- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Capital Punishment Few moral issues
Capital Punishment
Few moral issues provoke the kind of fiery emotion and fervent debate that capital punishment does. In some circles, the very mention of the words death penalty is enough to set off a cross fire of opinions on the subject- as well as an on slaught of zealotry and moral confusion. At the center of all the commotion is a clash of fundamental moral values, a conflict heightened by the realization that weighing in the balance is, ultimately and tragically, the life or death of a human being.
In this controversy, the abolitionists (those who wish to abolish capital punishment) most often appeal to basic moral principles such as “Don not kill,” “Honor the sanctity of life,” or “Respect human dignity.” The retentionists (those who wish to retain the death penalty) are likely to appeal to other principles: “Punish the guilty,” “Give murderers the punishment thy deserve,” “A life for a life,” or “Dete the ultimate crime (murder) with the ultimate punishment.” On the most general and fundamental of these principles not-killing, respecting human dignity, and punishing the guilty-almost all parties to the dispute agree. But retentionists and abolitionists are usually at odds over how these principles should be interpreted.
Retentionists like to remind us of murderers whose crimes are so horrific that the death penalty may seem the only fitting punishment. Thus they bring up such moral monsters as Timothy McVeigh (used a bomb to kill 168 men, women, and children), Ted Bundy (murdered, by his own count, more than 100 women), John Wayne Gacy (raped and murdered 33 boys and men),and Adolf Eichmann (facilitated the murder of millions during the Holocaust). Abolitionsists, on the other hand, tell of the horrors that often accompany the death penalty: innocent people who are wrongly convicted and executed, executions that go wrong and cause excruciating pain to those executed, and the suspiciously hi8gh percentage of poor and minority people who are executed in the United States. Commonplace in the capital punishment debate, such facts may move us to anger, pity, disgust, or sadness, and they may inform our thinking in important ways. But we should not allow our emotional reaction to them interfere with the vital task that we begin in the chapter-the careful evaluation of arguments for and against capital punishment.
ISSUE FILE: BACKGROUND
In the legal sense, punishment is the deliberate and authorized causing of pain or harm to someone thought to have broken a law. It is a legal sanction imposed by society on offenders for violating society’s official norms. The justification for punishment-the reason why society uses it-generally takes one of two forms. As we will see later, many believe that the sole reason we should punish the wrongdoer in because he morally deserves punishment. His desert is the only justification required, and meting out punishment to those who deserve it is morally obligatory and a morally good thing. Others believe that the only proper justification is the good consequences for society that the punishment of offenders will bring-most notably, the prevention of future crimes and the maintenance of an orderly society.
Capital punishment t is punishment by execution of someone officially judged to have committed a serious, or capital, crime. For thousands of years, this extreme sanction has been used countless times in the Western world for variety of offenses-rape, murder, horse theft, kidnapping. treason, sodomy, spying blasphemy, witchcraft, and many others. A wide assortment of execution methods have also been employed, ranging from the ancient and medieval (crucifixion, drawing and quartering, burning alive, impalement, etc.) to the handful of standard techniques of the past two centuries (hanging, firing squad, lethal gas, electrocution, and lethal injection). In twenty-first century America, most death penalty states (thirty-eight in 2004) reserve capital punishment for the crime of murder, and lethal injection is the sole method of execution in about two dozen of those (with most of the rest offering a choice between lethal injection and either gas or electrocution).
In December 2003, there were 3,374 prisoners on death row in the United States, and eleven states and the federal government 65 of them. Of those 65,41 were white; 20 black; 3 Hispanic (all white); and 1 Native American. Only one of these executions was by electrocution; all others were by lethal injection. California held the largest number of death row inmates, 629; Texas held 453; and Pennsylvania, 230. Texas carried out 24 executions in 2003, more than any other state. Oklahoma executed 14 and North Carolina 7, with all other jurisdictions each executing 3 or fewer. However, no death penalty was in force in the District of Columbia and twelve states: Alaska,Hawaii, Iowa, Maine, Massachusetts, Michigan, Minnesota, North Dakota, Rhode Island, Vermont, West Virginia, and Wisconsin.
The trend in executions in the United States has varied over the past few decades. The number of executions carried out each year between the mid-1930s and the 1970s gradually declined, from a high of 200 down to 0 in 1976. But from 1977 to 1999, the annual toll ramped up again, from 1 in 1977 to 98 in 1999. Since this hi8gh point, another downward trend has set in, with the number of executions in 2004 dropping to 59. Over the past decade or so, the gradual decrease in executions has coincided with significant public support for the death penalty for convicted murderers. Gallup polls show that between 1994 and 2004, the percentage of American adults in favor of capital punishment for murder has fluctuated annually but always stayed within the 64 to 80 percent range. These numbers decreased significantly when people were asked to consider life in prison without parole as an option.
Most other countries have officially abolished the death penalty or simply stopped using it. One hundred twenty-one nations-including Canada, Mexico, and all Western European countries-are in this category. Seventy-five countries and territories, however, continue to employ capital punishment. In 2004, at least 90 percent of executions around the world were carried out by China, which is thought to have put to death at least 3,400 people. Though twenty-four other countries executed people that year, four of these nations accounted for most of the executions: Iran (159).Vietnam (64), United States (59), and Saudi Arabia (33).
The use of capital punishment I the United States has been shaped by several landmark Supreme Court decisions. In1972, in Furman v. Georgia, the Court ruled that capital punishment as it was then being applied in certain states was unconstitutional. The ruling put a halt to execution across the country. Yet the Court declared not that the death penalty itself was unconstitutional, only that its current method of administration was. The majority on the Court thought that the usual administration-which allowed juries to impose the death penalty arbitrarily without any legal guidance-constituted “cruel and unusual punishment,” a violation of the Eighth Amendment of the Constitution.
Many states then promptly rewrote their death penalty statutes to try to minimize administrative arbitrariness. A few states passed laws decreeing that the death penalty would be mandatory for particular capital crimes. But in Woodson v. North Carolina (1976), the Supreme Court declared mandatory death sentences unconstitutional. Some states instituted sentencing guidelines to provide standards for the judge or jury deliberating about whether to impose the death penalty. In Gregg v. Georgia (1976), the Court ruled that such death penalty laws prescribing proper guidelines were constitutional, at least in cases of murder. This ruling in effect reinstated capital punishment in the country, and executions resumed in the following year. Since 1976,few state statutes have allowed the death penalty for anything but homicide cases.
More recently the Court has banned the use of the death penalty for particular kinds of offenders. In Atkins v. Virginia (2002), the Court held that the execution of mentally retarded persons is cruel and unusual punishment and is punishment and is therefore unconstitutional. In Roper v. Simmons (2005), the Court held that executing those who were under the age of eighteen when they committed their crimes is also a violation of Eighth Amendment protection against cruel and unusual punishment. Before Roper, seven states had no minimum age for execution, and fifteen states had set the minimum at between fourteen and seventeen years old.
An important tradition in law that bears on capital punishment is the distinction between first-degree murder, second-degree murder, and manslaughter. Statutes vary by jurisdiction, but generally fist-degree murder is killing (1) with pre-meditation; (2) while performing a major crime (felony) such as armed robbery, kidnapping, or rape; or (3) involving particular egregious circumstances such as the deaths of several people or of a child or police officer. Second-degree murder is killing without premeditation but with some degree of intent (“malice aforethought”). Manslaughter is killing. Without premeditation or intent, as when one person kills another in “the heat of passion” or by driving drunk. Usually, only first-degree murder makes a defendant eligible for the death penalty.
MORAL THEORIES
Few moral issues provoke the kind of fiery emotion and fervent debate that capital punishment does. In some circles, the very mention of the words death penalty is enough to set off a cross fire of opinions on the subject- as well as an on slaught of zealotry and moral confusion. At the center of all the commotion is a clash of fundamental moral values, a conflict heightened by the realization that weighing in the balance is, ultimately and tragically, the life or death of a human being.
In this controversy, the abolitionists (those who wish to abolish capital punishment) most often appeal to basic moral principles such as “Don not kill,” “Honor the sanctity of life,” or “Respect human dignity.” The retentionists (those who wish to retain the death penalty) are likely to appeal to other principles: “Punish the guilty,” “Give murderers the punishment thy deserve,” “A life for a life,” or “Dete the ultimate crime (murder) with the ultimate punishment.” On the most general and fundamental of these principles not-killing, respecting human dignity, and punishing the guilty-almost all parties to the dispute agree. But retentionists and abolitionists are usually at odds over how these principles should be interpreted.
Retentionists like to remind us of murderers whose crimes are so horrific that the death penalty may seem the only fitting punishment. Thus they bring up such moral monsters as Timothy McVeigh (used a bomb to kill 168 men, women, and children), Ted Bundy (murdered, by his own count, more than 100 women), John Wayne Gacy (raped and murdered 33 boys and men),and Adolf Eichmann (facilitated the murder of millions during the Holocaust). Abolitionsists, on the other hand, tell of the horrors that often accompany the death penalty: innocent people who are wrongly convicted and executed, executions that go wrong and cause excruciating pain to those executed, and the suspiciously hi8gh percentage of poor and minority people who are executed in the United States. Commonplace in the capital punishment debate, such facts may move us to anger, pity, disgust, or sadness, and they may inform our thinking in important ways. But we should not allow our emotional reaction to them interfere with the vital task that we begin in the chapter-the careful evaluation of arguments for and against capital punishment.
ISSUE FILE: BACKGROUND
In the legal sense, punishment is the deliberate and authorized causing of pain or harm to someone thought to have broken a law. It is a legal sanction imposed by society on offenders for violating society’s official norms. The justification for punishment-the reason why society uses it-generally takes one of two forms. As we will see later, many believe that the sole reason we should punish the wrongdoer in because he morally deserves punishment. His desert is the only justification required, and meting out punishment to those who deserve it is morally obligatory and a morally good thing. Others believe that the only proper justification is the good consequences for society that the punishment of offenders will bring-most notably, the prevention of future crimes and the maintenance of an orderly society.
