Literature reviewReturn policy is a

Literature review
Return policy is also called buy back contract and is widely used for short life cycle products. When the product sales cycle declines, the manufacturer would provide the retailer a return mechanism for unsold goods. The policy mitigates the retailers' overstock to achieve risk pooling.
Wang et al. (2004) analyzed performance of supplier and retailer under consignment contract with revenue sharing. Giannoccaro and Pontrandolfo (2004) developed a supply chain contract model based on revenue sharing mechanism in three-stage supply chain. Chauhan and Proth (2005) proposed an approach to maximize provider and retailer profits by using revenue sharing mechanism. Hou et al. (2009) developed a coordination model between one supplier and one retailer under revenue sharing and bargaining.
In this case, bi-level programming is used. Bi-level programming regards the model as upper-level (leader) and lower-level (follower) decision makers affecting each other. The leader makes plan, and the follower reacts to the plan. The decisions are made based on their respective objective function. Colson et al. (2007) applied the bi-level method on revenue management and emergency management. Chang (2007) solved a bi-level programming model with Stackelberg equilibrium relation and Nash equilibrium between government (leader) and transport companies (follower) by Genetic algorithm. Yang et al. (2007) considered a bi-level model with response, production and transport time. The leader proposed an optimal response time; the follower then reacts on the production and the transportation time to maximize the supply chain profit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทบทวนวรรณกรรมนโยบายการส่งคืนยังเรียกว่าสัญญากลับมาซื้อ และใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับผลิตภัณฑ์ที่มีวงจรชีวิตสั้น เมื่อขายสินค้ารอบลดอัตรา ผู้ผลิตจะให้แก่ผู้จัดจำหน่ายในระบบส่งคืนสินค้าที่ไม่ได้ขายสต็อก นโยบาย mitigates overstock ของร้านค้าปลีกเพื่อความเสี่ยงร่วมกันวังและ al. (2004) วิเคราะห์ประสิทธิภาพของผู้ผลิตและจำหน่ายภายใต้สัญญาที่ส่งมอบมีรายได้ร่วมกัน Giannoccaro และ Pontrandolfo (2004) พัฒนาสัญญารุ่นโซ่อุปทานตามกลไกร่วมรายได้ในขั้นสามซัพพลายเชน Chauhan Proth (2005) นำเสนอและวิธีการเพิ่มผู้ให้บริการและจำหน่ายกำไรโดยรายได้ร่วมกลไก Hou et al. (2009) พัฒนารูปแบบการประสานงานระหว่างหนึ่งผู้ผลิตและจำหน่ายหนึ่งภายใต้รายได้ใช้ร่วมกันและการต่อรองราคาในกรณีนี้ จะใช้โปรแกรม bi-level โปรแกรม bi-level พิจารณาแบบเป็นชั้น (ผู้นำ) และ ระดับต่ำกว่าผู้ตัดสินใจ (หล่อ) ที่ส่งผลกระทบต่อกัน ผู้นำทำให้แผน และผู้ติดตามที่ทำปฏิกิริยากับแผน ตัดสินใจที่จะตามในการทำงานของวัตถุประสงค์นั้น ๆ Colson et al. (2007) ใช้วิธี bi-level การจัดการรายได้และการจัดการฉุกเฉิน ช้าง (2007) แก้แบบเขียนโปรแกรม bi-level Stackelberg สมดุลสัมพันธ์และสมดุล Nash ระหว่างรัฐบาล (ผู้นำ) และบริษัทขนส่ง (หล่อ) โดยอัลกอริทึมทางพันธุกรรม ยาง et al. (2007) ถือว่าเป็นแบบ bi-level มีการตอบสนอง การผลิต และเวลาที่ขนส่ง ผู้นำเสนอการตอบสนองที่ดีที่สุดเวลา ผู้ติดตามที่ทำปฏิกิริยาในการผลิตและเวลาการขนส่งเพื่อเพิ่มกำไรโซ่อุปทานแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นโยบายการส่งคืนสินค้าทบทวน
วรรณกรรมเรียกว่าสัญญาซื้อกลับ และถูกใช้อย่างแพร่หลายในผลิตภัณฑ์วงจรชีวิตสั้น เมื่อขายสินค้าวงจรลดลง ผู้ผลิตจะให้ผู้ค้าปลีกกลับกลไกขายไม่ออก . นโยบายที่ช่วยลดความเสี่ยงการค้าปลีกของ overstock ที่จะบรรลุ .
Wang et al .( 2004 ) วิเคราะห์ประสิทธิภาพของซัพพลายเออร์และร้านค้าปลีกภายใต้การส่งมอบสัญญาที่มีการแบ่งรายได้ และ giannoccaro pontrandolfo ( 2004 ) พัฒนาห่วงโซ่อุปทานสัญญาส่วนแบ่งรายได้แบบตามกลไกในโซ่อุปทาน พิษณุโลก . Chauhan proth ( 2005 ) และเสนอแนวทางการเพิ่มผู้ให้บริการและผู้ค้าปลีกกำไรรายได้ร่วมกัน โดยใช้กลไก โหว et al .( 2552 ) พัฒนารูปแบบการประสานงานระหว่างหนึ่งผู้ผลิตและร้านค้าปลีกภายใต้การแบ่งปันรายได้และต่อรองราคา
ในกรณีนี้โปรแกรมระดับบีใช้ บีการเขียนโปรแกรมระดับความนับถือแบบเป็นระดับบน ( หัวหน้า ) และระดับล่าง ( ผู้ตาม ) การตัดสินใจต่อกันและกัน ผู้นำทำให้แผนและผู้ตามเพื่อตอบสนองแผนส่วนการตัดสินใจขึ้นอยู่กับฟังก์ชันที่เกี่ยวข้อง วัตถุประสงค์ของพวกเขา โคลสัน et al . ( 2007 ) ระดับสองวิธีในการจัดการรายได้และการจัดการฉุกเฉินใช้ ช้าง ( 2550 ) แก้ไข BI ระดับการเขียนโปรแกรมแบบสแต็กเคิลเบิร์กสมดุลความสัมพันธ์และสมดุลของแนช ระหว่างรัฐบาล ( หัวหน้า ) และ บริษัท ขนส่ง ( ผู้ตาม ) โดยขั้นตอนวิธีเชิงพันธุกรรม . หยาง et al .( 2007 ) ถือว่าเป็นบีแบบระดับกับการตอบสนองการผลิตและเวลาในการขนส่ง ผู้นำเสนอมีเวลาการตอบสนองที่เหมาะสม ; ผู้ตามแล้วมีปฏิกิริยาในการผลิตและขนส่ง เวลาขยายห่วงโซ่อุปทานผลกำไร