- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
I still needed q lot of things. Wel
I still needed q lot of things. Well, I said, I’m going to have to make them. So every day, I worked.
Fist to of all them. I wanted to make my cave bigger. I carried out stone from the cave, and after many days’ hard work I had a large cave in the side of the hill. Then I needed a table and a chair, and that was my next job. I had to work on them for a long time. I also wanted to make places to put all my food, and all my tools and guns. But every time I wanted a piece of wood, I had to cut down a tree. It was long, Slow, difficult work, and during the next months I learnt to be very clever with my tools. There was no hurry. I had all the time in the world.
I also went out every day, and always had my gun with me. Sometimes I killed a wild animal, and then I had meat to eat.
But when it got dark, I had to go to bed because I had no light. I couldn’t read or write because I couldn’t see. For a long time, I didn’t know what to do. But in the end, I learnt how to use the fat dead animals to make a light.
The weather on my island was usually very hot, and there were often storms and heave rain. The next June, it rained all the time, and I couldn’t go out very often. I was also ill for some weeks, but slowly, I got better. When I was stronger, I began to go out again. The first time I killed a wild animal, and the second time I caught a big turtle. I was on the island for ten months before I visited other parts of it. During those I months I worked hard on my cave and my house and my fence. Now I was ready to find out more about the rest of the island.
First, I walked along the side of a little river. There, I found open ground without trees. Later, I came to more trees with many different fruits. I decided to take a lot of the fruit, and to put it to dry in the sun for a time. Then I could keep it for many months.
That night I went to sleep in a tree for the second time, and the next on with my day I went were with my journey. Soon I came to an opening in the hills. In front of me, everything was green, and there were flowers everywhere. There were also a lot of different birds and animals. I saw that my house was on the worst side of the island. But I didn’t want to move from there. It was my home now. I stayed away for three days, and then I came home. But I often went back to the other, greener side of the island.avy rain.
And so my life went on. Every month learnt to do or to make something new. But I had troubles and accidents too. Once there was a terrible storm with very the roof my cave fell in, and nearly killed me! I had to build it up again with many pieces of wood.
I had a lot of food now. I cooked it over a fire or dried it in the sun. So I always had meat during the rainy months when I could not go out with a gun. I learnt to make pots to keep my food in. But I wanted very much to make a harder, stronger pot-a pot that would not break in a fire. I tried many times, but I could not do it. Then one day I was luck. I made some new pots and put them in a very hot fire. They changed colour, but did not break. I left them there for many hours, and when they were cold again, I found that they were hard and strong. I had hot water for the fist time on the island.ad.
By then, I also had had my own bread. That was luck, too. One day I found a little bag. We used it on the ship, to keep the chickens’ food in. There was still some of the food in the bag, and I dropped some of it onto the ground. A month later I saw something bright green there, and after six months I had a very small field of corn. I was very excited.
Perhaps now I could make my own bread! It was easy to say, but not so easy to do. It is a lot of work to make bread from corn. Many people eat bread, but how many people can take corn from a field and make bread out of it without help? I had to learn and to make many new things, and it was a year before I cooked and ate my first bread.
During all this time I never stopped thinking about escape. When I travelled across to the other side of the island, I could see the other island, and I said to myself , Perhaps I can get there with a boat. Perhaps I can get back to England one day.
So I decided to make myself a boat. I cut down a big tree, and then began to make a long hole in it. It was hard work, but about six months later, I had a very fine canoe.
Next, I had to get it down to the sea. How stupid I was! Why didn’t I think before I began work? Of course, the canoe was too heavy. I couldn’t move it! I pulled and pushed and tried everything, but it didn’t move. I was very unhappy for a long time after that.
That happened in my fourth year on the island. In my sixth year I did make myself a smaller canoe, but I did not try to escape in it. The boat was too small for a long journey, and I did not want to die at sea. The island was my home now, not my prison, and I was just happy to be alive. A year or two later, I made myself a second canoe on the other side of the island. I also built myself a second house there, and so I had two homes.
My life was still busy from morning to night. There were always thing to do make. I learnt to make new clothes for myself from the skins of dead animals. They looked very strange, it is true, but they kept me dry in the rain.
I kept food and tools at both my house, and I made fields with high fences to keep them in. They learnt to take food me, and soon I had goat’s milk to drink every day. I also worked hard in my cornfields. And so many years went by.
Fist to of all them. I wanted to make my cave bigger. I carried out stone from the cave, and after many days’ hard work I had a large cave in the side of the hill. Then I needed a table and a chair, and that was my next job. I had to work on them for a long time. I also wanted to make places to put all my food, and all my tools and guns. But every time I wanted a piece of wood, I had to cut down a tree. It was long, Slow, difficult work, and during the next months I learnt to be very clever with my tools. There was no hurry. I had all the time in the world.
I also went out every day, and always had my gun with me. Sometimes I killed a wild animal, and then I had meat to eat.
But when it got dark, I had to go to bed because I had no light. I couldn’t read or write because I couldn’t see. For a long time, I didn’t know what to do. But in the end, I learnt how to use the fat dead animals to make a light.
The weather on my island was usually very hot, and there were often storms and heave rain. The next June, it rained all the time, and I couldn’t go out very often. I was also ill for some weeks, but slowly, I got better. When I was stronger, I began to go out again. The first time I killed a wild animal, and the second time I caught a big turtle. I was on the island for ten months before I visited other parts of it. During those I months I worked hard on my cave and my house and my fence. Now I was ready to find out more about the rest of the island.
First, I walked along the side of a little river. There, I found open ground without trees. Later, I came to more trees with many different fruits. I decided to take a lot of the fruit, and to put it to dry in the sun for a time. Then I could keep it for many months.
That night I went to sleep in a tree for the second time, and the next on with my day I went were with my journey. Soon I came to an opening in the hills. In front of me, everything was green, and there were flowers everywhere. There were also a lot of different birds and animals. I saw that my house was on the worst side of the island. But I didn’t want to move from there. It was my home now. I stayed away for three days, and then I came home. But I often went back to the other, greener side of the island.avy rain.
And so my life went on. Every month learnt to do or to make something new. But I had troubles and accidents too. Once there was a terrible storm with very the roof my cave fell in, and nearly killed me! I had to build it up again with many pieces of wood.
I had a lot of food now. I cooked it over a fire or dried it in the sun. So I always had meat during the rainy months when I could not go out with a gun. I learnt to make pots to keep my food in. But I wanted very much to make a harder, stronger pot-a pot that would not break in a fire. I tried many times, but I could not do it. Then one day I was luck. I made some new pots and put them in a very hot fire. They changed colour, but did not break. I left them there for many hours, and when they were cold again, I found that they were hard and strong. I had hot water for the fist time on the island.ad.