Capital punishment t is punishment by execution of someone officially judged to have committed a serious, or capital, crime. For thousands of years, this extreme sanction has been used countless times in the Western world for variety of offenses-rape, murder, horse theft, kidnapping. treason, sodomy, spying blasphemy, witchcraft, and many others. A wide assortment of execution methods have also been employed, ranging from the ancient and medieval (crucifixion, drawing and quartering, burning alive, impalement, etc.) to the handful of standard techniques of the past two centuries (hanging, firing squad, lethal gas, electrocution, and lethal injection). In twenty-first century America, most death penalty states (thirty-eight in 2004) reserve capital punishment for the crime of murder, and lethal injection is the sole method of execution in about two dozen of those (with most of the rest offering a choice between lethal injection and either gas or electrocution).
In December 2003, there were 3,374 prisoners on death row in the United States, and eleven states and the federal government 65 of them. Of those 65,41 were white; 20 black; 3 Hispanic (all white); and 1 Native American. Only one of these executions was by electrocution; all others were by lethal injection. California held the largest number of death row inmates, 629; Texas held 453; and Pennsylvania, 230. Texas carried out 24 executions in 2003, more than any other state. Oklahoma executed 14 and North Carolina 7, with all other jurisdictions each executing 3 or fewer. However, no death penalty was in force in the District of Columbia and twelve states: Alaska,Hawaii, Iowa, Maine, Massachusetts, Michigan, Minnesota, North Dakota, Rhode Island, Vermont, West Virginia, and Wisconsin.
The trend in executions in the United States has varied over the past few decades. The number of executions carried out each year between the mid-1930s and the 1970s gradually declined, from a high of 200 down to 0 in 1976. But from 1977 to 1999, the annual toll ramped up again, from 1 in 1977 to 98 in 1999. Since this hi8gh point, another downward trend has set in, with the number of executions in 2004 dropping to 59. Over the past decade or so, the gradual decrease in executions has coincided with significant public support for the death penalty for convicted murderers. Gallup polls show that between 1994 and 2004, the percentage of American adults in favor of capital punishment for murder has fluctuated annually but always stayed within the 64 to 80 percent range. These numbers decreased significantly when people were asked to consider life in prison without parole as an option.
Most other countries have officially abolished the death penalty or simply stopped using it. One hundred twenty-one nations-including Canada, Mexico, and all Western European countries-are in this category. Seventy-five countries and territories, however, continue to employ capital punishment. In 2004, at least 90 percent of executions around the world were carried out by China, which is thought to have put to death at least 3,400 people. Though twenty-four other countries executed people that year, four of these nations accounted for most of the executions: Iran (159).Vietnam (64), United States (59), and Saudi Arabia (33).
The use of capital punishment I the United States has been shaped by several landmark Supreme Court decisions. In1972, in Furman v. Georgia, the Court ruled that capital punishment as it was then being applied in certain states was unconstitutional. The ruling put a halt to execution across the country. Yet the Court declared not that the death penalty itself was unconstitutional, only that its current method of administration was. The majority on the Court thought that the usual administration-which allowed juries to impose the death penalty arbitrarily without any legal guidance-constituted “cruel and unusual punishment,” a violation of the Eighth Amendment of the Constitution.
Many states then promptly rewrote their death penalty statutes to try to minimize administrative arbitrariness. A few states passed laws decreeing that the death penalty would be mandatory for particular capital crimes. But in Woodson v. North Carolina (1976), the Supreme Court declared mandatory death sentences unconstitutional. Some states instituted sentencing guidelines to provide standards for the judge or jury deliberating about whether to impose the death penalty. In Gregg v. Georgia (1976), the Court ruled that such death penalty laws prescribing proper guidelines were constitutional, at least in cases of murder. This ruling in effect reinstated capital punishment in the country, and executions resumed in the following year. Since 1976,few state statutes have allowed the death penalty for anything but homicide cases.
More recently the Court has banned the use of the death penalty for particular kinds of offenders. In Atkins v. Virginia (2002), the Court held that the execution of mentally retarded persons is cruel and unusual punishment and is punishment and is therefore unconstitutional. In Roper v. Simmons (2005), the Court held that executing those who were under the age of eighteen when they committed their crimes is also a violation of Eighth Amendment protection against cruel and unusual punishment. Before Roper, seven states had no minimum age for execution, and fifteen states had set the minimum at between fourteen and seventeen years old.
An important tradition in law that bears on capital punishment is the distinction between first-degree murder, second-degree murder, and manslaughter. Statutes vary by jurisdiction, but generally fist-degree murder is killing (1) with pre-meditation; (2) while performing a major crime (felony) such as armed robbery, kidnapping, or rape; or (3) involving particular egregious circumstances such as the deaths of several people or of a child or police officer. Second-degree murder is killing without premeditation but with some degree of intent (“malice aforethought”). Manslaughter is killing. Without premeditation or intent, as when one person kills another in “the heat of passion” or by driving drunk. Usually, only first-degree murder makes a defendant eligible for the death penalty.
MORAL THEORIES
0/5000
โทษประหารชีวิต ปัญหาจริยธรรมกระตุ้นชนิดอารมณ์คะนองและอภิปรายร้องกล่าวโทษประหารชีวิต ในบางวงการ การพูดถึงมากประหารคำเป็นพอที่จะตั้งปิดไฟไขว้ของความคิดเห็นในหัวข้อ - เป็นการ slaught ใน zealotry และสับสนทางศีลธรรม หลีกหนีความวุ่นวายทั้งหมดที่มีการปะทะของค่าแรงพื้นฐาน ความขัดแย้งสูง ด้วยสำนึก ที่ชั่งที่ สุด tragically ชีวิตหรือความตายของมนุษย์ ในนี้ถกเถียง abolitionists (ผู้ที่ต้องการยุบทัณฑฆาต) มักดึงดูดหลักคุณธรรมพื้นฐานดังกล่าวเป็น "ดอนไม่ฆ่า "เกียรติความศักดิ์สิทธิ์ของชีวิต" หรือ"เคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์" Retentionists (ผู้ที่ต้องการรักษาประหาร) จะดึงดูดหลักอื่น: "โทษที่ผิด " ให้โทษ murderers deserve พระองค์, ""มีชีวิตเพื่อชีวิต หรือ "การ Dete อาชญากรรมที่ดีที่สุด (ฆ่าคน) ด้วยการลงโทษที่ดีที่สุด" ทั่วไปมากที่สุดและพื้นฐานของหลักการเหล่านี้ไม่ฆ่า เคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ และร็อกโซเวียน การผิดเกือบไปข้อโต้แย้งทุกฝ่ายยอมรับ แต่ retentionists และ abolitionists มัก odds มากกว่าว่าควรตีความหลักการเหล่านี้ Retentionists อยากเตือนเราเกี่ยวกับ murderers อาชญากรรมมีเพื่อ horrific ว่า โทษประหารชีวิตอาจดู เฉพาะโทษที่เหมาะสม ดังนั้น พวกเขาชุบมอนสเตอร์เช่นคุณธรรมเป็น McVeigh ทิโมธี (ใช้ระเบิดฆ่าคน 168 หญิง และเด็ก), Ted Bundy (ฆาตกรรม ตามจำนวนของเขาเอง ผู้หญิงมากกว่า 100), จอห์น Wayne Gacy (ข่มขืน และฆาตกรรมเด็กชายและผู้ชาย 33), และ Adolf Eichmann (อำนวยฆาตกรรมล้านระหว่างฮอโลคอสต์) Abolitionsists คง แจ้งของวงดนตรีที่มักจะแสดงพร้อมกับโทษประหารชีวิต: คนบริสุทธิ์ที่ตัดสินลงโทษผิด และ ปฏิบัติ การดำเนินการที่ผิดไป และทำให้เกิดอาการปวด excruciating ผู้ดำเนินการ และพิรุธ hi8gh เปอร์เซ็นต์ของคนจน และชนกลุ่มน้อยคนที่จะดำเนินการในสหรัฐอเมริกา ดาด ๆ ธรรมดาในการอภิปรายทัณฑฆาต ข้อเท็จจริงดังกล่าวอาจย้ายเราไปโกรธ สงสาร ชัง หรือความโศกเศร้า และพวกเขาอาจแจ้งให้ทราบความคิดของเราสำคัญวิธี แต่เราควรห้ามเราอารมณ์ปฏิกิริยาไปยุ่งกับภารกิจสำคัญที่เราเริ่มต้นในการประเมินบทที่ระมัดระวังของอาร์กิวเมนต์สำหรับ และโทษประหารชีวิตปัญหาไฟล์: พื้นหลัง ในแง่กฎหมาย การลงโทษคือ การกระทำ และได้รับอนุญาตก่อให้เกิดอาการปวด หรือเป็นอันตรายต่อคนคิดว่า การมีกฎหมายที่เสีย มันเป็นไปตามกฎหมายที่กำหนด โดยสังคมผู้กระทำผิดในการฝ่าฝืนบรรทัดฐานทางสังคมของ เหตุผลของการลงโทษเหตุผลทำไมสังคมใช้ได้ทั่วใช้หนึ่งในสองรูปแบบ เราจะเห็นในภายหลัง หลายคนเชื่อว่า เหตุผลเดียวที่เราควรลงโทษไม่ระวังใน เพราะเขาสมควรลงโทษคุณธรรม ทะเลทรายของเขาเป็นเหตุผลเท่าที่จำเป็น และประชุม/สัมมนาออกใครสมควรลงโทษคุณธรรมบังคับ และดีคุณธรรม ผู้อื่นเชื่อว่าเหตุผลเท่านั้นที่เหมาะสมต่อสังคมที่ลงโทษผู้กระทำผิดจะนำสุดยวด การป้องกันอาชญากรรมในอนาคต และการบำรุงรักษาของสังคมเป็นระเบียบที่ดี T โทษประหารชีวิตเป็นการลงโทษ โดยการดำเนินการของผู้ตัดสินอย่างเป็นทางการมีความมุ่งมั่นที่อาชญากรรมร้ายแรง หรือ ทุน พัน ๆ ปี นี้ไปมากใช้เวลานับไม่ถ้วนในโลกตะวันตกสำหรับหลากหลายความผิดด้านข่มขืน ฆาตกรรม ม้า ขโมย ลักพาตัว กบฏ sodomy สอดแนมวิวาท นักวิชาการ และอื่น ๆ อีกมากมาย