Terminally ill means terminally ill

Terminally ill means terminally ill. This means that the patient, unless an absolute miracle happens, will die eventually regardless of how many interventions it takes to prolong his or her life expectancy. This time and money could be used to help others or cure others who aren't mortally wounded or diseased.

The rebuttal presupposes that an individual needs to wait for a hypothetical existence of a treatment being developed on an assumption that decisions that are finalized is not a justification for terminating a patient's life at one's explicit consent. If decisions made in your life were to be stagnated each and every time in order for an opportunity to arise everytime, the basis for this principle would not be a good one at the very least.

Wait one day, wait one week, wait one month, we'll stay back and see. An indecisiveness for something which might not exist within one's lifetime would make a claim for which things ought to be reversible or decisions ought to be remade in order for things to be "controlled" in a manner. In this respect, of the practice of "Euthanasia", death is the ultimate goal of avoidance and thus a finalized decision of upholding pain until the very last minute of life in respect to waiting for a treatment outweighs the ultimate outcome of death. The opposition makes a claim that reversibility of a decision that may be regretted later due to it being finalized is better on these grounds, however, if life was controllable in all aspects and under all possible circumstances, we were able to scroll back on our decisions, what meaningful would arise out of the circumstances for which our decisions are made on? What would the product of our actions, time and energy be? Aren't these decisions philosophically what identify us as who we are even to the extent of a life or death situation? Also, even if a cure was possible, what complications will arise thereafter? What if the patient is of old age and will die anyways but has already lived a long healthy life? It cannot be justified to deem that waiting for something which might or might not exist in a future to occur outweighs the prospect of pain. Wait for a miracle "cure", wait for a revolutionary science "discovery" to solve our problems, wait for a technological "innovation"...this line of thought may be wise in some situations but not necessarily in the case of Euthanasia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมายถึงพฤติกรรมป่วยป่วยพฤติกรรม ซึ่งหมายความ ว่า ผู้ป่วย ยกเว้นว่ามิราเคิลสัมบูรณ์เกิดขึ้น จะตายในที่สุด ว่าการแทรกแซงการใช้ในการยืดอายุขัยของเขา หรือเธอ สามารถใช้เงินและเวลานี้จะช่วยให้ผู้อื่น หรือรักษาผู้อื่นที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ หรือป่วยอย่างร้ายแรงRebuttal ที่ presupposes ว่า บุคคลจำเป็นต้องรอมีสมมุติของการรักษาที่ได้รับการพัฒนาบนสมมติฐานที่ว่า ตัดสินใจที่มีสรุปไม่มีเหตุผลสำหรับการสิ้นสุดชีวิตของผู้ป่วยที่ยินยอมอย่างชัดเจน ถ้าตัดสินใจทำในชีวิตของคุณจะ stagnated ใบสั่งสำหรับโอกาสที่จะเกิดขึ้นทุกครั้งทุกเวลา พื้นฐานของหลักการนี้จะไม่เป็นคนดีอย่างน้อยWait one day, wait one week, wait one month, we'll stay back and see. An indecisiveness for something which might not exist within one's lifetime would make a claim for which things ought to be reversible or decisions ought to be remade in order for things to be "controlled" in a manner. In this respect, of the practice of "Euthanasia", death is the ultimate goal of avoidance and thus a finalized decision of upholding pain until the very last minute of life in respect to waiting for a treatment outweighs the ultimate outcome of death. The opposition makes a claim that reversibility of a decision that may be regretted later due to it being finalized is better on these grounds, however, if life was controllable in all aspects and under all possible circumstances, we were able to scroll back on our decisions, what meaningful would arise out of the circumstances for which our decisions are made on? What would the product of our actions, time and energy be? Aren't these decisions philosophically what identify us as who we are even to the extent of a life or death situation? Also, even if a cure was possible, what complications will arise thereafter? What if the patient is of old age and will die anyways but has already lived a long healthy life? It cannot be justified to deem that waiting for something which might or might not exist in a future to occur outweighs the prospect of pain. Wait for a miracle "cure", wait for a revolutionary science "discovery" to solve our problems, wait for a technological "innovation"...this line of thought may be wise in some situations but not necessarily in the case of Euthanasia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ป่วยหนักหมายความว่าป่วยหนัก ซึ่งหมายความว่าผู้ป่วยเว้นแต่มหัศจรรย์แน่นอนที่เกิดขึ้นจะต้องตายในที่สุดโดยไม่คำนึงถึงวิธีการหลายแทรกแซงก็จะสามารถยืดอายุขัยของเขาหรือเธอ นี้เวลาและเงินสามารถนำมาใช้เพื่อช่วยให้ผู้อื่นหรือการรักษาอื่น ๆ ที่ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือโรค. เหโต้แย้งว่าแต่ละคนต้องรอให้มีการดำรงอยู่สมมุติของการรักษาได้รับการพัฒนาบนสมมติฐานว่าการตัดสินใจที่จะสรุปไม่ได้ เหตุผลสำหรับการยุติชีวิตของผู้ป่วยที่ได้รับความยินยอมของคน ๆ หนึ่ง หากการตัดสินใจในชีวิตของคุณจะได้รับการเจริญแต่ละคนและทุกเวลาเพื่อให้โอกาสที่จะเกิดขึ้นทุกครั้งที่พื้นฐานสำหรับหลักการนี้จะไม่เป็นหนึ่งที่ดีที่อย่างน้อยที่สุด. รอวันหนึ่งรอหนึ่งสัปดาห์รอหนึ่งเดือน เราจะอยู่ที่ด้านหลังและดู ไม่กล้าตัดสินใจบางสิ่งบางอย่างที่อาจไม่ได้อยู่ในชีวิตของคน ๆ หนึ่งจะทำให้การเรียกร้องสิ่งที่ควรจะย้อนกลับหรือการตัดสินใจควรจะจัดแจงเพื่อให้สิ่งที่จะได้รับการ "ควบคุม" ในลักษณะ ในแง่นี้การปฏิบัติของ "นาเซีย" ตายเป็นเป้าหมายสูงสุดของการหลีกเลี่ยงและทำให้การตัดสินใจสรุปของการส่งเสริมความเจ็บปวดจนนาทีสุดท้ายของชีวิตในส่วนที่เกี่ยวกับการรอคอยสำหรับการรักษาเมื่อเทียบกับผลที่ดีที่สุดของการเสียชีวิต ทำให้ฝ่ายค้านอ้างว่า reversibility ของการตัดสินใจที่อาจจะเสียใจในภายหลังเพราะมันถูกสรุปจะดีกว่าในบริเวณเหล่านี้ แต่ถ้าชีวิตคือสามารถควบคุมได้ในทุกด้านและภายใต้สถานการณ์ที่เป็นไปได้ทั้งหมดเราสามารถที่จะเลื่อนกลับมาที่การตัดสินใจของเรา สิ่งที่มีความหมายจะเกิดขึ้นจากสถานการณ์ที่การตัดสินใจของเราจะทำหรือไม่ สิ่งที่ผลิตภัณฑ์ของการกระทำของเราเวลาและพลังงานจะเป็นอย่างไร ไม่ได้ตัดสินใจเหล่านี้ปรัชญาระบุสิ่งที่เราเป็นเราเป็นใครแม้ในขอบเขตของชีวิตหรือสถานการณ์การตาย? นอกจากนี้แม้ว่าการรักษาเป็นไปได้สิ่งที่มีภาวะแทรกซ้อนที่จะเกิดขึ้นหลังจากนั้น? เกิดอะไรขึ้นถ้าผู้ป่วยมีอายุเก่าและจะตาย anyways แต่มีอยู่แล้วมีสุขภาพดีชีวิตยาว? มันไม่สามารถเป็นธรรมจะเห็นว่ารออะไรบางอย่างที่อาจจะหรืออาจจะไม่ได้อยู่ในอนาคตที่จะเกิดขึ้นเมื่อเทียบกับความคาดหวังของความเจ็บปวด รอปาฏิหาริย์ "รักษา" รอวิทยาศาสตร์ปฏิวัติ "การค้นพบ" ในการแก้ปัญหาของเรารอให้เทคโนโลยี "นวัตกรรม" ... บรรทัดของความคิดนี้อาจจะฉลาดในบางสถานการณ์ แต่ไม่จำเป็นต้องในกรณีของนาเซีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ป่วยระยะสุดท้าย หมายถึง ป่วยระยะสุดท้าย . ซึ่งหมายความว่าผู้ป่วย นอกจากมีปาฏิหารย์เกิดขึ้นแน่นอน จะตายในที่สุด ไม่ว่าหลายมาตรการจะยืดชีวิตของเขาหรือเธอ เวลาและเงินจะถูกใช้เพื่อช่วยให้ผู้อื่นหรือการรักษาอื่น ๆที่ไม่ได้บาดเจ็บสาหัสหรือป่วย

