AbstractEpidemiological studies hav

Abstract
Epidemiological studies have demonstrated that areca quid chewing can be an independent risk factor for developing esophageal cancer. However, no studies are available to elucidate the mechanisms of how areca induces carcinogenesis in the esophagus. Since the areca nut in Taiwan contains a high concentration of safrole, a well-known carcinogenic agent, we analyzed safrole–DNA adducts by the 32P-postlabelling method in tissue specimens from esophageal cancer patients. In total, we evaluated 47 patients with esophageal cancer (16 areca chewers and 31 non-chewers) who underwent esophagectomy at the National Taiwan University Hospital between 1996 and 2002. Of the individuals with a history of habitual areca chewing (14 cigarette smokers and two non-smokers), one of the tumor tissue samples and five of the normal esophageal mucosa samples were positive for safrole–DNA adducts. All patients positive for safrole–DNA adducts were also cigarette smokers. Such adducts could not be found in patients who did not chew areca, irrespective of their habits of alcohol consumption or cigarette smoking (p < 0.001, comparing the areca chewers with non-chewers). The genotoxicity of safrole was also tested in vitro in three esophageal cell lines and four cultures of primary esophageal keratinocytes. In two of the esophageal keratinocyte cultures, adduct formation was increased by treatment with safrole after induction of cytochrome P450 by 3-methyl-cholanthrene. This paper provides the first observation of how areca induces esophageal carcinogenesis, i.e., through the genotoxicity of safrole, a component of the areca juice

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อEpidemiological studies have demonstrated that areca quid chewing can be an independent risk factor for developing esophageal cancer. However, no studies are available to elucidate the mechanisms of how areca induces carcinogenesis in the esophagus. Since the areca nut in Taiwan contains a high concentration of safrole, a well-known carcinogenic agent, we analyzed safrole–DNA adducts by the 32P-postlabelling method in tissue specimens from esophageal cancer patients. In total, we evaluated 47 patients with esophageal cancer (16 areca chewers and 31 non-chewers) who underwent esophagectomy at the National Taiwan University Hospital between 1996 and 2002. Of the individuals with a history of habitual areca chewing (14 cigarette smokers and two non-smokers), one of the tumor tissue samples and five of the normal esophageal mucosa samples were positive for safrole–DNA adducts. All patients positive for safrole–DNA adducts were also cigarette smokers. Such adducts could not be found in patients who did not chew areca, irrespective of their habits of alcohol consumption or cigarette smoking (p < 0.001, comparing the areca chewers with non-chewers). The genotoxicity of safrole was also tested in vitro in three esophageal cell lines and four cultures of primary esophageal keratinocytes. In two of the esophageal keratinocyte cultures, adduct formation was increased by treatment with safrole after induction of cytochrome P450 by 3-methyl-cholanthrene. This paper provides the first observation of how areca induces esophageal carcinogenesis, i.e., through the genotoxicity of safrole, a component of the areca juice

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
การศึกษาระบาดวิทยาได้แสดงให้เห็นว่าหมากเคี้ยวชานอาจเป็นปัจจัยเสี่ยงที่เป็นอิสระในการพัฒนาโรคมะเร็งหลอดอาหาร แต่ไม่มีการศึกษาที่มีอยู่เพื่ออธิบายกลไกของวิธีการที่ก่อให้เกิดมะเร็งหมากในหลอดอาหาร ตั้งแต่หมากในไต้หวันมีความเข้มข้นสูงของ safrole เป็นที่รู้จักกันดีตัวแทนสารก่อมะเร็งเราวิเคราะห์ adducts safrole ดีเอ็นเอโดยวิธี 32P-postlabelling ในตัวอย่างเนื้อเยื่อจากผู้ป่วยโรคมะเร็งหลอดอาหาร โดยรวมแล้วเราประเมินผู้ป่วย 47 โรคมะเร็งหลอดอาหาร (16 chewers หมากและ 31 ไม่ใช่ chewers) ที่เข้ารับการ esophagectomy ที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยแห่งชาติไต้หวันระหว่างปี 1996 และปี 2002 ของบุคคลที่มีประวัติของการเคี้ยวหมากเป็นนิสัย (14 สูบบุหรี่และสอง ที่ไม่สูบบุหรี่) หนึ่งในตัวอย่างเนื้อเยื่อของเนื้องอกและห้าของตัวอย่างเยื่อบุหลอดอาหารปกติเป็นบวกสำหรับ adducts safrole ดีเอ็นเอ ผู้ป่วยทุกรายในเชิงบวกสำหรับ adducts safrole ดีเอ็นเอก็ยังสูบบุหรี่ adducts ดังกล่าวไม่สามารถพบในผู้ป่วยที่ไม่ได้เคี้ยวหมากโดยไม่คำนึงถึงพฤติกรรมของพวกเขาจากการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หรือสูบบุหรี่ (p <0.001 เปรียบเทียบ chewers หมากด้วยไม่ใช่ chewers) พันธุกรรมของ safrole ยังได้รับการทดสอบในหลอดทดลองในสามสายพันธุ์เซลล์หลอดอาหารและสี่วัฒนธรรมของ keratinocytes หลอดอาหารหลัก ในสองของวัฒนธรรม keratinocyte หลอดอาหารก่อดึงเข้าหากันเพิ่มขึ้นโดยการรักษาด้วย safrole หลังจากการชักนำของ cytochrome P450 3-methyl-cholanthrene กระดาษนี้จะให้ครั้งแรกที่สังเกตของวิธีการที่ก่อให้เกิดมะเร็งหมากหลอดอาหารเช่นผ่านทางพันธุกรรมของ safrole ที่ส่วนประกอบของน้ำผลไม้สุกที่