ของวิธีการดำเนินการมียังได้รับการว่าจ้าง ตั้งแต่โบราณ และยุคกลาง (ตรึง กางเขน รูปวาด และ quartering เขียนชีวิต impalement ฯลฯ) ไปหยิบเทคนิคมาตรฐานผ่านมาสองศตวรรษ (แขวน ทีมยิง แก๊สยุทธภัณฑ์ ประหาร และฉีดยุทธภัณฑ์) ในศตวรรษแรกยี่สิบอเมริกา รัฐประหารมากที่สุด (สามสิบแปดในปี 2004) สำรองทุนโทษสำหรับอาชญากรรมฆาตกรรม และยุทธภัณฑ์ฉีดเป็นวิธีเดียวของการดำเนินการประมาณ 2 โหล (ด้วยส่วนใหญ่ของส่วนเหลือในการนำเสนอทางเลือกระหว่างการฉีดยุทธภัณฑ์ และก๊าซ หรือประหาร) ในเดือน 2003 ธันวาคม มีนักโทษ 3,374 บนการตายในสหรัฐอเมริกา และ 11 รัฐ และรัฐบาลกลาง 65 ของพวกเขา 65,41 ที่มีสีขาว สีดำ 20 Hispanic 3 (ขาวทั้งหมด); และอเมริกันพื้นเมือง 1 หนึ่งเหล่านี้ดำเนินได้ โดยประหาร อื่น ๆ ทั้งหมดได้ โดยฉีดยุทธภัณฑ์ แคลิฟอร์เนียจัดขึ้นจำนวนการตายของผู้ต้องขัง 629 จัด 453 เท็กซัส และรัฐ เพนซิลวาเนีย 230 เท็กซัสดำเนินดำเนิน 24 ใน 2003 มากกว่ารัฐอื่น โอคลาโฮมาปฏิบัติ 14 และนอร์ทแคโรไลนา 7 กับประเทศอื่น ๆ แต่ละดำเนินการ 3 หรือน้อยกว่า อย่างไรก็ตาม ไม่มีโทษประหารอยู่ในในดิสตริกต์ออฟโคลัมเบียและอเมริกา 12: อลาสก้า ฮาวาย รัฐไอโอวา เมน แมสซาชูเซตส์ มิชิแกน มินเนโซต้า นอร์ท โรดไอแลนด์ รัฐเวอร์มอนต์ เวสต์เวอร์จิเนีย และวิสคอนซิน The trend in executions in the United States has varied over the past few decades. The number of executions carried out each year between the mid-1930s and the 1970s gradually declined, from a high of 200 down to 0 in 1976. But from 1977 to 1999, the annual toll ramped up again, from 1 in 1977 to 98 in 1999. Since this hi8gh point, another downward trend has set in, with the number of executions in 2004 dropping to 59. Over the past decade or so, the gradual decrease in executions has coincided with significant public support for the death penalty for convicted murderers. Gallup polls show that between 1994 and 2004, the percentage of American adults in favor of capital punishment for murder has fluctuated annually but always stayed within the 64 to 80 percent range. These numbers decreased significantly when people were asked to consider life in prison without parole as an option. Most other countries have officially abolished the death penalty or simply stopped using it. One hundred twenty-one nations-including Canada, Mexico, and all Western European countries-are in this category. Seventy-five countries and territories, however, continue to employ capital punishment. In 2004, at least 90 percent of executions around the world were carried out by China, which is thought to have put to death at least 3,400 people. Though twenty-four other countries executed people that year, four of these nations accounted for most of the executions: Iran (159).Vietnam (64), United States (59), and Saudi Arabia (33).
The use of capital punishment I the United States has been shaped by several landmark Supreme Court decisions. In1972, in Furman v. Georgia, the Court ruled that capital punishment as it was then being applied in certain states was unconstitutional. The ruling put a halt to execution across the country. Yet the Court declared not that the death penalty itself was unconstitutional, only that its current method of administration was. The majority on the Court thought that the usual administration-which allowed juries to impose the death penalty arbitrarily without any legal guidance-constituted “cruel and unusual punishment,” a violation of the Eighth Amendment of the Constitution.
Many states then promptly rewrote their death penalty statutes to try to minimize administrative arbitrariness. A few states passed laws decreeing that the death penalty would be mandatory for particular capital crimes. But in Woodson v. North Carolina (1976), the Supreme Court declared mandatory death sentences unconstitutional. Some states instituted sentencing guidelines to provide standards for the judge or jury deliberating about whether to impose the death penalty. In Gregg v. Georgia (1976), the Court ruled that such death penalty laws prescribing proper guidelines were constitutional, at least in cases of murder. This ruling in effect reinstated capital punishment in the country, and executions resumed in the following year. Since 1976,few state statutes have allowed the death penalty for anything but homicide cases.
More recently the Court has banned the use of the death penalty for particular kinds of offenders. In Atkins v. Virginia (2002), the Court held that the execution of mentally retarded persons is cruel and unusual punishment and is punishment and is therefore unconstitutional. In Roper v. Simmons (2005), the Court held that executing those who were under the age of eighteen when they committed their crimes is also a violation of Eighth Amendment protection against cruel and unusual punishment. Before Roper, seven states had no minimum age for execution, and fifteen states had set the minimum at between fourteen and seventeen years old.
An important tradition in law that bears on capital punishment is the distinction between first-degree murder, second-degree murder, and manslaughter. Statutes vary by jurisdiction, but generally fist-degree murder is killing (1) with pre-meditation; (2) while performing a major crime (felony) such as armed robbery, kidnapping, or rape; or (3) involving particular egregious circumstances such as the deaths of several people or of a child or police officer. Second-degree murder is killing without premeditation but with some degree of intent (“malice aforethought”). Manslaughter is killing. Without premeditation or intent, as when one person kills another in “the heat of passion” or by driving drunk. Usually, only first-degree murder makes a defendant eligible for the death penalty.
MORAL THEORIES
The use of capital punishment I the United States has been shaped by several landmark Supreme Court decisions. In1972, in Furman v. Georgia, the Court ruled that capital punishment as it was then being applied in certain states was unconstitutional. The ruling put a halt to execution across the country. Yet the Court declared not that the death penalty itself was unconstitutional, only that its current method of administration was. The majority on the Court thought that the usual administration-which allowed juries to impose the death penalty arbitrarily without any legal guidance-constituted “cruel and unusual punishment,” a violation of the Eighth Amendment of the Constitution.
Many states then promptly rewrote their death penalty statutes to try to minimize administrative arbitrariness. A few states passed laws decreeing that the death penalty would be mandatory for particular capital crimes. But in Woodson v. North Carolina (1976), the Supreme Court declared mandatory death sentences unconstitutional. Some states instituted sentencing guidelines to provide standards for the judge or jury deliberating about whether to impose the death penalty. In Gregg v. Georgia (1976), the Court ruled that such death penalty laws prescribing proper guidelines were constitutional, at least in cases of murder. This ruling in effect reinstated capital punishment in the country, and executions resumed in the following year. Since 1976,few state statutes have allowed the death penalty for anything but homicide cases.
More recently the Court has banned the use of the death penalty for particular kinds of offenders. In Atkins v. Virginia (2002), the Court held that the execution of mentally retarded persons is cruel and unusual punishment and is punishment and is therefore unconstitutional. In Roper v. Simmons (2005), the Court held that executing those who were under the age of eighteen when they committed their crimes is also a violation of Eighth Amendment protection against cruel and unusual punishment. Before Roper, seven states had no minimum age for execution, and fifteen states had set the minimum at between fourteen and seventeen years old.
An important tradition in law that bears on capital punishment is the distinction between first-degree murder, second-degree murder, and manslaughter. Statutes vary by jurisdiction, but generally fist-degree murder is killing (1) with pre-meditation; (2) while performing a major crime (felony) such as armed robbery, kidnapping, or rape; or (3) involving particular egregious circumstances such as the deaths of several people or of a child or police officer. Second-degree murder is killing without premeditation but with some degree of intent (“malice aforethought”). Manslaughter is killing. Without premeditation or intent, as when one person kills another in “the heat of passion” or by driving drunk. Usually, only first-degree murder makes a defendant eligible for the death penalty.
MORAL THEORIES
การแปล กรุณารอสักครู่..
โทษประหาร
ประเด็นทางจริยธรรมไม่กี่ชนิดที่กระตุ้นอารมณ์คะนองและการอภิปรายอย่างแรงกล้าที่จะลงโทษประหารชีวิต ในบางวงการพูดถึงมากของโทษประหารชีวิตคำก็เพียงพอที่จะตั้งปิดไฟข้ามของความคิดเห็นเกี่ยวกับ subject- เช่นเดียวกับใน slaught ของความรุนแรงและความสับสนทางศีลธรรม ที่เป็นศูนย์กลางของความวุ่นวายทั้งหมดที่มีการปะทะกันของค่านิยมทางศีลธรรมพื้นฐานความขัดแย้งมีความคิดริเริ่มโดยตระหนักว่าการชั่งน้ำหนักในความสมดุลเป็นที่สุดและอนาถชีวิตหรือเสียชีวิตของมนุษย์.