By then, I also had had my own bread. That was luck, too. One day I found a little bag. We used it on the ship, to keep the chickens’ food in. There was still some of the food in the bag, and I dropped some of it onto the ground. A month later I saw something bright green there, and after six months I had a very small field of corn. I was very excited.
Perhaps now I could make my own bread! It was easy to say, but not so easy to do. It is a lot of work to make bread from corn. Many people eat bread, but how many people can take corn from a field and make bread out of it without help? I had to learn and to make many new things, and it was a year before I cooked and ate my first bread.
During all this time I never stopped thinking about escape. When I travelled across to the other side of the island, I could see the other island, and I said to myself , Perhaps I can get there with a boat. Perhaps I can get back to England one day.
So I decided to make myself a boat. I cut down a big tree, and then began to make a long hole in it. It was hard work, but about six months later, I had a very fine canoe.
Next, I had to get it down to the sea. How stupid I was! Why didn’t I think before I began work? Of course, the canoe was too heavy. I couldn’t move it! I pulled and pushed and tried everything, but it didn’t move. I was very unhappy for a long time after that.
That happened in my fourth year on the island. In my sixth year I did make myself a smaller canoe, but I did not try to escape in it. The boat was too small for a long journey, and I did not want to die at sea. The island was my home now, not my prison, and I was just happy to be alive. A year or two later, I made myself a second canoe on the other side of the island. I also built myself a second house there, and so I had two homes.
My life was still busy from morning to night. There were always thing to do make. I learnt to make new clothes for myself from the skins of dead animals. They looked very strange, it is true, but they kept me dry in the rain.
I kept food and tools at both my house, and I made fields with high fences to keep them in. They learnt to take food me, and soon I had goat’s milk to drink every day. I also worked hard in my cornfields. And so many years went by.
0/5000
ฉันยังต้องถามสิ่งต่าง ๆ มากมาย ดี กล่าวว่า ฉันฉันจะต้องทำให้ ดังนั้นทุกวัน ฉันทำ
กำปั้นไปของพวกเขาทั้งหมด อยากจะทำให้ถ้ำของฉันใหญ่ ฉันทำหินจากถ้ำ และหลังจากทำงานหนักหลายวัน ฉันมีถ้ำขนาดใหญ่ในด้านของเขา แล้วต้องเป็นโต๊ะและเก้าอี้เป็น และที่เป็นงานถัดไป ผมจะทำงานได้เป็นเวลานาน ฉันอยากทำสถานที่ให้ อาหารของฉันทั้งหมด และทั้งหมดของฉันเครื่องมือ และปืน แต่ทุกครั้งที่ฉันต้องการชิ้นส่วนของไม้ ผมโค่นต้นไม้ มันเป็นงานยาวนาน ช้า ยาก และในเดือนถัดไป ที่ผมเรียนจะฉลาดมาก ด้วยเครื่องมือของฉัน รีบไม่ได้ ผมตลอดเวลาในโลก
ผมยัง ออกไปทุกวัน และมีปืนของฉันกับฉันเสมอ บางครั้งฉันฆ่าสัตว์ป่า แล้ว ผมเนื้อกิน
แต่เมื่อมันมีสีเข้ม ผมจะไปนอน เพราะผมไฟไม่ ฉันไม่สามารถอ่าน หรือเขียนได้เนื่องจากไม่สามารถเห็น เป็นเวลานาน ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร แต่ในสุด ฉันเรียนรู้วิธีการใช้ไขมันสัตว์ตายจะทำให้แสง
อากาศบนเกาะของฉันมักจะร้อนมาก และมีมักยกฝนและพายุ มิถุนายนถัดไป ฝนตกตลอดเวลา และฉันไม่สามารถไปออกบ่อยมาก ผมยังป่วยสัปดาห์บาง แต่ช้า ผมดีกว่า เมื่อผมแข็งแรง ผมเริ่มออกไปอีก ครั้งแรกฉันฆ่าสัตว์ป่า และครั้งที่สองที่ฉันจับเต่าใหญ่ ผมเกาะเดือนสิบก่อนเยี่ยมส่วนอื่น ๆ ของมัน ในระหว่างที่ผมเดือนที่ฉันทำงานหนักในถ้ำของฉัน และบ้าน และกรอบของฉัน ตอนนี้ผมพร้อมที่จะหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับส่วนเหลือของเกาะ
ครั้งแรก ฉันเดินด้านข้างของแม่น้ำน้อย พบเปิดพื้นดินไม่ มีต้นไม้ ภายหลัง ฉันมาเพื่อต้นไม้เพิ่มเติมด้วยผลไม้ที่แตกต่างกันมาก ฉันตัดสินใจใช้เวลามากของผลไม้ การทำให้แห้งในแสงแดดเป็นเวลา แล้วผมสามารถเก็บสำหรับหลายเดือน
