Taken together these results sugges

Taken together these results suggest that di€erences
in levels of caregiver-burden and awareness
of illness together could account for four of the
®ve strategies that di€ered between the two
groups, i.e., positive communication, increasing
social involvement, avoidance and resignation.
Thus levels of caregiver-burden and appraisal by
caregivers could account for the more frequent use
of problem-focused strategies by caregivers of
bipolar patients, and emotion-focused strategies
by caregivers of schizophrenic patients, to a large
extent. On the other hand, other factors such as
demographic attributes, duration of illness, or
dysfunction could not wholly account for the
di€erences in coping between the two groups. The
fact that caregivers of bipolar patients felt less
burdened and were more aware of the patient's
illness could be attributed to the episodic nature of
BPAD, a clear distinction between well and ill
periods being more likely in this condition, than
schizophrenia (11). However, this would not hold
true for the (often) signi®cant proportion of the
bipolar patients who have a chronic course of
illness or residual symptoms in between episodes
(12±14). In fact, similar to schizophrenia, levels of
caregiver-burden and dysfunction have been
found to be quite high in such prolonged and
persistent a€ective illnesses (15). How caregivers
cope in such circumstances thus merits further
investigation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นำมารวมกันแนะนำผลลัพธ์เหล่านี้ว่า erences diในระดับของภาระผู้ดูแลและการรับรู้เจ็บป่วยโดดสามารถบัญชีสำหรับสี่® กลยุทธ์ ve ered di ที่ระหว่างสองเพิ่มกลุ่ม เช่น บวกการสื่อสารสังคมมีส่วนร่วม การหลีกเลี่ยง และลาออกดังนั้นระดับของภาระผู้ดูแลและประเมินผลการปฏิบัติผู้ดูแลสามารถบัญชีสำหรับใช้บ่อยกว่าปัญหาที่มุ่งเน้นกลยุทธ์โดยการดูแลของผู้ป่วยสองขั้ว และกลยุทธ์มุ่งเน้นอารมณ์โดยผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภท ที่มีขนาดใหญ่ขอบเขต บนมืออื่น ๆ อื่น ๆ ปัจจัยเช่นคุณลักษณะทางประชากร ระยะเวลาของการเจ็บป่วย หรือความผิดปกติอาจไม่ทั้งหมดบัญชีสำหรับการerences di ในรับมือระหว่างสองกลุ่ม การข้อเท็จจริงว่า ผู้ดูแลผู้ป่วยสองขั้วรู้สึกว่าน้อยกว่าเป็นภาระ และเป็นมากขึ้นตระหนักถึงของผู้ป่วยเจ็บป่วยไม่สามารถนำมาประกอบกับหลักธรรมชาติของBPAD แตกต่างชัดเจนระหว่างดีและไม่ดีรอบระยะเวลาที่เป็นโอกาสมากขึ้นในสภาพนี้ มากกว่าโรคจิตเภท (11) อย่างไรก็ตาม นี้จะไม่ถือจริงสำหรับ (มัก) signi ® ไม่สัดส่วนของการผู้ป่วยสองขั้วที่มีหลักสูตรเรื้อรังของอาการเจ็บป่วยหรือส่วนที่เหลือระหว่างตอน(12±14) ในความเป็นจริง คล้ายกับโรคจิตเภท ระดับของผู้ดูแลภาระและความผิดปกติได้พบว่ามีค่อนข้างสูงในระยะเวลา และปัจจุบันเป็นโรค ective (15) วิธีดูแลรับมือในสถานการณ์ดังกล่าวทำบุญเพิ่มเติมการตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นำมารวมกันผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าดิ ?? erences
ในระดับของผู้ดูแลภาระและความตระหนัก
ของการเจ็บป่วยด้วยกันอาจบัญชีสำหรับสี่ของ
กลยุทธ์®veที่ดิ ?? ered ระหว่างสอง
กลุ่มคือการสื่อสารในเชิงบวกที่เพิ่มขึ้น
การมีส่วนร่วมทางสังคม, การหลีกเลี่ยง และการลาออก.