ในความขัดแย้งนี้ที่พักพิง (คนที่ ต้องการที่จะยกเลิกโทษประหาร) ส่วนใหญ่มักจะดึงดูดความสนใจของหลักการทางศีลธรรมพื้นฐานเช่น "อย่าได้ฆ่า", "เกียรติศักดิ์สิทธิ์ของชีวิต" หรือ "เคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์." retentionists (ผู้ที่ต้องการที่จะรักษาโทษประหารชีวิต) มีแนวโน้มที่ เพื่อดึงดูดหลักการอื่น ๆ : "ลงโทษความผิด" "ให้ฆาตกรลงโทษเจ้าสมควรได้รับ", "ชีวิตสำหรับชีวิต" หรือในทั่วไปมากที่สุดและพื้นฐาน "dete อาชญากรรมที่ดีที่สุด (ฆาตกรรม) ที่มีการลงโทษที่ดีที่สุด." หลักการเหล่านี้ไม่ได้ฆ่าเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์และการลงโทษผู้กระทำผิดเกือบทุกฝ่ายยอมรับข้อพิพาท แต่ retentionists และที่พักพิงมักจะได้เปรียบมากกว่าวิธีการหลักการเหล่านี้ควรจะตีความ.
Retentionists ชอบที่จะเตือนเราของฆาตกรที่มีการก่ออาชญากรรมเป็นที่น่ากลัวเพื่อให้ประหารชีวิตอาจจะดูเหมือนเป็นเพียงการลงโทษที่เหมาะสม ดังนั้นพวกเขานำมอนสเตอร์ศีลธรรมเช่นทิโมธี McVeigh (ใช้ระเบิดเพื่อฆ่า 168 ผู้ชายผู้หญิงและเด็ก), เท็ดบันดี้ (ฆ่าตายโดยการนับของเขาเองมากกว่า 100 หญิง), จอห์นเวย์น Gacy (ข่มขืนและฆ่าชาย 33 และชาย) และอดอล์ฟไอค์มันน์ (การอำนวยความสะดวกการฆาตกรรมล้านในช่วงหายนะ) Abolitionsists ในมืออื่น ๆ บอกของความน่ากลัวที่มักจะมาพร้อมกับโทษประหารชีวิต: ประชาชนผู้บริสุทธิ์ที่ได้รับการตัดสินผิดและดำเนินการประหารชีวิตที่ไปผิดและทำให้เกิดอาการปวดระทมทุกข์ให้กับผู้ดำเนินการและร้อยละ hi8gh พิรุธของคนยากจนและชนกลุ่มน้อยที่ จะดำเนินการในประเทศสหรัฐอเมริกา เป็นเรื่องธรรมดาในการอภิปรายโทษประหารข้อเท็จจริงดังกล่าวอาจนำเราไปสู่ความโกรธความสงสารรังเกียจหรือความโศกเศร้าและพวกเขาอาจแจ้งความคิดของเราในรูปแบบที่สำคัญ แต่เราไม่ควรให้เกิดปฏิกิริยาทางอารมณ์ของเราให้พวกเขายุ่งกับงานที่สำคัญที่เราจะเริ่มต้นในบทระมัดระวังการประเมินผลของการขัดแย้งและต่อต้านโทษประหาร.
FILE ปัญหา: ภูมิหลัง
ในแง่กฎหมายการลงโทษเป็นเจตนาและก่อให้เกิดการอนุญาตของ อาการปวดหรือเป็นอันตรายกับคนที่คิดว่าจะได้หักกฎหมาย มันเป็นบทลงโทษทางกฎหมายที่กำหนดโดยสังคมในผู้กระทำผิดละเมิดบรรทัดฐานของสังคมอย่างเป็นทางการ เหตุผลสำหรับการลงโทษ-เหตุผลว่าทำไมสังคมใช้มันโดยทั่วไปจะใช้เวลาหนึ่งในสองรูปแบบ ในขณะที่เราจะได้เห็นต่อมาหลายคนเชื่อว่าเหตุผลเดียวที่เราควรจะลงโทษผู้กระทำผิดในทางศีลธรรมเพราะเขาสมควรได้รับการลงโทษ ทะเลทรายของเขาคือเหตุผลที่จำเป็นเท่านั้นและ meting ออกลงโทษกับผู้ที่สมควรได้รับมันเป็นหน้าที่ทางศีลธรรมและเป็นสิ่งที่ดีมีคุณธรรม คนอื่นเชื่อว่ามีเพียงเหตุผลที่เหมาะสมเป็นผลกระทบที่ดีสำหรับสังคมที่การลงโทษของผู้กระทำผิดจะนำมากที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งการป้องกันอาชญากรรมในอนาคตและการบำรุงรักษาระเบียบสังคม.
โทษประหารเสื้อลงโทษโดยการดำเนินการของคนที่ตัดสินอย่างเป็นทางการที่จะมี ความมุ่งมั่นที่ร้ายแรงหรือร่วมทุนอาชญากรรม เป็นพัน ๆ ปีที่ผ่านมาการลงโทษที่รุนแรงนี้ได้ถูกนำมาใช้นับครั้งไม่ถ้วนในโลกตะวันตกสำหรับความหลากหลายของความผิดข่มขืนฆาตกรรมขโมยม้าลักพาตัว กบฏเล่นสวาทดูหมิ่นสอดแนมคาถาและอื่น ๆ อีกมากมาย หลากหลายของวิธีการดำเนินการนอกจากนี้ยังได้รับการว่าจ้างตั้งแต่โบราณและยุคกลาง (ตรึงกางเขน, การวาดภาพและแรม, การเผาไหม้ยังมีชีวิตอยู่ impalement ฯลฯ ) เพื่อกำมือของเทคนิคมาตรฐานที่ผ่านมาสองศตวรรษ (แขวนยิงทีมตาย ก๊าซไฟฟ้าและฉีดยาให้ตาย) ในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดอเมริกาส่วนใหญ่รัฐโทษประหารชีวิต (สามสิบแปดในปี 2004) การลงโทษเงินสำรองสำหรับอาชญากรรมที่เกิดการฆาตกรรมและตายฉีดเป็นวิธีการของการดำเนินการ แต่เพียงผู้เดียวในประมาณสองโหลของคน (ที่มีส่วนที่เหลือนำเสนอ ทางเลือกระหว่างการฉีดยาให้ตายและทั้งก๊าซหรือไฟฟ้า).
ในเดือนธันวาคมปี 2003 มี 3,374 นักโทษประหารในประเทศสหรัฐอเมริกาและสิบเอ็ดรัฐและรัฐบาลกลาง 65 ของพวกเขา ของผู้ที่ 65,41 เป็นสีขาว; 20 สีดำ 3 สเปน (สีขาว); 1 ชาวอเมริกันพื้นเมือง เพียงหนึ่งในการประหารชีวิตเหล่านี้โดยการไฟฟ้า; คนอื่น ๆ ทุกคนโดยการฉีดตาย แคลิฟอร์เนียจัดขึ้นจำนวนมากที่สุดของนักโทษประหาร 629; เท็กซัสที่จัดขึ้น 453; และเพนซิล, เท็กซัส 230 ดำเนินการ 24 การประหารชีวิตในปี 2003 มากกว่ารัฐอื่น ๆ โอคลาโฮมาดำเนินการ 14 และ North Carolina 7 กับประเทศอื่น ๆ ทั้งหมดในแต่ละการดำเนินการ 3 หรือน้อยกว่า แต่โทษประหารชีวิตไม่ได้ใช้บังคับอยู่ในโคลัมเบียและสิบสองรัฐ. อลาสก้า, ฮาวาย, ไอโอวาเมนแมสซาชูเซต, มิชิแกน, Minnesota, นอร์ทดาโคตา, Rhode Island, เวอร์มอนต์, เวสต์เวอร์จิเนียและวิสคอนซิน
แนวโน้มในการประหารชีวิตใน ประเทศสหรัฐอเมริกาได้มีการเปลี่ยนแปลงในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา จำนวนการประหารชีวิตดำเนินการในแต่ละปีระหว่างช่วงกลางทศวรรษที่ 1930 และ 1970 ค่อย ๆ ลดลงมาจากที่สูง 200 ลงไปที่ 0 ในปี 1976 แต่ 1977-1999, โทรประจำปี ramped ขึ้นอีกครั้งตั้งแต่วันที่ 1 ใน 1977-98 ใน 1999 ตั้งแต่จุด hi8gh นี้มีแนวโน้มลดลงอีกได้ตั้งอยู่ในที่มีจำนวนการประหารชีวิตในปี 2004 ลดลงไป 59 กว่าทศวรรษที่ผ่านมาหรือดังนั้นการลดลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปในการประหารชีวิตได้ใกล้เคียงกับการสนับสนุนจากประชาชนอย่างมีนัยสำคัญสำหรับโทษประหารสำหรับข้อหาฆาตกร . แกลลัปโพลล์แสดงให้เห็นว่าระหว่างปี 1994 และปี 2004 ร้อยละของผู้ใหญ่ชาวอเมริกันในความโปรดปรานของโทษประหารชีวิตในข้อหาฆาตกรรมมีความผันผวนเป็นประจำทุกปี แต่อยู่เสมอภายใน 64-80 ช่วงร้อยละ ตัวเลขเหล่านี้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อมีคนถูกถามที่จะต้องพิจารณาชีวิตในคุกโดยไม่รอลงอาญาเป็นตัวเลือก.