คืนนั้นผมไปนอนในต้นไม้เป็นครั้งที่สอง และถัดไปบนกับวันของฉันยิ้มได้กับการเดินทางของฉัน เร็ว ๆ นี้ ผมมาเพื่อการเปิดไว้ ด้านหน้าของฉัน ทุกอย่างคือสีเขียว และมีดอกไม้ทุก นอกจากนี้ยังมีนกที่แตกต่างกันและสัตว์ เห็นที่บ้านผมมีด้านเลวร้ายที่สุดของเกาะ แต่ไม่อยากย้ายจากที่นั่น มันเป็นบ้านของฉันเดี๋ยวนี้ โรงแรมไปสามวัน แล้วฉันมาบ้าน แต่มักไป หันกันฝน island.avy
และ เพื่อชีวิตไป เดือนเรียนรู้ จะทำอย่างไร หรือทำอะไรใหม่ แต่ผมมีปัญหาและอุบัติเหตุมากเกินไป เมื่อมีพายุด้วยมาก หลังคาถ้ำของฉันตก และเกือบฆ่าฉัน ผมจะสร้างมันขึ้นอีกกับหลายชิ้นของไม้
ฉันมีจำนวนมากของอาหารขณะนี้ ต้มผ่านไฟ หรือแห้งในดวงอาทิตย์ ดังนั้น ฉันมักจะมีเนื้อในช่วงเดือนฤดูฝนเมื่อฉันจะไม่ไปออกกับปืน ผมเรียนการทำกระถางให้ฉันอาหารใน แต่ก้อไม่มากทำยาก แข็งแกร่งหม้อเป็นหม้อที่จะทำลายในไฟ พยายามหลายครั้ง แต่ฉันไม่สามารถทำ แล้ว วันหนึ่งผมโชค ทำหม้อใหม่บาง และใส่ลงไปในไฟร้อนมาก พวกเขาเปลี่ยนสี แต่ไม่ได้ตัด ทิ้งพวกเขามีหลายชั่วโมง และเมื่อพวกเขาเย็นอีก ผมพบว่า พวกเขายาก และแข็งแรง ผมมีเครื่องทำน้ำอุ่นสำหรับเวลากำปั้นใน island.ad
ตามนั้น ผมยังเคยมีขนมปังของฉันเอง ที่เป็นโชค เกินไป พบน้อยวันหนึ่งถุง เราใช้มันบนเรือ การให้อาหารของไก่ ยังมีบางส่วนของอาหารในถุง และฉันปล่อยลงของมันบนพื้นดิน หนึ่งเดือนต่อมาผมเห็นสีเขียวสดใสสิ่งมี และหลังจากหกเดือน มีข้าวโพดเขตขนาดเล็กมาก ผมตื่นเต้นมาก
บางทีตอนนี้ฉันจะทำให้ขนมปังของฉันเอง มันง่ายที่จะพูด แต่ไม่เพื่อสะดวกในการทำ เป็นของทำขนมปังจากข้าวโพด หลายคนกินขนมปัง แต่ว่าหลายคนสามารถนำข้าวโพดจากเขต และทำขนมปังออกมาจากมันไม่ มีวิธีใช้หรือไม่ ผมมี เพื่อเรียนรู้ และทำสิ่งใหม่ และก็ปีก่อนฉันอาหาร และกินของฉันแรกขนมปังนั้น
ในช่วงเวลานี้ ฉันไม่เคยหยุดคิดหลบหนี เมื่อฉันเดินทางข้ามไปอีกด้านหนึ่งของเกาะ ฉันสามารถเห็นเกาะอื่น ๆ และผมพูดกับตัวเอง บางทีฉันสามารถเดินทาง ด้วยเรือ บางทีฉันสามารถกลับไปอังกฤษวันหนึ่งได้
ดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะทำให้ตัวเรือได้ ผมโค่นต้นไม้ใหญ่ และจากนั้น เริ่มทำหลุมยาวใน ก็ทำงานหนัก แต่ประมาณ 6 เดือนต่อมา ฉันได้เป็นดีพายเรือแคนู
, ฉันได้รับมันลงสู่ทะเล ว่าโง่ผม ทำไมไม่คิดก่อนเริ่มทำงาน แน่นอน เรือแจวหนักเกินไป ฉันไม่สามารถย้าย ฉันดึง และการผลักดัน และพยายามทุกอย่าง แต่ไม่ได้ย้าย ผมไม่มีความสุขมากเป็นเวลานานหลังจากที่.
ที่เกิดขึ้นในปีที่สี่ของฉันบนเกาะ ในปีของฉัน ฉันไม่ได้ทำเองเป็นเรือแจวขนาดเล็ก แต่ฉันไม่ได้พยายามที่จะหนีมัน เรือเล็กเกินไปสำหรับการเดินทางที่ยาวนาน และฉันไม่ต้องการตายในทะเล เกาะเป็นบ้านของฉันวันนี้ ไม่คุกของฉัน และฉันมีความสุขเพียงมีชีวิตอยู่ ปีหรือสองหลัง ทำเองเรือแคนูสองในด้านอื่น ๆ ของเกาะ ฉันยังสร้างตัวเองเป็นบ้านที่สองมี และดังนั้น ฉันมีสองบ้าน
ชีวิตยังไม่ว่างตั้งแต่เช้าถึงกลางคืนได้ ก็มีสิ่งที่จะทำให้ ฉันเรียนรู้เพื่อทำให้เสื้อผ้าใหม่สำหรับตัวเองจากผิวหนังของสัตว์ที่ตาย พวกเขาดูแปลก ๆ มันเป็นความจริง แต่พวกเขาเก็บฉันแห้งฝน
ฉันเก็บอาหารและเครื่องมือที่ทั้งสองบ้านของฉัน และทำรั้วสูงเพื่อเก็บไว้ในฟิลด์ พวกเขาเรียนรู้การทำอาหาร และเร็ว ๆ นี้ ผมของแพะนมดื่มทุกวัน ผมยังทำงานหนักใน cornfields ของฉัน และปีที่มากไปด้วยกัน
กำปั้นไปของพวกเขาทั้งหมด อยากจะทำให้ถ้ำของฉันใหญ่ ฉันทำหินจากถ้ำ และหลังจากทำงานหนักหลายวัน ฉันมีถ้ำขนาดใหญ่ในด้านของเขา แล้วต้องเป็นโต๊ะและเก้าอี้เป็น และที่เป็นงานถัดไป ผมจะทำงานได้เป็นเวลานาน ฉันอยากทำสถานที่ให้ อาหารของฉันทั้งหมด และทั้งหมดของฉันเครื่องมือ และปืน แต่ทุกครั้งที่ฉันต้องการชิ้นส่วนของไม้ ผมโค่นต้นไม้ มันเป็นงานยาวนาน ช้า ยาก และในเดือนถัดไป ที่ผมเรียนจะฉลาดมาก ด้วยเครื่องมือของฉัน รีบไม่ได้ ผมตลอดเวลาในโลก
ผมยัง ออกไปทุกวัน และมีปืนของฉันกับฉันเสมอ บางครั้งฉันฆ่าสัตว์ป่า แล้ว ผมเนื้อกิน
แต่เมื่อมันมีสีเข้ม ผมจะไปนอน เพราะผมไฟไม่ ฉันไม่สามารถอ่าน หรือเขียนได้เนื่องจากไม่สามารถเห็น เป็นเวลานาน ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร แต่ในสุด ฉันเรียนรู้วิธีการใช้ไขมันสัตว์ตายจะทำให้แสง
อากาศบนเกาะของฉันมักจะร้อนมาก และมีมักยกฝนและพายุ มิถุนายนถัดไป ฝนตกตลอดเวลา และฉันไม่สามารถไปออกบ่อยมาก ผมยังป่วยสัปดาห์บาง แต่ช้า ผมดีกว่า เมื่อผมแข็งแรง ผมเริ่มออกไปอีก ครั้งแรกฉันฆ่าสัตว์ป่า และครั้งที่สองที่ฉันจับเต่าใหญ่ ผมเกาะเดือนสิบก่อนเยี่ยมส่วนอื่น ๆ ของมัน ในระหว่างที่ผมเดือนที่ฉันทำงานหนักในถ้ำของฉัน และบ้าน และกรอบของฉัน ตอนนี้ผมพร้อมที่จะหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับส่วนเหลือของเกาะ
