Two clinical trials provided the st

Two clinical trials provided the strongest evidence for the value of resistance training in type 2 diabetes (32,33). In both studies, the average age of participants was 66 years, and the resistance-training regimen involved multiple exercises at high intensity (three sets, three times per week), and absolute A1C declined 1.1–1.2% in resistance-training subjects versus no significant change in control subjects. One of these trials had a second phase (months 7–12), where training was home based rather than facility based (34). Body composition changes were maintained, but exercise intensity and adherence were lower than in the first 6 months and the A1C difference between groups became statistically nonsignificant. Other published studies of resistance exercise in type 2 diabetic participants have used less intense exercise regimens (35–40). All showed beneficial effects of the resistance exercise program but to a lesser extent than the Dunstan et al. (32) and Castaneda et al. (33) trials.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทดลองทางคลินิกสองให้หลักฐานที่แข็งแกร่งสำหรับค่าของการฝึกอบรมความต้านทานในโรคเบาหวานชนิดที่ 2 (32,33) ในทั้งสองการศึกษา อายุเฉลี่ยของผู้เข้าร่วมเป็นปีที่ 66 และการปกครองการฝึกอบรมความต้านทานที่เกี่ยวข้องกับหลายการออกกำลังกายที่ความเข้มสูง (สามชุด สามครั้งต่อสัปดาห์), และสัมบูรณ์ A1C ลดลง 1.1 – 1.2% ในวิชาฝึกอบรมความต้านทานเทียบกับไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในวิชาควบคุม ทดลองเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งได้เป็นสองขั้นตอน (เดือนที่ 7 – 12), ที่บ้านตามการฝึกอบรมมากกว่าสถานประกอบการ (34) การเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของร่างกายได้รับการ ดูแล แต่กายและยึดมั่นอยู่ต่ำกว่า 6 เดือนแรก และ A1C ความแตกต่างระหว่างกลุ่มเป็น nonsignificant ทางสถิติ การศึกษาเผยแพร่อื่น ๆ ออกกำลังกายต้านทานในคนเบาหวานชนิดที่ 2 ได้ใช้สูตรออกกำลังกายรุนแรงน้อย (35-40) ทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าผลประโยชน์ ของโปรแกรมการออกกำลังกายต้านทาน แต่ในระดับที่น้อยกว่า Dunstan et al. (32) และทดลอง Castaneda et al. (33)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองการทดลองทางคลินิกให้หลักฐานที่แข็งแกร่งสำหรับมูลค่าของการฝึกอบรมความต้านทานโรคเบาหวานชนิดที่ 2 (32,33) ในการศึกษาทั้งที่อายุเฉลี่ยของผู้เข้าร่วม 66 ปีและระบบการปกครองที่มีความต้านทานการฝึกอบรมที่เกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายหลายที่ระดับความเข้มสูง (สามชุดสามครั้งต่อสัปดาห์) และแน่นอน A1C ลดลง 1.1-1.2% ในวิชาต้านทานการฝึกอบรมเมื่อเทียบกับไม่มี เปลี่ยนแปลงที่สำคัญในกลุ่มควบคุม หนึ่งในการทดลองเหล่านี้มีระยะที่สอง (7-12 เดือน) ซึ่งได้รับการฝึกอบรมตามบ้านมากกว่าสิ่งอำนวยความสะดวกตาม (34) การเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของร่างกายได้รับการดูแล แต่เข้มการออกกำลังกายและยึดมั่นอยู่ต่ำกว่าในช่วง 6 เดือนแรกและความแตกต่างระหว่างกลุ่ม A1C กลายเป็นไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ การศึกษาที่เผยแพร่อื่น ๆ ของการออกกำลังกายต้านทานในประเภท 2 ผู้เข้าร่วมที่เป็นโรคเบาหวานได้ใช้ยาออกกำลังกายที่รุนแรงน้อยกว่า (35-40) ทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าผลประโยชน์ของโปรแกรมการออกกำลังกายต้านทาน แต่ในระดับน้อยกว่า Dunstan et al, (32) และ Castaneda et al, (33) การทดลอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองการทดลองทางคลินิกให้หลักฐานที่แข็งแกร่งสำหรับมูลค่าของการฝึกอบรมความต้านทานในโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ( 32,33 ) ทั้งการศึกษา อายุเฉลี่ยของผู้เข้าร่วมเป็น 66 ปีและการฝึกอบรมความต้านทานการออกกำลังกายที่เกี่ยวข้องกับหลายความเข้มสูง ( สามชุดสามครั้งต่อสัปดาห์ ) , และแน่นอน A1C ลดลง 1.1 - 1.2% ในการฝึกอบรมความต้านทานคนเมื่อเทียบกับไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสําคัญในกลุ่มควบคุม หนึ่งในการทดลองเหล่านี้มีระยะที่สอง ( เดือน 7 – 12 ) ที่ฝึกตามบ้านมากกว่าสถานที่ที่ใช้ ( 34 ) การเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของร่างกายที่ถูกเก็บรักษาไว้ แต่ความเข้มของการออกกำลังกายและการลดลงกว่าในช่วง 6 เดือนแรก และความแตกต่างระหว่างกลุ่มพบว่า A1C เป็นครั้งสุดท้าย อื่น ๆที่เผยแพร่การศึกษาของความต้านทานในการออกกำลังกาย ผู้ที่ใช้ยาเบาหวานชนิดที่ 2 มีการออกกำลังกายที่รุนแรงน้อยกว่า ( 35 – 40 ) แสดงผลประโยชน์ของโปรแกรมต้านทานการออกกำลังกายแต่ในขอบเขตที่น้อยกว่าดันสตัน et al . ( 32 ) และ Castaneda et al . ( 33 ) การทดลอง