As landowners are ultimately respon

As landowners are ultimately responsible for any activities
on their land, conservation areas and actions generally cannot
simply be implemented by the government or other organizations,
but require support and approval by landowning
communities. In addition, most rural landowning communities
in Pacific countries still possess extensive knowledge of
their environment that is extremely valuable for developing
appropriate and effective conservation approaches (Raynor
and Kostka 2003; Baines and Hviding 1992; Cox and
Elmqvist 1991). As a result, most successful conservation
programs/activities in the region involve community
co-management (Morrison and Buckley 2010; Hunnam 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นแก่ชอบในกิจกรรมใด ๆบนแผ่นดิน การอนุรักษ์และการดำเนินการโดยทั่วไปไม่เพียงดำเนินการ โดยรัฐบาลหรือองค์กรอื่น ๆแต่ต้องการการสนับสนุนและอนุมัติ โดย landowningชุมชน นอกจากนี้ สุด landowning ชนบทแปซิฟิกประเทศยังมีความรู้มากมายสภาพแวดล้อมของพวกเขาที่มีคุณค่าอย่างยิ่งสำหรับการพัฒนาแนวทางการอนุรักษ์ที่เหมาะสม และมีประสิทธิภาพ (แมว--ค้างคาวและ Kostka 2003 Baines และ Hviding 1992 ค็อกซ์ และElmqvist 1991) เป็นผล อนุรักษ์ประสบความสำเร็จมากที่สุดโปรแกรม/กิจกรรมในภูมิภาคเกี่ยวข้องกับชุมชนจัดการร่วม (มอร์ริสันและ Buckley 2010 Hunnam 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นเจ้าของที่ดินมีความรับผิดชอบในการทำกิจกรรมใด ๆ
บนที่ดินของพวกเขาพื้นที่อนุรักษ์และการกระทำโดยทั่วไปไม่สามารถเพียงแค่ดำเนินการโดยรัฐบาลหรือองค์กรอื่น ๆ แต่ต้องมีการสนับสนุนและได้รับอนุมัติจาก landowning ชุมชน นอกจากนี้ส่วนใหญ่ landowning ชุมชนชนบทในประเทศที่ยังคงมีความแปซิฟิกรู้ที่กว้างขวางของสภาพแวดล้อมของพวกเขาที่มีค่ามากสำหรับการพัฒนาแนวทางการอนุรักษ์เหมาะสมและมีประสิทธิภาพ(Raynor และ Kostka 2003; ย์ตันเบนส์และ Hviding 1992; ค็อกซ์และผศ1991) เป็นผลให้ประสบความสำเร็จมากที่สุดในการอนุรักษ์โปรแกรม / กิจกรรมในภูมิภาคที่เกี่ยวข้องกับชุมชนในการจัดการร่วม(มอร์ริสันและบัคลี่ย์ 2010; Hunnam 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเจ้าของที่ดินจะรับผิดชอบกิจกรรม
บนที่ดินของพวกเขา พื้นที่อนุรักษ์ และการกระทำโดยทั่วไปไม่สามารถ
เพียงดำเนินการโดยรัฐบาลหรือองค์กรอื่น ๆ ,
แต่ต้องการสนับสนุนและอนุมัติโดย landowning
ชุมชน นอกจากนี้ ชุมชนชนบท
landowning ที่สุดในแปซิฟิก ประเทศยังมีความรู้ที่กว้างขวางของ
สภาพแวดล้อมของพวกเขาที่มีคุณค่ามากสำหรับการพัฒนาที่เหมาะสมและมีประสิทธิภาพแนวทางการอนุรักษ์ (

kostka Raynor และ 2003 ; และ เบนส์ hviding 1992 ; Cox และ
elmqvist 1991 ) เป็นผลให้ประสบความสำเร็จมากที่สุดอนุรักษ์
โปรแกรม / กิจกรรมในภูมิภาคเกี่ยวกับการจัดการ Co ชุมชน
( มอร์ริสันกับบัคลี่ย์ 2010 hunnam 2002 )