ครั้งแรก ฉันเดินด้านข้างของแม่น้ำน้อย พบเปิดพื้นดินไม่ มีต้นไม้ ภายหลัง ฉันมาเพื่อต้นไม้เพิ่มเติมด้วยผลไม้ที่แตกต่างกันมาก ฉันตัดสินใจใช้เวลามากของผลไม้ การทำให้แห้งในแสงแดดเป็นเวลา แล้วผมสามารถเก็บสำหรับหลายเดือน
คืนนั้นผมไปนอนในต้นไม้เป็นครั้งที่สอง และถัดไปบนกับวันของฉันยิ้มได้กับการเดินทางของฉัน เร็ว ๆ นี้ ผมมาเพื่อการเปิดไว้ ด้านหน้าของฉัน ทุกอย่างคือสีเขียว และมีดอกไม้ทุก นอกจากนี้ยังมีนกที่แตกต่างกันและสัตว์ เห็นที่บ้านผมมีด้านเลวร้ายที่สุดของเกาะ แต่ไม่อยากย้ายจากที่นั่น มันเป็นบ้านของฉันเดี๋ยวนี้ โรงแรมไปสามวัน แล้วฉันมาบ้าน แต่มักไป หันกันฝน island.avy
และ เพื่อชีวิตไป เดือนเรียนรู้ จะทำอย่างไร หรือทำอะไรใหม่ แต่ผมมีปัญหาและอุบัติเหตุมากเกินไป เมื่อมีพายุด้วยมาก หลังคาถ้ำของฉันตก และเกือบฆ่าฉัน ผมจะสร้างมันขึ้นอีกกับหลายชิ้นของไม้
ฉันมีจำนวนมากของอาหารขณะนี้ ต้มผ่านไฟ หรือแห้งในดวงอาทิตย์ ดังนั้น ฉันมักจะมีเนื้อในช่วงเดือนฤดูฝนเมื่อฉันจะไม่ไปออกกับปืน ผมเรียนการทำกระถางให้ฉันอาหารใน แต่ก้อไม่มากทำยาก แข็งแกร่งหม้อเป็นหม้อที่จะทำลายในไฟ พยายามหลายครั้ง แต่ฉันไม่สามารถทำ แล้ว วันหนึ่งผมโชค ทำหม้อใหม่บาง และใส่ลงไปในไฟร้อนมาก พวกเขาเปลี่ยนสี แต่ไม่ได้ตัด ทิ้งพวกเขามีหลายชั่วโมง และเมื่อพวกเขาเย็นอีก ผมพบว่า พวกเขายาก และแข็งแรง ผมมีเครื่องทำน้ำอุ่นสำหรับเวลากำปั้นใน island.ad
ตามนั้น ผมยังเคยมีขนมปังของฉันเอง ที่เป็นโชค เกินไป พบน้อยวันหนึ่งถุง เราใช้มันบนเรือ การให้อาหารของไก่ ยังมีบางส่วนของอาหารในถุง และฉันปล่อยลงของมันบนพื้นดิน หนึ่งเดือนต่อมาผมเห็นสีเขียวสดใสสิ่งมี และหลังจากหกเดือน มีข้าวโพดเขตขนาดเล็กมาก ผมตื่นเต้นมาก
บางทีตอนนี้ฉันจะทำให้ขนมปังของฉันเอง มันง่ายที่จะพูด แต่ไม่เพื่อสะดวกในการทำ เป็นของทำขนมปังจากข้าวโพด หลายคนกินขนมปัง แต่ว่าหลายคนสามารถนำข้าวโพดจากเขต และทำขนมปังออกมาจากมันไม่ มีวิธีใช้หรือไม่ ผมมี เพื่อเรียนรู้ และทำสิ่งใหม่ และก็ปีก่อนฉันอาหาร และกินของฉันแรกขนมปังนั้น
ในช่วงเวลานี้ ฉันไม่เคยหยุดคิดหลบหนี เมื่อฉันเดินทางข้ามไปอีกด้านหนึ่งของเกาะ ฉันสามารถเห็นเกาะอื่น ๆ และผมพูดกับตัวเอง บางทีฉันสามารถเดินทาง ด้วยเรือ บางทีฉันสามารถกลับไปอังกฤษวันหนึ่งได้
ดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะทำให้ตัวเรือได้ ผมโค่นต้นไม้ใหญ่ และจากนั้น เริ่มทำหลุมยาวใน ก็ทำงานหนัก แต่ประมาณ 6 เดือนต่อมา ฉันได้เป็นดีพายเรือแคนู
, ฉันได้รับมันลงสู่ทะเล ว่าโง่ผม ทำไมไม่คิดก่อนเริ่มทำงาน แน่นอน เรือแจวหนักเกินไป ฉันไม่สามารถย้าย ฉันดึง และการผลักดัน และพยายามทุกอย่าง แต่ไม่ได้ย้าย ผมไม่มีความสุขมากเป็นเวลานานหลังจากที่.
ที่เกิดขึ้นในปีที่สี่ของฉันบนเกาะ ในปีของฉัน ฉันไม่ได้ทำเองเป็นเรือแจวขนาดเล็ก แต่ฉันไม่ได้พยายามที่จะหนีมัน เรือเล็กเกินไปสำหรับการเดินทางที่ยาวนาน และฉันไม่ต้องการตายในทะเล เกาะเป็นบ้านของฉันวันนี้ ไม่คุกของฉัน และฉันมีความสุขเพียงมีชีวิตอยู่ ปีหรือสองหลัง ทำเองเรือแคนูสองในด้านอื่น ๆ ของเกาะ ฉันยังสร้างตัวเองเป็นบ้านที่สองมี และดังนั้น ฉันมีสองบ้าน
ชีวิตยังไม่ว่างตั้งแต่เช้าถึงกลางคืนได้ ก็มีสิ่งที่จะทำให้ ฉันเรียนรู้เพื่อทำให้เสื้อผ้าใหม่สำหรับตัวเองจากผิวหนังของสัตว์ที่ตาย พวกเขาดูแปลก ๆ มันเป็นความจริง แต่พวกเขาเก็บฉันแห้งฝน
ฉันเก็บอาหารและเครื่องมือที่ทั้งสองบ้านของฉัน และทำรั้วสูงเพื่อเก็บไว้ในฟิลด์ พวกเขาเรียนรู้การทำอาหาร และเร็ว ๆ นี้ ผมของแพะนมดื่มทุกวัน ผมยังทำงานหนักใน cornfields ของฉัน และปีที่มากไปด้วยกัน
การแปล กรุณารอสักครู่..
I still needed q lot of things. Well, I said, I’m going to have to make them. So every day, I worked.
Fist to of all them. I wanted to make my cave bigger. I carried out stone from the cave, and after many days’ hard work I had a large cave in the side of the hill. Then I needed a table and a chair, and that was my next job. I had to work on them for a long time. I also wanted to make places to put all my food, and all my tools and guns. But every time I wanted a piece of wood, I had to cut down a tree. It was long, Slow, difficult work, and during the next months I learnt to be very clever with my tools. There was no hurry. I had all the time in the world.
I also went out every day, and always had my gun with me. Sometimes I killed a wild animal, and then I had meat to eat.