ส่วนใหญ่ประเทศอื่น ๆ อย่างเป็นทางการได้ยกเลิกโทษประหารชีวิตหรือเพียงหยุดใช้มัน หนึ่งร้อยยี่สิบเอ็ดประเทศรวมทั้งแคนาดา, เม็กซิโกและยุโรปตะวันตกประเทศในหมวดหมู่นี้ เจ็ดสิบห้าประเทศและดินแดน แต่ยังคงจ้างโทษประหาร ในปี 2004 อย่างน้อยร้อยละ 90 ของการประหารชีวิตทั่วโลกได้ดำเนินการโดยจีนซึ่งเป็นความคิดที่จะนำไปสู่ความตายอย่างน้อย 3,400 คน แม้ว่ายี่สิบสี่ประเทศอื่น ๆ ดำเนินการคนในปีที่สี่ของประเทศเหล่านี้คิดเป็นส่วนใหญ่ของการประหารชีวิต: อิหร่าน (159) .Vietnam (64), สหรัฐอเมริกา (59) และซาอุดีอาระเบีย (33).
การใช้โทษประหาร ฉันสหรัฐอเมริการูปโดยได้รับการตัดสินใจหลายสถานที่สำคัญศาลฎีกา In1972 ในเฟอร์แมน v. จอร์เจียศาลตัดสินว่าโทษประหารในขณะที่มันก็ถูกนำมาใช้ในบางรัฐรัฐธรรมนูญ การพิจารณาคดีนำหยุดเพื่อดำเนินการทั่วประเทศ แต่ศาลไม่ได้ประกาศว่าโทษประหารชีวิตตัวเองเป็นรัฐธรรมนูญเพียงว่าวิธีการปัจจุบันของการบริหารคือ ส่วนใหญ่ในศาลคิดว่าการบริหารงานซึ่งได้รับอนุญาตตามปกติคณะลูกขุนที่จะกำหนดโทษประหารชีวิตโดยพลการโดยไม่มีคำแนะนำทางกฎหมายใด ๆ -บัญญัติ "โหดร้ายและทารุณ" ละเมิดแปดการแก้ไขรัฐธรรมนูญ.
หลายรัฐแล้วเขียนทันทีตายของพวกเขา กฎเกณฑ์โทษที่จะพยายามที่จะลดความเด็ดขาดในการบริหาร ไม่กี่รัฐผ่านกฎหมาย decreeing ว่าโทษประหารชีวิตจะบังคับใช้สำหรับการก่ออาชญากรรมทุนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่ในวูด v. นอร์ทแคโรไลนา (1976) ที่ศาลฎีกาประกาศบังคับใช้โทษประหารรัฐธรรมนูญ บางรัฐทำการพิจารณาแนวทางที่จะให้มาตรฐานการพิพากษาหรือคณะลูกขุนพิจารณาเกี่ยวกับว่าจะกำหนดโทษประหารชีวิต เกร็กใน v. จอร์เจีย (1976) ศาลตัดสินว่ากฎหมายโทษประหารชีวิตดังกล่าวกำหนดแนวทางที่เหมาะสมเป็นรัฐธรรมนูญอย่างน้อยในกรณีของการฆาตกรรม การพิจารณาคดีในผลกระทบนี้จะเรียกตัวโทษประหารในประเทศและการประหารชีวิตกลับมาในปีต่อไป ตั้งแต่ปี 1976 ไม่กี่กฎเกณฑ์ของรัฐได้รับอนุญาตให้โทษประหารสำหรับอะไร แต่กรณีการฆาตกรรม.
เมื่อเร็ว ๆ นี้ศาลได้สั่งห้ามการใช้โทษประหารชีวิตสำหรับทุกชนิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งของผู้กระทำผิด ในแอตกินส์ v. เวอร์จิเนีย (2002), ศาลถือได้ว่าการดำเนินการของบุคคลปัญญาอ่อนเป็นโหดร้ายและทารุณและการลงโทษและดังนั้นจึงเป็นรัฐธรรมนูญ ในโรเพอร์ v. ซิมมอนส์ (2005) ศาลถือได้ว่าการดำเนินการผู้ที่มีอายุต่ำกว่าสิบแปดเมื่อพวกเขาก่ออาชญากรรมของพวกเขานอกจากนี้ยังมีการละเมิดการป้องกันแปดการแก้ไขการลงโทษที่โหดร้ายและผิดปกติ ก่อนที่โรเพอร์เจ็ดรัฐไม่มีอายุขั้นต่ำสำหรับการดำเนินการและสิบห้ารัฐได้ตั้งต่ำสุดระหว่างสิบสี่และสิบเจ็ดปี.
ประเพณีที่สำคัญในกฎหมายที่หมีโทษประหารในความแตกต่างระหว่างสังหารปริญญาแรกสังหารปริญญาที่สอง และการฆาตกรรม กฎเกณฑ์ต่างกันไปตามอำนาจ แต่โดยทั่วไปการฆาตกรรมกำปั้นองศาจะฆ่า (1) กับการทำสมาธิก่อน; (2) ในขณะที่การดำเนินการที่สำคัญอาชญากรรม (ความผิดทางอาญา) เช่นปล้นอาวุธลักพาตัวหรือข่มขืน; หรือ (3) ที่เกี่ยวข้องกับสถานการณ์โดยเฉพาะอย่างมหันต์เช่นการเสียชีวิตของคนหลายคนหรือของเด็กหรือเจ้าหน้าที่ตำรวจ ฆาตกรรมสององศาจะฆ่าโดยไม่ไตร่ตรองล่วงหน้า แต่มีระดับของเจตนา ("อาฆาตพยาบาทปองร้าย") ฆาตกรรมฆ่า โดยไม่ต้องมีการไตร่ตรองล่วงหน้าหรือเจตนาเช่นเมื่อคนคนหนึ่งฆ่าอีก "ความร้อนของความรัก" หรือโดยการขับรถเมา โดยปกติเพียงสังหารปริญญาแรกที่ทำให้จำเลยมีสิทธิ์ได้รับโทษประหารชีวิต.
คุณธรรมทฤษฎี
ประเด็นทางจริยธรรมไม่กี่ชนิดที่กระตุ้นอารมณ์คะนองและการอภิปรายอย่างแรงกล้าที่จะลงโทษประหารชีวิต ในบางวงการพูดถึงมากของโทษประหารชีวิตคำก็เพียงพอที่จะตั้งปิดไฟข้ามของความคิดเห็นเกี่ยวกับ subject- เช่นเดียวกับใน slaught ของความรุนแรงและความสับสนทางศีลธรรม ที่เป็นศูนย์กลางของความวุ่นวายทั้งหมดที่มีการปะทะกันของค่านิยมทางศีลธรรมพื้นฐานความขัดแย้งมีความคิดริเริ่มโดยตระหนักว่าการชั่งน้ำหนักในความสมดุลเป็นที่สุดและอนาถชีวิตหรือเสียชีวิตของมนุษย์.
ในความขัดแย้งนี้ที่พักพิง (คนที่ ต้องการที่จะยกเลิกโทษประหาร) ส่วนใหญ่มักจะดึงดูดความสนใจของหลักการทางศีลธรรมพื้นฐานเช่น "อย่าได้ฆ่า", "เกียรติศักดิ์สิทธิ์ของชีวิต" หรือ "เคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์." retentionists (ผู้ที่ต้องการที่จะรักษาโทษประหารชีวิต) มีแนวโน้มที่ เพื่อดึงดูดหลักการอื่น ๆ : "ลงโทษความผิด" "ให้ฆาตกรลงโทษเจ้าสมควรได้รับ", "ชีวิตสำหรับชีวิต" หรือในทั่วไปมากที่สุดและพื้นฐาน "dete อาชญากรรมที่ดีที่สุด (ฆาตกรรม) ที่มีการลงโทษที่ดีที่สุด." หลักการเหล่านี้ไม่ได้ฆ่าเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์และการลงโทษผู้กระทำผิดเกือบทุกฝ่ายยอมรับข้อพิพาท แต่ retentionists และที่พักพิงมักจะได้เปรียบมากกว่าวิธีการหลักการเหล่านี้ควรจะตีความ.
Retentionists ชอบที่จะเตือนเราของฆาตกรที่มีการก่ออาชญากรรมเป็นที่น่ากลัวเพื่อให้ประหารชีวิตอาจจะดูเหมือนเป็นเพียงการลงโทษที่เหมาะสม ดังนั้นพวกเขานำมอนสเตอร์ศีลธรรมเช่นทิโมธี McVeigh (ใช้ระเบิดเพื่อฆ่า 168 ผู้ชายผู้หญิงและเด็ก), เท็ดบันดี้ (ฆ่าตายโดยการนับของเขาเองมากกว่า 100 หญิง), จอห์นเวย์น Gacy (ข่มขืนและฆ่าชาย 33 และชาย) และอดอล์ฟไอค์มันน์ (การอำนวยความสะดวกการฆาตกรรมล้านในช่วงหายนะ) Abolitionsists ในมืออื่น ๆ บอกของความน่ากลัวที่มักจะมาพร้อมกับโทษประหารชีวิต: ประชาชนผู้บริสุทธิ์ที่ได้รับการตัดสินผิดและดำเนินการประหารชีวิตที่ไปผิดและทำให้เกิดอาการปวดระทมทุกข์ให้กับผู้ดำเนินการและร้อยละ hi8gh พิรุธของคนยากจนและชนกลุ่มน้อยที่ จะดำเนินการในประเทศสหรัฐอเมริกา เป็นเรื่องธรรมดาในการอภิปรายโทษประหารข้อเท็จจริงดังกล่าวอาจนำเราไปสู่ความโกรธความสงสารรังเกียจหรือความโศกเศร้าและพวกเขาอาจแจ้งความคิดของเราในรูปแบบที่สำคัญ แต่เราไม่ควรให้เกิดปฏิกิริยาทางอารมณ์ของเราให้พวกเขายุ่งกับงานที่สำคัญที่เราจะเริ่มต้นในบทระมัดระวังการประเมินผลของการขัดแย้งและต่อต้านโทษประหาร.