ดังนั้นระดับของผู้ดูแลภาระและการประเมินโดย
ผู้ดูแลผู้ป่วยอาจบัญชีสำหรับการใช้งานบ่อยมากขึ้น
ของกลยุทธ์ที่มุ่งเน้นปัญหาจากผู้ดูแล
ผู้ป่วยที่มีสองขั้วและกลยุทธ์ที่มุ่งเน้นอารมณ์ความรู้สึก
จากผู้ดูแลผู้ป่วยของผู้ป่วยจิตเภทที่มีขนาดใหญ่
มีขอบเขต บนมืออื่น ๆ ที่ปัจจัยอื่น ๆ เช่น
คุณลักษณะประชากรระยะเวลาการเจ็บป่วยหรือ
ความผิดปกติอาจจะไม่ได้ทั้งหมดบัญชีสำหรับ
ดิ ?? erences ในการรับมือระหว่างสองกลุ่ม
ความจริงที่ว่าผู้ดูแลผู้ป่วยของผู้ป่วยที่มีสองขั้วรู้สึกน้อยกว่า
ภาระและมีความรู้มากขึ้นของผู้ป่วย
เจ็บป่วยสามารถนำมาประกอบกับธรรมชาติของหลักการ
BPAD ความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างดีและไม่ดี
งวดเป็นโอกาสมากขึ้นในสภาพนี้กว่า
โรคจิตเภท (11) แต่นี้จะไม่ถือ
จริงสำหรับ (มัก) สัดส่วนsigni®cantของ
ผู้ป่วยที่มีสองขั้วที่มีความแน่นอนเรื้อรังของ
การเจ็บป่วยหรืออาการที่เหลือในระหว่างตอนที่
(12 ± 14) ในความเป็นจริงคล้ายกับโรคจิตเภทระดับของ
ผู้ดูแลภาระและความผิดปกติได้รับ
พบว่าเป็นที่ค่อนข้างสูงดังกล่าวเป็นเวลานานและ
â ?? เจ็บป่วย ective ถาวร (15) วิธีการดูแลผู้ป่วย
รับมือในกรณีดังกล่าวจึงประโยชน์ต่อ
การสืบสวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ่ายด้วยกันดิ € erences ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าในระดับของการรับรู้ภาระการดูแลของผู้ดูแลและเจ็บป่วยด้วยกันอาจบัญชีสำหรับสี่ของ®ได้กลยุทธ์ที่ ดิ €รด ระหว่างสองได้แก่ การสื่อสารทางบวกเพิ่มขึ้นการมีส่วนร่วมทางสังคม , การหลีกเลี่ยง และการลาออกดังนั้นระดับของภาระการดูแลของผู้ดูแลและการประเมินโดยผู้ดูแลสามารถบัญชีสำหรับการใช้บ่อยกว่าปัญหาเน้นกลยุทธ์โดยผู้ดูแลผู้ป่วยไบโพลาร์และอารมณ์เน้นกลยุทธ์โดยการดูแลของผู้ดูแลผู้ป่วยจิตเภท , ขนาดใหญ่ขอบเขต บนมืออื่น ๆ , ปัจจัยอื่น ๆเช่นคุณลักษณะทางประชากร ระยะเวลาที่ป่วย หรือไม่สามารถบัญชีสำหรับการทั้งหมดดิ € erences เมื่อเผชิญระหว่างสองกลุ่ม ที่ความเป็นจริงที่ผู้ดูแลผู้ป่วยไบโพลาร์รู้สึกน้อยลงภาระที่และตระหนักถึงของคนไข้เจ็บป่วยอาจจะประกอบกับหลักการของธรรมชาติbpad , แตกต่างที่ชัดเจนระหว่างดีและไม่ดีระยะเวลาการมีโอกาสมากขึ้นในภาวะนี้มากกว่าโรคจิตเภท ( 11 ) แต่นี้จะไม่ถือจริงที่ ( มักจะ ) signi ®ลาดเทสัดส่วนของBipolar ผู้ป่วยเรื้อรังหลักสูตรของโรคหรืออาการระหว่างตอน( 12 ± 14 ) ในความเป็นจริง , คล้ายกับระดับของโรคจิตเภทภาระการดูแลของผู้ดูแลและความผิดปกติได้พบว่ามีค่อนข้างสูงและนาน เช่นถาวรเป็นร่วมด้วย ective € ( 15 ) ว่า ผู้ดูแลรับมือในสถานการณ์ดังกล่าวจึงทำบุญเพิ่มเติมการสืบสวน