But when it got dark, I had to go to bed because I had no light. I couldn’t read or write because I couldn’t see. For a long time, I didn’t know what to do. But in the end, I learnt how to use the fat dead animals to make a light.
The weather on my island was usually very hot, and there were often storms and heave rain. The next June, it rained all the time, and I couldn’t go out very often. I was also ill for some weeks, but slowly, I got better. When I was stronger, I began to go out again. The first time I killed a wild animal, and the second time I caught a big turtle. I was on the island for ten months before I visited other parts of it. During those I months I worked hard on my cave and my house and my fence. Now I was ready to find out more about the rest of the island.
First, I walked along the side of a little river. There, I found open ground without trees. Later, I came to more trees with many different fruits. I decided to take a lot of the fruit, and to put it to dry in the sun for a time. Then I could keep it for many months.
That night I went to sleep in a tree for the second time, and the next on with my day I went were with my journey. Soon I came to an opening in the hills. In front of me, everything was green, and there were flowers everywhere. There were also a lot of different birds and animals. I saw that my house was on the worst side of the island. But I didn’t want to move from there. It was my home now. I stayed away for three days, and then I came home. But I often went back to the other, greener side of the island.avy rain.
And so my life went on. Every month learnt to do or to make something new. But I had troubles and accidents too. Once there was a terrible storm with very the roof my cave fell in, and nearly killed me! I had to build it up again with many pieces of wood.
I had a lot of food now. I cooked it over a fire or dried it in the sun. So I always had meat during the rainy months when I could not go out with a gun. I learnt to make pots to keep my food in. But I wanted very much to make a harder, stronger pot-a pot that would not break in a fire. I tried many times, but I could not do it. Then one day I was luck. I made some new pots and put them in a very hot fire. They changed colour, but did not break. I left them there for many hours, and when they were cold again, I found that they were hard and strong. I had hot water for the fist time on the island.ad.
By then, I also had had my own bread. That was luck, too. One day I found a little bag. We used it on the ship, to keep the chickens’ food in. There was still some of the food in the bag, and I dropped some of it onto the ground. A month later I saw something bright green there, and after six months I had a very small field of corn. I was very excited.
Perhaps now I could make my own bread! It was easy to say, but not so easy to do. It is a lot of work to make bread from corn. Many people eat bread, but how many people can take corn from a field and make bread out of it without help? I had to learn and to make many new things, and it was a year before I cooked and ate my first bread.
During all this time I never stopped thinking about escape. When I travelled across to the other side of the island, I could see the other island, and I said to myself , Perhaps I can get there with a boat. Perhaps I can get back to England one day.
So I decided to make myself a boat. I cut down a big tree, and then began to make a long hole in it. It was hard work, but about six months later, I had a very fine canoe.
Next, I had to get it down to the sea. How stupid I was! Why didn’t I think before I began work? Of course, the canoe was too heavy. I couldn’t move it! I pulled and pushed and tried everything, but it didn’t move. I was very unhappy for a long time after that.
That happened in my fourth year on the island. In my sixth year I did make myself a smaller canoe, but I did not try to escape in it. The boat was too small for a long journey, and I did not want to die at sea. The island was my home now, not my prison, and I was just happy to be alive. A year or two later, I made myself a second canoe on the other side of the island. I also built myself a second house there, and so I had two homes.
My life was still busy from morning to night. There were always thing to do make. I learnt to make new clothes for myself from the skins of dead animals. They looked very strange, it is true, but they kept me dry in the rain.
I kept food and tools at both my house, and I made fields with high fences to keep them in. They learnt to take food me, and soon I had goat’s milk to drink every day. I also worked hard in my cornfields. And so many years went by.
Fist to of all them. I wanted to make my cave bigger. I carried out stone from the cave, and after many days’ hard work I had a large cave in the side of the hill. Then I needed a table and a chair, and that was my next job. I had to work on them for a long time. I also wanted to make places to put all my food, and all my tools and guns. But every time I wanted a piece of wood, I had to cut down a tree. It was long, Slow, difficult work, and during the next months I learnt to be very clever with my tools. There was no hurry. I had all the time in the world.
I also went out every day, and always had my gun with me. Sometimes I killed a wild animal, and then I had meat to eat.
But when it got dark, I had to go to bed because I had no light. I couldn’t read or write because I couldn’t see. For a long time, I didn’t know what to do. But in the end, I learnt how to use the fat dead animals to make a light.
The weather on my island was usually very hot, and there were often storms and heave rain. The next June, it rained all the time, and I couldn’t go out very often. I was also ill for some weeks, but slowly, I got better. When I was stronger, I began to go out again. The first time I killed a wild animal, and the second time I caught a big turtle. I was on the island for ten months before I visited other parts of it. During those I months I worked hard on my cave and my house and my fence. Now I was ready to find out more about the rest of the island.
First, I walked along the side of a little river. There, I found open ground without trees. Later, I came to more trees with many different fruits. I decided to take a lot of the fruit, and to put it to dry in the sun for a time. Then I could keep it for many months.
That night I went to sleep in a tree for the second time, and the next on with my day I went were with my journey. Soon I came to an opening in the hills. In front of me, everything was green, and there were flowers everywhere. There were also a lot of different birds and animals. I saw that my house was on the worst side of the island. But I didn’t want to move from there. It was my home now. I stayed away for three days, and then I came home. But I often went back to the other, greener side of the island.avy rain.
And so my life went on. Every month learnt to do or to make something new. But I had troubles and accidents too. Once there was a terrible storm with very the roof my cave fell in, and nearly killed me! I had to build it up again with many pieces of wood.
I had a lot of food now. I cooked it over a fire or dried it in the sun. So I always had meat during the rainy months when I could not go out with a gun. I learnt to make pots to keep my food in. But I wanted very much to make a harder, stronger pot-a pot that would not break in a fire. I tried many times, but I could not do it. Then one day I was luck. I made some new pots and put them in a very hot fire. They changed colour, but did not break. I left them there for many hours, and when they were cold again, I found that they were hard and strong. I had hot water for the fist time on the island.ad.
By then, I also had had my own bread. That was luck, too. One day I found a little bag. We used it on the ship, to keep the chickens’ food in. There was still some of the food in the bag, and I dropped some of it onto the ground. A month later I saw something bright green there, and after six months I had a very small field of corn. I was very excited.
Perhaps now I could make my own bread! It was easy to say, but not so easy to do. It is a lot of work to make bread from corn. Many people eat bread, but how many people can take corn from a field and make bread out of it without help? I had to learn and to make many new things, and it was a year before I cooked and ate my first bread.
During all this time I never stopped thinking about escape. When I travelled across to the other side of the island, I could see the other island, and I said to myself , Perhaps I can get there with a boat. Perhaps I can get back to England one day.
So I decided to make myself a boat. I cut down a big tree, and then began to make a long hole in it. It was hard work, but about six months later, I had a very fine canoe.