FILE ปัญหา: ภูมิหลัง
ในแง่กฎหมายการลงโทษเป็นเจตนาและก่อให้เกิดการอนุญาตของ อาการปวดหรือเป็นอันตรายกับคนที่คิดว่าจะได้หักกฎหมาย มันเป็นบทลงโทษทางกฎหมายที่กำหนดโดยสังคมในผู้กระทำผิดละเมิดบรรทัดฐานของสังคมอย่างเป็นทางการ เหตุผลสำหรับการลงโทษ-เหตุผลว่าทำไมสังคมใช้มันโดยทั่วไปจะใช้เวลาหนึ่งในสองรูปแบบ ในขณะที่เราจะได้เห็นต่อมาหลายคนเชื่อว่าเหตุผลเดียวที่เราควรจะลงโทษผู้กระทำผิดในทางศีลธรรมเพราะเขาสมควรได้รับการลงโทษ ทะเลทรายของเขาคือเหตุผลที่จำเป็นเท่านั้นและ meting ออกลงโทษกับผู้ที่สมควรได้รับมันเป็นหน้าที่ทางศีลธรรมและเป็นสิ่งที่ดีมีคุณธรรม คนอื่นเชื่อว่ามีเพียงเหตุผลที่เหมาะสมเป็นผลกระทบที่ดีสำหรับสังคมที่การลงโทษของผู้กระทำผิดจะนำมากที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งการป้องกันอาชญากรรมในอนาคตและการบำรุงรักษาระเบียบสังคม.
โทษประหารเสื้อลงโทษโดยการดำเนินการของคนที่ตัดสินอย่างเป็นทางการที่จะมี ความมุ่งมั่นที่ร้ายแรงหรือร่วมทุนอาชญากรรม เป็นพัน ๆ ปีที่ผ่านมาการลงโทษที่รุนแรงนี้ได้ถูกนำมาใช้นับครั้งไม่ถ้วนในโลกตะวันตกสำหรับความหลากหลายของความผิดข่มขืนฆาตกรรมขโมยม้าลักพาตัว กบฏเล่นสวาทดูหมิ่นสอดแนมคาถาและอื่น ๆ อีกมากมาย หลากหลายของวิธีการดำเนินการนอกจากนี้ยังได้รับการว่าจ้างตั้งแต่โบราณและยุคกลาง (ตรึงกางเขน, การวาดภาพและแรม, การเผาไหม้ยังมีชีวิตอยู่ impalement ฯลฯ ) เพื่อกำมือของเทคนิคมาตรฐานที่ผ่านมาสองศตวรรษ (แขวนยิงทีมตาย ก๊าซไฟฟ้าและฉีดยาให้ตาย) ในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดอเมริกาส่วนใหญ่รัฐโทษประหารชีวิต (สามสิบแปดในปี 2004) การลงโทษเงินสำรองสำหรับอาชญากรรมที่เกิดการฆาตกรรมและตายฉีดเป็นวิธีการของการดำเนินการ แต่เพียงผู้เดียวในประมาณสองโหลของคน (ที่มีส่วนที่เหลือนำเสนอ ทางเลือกระหว่างการฉีดยาให้ตายและทั้งก๊าซหรือไฟฟ้า).
ในเดือนธันวาคมปี 2003 มี 3,374 นักโทษประหารในประเทศสหรัฐอเมริกาและสิบเอ็ดรัฐและรัฐบาลกลาง 65 ของพวกเขา ของผู้ที่ 65,41 เป็นสีขาว; 20 สีดำ 3 สเปน (สีขาว); 1 ชาวอเมริกันพื้นเมือง เพียงหนึ่งในการประหารชีวิตเหล่านี้โดยการไฟฟ้า; คนอื่น ๆ ทุกคนโดยการฉีดตาย แคลิฟอร์เนียจัดขึ้นจำนวนมากที่สุดของนักโทษประหาร 629; เท็กซัสที่จัดขึ้น 453; และเพนซิล, เท็กซัส 230 ดำเนินการ 24 การประหารชีวิตในปี 2003 มากกว่ารัฐอื่น ๆ โอคลาโฮมาดำเนินการ 14 และ North Carolina 7 กับประเทศอื่น ๆ ทั้งหมดในแต่ละการดำเนินการ 3 หรือน้อยกว่า แต่โทษประหารชีวิตไม่ได้ใช้บังคับอยู่ในโคลัมเบียและสิบสองรัฐ. อลาสก้า, ฮาวาย, ไอโอวาเมนแมสซาชูเซต, มิชิแกน, Minnesota, นอร์ทดาโคตา, Rhode Island, เวอร์มอนต์, เวสต์เวอร์จิเนียและวิสคอนซิน
แนวโน้มในการประหารชีวิตใน ประเทศสหรัฐอเมริกาได้มีการเปลี่ยนแปลงในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา จำนวนการประหารชีวิตดำเนินการในแต่ละปีระหว่างช่วงกลางทศวรรษที่ 1930 และ 1970 ค่อย ๆ ลดลงมาจากที่สูง 200 ลงไปที่ 0 ในปี 1976 แต่ 1977-1999, โทรประจำปี ramped ขึ้นอีกครั้งตั้งแต่วันที่ 1 ใน 1977-98 ใน 1999 ตั้งแต่จุด hi8gh นี้มีแนวโน้มลดลงอีกได้ตั้งอยู่ในที่มีจำนวนการประหารชีวิตในปี 2004 ลดลงไป 59 กว่าทศวรรษที่ผ่านมาหรือดังนั้นการลดลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปในการประหารชีวิตได้ใกล้เคียงกับการสนับสนุนจากประชาชนอย่างมีนัยสำคัญสำหรับโทษประหารสำหรับข้อหาฆาตกร . แกลลัปโพลล์แสดงให้เห็นว่าระหว่างปี 1994 และปี 2004 ร้อยละของผู้ใหญ่ชาวอเมริกันในความโปรดปรานของโทษประหารชีวิตในข้อหาฆาตกรรมมีความผันผวนเป็นประจำทุกปี แต่อยู่เสมอภายใน 64-80 ช่วงร้อยละ ตัวเลขเหล่านี้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อมีคนถูกถามที่จะต้องพิจารณาชีวิตในคุกโดยไม่รอลงอาญาเป็นตัวเลือก.
ส่วนใหญ่ประเทศอื่น ๆ อย่างเป็นทางการได้ยกเลิกโทษประหารชีวิตหรือเพียงหยุดใช้มัน หนึ่งร้อยยี่สิบเอ็ดประเทศรวมทั้งแคนาดา, เม็กซิโกและยุโรปตะวันตกประเทศในหมวดหมู่นี้ เจ็ดสิบห้าประเทศและดินแดน แต่ยังคงจ้างโทษประหาร ในปี 2004 อย่างน้อยร้อยละ 90 ของการประหารชีวิตทั่วโลกได้ดำเนินการโดยจีนซึ่งเป็นความคิดที่จะนำไปสู่ความตายอย่างน้อย 3,400 คน แม้ว่ายี่สิบสี่ประเทศอื่น ๆ ดำเนินการคนในปีที่สี่ของประเทศเหล่านี้คิดเป็นส่วนใหญ่ของการประหารชีวิต: อิหร่าน (159) .Vietnam (64), สหรัฐอเมริกา (59) และซาอุดีอาระเบีย (33).
การใช้โทษประหาร ฉันสหรัฐอเมริการูปโดยได้รับการตัดสินใจหลายสถานที่สำคัญศาลฎีกา In1972 ในเฟอร์แมน v. จอร์เจียศาลตัดสินว่าโทษประหารในขณะที่มันก็ถูกนำมาใช้ในบางรัฐรัฐธรรมนูญ การพิจารณาคดีนำหยุดเพื่อดำเนินการทั่วประเทศ แต่ศาลไม่ได้ประกาศว่าโทษประหารชีวิตตัวเองเป็นรัฐธรรมนูญเพียงว่าวิธีการปัจจุบันของการบริหารคือ ส่วนใหญ่ในศาลคิดว่าการบริหารงานซึ่งได้รับอนุญาตตามปกติคณะลูกขุนที่จะกำหนดโทษประหารชีวิตโดยพลการโดยไม่มีคำแนะนำทางกฎหมายใด ๆ -บัญญัติ "โหดร้ายและทารุณ" ละเมิดแปดการแก้ไขรัฐธรรมนูญ.
หลายรัฐแล้วเขียนทันทีตายของพวกเขา กฎเกณฑ์โทษที่จะพยายามที่จะลดความเด็ดขาดในการบริหาร ไม่กี่รัฐผ่านกฎหมาย decreeing ว่าโทษประหารชีวิตจะบังคับใช้สำหรับการก่ออาชญากรรมทุนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่ในวูด v. นอร์ทแคโรไลนา (1976) ที่ศาลฎีกาประกาศบังคับใช้โทษประหารรัฐธรรมนูญ บางรัฐทำการพิจารณาแนวทางที่จะให้มาตรฐานการพิพากษาหรือคณะลูกขุนพิจารณาเกี่ยวกับว่าจะกำหนดโทษประหารชีวิต เกร็กใน v. จอร์เจีย (1976) ศาลตัดสินว่ากฎหมายโทษประหารชีวิตดังกล่าวกำหนดแนวทางที่เหมาะสมเป็นรัฐธรรมนูญอย่างน้อยในกรณีของการฆาตกรรม การพิจารณาคดีในผลกระทบนี้จะเรียกตัวโทษประหารในประเทศและการประหารชีวิตกลับมาในปีต่อไป ตั้งแต่ปี 1976 ไม่กี่กฎเกณฑ์ของรัฐได้รับอนุญาตให้โทษประหารสำหรับอะไร แต่กรณีการฆาตกรรม.
