได้เผชิญหน้ากับอย่างลึกซึ้งสำหรับเด็กหูหนวกที่มีน้อยลงสำหรับผู้มีสายตาผิดปกติหรือมีการก่อตั้งและเสียง ภาษา อยู่แล้ว จริงๆแล้ว"มันอาจจะง่ายขึ้นอยู่กับสิ่งหนึ่งไม่เคยมีมากกว่าที่จะอยู่กับสิ่งที่เรามีหายไป"
สำหรับวัยรุ่นส่งผลกระทบต่อได้รับการพิจารณาหรือไม่ยอมฟังมีความเกี่ยวพันกับพิเศษเป็นอย่างมากและเนื่องจากกลุ่ม Peer ที่มักจะเป็นปัจจัยกำหนดการกำหนดความรู้ความสามารถทางสังคมการได้ยิน - สำหรับผู้มีสายตาผิดปกติวัยรุ่นที่มีความเสี่ยงต่อการถูกปฏิเสธความตกต่ำทางสังคมหรือการถอน precipitating ( Log เพื่อไปยังรัฐทางด้านอารมณ์ความรู้สึกที่ไม่น้อยสำหรับผู้ที่ บรรลุนิติภาวะ แล้ว คริสโตเฟอร์ nangle และ Hansen ( 1993 )ตรวจสอบต่อกระบวนการในการฝึกอบรมทางสังคม - ความชำนาญด้วยวัยรุ่นใช้วิธีการเดิมที่มีอนาคตไกลจะปรากฏขึ้น สำหรับผู้ที่เกิดมาไม่ยอมฟังขึ้นอยู่กับการแทรกแซงก่อนหน้าการศึกษาและ habilitative วัยรุ่นมีทางแยกสำหรับลงเรือเพื่อเดินทางไปตามเส้นทางไปสู่โลกของคนหูหนวกที่โลกของการพิจารณาการปรับตัวหรือถูกโจมตีที่เป็นทั้งสองอย่าง โดยไม่คำนึงถึงระดับของความบกพร่องด้านการปรับทั้งหมดที่มีรูปทรงตัวแอลโดยทรัพย์สินทางปัญญาในแบบครอบครัวและลักษณะอันโดดเด่นเฉพาะตัวที่โดดเด่นมีปัจจัยและ คุณภาพ ของความพยายามทางการศึกษาและ habilitative ก่อนหน้า.