Next, I had to get it down to the sea. How stupid I was! Why didn’t I think before I began work? Of course, the canoe was too heavy. I couldn’t move it! I pulled and pushed and tried everything, but it didn’t move. I was very unhappy for a long time after that.
That happened in my fourth year on the island. In my sixth year I did make myself a smaller canoe, but I did not try to escape in it. The boat was too small for a long journey, and I did not want to die at sea. The island was my home now, not my prison, and I was just happy to be alive. A year or two later, I made myself a second canoe on the other side of the island. I also built myself a second house there, and so I had two homes.
My life was still busy from morning to night. There were always thing to do make. I learnt to make new clothes for myself from the skins of dead animals. They looked very strange, it is true, but they kept me dry in the rain.
I kept food and tools at both my house, and I made fields with high fences to keep them in. They learnt to take food me, and soon I had goat’s milk to drink every day. I also worked hard in my cornfields. And so many years went by.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ฉันต้องการถามหลายเรื่อง ผมบอกว่า ผมจะต้องทำมัน ทุกๆวัน ผมทำงาน .
หมัดของพวกเขาทั้งหมด ฉันต้องการเพื่อให้ถ้ำของฉันใหญ่กว่า ผมนำหินจากถ้ำ และหลังจากทำงานอย่างหนักหลายวัน ผมมีถ้ำขนาดใหญ่ในด้านของเนินเขา ฉันต้องการโต๊ะ เก้าอี้ และที่งานต่อไปของฉัน ฉันได้ทำงานกับพวกเขามาเป็นเวลานานฉันยังต้องการที่จะให้สถานที่ที่จะวางอาหารทั้งหมดของฉัน และเครื่องมือ และปืนทั้งหมดของฉัน แต่ทุกครั้งที่ฉันต้องการชิ้นส่วนของไม้ ผมต้องตัดต้นไม้ มันก็ยาวช้า ทำงานยาก และในเดือนถัดมา ผมเรียนรู้ที่จะฉลาดมากกับเครื่องมือของฉัน ไม่มีอะไรต้องรีบ ฉันมีเวลาทั้งหมดในโลก .
ผมออกไปข้างนอกทุกวัน และมักจะมีปืนกับผม บางครั้งฉันฆ่าสัตว์ป่าและแล้วผมก็มีเนื้อให้กิน
แต่เมื่อมืดแล้ว ผมต้องไปนอน เพราะไม่มีแสง ฉันไม่สามารถอ่านหรือเขียนได้ เพราะผมมองไม่เห็น นาน ข้าไม่รู้จะทำยังไง แต่สุดท้าย ฉันเรียนรู้ที่จะใช้ไขมันสัตว์ตาย เพื่อให้แสง สภาพอากาศบนเกาะ
ของฉันมักจะร้อนมากและมันมักจะถูกพายุและนำฝน มิถุนายนต่อไป ฝนตกตลอดและฉันก็ไม่ได้ไปบ่อยมาก ฉันก็ป่วย บางสัปดาห์ แต่ผมค่อย ๆ ดีขึ้น เมื่อฉันแข็งแกร่ง ฉันเริ่มที่จะออกไปอีกครั้ง ครั้งแรกที่ผมฆ่าสัตว์ป่า และครั้งที่สองที่ผมจับเต่ายักษ์ ผมอยู่บนเกาะประมาณ 10 เดือน ก่อนที่ฉันจะเข้าชมส่วนอื่น ๆของมัน ในระหว่างนั้นฉันเดือนผมทำงานหนักของฉันถ้ำและบ้านและรั้วของฉันตอนนี้ผมก็พร้อมที่จะหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับส่วนที่เหลือของเกาะ
ก่อน ผมเดินตามแนวฝั่งของแม่น้ำเล็ก ๆน้อย ๆ ที่นั่น ฉันพบพื้นเปิดโดยต้นไม้ ต่อมา ผมมาต้นผลไม้ที่แตกต่างกันมาก ฉันตัดสินใจที่จะใช้เวลามากของผลไม้และใส่ให้แห้งในดวงอาทิตย์เป็นเวลา แล้วผมจะเก็บมันไว้หลายเดือน .
คืนนั้นผมไปนอนในต้นไม้ครั้งที่2และต่อไปในวันของฉันฉันไปอยู่กับการเดินทางของฉัน เดี๋ยวมาเปิดในหุบเขา ต่อหน้าผม ทุกอย่างเป็นสีเขียว และมีดอกไม้เต็มไปหมด มีมากของนกต่างๆ และสัตว์ ผมเห็นบ้านอยู่ข้างที่เลวร้ายที่สุดของเกาะ แต่ฉันไม่ต้องการที่จะย้ายจาก มันเป็นบ้านของฉัน ผมหายไป 3 วัน แล้วผมก็กลับมาบ้านแต่ฉันมักจะกลับไปอีก ไส้ ด้านข้างของ island.avy ฝน
แล้วชีวิตของฉันไป . ทุกเดือนเรียนรู้ที่จะทำ หรือทำสิ่งใหม่ แต่ผมมีปัญหาเรื่องอุบัติเหตุด้วย เมื่อมีพายุด้วยหลังคาของฉันตกลงไปในถ้ำ และเกือบจะฆ่าฉัน ! ผมต้องสร้างขึ้นมาอีกหลายชิ้นไม้ .
ฉันมีมากของอาหารแล้วฉันทำมันผ่านไฟหรือแห้งในดวงอาทิตย์ ดังนั้นผมจึงมักจะมีเนื้อในระหว่างเดือน ฤดูฝน เมื่อผมไม่สามารถออกไปกับปืน ผมเรียนทำหม้อเก็บอาหารของฉัน แต่ฉันต้องการมากเพื่อให้ยากขึ้น pot-a หม้อที่จะไม่ทำลายในกองไฟ ฉันพยายามหลายครั้ง แต่ฉันก็ไม่สามารถทำมัน แล้ววันหนึ่งผมก็โชคดี ฉันทำบางอย่างใหม่ หม้อ และใส่ในไฟร้อนพวกเขาเปลี่ยนสี แต่ไม่แตก ฉันทิ้งพวกเขาไว้ที่นั่นเป็นเวลาหลายชั่วโมง และเมื่อพวกเขาเย็นอีกครั้ง ผมพบว่ามันหนัก และแข็งแรง ผมมีน้ำร้อนครั้งแรกใน island.ad .