เมื่อเร็ว ๆ นี้ศาลได้สั่งห้ามการใช้โทษประหารชีวิตสำหรับทุกชนิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งของผู้กระทำผิด ในแอตกินส์ v. เวอร์จิเนีย (2002), ศาลถือได้ว่าการดำเนินการของบุคคลปัญญาอ่อนเป็นโหดร้ายและทารุณและการลงโทษและดังนั้นจึงเป็นรัฐธรรมนูญ ในโรเพอร์ v. ซิมมอนส์ (2005) ศาลถือได้ว่าการดำเนินการผู้ที่มีอายุต่ำกว่าสิบแปดเมื่อพวกเขาก่ออาชญากรรมของพวกเขานอกจากนี้ยังมีการละเมิดการป้องกันแปดการแก้ไขการลงโทษที่โหดร้ายและผิดปกติ ก่อนที่โรเพอร์เจ็ดรัฐไม่มีอายุขั้นต่ำสำหรับการดำเนินการและสิบห้ารัฐได้ตั้งต่ำสุดระหว่างสิบสี่และสิบเจ็ดปี.
ประเพณีที่สำคัญในกฎหมายที่หมีโทษประหารในความแตกต่างระหว่างสังหารปริญญาแรกสังหารปริญญาที่สอง และการฆาตกรรม กฎเกณฑ์ต่างกันไปตามอำนาจ แต่โดยทั่วไปการฆาตกรรมกำปั้นองศาจะฆ่า (1) กับการทำสมาธิก่อน; (2) ในขณะที่การดำเนินการที่สำคัญอาชญากรรม (ความผิดทางอาญา) เช่นปล้นอาวุธลักพาตัวหรือข่มขืน; หรือ (3) ที่เกี่ยวข้องกับสถานการณ์โดยเฉพาะอย่างมหันต์เช่นการเสียชีวิตของคนหลายคนหรือของเด็กหรือเจ้าหน้าที่ตำรวจ ฆาตกรรมสององศาจะฆ่าโดยไม่ไตร่ตรองล่วงหน้า แต่มีระดับของเจตนา ("อาฆาตพยาบาทปองร้าย") ฆาตกรรมฆ่า โดยไม่ต้องมีการไตร่ตรองล่วงหน้าหรือเจตนาเช่นเมื่อคนคนหนึ่งฆ่าอีก "ความร้อนของความรัก" หรือโดยการขับรถเมา โดยปกติเพียงสังหารปริญญาแรกที่ทำให้จำเลยมีสิทธิ์ได้รับโทษประหารชีวิต.
คุณธรรมทฤษฎี
การแปล กรุณารอสักครู่..
โทษประหาร
น้อยศีลธรรมปัญหากระตุ้นอารมณ์คะนองและพยายามอภิปรายว่าโทษประหารไม่ ในบางวงการ เอ่ยถึงมากคำประหารชีวิตก็เพียงพอที่จะปล่อยไฟข้ามของความคิดเห็นในเรื่อง - เช่นเดียวกับใน slaught ของความบ้าคลั่งและสับสนด้านศีลธรรม ที่ศูนย์กลางของความวุ่นวายการปะทะกันของค่าพื้นฐานทางจริยธรรมความขัดแย้งเพิ่มขึ้น โดยตระหนักว่าชั่งดุลในที่สุด และน่าเศร้า ชีวิตหรือความตายของมนุษย์ .
ในข้อพิพาทนี้ ให้ที่พักพิง ( ผู้ที่ต้องการยกเลิกโทษประหาร ) ส่วนใหญ่มักจะดึงดูดหลักคุณธรรมพื้นฐาน เช่น " ไม่ฆ่า " , " เคารพความศักดิ์สิทธิ์ของชีวิต " หรือ " เคารพความเป็นมนุษย์ ." retentionists ( ผู้ต้องการรักษาโทษประหาร ) มีแนวโน้มที่จะดึงดูดหลักการอื่น ๆ : " ลงโทษคนผิด " ให้ฆาตกรถูกลงโทษเจ้าสมควร " , " ชีวิต " หรือ " เครื่องที่สุดของอาชญากรรม ( ฆาตกรรม ) กับการลงโทษที่ดีที่สุด . " ใน ที่สุด ทั่วไป และ พื้นฐานของหลักการเหล่านี้ไม่ฆ่า เคารพในศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์และลงโทษผู้กระทำผิดเกือบทุกฝ่าย เพื่อการยอมรับ แต่ retentionists และให้ที่พักพิงมักจะค้าน ว่าหลักการเหล่านี้ควรจะตีความ .
retentionists ต้องการเตือนเราของฆาตกรที่มีอาชญากรรมจึงน่ากลัวว่าโทษประหารอาจดูเหมือนจะเป็นเพียงการลงโทษที่เหมาะสม ดังนั้น พวกเขานำมอนสเตอร์จริยธรรมเช่นทิโมธีเมิกเวจ์ ( ใช้ระเบิดฆ่า 168 คนผู้หญิงและเด็ก ) , เท็ดบันดี้ ( ฆาตกรรม โดยนับของตัวเอง , ผู้หญิงมากกว่า 100 ) , จอห์น เวย์น เกซี ( ข่มขืนและฆาตกรรมเด็กชาย 33 คนและผู้ชาย ) , และ อดอล์ฟ ไอชมันน์ ( เกิดการฆาตกรรมล้านในระหว่างการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ) abolitionsists บนมืออื่น ๆที่บอกของความน่ากลัวที่มักจะเกี่ยวข้องกับการลงโทษประหารชีวิต : ผู้บริสุทธิ์ที่ถูกตัดสินว่าผิด และถูกประหารชีวิตการประหารชีวิตที่ผิดพลาดและก่อให้เกิดความเจ็บปวดระทมทุกข์กับผู้กระทำ และมีพิรุธ hi8gh เปอร์เซ็นต์ของคนจนและประชาชนส่วนน้อยที่จะดำเนินการในสหรัฐอเมริกา ธรรมดาในโทษประหารอภิปรายข้อเท็จจริงดังกล่าวอาจเลื่อนให้เราโกรธ รังเกียจ หรือ สงสาร เศร้า และพวกเขาอาจบอกความคิดของเราในวิธีที่สำคัญแต่เราไม่ควรให้ปฏิกิริยาทางอารมณ์ของเราให้พวกเขามายุ่งกับงานสําคัญที่เราเริ่มต้นในบท ประเมินความระมัดระวังของข้อโต้แย้งและต่อต้านโทษประหารชีวิต ไฟล์พื้นหลัง
ปัญหาในแง่กฎหมาย บทลงโทษคือ สุขุม และได้รับอนุญาต ก่อให้เกิดความเจ็บปวดหรืออันตรายกับคนที่คิดจะทำผิดกฏหมายมันเป็นมาตรการลงโทษผู้ฝ่าฝืนที่กำหนดโดยสังคม ให้สังคมอย่างปกติ เหตุผลสำหรับการลงโทษเหตุผลที่สังคมใช้ โดยทั่วไปจะใช้หนึ่งในสองรูปแบบ เป็นเราจะเห็นในภายหลัง หลายคนเชื่อว่า เหตุผลที่เราควรจะลงโทษผู้กระทำผิด แต่เพียงผู้เดียว เพราะเขามีศีลธรรม สมควรได้รับการลงโทษ ทะเลทรายของเขาเป็นเพียงเหตุผลเป็นmeting และลงโทษกับผู้ที่สมควรได้รับมันเป็นหน้าที่ทางศีลธรรมและจริยธรรมเป็นสิ่งดี คนอื่นเชื่อว่าเพียงเหตุผลที่เหมาะสมคือ ที่ดีกับสังคมว่า การลงโทษผู้กระทำผิดจะนำ โดยเฉพาะ การป้องกันอาชญากรรมในอนาคต และการรักษาความสงบเรียบร้อยของสังคม
โทษประหารชีวิตคือการลงโทษโดยการประหารชีวิตของคนไม่ตัดสินอย่างเป็นทางการมีความมุ่งมั่นจริงจัง หรือทุน , อาชญากรรม หลายพันปี การลงโทษที่รุนแรงนี้ได้ถูกใช้ครั้งนับไม่ถ้วนในโลกตะวันตกเพื่อความหลากหลายของความผิดข่มขืน , ฆาตกรรม , ม้า การลักขโมย การลักพาตัว ทรยศต่อ , สอดแนม , ดูหมิ่น , คาถา , และอื่น ๆอีกมากมายหลากหลายวิธีการประหารชีวิตยังถูกใช้ตั้งแต่โบราณและยุคกลาง ( การตรึงกางเขน รูปวาด และปริมาณ การเผาทั้งเป็น impalement ฯลฯ ) การหยิบเทคนิคมาตรฐานของอดีตสองศตวรรษ ( แขวน , ยิงเป้าตาย , แก๊ส , ไฟฟ้า และการฉีดยา ) ในศตวรรษที่ยี่สิบ - ครั้งแรกที่อเมริการัฐประหารมากที่สุด ( ปี 2004 ) ทุนการลงโทษในข้อหาฆาตกรรม และการฉีดยาเป็นวิธีเดียวของการประมาณสองโหล ( ที่มีมากที่สุดของส่วนที่เหลือเสนอทางเลือกระหว่างการฉีดยา และให้ก๊าซหรือไฟฟ้า ) .