จากนั้นฉันก็มีขนมปังเอง ที่ได้รับโชคด้วย วันหนึ่งผมพบถุงเล็ก ๆน้อย ๆ เราใช้มันบนเรือเพื่อเก็บอาหารไก่ ' ใน ยังคงมีบางส่วนของอาหารในถุงและฉันก็ทิ้งมันลงบนพื้น เดือนต่อมาผมเห็นอะไรสีเขียวสดใส หลังจากหกเดือน ผมมีข้อมูลน้อยมากของข้าวโพด ฉันตื่นเต้นมาก ตอนนี้ผมได้ทำขนมปัง
บางทีข้าเอง ! มันพูดง่าย แต่ไม่ง่ายที่จะทำ มันมีงานมากมายที่ต้องทำขนมปังจากข้าวโพด หลายคนกินขนมปังแต่จะมีสักกี่คนที่สามารถใช้ข้าวโพดจากสนามและทำขนมปังออกมา โดยไม่ช่วยเหลือ ฉันได้เรียนรู้และเพื่อให้ได้สิ่งที่ใหม่มาก และ เป็น ปี ก่อนที่จะสุกและกินขนมปังชิ้นแรกของฉัน
ตลอดเวลาผมไม่เคยหยุดคิดเกี่ยวกับหนี เมื่อฉันเดินทางข้ามไปอีกฝั่งของเกาะ ที่สามารถมองเห็นเกาะอื่น ๆ และก็พูดกับตัวเองว่า บางทีฉันอาจจะได้รับมีกับเรือบางทีฉันอาจจะกลับอังกฤษวันเดียว
ดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะทำให้ตัวเองเป็นเรือ ผมตัดต้นไม้ใหญ่ แล้วเริ่มทำหลุมยาวใน มันเป็นงานที่หนักมาก แต่หกเดือนต่อมาผมได้บดละเอียดมาก .
ถัดไปผมได้รับมันลงทะเล ว่าผมโง่ ! ทำไมฉันถึงไม่คิด ก่อนที่จะเริ่มทำงาน แน่นอน หรือหนักเกินไป ฉันขยับไม่ได้ !ผมดึงและผลัก และพยายามทุกอย่าง แต่มันไม่ขยับเลย ฉันทุกข์มากเป็นเวลานานหลังจากนั้น
ที่เกิดขึ้นในปีที่สี่ของฉันบนเกาะ ในปีที่หกของฉันฉันทำเอง หรือมีขนาดเล็กลง แต่ผมไม่ได้พยายามที่จะหลบหนีมัน เรือมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับการเดินทางที่ยาวนานและผมไม่ต้องการที่จะตายในทะเล เกาะอยู่ที่บ้านของฉัน ไม่ใช่คุกของฉัน และฉันก็มีความสุขที่ได้มีชีวิตอยู่หนึ่งหรือสองปีต่อมา ฉันทำเอง หรือสอง ในด้านอื่น ๆของเกาะ ผมก็สร้างเองบ้านหลังที่สองมี และดังนั้นฉันมีสองบ้าน
ชีวิตยังยุ่งตั้งแต่เช้าถึงกลางคืน มีเสมอสิ่งที่ต้องทำ . ผมเรียนทำชุดใหม่ให้ตัวเองจากหนังของสัตว์ที่ตายแล้ว พวกเขาดูประหลาดมากก็จริง แต่มันทำให้ผมแห้ง
ในสายฝนฉันเก็บมืออาหารและทั้งในบ้าน และสร้างเขตรั้วสูงเพื่อให้พวกเขา พวกเขาเรียนรู้ที่จะใช้อาหารผม และเร็ว ๆนี้ผมมีแพะดื่มนมทุกวัน ฉันก็ทำงานหนักในไร่ข้าวโพดของฉัน และ หลายปีผ่านไป
หมัดของพวกเขาทั้งหมด ฉันต้องการเพื่อให้ถ้ำของฉันใหญ่กว่า ผมนำหินจากถ้ำ และหลังจากทำงานอย่างหนักหลายวัน ผมมีถ้ำขนาดใหญ่ในด้านของเนินเขา ฉันต้องการโต๊ะ เก้าอี้ และที่งานต่อไปของฉัน ฉันได้ทำงานกับพวกเขามาเป็นเวลานานฉันยังต้องการที่จะให้สถานที่ที่จะวางอาหารทั้งหมดของฉัน และเครื่องมือ และปืนทั้งหมดของฉัน แต่ทุกครั้งที่ฉันต้องการชิ้นส่วนของไม้ ผมต้องตัดต้นไม้ มันก็ยาวช้า ทำงานยาก และในเดือนถัดมา ผมเรียนรู้ที่จะฉลาดมากกับเครื่องมือของฉัน ไม่มีอะไรต้องรีบ ฉันมีเวลาทั้งหมดในโลก .
ผมออกไปข้างนอกทุกวัน และมักจะมีปืนกับผม บางครั้งฉันฆ่าสัตว์ป่าและแล้วผมก็มีเนื้อให้กิน
แต่เมื่อมืดแล้ว ผมต้องไปนอน เพราะไม่มีแสง ฉันไม่สามารถอ่านหรือเขียนได้ เพราะผมมองไม่เห็น นาน ข้าไม่รู้จะทำยังไง แต่สุดท้าย ฉันเรียนรู้ที่จะใช้ไขมันสัตว์ตาย เพื่อให้แสง สภาพอากาศบนเกาะ
ของฉันมักจะร้อนมากและมันมักจะถูกพายุและนำฝน มิถุนายนต่อไป ฝนตกตลอดและฉันก็ไม่ได้ไปบ่อยมาก ฉันก็ป่วย บางสัปดาห์ แต่ผมค่อย ๆ ดีขึ้น เมื่อฉันแข็งแกร่ง ฉันเริ่มที่จะออกไปอีกครั้ง ครั้งแรกที่ผมฆ่าสัตว์ป่า และครั้งที่สองที่ผมจับเต่ายักษ์ ผมอยู่บนเกาะประมาณ 10 เดือน ก่อนที่ฉันจะเข้าชมส่วนอื่น ๆของมัน ในระหว่างนั้นฉันเดือนผมทำงานหนักของฉันถ้ำและบ้านและรั้วของฉันตอนนี้ผมก็พร้อมที่จะหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับส่วนที่เหลือของเกาะ
ก่อน ผมเดินตามแนวฝั่งของแม่น้ำเล็ก ๆน้อย ๆ ที่นั่น ฉันพบพื้นเปิดโดยต้นไม้ ต่อมา ผมมาต้นผลไม้ที่แตกต่างกันมาก ฉันตัดสินใจที่จะใช้เวลามากของผลไม้และใส่ให้แห้งในดวงอาทิตย์เป็นเวลา แล้วผมจะเก็บมันไว้หลายเดือน .
คืนนั้นผมไปนอนในต้นไม้ครั้งที่2และต่อไปในวันของฉันฉันไปอยู่กับการเดินทางของฉัน เดี๋ยวมาเปิดในหุบเขา ต่อหน้าผม ทุกอย่างเป็นสีเขียว และมีดอกไม้เต็มไปหมด มีมากของนกต่างๆ และสัตว์ ผมเห็นบ้านอยู่ข้างที่เลวร้ายที่สุดของเกาะ แต่ฉันไม่ต้องการที่จะย้ายจาก มันเป็นบ้านของฉัน ผมหายไป 3 วัน แล้วผมก็กลับมาบ้านแต่ฉันมักจะกลับไปอีก ไส้ ด้านข้างของ island.avy ฝน
แล้วชีวิตของฉันไป . ทุกเดือนเรียนรู้ที่จะทำ หรือทำสิ่งใหม่ แต่ผมมีปัญหาเรื่องอุบัติเหตุด้วย เมื่อมีพายุด้วยหลังคาของฉันตกลงไปในถ้ำ และเกือบจะฆ่าฉัน ! ผมต้องสร้างขึ้นมาอีกหลายชิ้นไม้ .
ฉันมีมากของอาหารแล้วฉันทำมันผ่านไฟหรือแห้งในดวงอาทิตย์ ดังนั้นผมจึงมักจะมีเนื้อในระหว่างเดือน ฤดูฝน เมื่อผมไม่สามารถออกไปกับปืน ผมเรียนทำหม้อเก็บอาหารของฉัน แต่ฉันต้องการมากเพื่อให้ยากขึ้น pot-a หม้อที่จะไม่ทำลายในกองไฟ ฉันพยายามหลายครั้ง แต่ฉันก็ไม่สามารถทำมัน แล้ววันหนึ่งผมก็โชคดี ฉันทำบางอย่างใหม่ หม้อ และใส่ในไฟร้อนพวกเขาเปลี่ยนสี แต่ไม่แตก ฉันทิ้งพวกเขาไว้ที่นั่นเป็นเวลาหลายชั่วโมง และเมื่อพวกเขาเย็นอีกครั้ง ผมพบว่ามันหนัก และแข็งแรง ผมมีน้ำร้อนครั้งแรกใน island.ad .
จากนั้นฉันก็มีขนมปังเอง ที่ได้รับโชคด้วย วันหนึ่งผมพบถุงเล็ก ๆน้อย ๆ เราใช้มันบนเรือเพื่อเก็บอาหารไก่ ' ใน ยังคงมีบางส่วนของอาหารในถุงและฉันก็ทิ้งมันลงบนพื้น เดือนต่อมาผมเห็นอะไรสีเขียวสดใส หลังจากหกเดือน ผมมีข้อมูลน้อยมากของข้าวโพด ฉันตื่นเต้นมาก ตอนนี้ผมได้ทำขนมปัง
บางทีข้าเอง ! มันพูดง่าย แต่ไม่ง่ายที่จะทำ มันมีงานมากมายที่ต้องทำขนมปังจากข้าวโพด หลายคนกินขนมปังแต่จะมีสักกี่คนที่สามารถใช้ข้าวโพดจากสนามและทำขนมปังออกมา โดยไม่ช่วยเหลือ ฉันได้เรียนรู้และเพื่อให้ได้สิ่งที่ใหม่มาก และ เป็น ปี ก่อนที่จะสุกและกินขนมปังชิ้นแรกของฉัน
ตลอดเวลาผมไม่เคยหยุดคิดเกี่ยวกับหนี เมื่อฉันเดินทางข้ามไปอีกฝั่งของเกาะ ที่สามารถมองเห็นเกาะอื่น ๆ และก็พูดกับตัวเองว่า บางทีฉันอาจจะได้รับมีกับเรือบางทีฉันอาจจะกลับอังกฤษวันเดียว
ดังนั้นฉันตัดสินใจที่จะทำให้ตัวเองเป็นเรือ ผมตัดต้นไม้ใหญ่ แล้วเริ่มทำหลุมยาวใน มันเป็นงานที่หนักมาก แต่หกเดือนต่อมาผมได้บดละเอียดมาก .
ถัดไปผมได้รับมันลงทะเล ว่าผมโง่ ! ทำไมฉันถึงไม่คิด ก่อนที่จะเริ่มทำงาน แน่นอน หรือหนักเกินไป ฉันขยับไม่ได้ !ผมดึงและผลัก และพยายามทุกอย่าง แต่มันไม่ขยับเลย ฉันทุกข์มากเป็นเวลานานหลังจากนั้น
ที่เกิดขึ้นในปีที่สี่ของฉันบนเกาะ ในปีที่หกของฉันฉันทำเอง หรือมีขนาดเล็กลง แต่ผมไม่ได้พยายามที่จะหลบหนีมัน เรือมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับการเดินทางที่ยาวนานและผมไม่ต้องการที่จะตายในทะเล เกาะอยู่ที่บ้านของฉัน ไม่ใช่คุกของฉัน และฉันก็มีความสุขที่ได้มีชีวิตอยู่หนึ่งหรือสองปีต่อมา ฉันทำเอง หรือสอง ในด้านอื่น ๆของเกาะ ผมก็สร้างเองบ้านหลังที่สองมี และดังนั้นฉันมีสองบ้าน
ชีวิตยังยุ่งตั้งแต่เช้าถึงกลางคืน มีเสมอสิ่งที่ต้องทำ . ผมเรียนทำชุดใหม่ให้ตัวเองจากหนังของสัตว์ที่ตายแล้ว พวกเขาดูประหลาดมากก็จริง แต่มันทำให้ผมแห้ง
ในสายฝนฉันเก็บมืออาหารและทั้งในบ้าน และสร้างเขตรั้วสูงเพื่อให้พวกเขา พวกเขาเรียนรู้ที่จะใช้อาหารผม และเร็ว ๆนี้ผมมีแพะดื่มนมทุกวัน ฉันก็ทำงานหนักในไร่ข้าวโพดของฉัน และ หลายปีผ่านไป
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- sector
- - Poster size A3 to set on GA office and
- The possibility of using 1,1,1,2-tetrafl
- เป็นหวัด
- huge proportion
- vary dramatically
- festival
- ผมชื่อธีระพัฒน์
- ฉันทำมันให้สนุกไม่ได้
- คุณช่วยฉันแต่งบทสนทนา small talk ได้ไหม
- พอมัสมั่นเสร็จเราก็จะมานั่งกินข้าวพร้อมก
- คุณต้องการประกอบอาชีพอะไร
- Where you will send the money to me.
- คุณยุ่ง,แต่ฉันไม่ยุ่ง
- คุณเป็นผู้ชายที่น่ารัก และโรเมนติก สำหรั
- We can see the beauty of your fur and co
- การจุ่มน้ำ
- วันนี้เป็นวันเสาร์ ฉันไม่ไปเรียนพิเศษ ฉั
- คัดค้าน
- ฉันเกลียดวิชาคณิตศาสตร์
- ไม่สำคัญว่าคนอื่นๆรอบตัวจะมองเรายังไง แต
- ทราบล่วงหน้า
- B. The Progressive Tradition as Connecte