ในเดือนธันวาคม 2003 มี 3374 นักโทษในแดนประหารในสหรัฐอเมริกาและรัฐและรัฐบาลกลาง Eleven 65 คน ผู้ 65,41 ขาวดำ ; 20 ; 3 สเปน ( สีขาวทั้งหมด ) ; และ 1 พื้นเมืองอเมริกัน เพียงหนึ่งในเหล่านี้คือการประหารชีวิตโดยประหาร ทั้งหมดอื่น ๆได้ด้วยการฉีดยา แคลิฟอร์เนียจัดหมายเลขที่ใหญ่ที่สุดของความตายแถวผู้ต้องขัง , 629 ; เท็กซัสถือ 453 ; และ Pennsylvania , 230 เท็กซัสถือออก 24 การประหารชีวิตในปี 2003 มากกว่าอื่นใดของรัฐโอคลาโฮมาดำเนินการ 14 และ North Carolina 7 , กับอื่น ๆทั้งหมดที่ศาลแต่ละรัน 3 หรือน้อยกว่า อย่างไรก็ตาม ไม่โทษประหารในบังคับในโคลัมเบีย และสิบสองรัฐ : อลาสก้า , ฮาวาย , ไอโอวา , Maine , Massachusetts , มิชิแกน , มิชิแกน , North Dakota , Rhode Island , Vermont , เวสต์ เวอร์จิเนีย และวิสคอนซิน
น้อยศีลธรรมปัญหากระตุ้นอารมณ์คะนองและพยายามอภิปรายว่าโทษประหารไม่ ในบางวงการ เอ่ยถึงมากคำประหารชีวิตก็เพียงพอที่จะปล่อยไฟข้ามของความคิดเห็นในเรื่อง - เช่นเดียวกับใน slaught ของความบ้าคลั่งและสับสนด้านศีลธรรม ที่ศูนย์กลางของความวุ่นวายการปะทะกันของค่าพื้นฐานทางจริยธรรมความขัดแย้งเพิ่มขึ้น โดยตระหนักว่าชั่งดุลในที่สุด และน่าเศร้า ชีวิตหรือความตายของมนุษย์ .
ในข้อพิพาทนี้ ให้ที่พักพิง ( ผู้ที่ต้องการยกเลิกโทษประหาร ) ส่วนใหญ่มักจะดึงดูดหลักคุณธรรมพื้นฐาน เช่น " ไม่ฆ่า " , " เคารพความศักดิ์สิทธิ์ของชีวิต " หรือ " เคารพความเป็นมนุษย์ ." retentionists ( ผู้ต้องการรักษาโทษประหาร ) มีแนวโน้มที่จะดึงดูดหลักการอื่น ๆ : " ลงโทษคนผิด " ให้ฆาตกรถูกลงโทษเจ้าสมควร " , " ชีวิต " หรือ " เครื่องที่สุดของอาชญากรรม ( ฆาตกรรม ) กับการลงโทษที่ดีที่สุด . " ใน ที่สุด ทั่วไป และ พื้นฐานของหลักการเหล่านี้ไม่ฆ่า เคารพในศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์และลงโทษผู้กระทำผิดเกือบทุกฝ่าย เพื่อการยอมรับ แต่ retentionists และให้ที่พักพิงมักจะค้าน ว่าหลักการเหล่านี้ควรจะตีความ .
retentionists ต้องการเตือนเราของฆาตกรที่มีอาชญากรรมจึงน่ากลัวว่าโทษประหารอาจดูเหมือนจะเป็นเพียงการลงโทษที่เหมาะสม ดังนั้น พวกเขานำมอนสเตอร์จริยธรรมเช่นทิโมธีเมิกเวจ์ ( ใช้ระเบิดฆ่า 168 คนผู้หญิงและเด็ก ) , เท็ดบันดี้ ( ฆาตกรรม โดยนับของตัวเอง , ผู้หญิงมากกว่า 100 ) , จอห์น เวย์น เกซี ( ข่มขืนและฆาตกรรมเด็กชาย 33 คนและผู้ชาย ) , และ อดอล์ฟ ไอชมันน์ ( เกิดการฆาตกรรมล้านในระหว่างการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ) abolitionsists บนมืออื่น ๆที่บอกของความน่ากลัวที่มักจะเกี่ยวข้องกับการลงโทษประหารชีวิต : ผู้บริสุทธิ์ที่ถูกตัดสินว่าผิด และถูกประหารชีวิตการประหารชีวิตที่ผิดพลาดและก่อให้เกิดความเจ็บปวดระทมทุกข์กับผู้กระทำ และมีพิรุธ hi8gh เปอร์เซ็นต์ของคนจนและประชาชนส่วนน้อยที่จะดำเนินการในสหรัฐอเมริกา ธรรมดาในโทษประหารอภิปรายข้อเท็จจริงดังกล่าวอาจเลื่อนให้เราโกรธ รังเกียจ หรือ สงสาร เศร้า และพวกเขาอาจบอกความคิดของเราในวิธีที่สำคัญแต่เราไม่ควรให้ปฏิกิริยาทางอารมณ์ของเราให้พวกเขามายุ่งกับงานสําคัญที่เราเริ่มต้นในบท ประเมินความระมัดระวังของข้อโต้แย้งและต่อต้านโทษประหารชีวิต ไฟล์พื้นหลัง
ปัญหาในแง่กฎหมาย บทลงโทษคือ สุขุม และได้รับอนุญาต ก่อให้เกิดความเจ็บปวดหรืออันตรายกับคนที่คิดจะทำผิดกฏหมายมันเป็นมาตรการลงโทษผู้ฝ่าฝืนที่กำหนดโดยสังคม ให้สังคมอย่างปกติ เหตุผลสำหรับการลงโทษเหตุผลที่สังคมใช้ โดยทั่วไปจะใช้หนึ่งในสองรูปแบบ เป็นเราจะเห็นในภายหลัง หลายคนเชื่อว่า เหตุผลที่เราควรจะลงโทษผู้กระทำผิด แต่เพียงผู้เดียว เพราะเขามีศีลธรรม สมควรได้รับการลงโทษ ทะเลทรายของเขาเป็นเพียงเหตุผลเป็นmeting และลงโทษกับผู้ที่สมควรได้รับมันเป็นหน้าที่ทางศีลธรรมและจริยธรรมเป็นสิ่งดี คนอื่นเชื่อว่าเพียงเหตุผลที่เหมาะสมคือ ที่ดีกับสังคมว่า การลงโทษผู้กระทำผิดจะนำ โดยเฉพาะ การป้องกันอาชญากรรมในอนาคต และการรักษาความสงบเรียบร้อยของสังคม
โทษประหารชีวิตคือการลงโทษโดยการประหารชีวิตของคนไม่ตัดสินอย่างเป็นทางการมีความมุ่งมั่นจริงจัง หรือทุน , อาชญากรรม หลายพันปี การลงโทษที่รุนแรงนี้ได้ถูกใช้ครั้งนับไม่ถ้วนในโลกตะวันตกเพื่อความหลากหลายของความผิดข่มขืน , ฆาตกรรม , ม้า การลักขโมย การลักพาตัว ทรยศต่อ , สอดแนม , ดูหมิ่น , คาถา , และอื่น ๆอีกมากมายหลากหลายวิธีการประหารชีวิตยังถูกใช้ตั้งแต่โบราณและยุคกลาง ( การตรึงกางเขน รูปวาด และปริมาณ การเผาทั้งเป็น impalement ฯลฯ ) การหยิบเทคนิคมาตรฐานของอดีตสองศตวรรษ ( แขวน , ยิงเป้าตาย , แก๊ส , ไฟฟ้า และการฉีดยา ) ในศตวรรษที่ยี่สิบ - ครั้งแรกที่อเมริการัฐประหารมากที่สุด ( ปี 2004 ) ทุนการลงโทษในข้อหาฆาตกรรม และการฉีดยาเป็นวิธีเดียวของการประมาณสองโหล ( ที่มีมากที่สุดของส่วนที่เหลือเสนอทางเลือกระหว่างการฉีดยา และให้ก๊าซหรือไฟฟ้า ) .
ในเดือนธันวาคม 2003 มี 3374 นักโทษในแดนประหารในสหรัฐอเมริกาและรัฐและรัฐบาลกลาง Eleven 65 คน ผู้ 65,41 ขาวดำ ; 20 ; 3 สเปน ( สีขาวทั้งหมด ) ; และ 1 พื้นเมืองอเมริกัน เพียงหนึ่งในเหล่านี้คือการประหารชีวิตโดยประหาร ทั้งหมดอื่น ๆได้ด้วยการฉีดยา แคลิฟอร์เนียจัดหมายเลขที่ใหญ่ที่สุดของความตายแถวผู้ต้องขัง , 629 ; เท็กซัสถือ 453 ; และ Pennsylvania , 230 เท็กซัสถือออก 24 การประหารชีวิตในปี 2003 มากกว่าอื่นใดของรัฐโอคลาโฮมาดำเนินการ 14 และ North Carolina 7 , กับอื่น ๆทั้งหมดที่ศาลแต่ละรัน 3 หรือน้อยกว่า อย่างไรก็ตาม ไม่โทษประหารในบังคับในโคลัมเบีย และสิบสองรัฐ : อลาสก้า , ฮาวาย , ไอโอวา , Maine , Massachusetts , มิชิแกน , มิชิแกน , North Dakota , Rhode Island , Vermont , เวสต์ เวอร์จิเนีย และวิสคอนซิน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- เลขที่ 88/296 หมู่ 5 ตำบลท่าระหัด อำเภอเ
- พิษณุโลก
- In recent reports from Guinea, Malawi an
- Unknown
- sanitation
- รับสมัครงาน
- Machine's Part don't have harmful Scratc
- เนื่องจาก
- Give me your phone number now honey
- That's according to a recently unsealed
- Based on HONGZHEN plenty expertise and k
- ฉันจะเอาคืน
- and how did u have a son?
- สวัสดีค่ะแฮนส์ คุณเป็นยังไงบ้างค่ะ ฉันสบ
- ขอคุณมากๆสำหรับเงินที่ให้มา
- คุณกำลังดื่ม
- เป็นเรื่องปกติของแมว
- รำลึกบุญคุณ
- ตับห่าน
- ขอคุณมากๆพ่อ
- แพรวรักในการเต้น
- Reasons
- What is the IS group?
- all of outstanding balance in MAY 2015