โต้แย้ง presupposes ที่แต่ละคนต้องรอตัวตนสมมุติของการรักษาที่ถูกพัฒนาขึ้นบนสมมติฐานที่ว่า การตัดสินใจว่า จะสรุปไม่ใช่เหตุผลของการยุติชีวิตของคนไข้ที่เป็นหนึ่งที่ชัดเจนครับ ถ้าการตัดสินใจในชีวิตของคุณจะถูกหยุดนิ่ง แต่ละคนและทุกครั้งในการสั่งซื้อสำหรับโอกาสที่จะเกิดขึ้นทุกครั้งพื้นฐานของหลักการนี้ไม่ได้เป็นหนึ่งที่ดีอย่างน้อยที่สุด

เดี๋ยววันนึง รอ 1 สัปดาห์ รอหนึ่งเดือน เราก็กลับไปดู มีความไม่เด็ดขาดบางอย่างซึ่งอาจไม่มีอยู่ในชีวิต จะทำให้การเรียกร้องในสิ่งที่ควรจะได้ หรือการตัดสินใจควรจะทำเพื่อให้สิ่งที่ถูก " ควบคุม " ในลักษณะ ในส่วนนี้แนวปฏิบัติของ " การุณยฆาต " ความตายคือเป้าหมายสูงสุดของการหลีกเลี่ยงและดังนั้นจึงสรุปการตัดสินใจของการปวดจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต ในการรอการรักษาเมื่อเทียบกับผลลัพธ์สุดท้ายของความตาย ฝ่ายค้านทำให้การเรียกร้องที่ตรงกันข้ามของการตัดสินใจที่อาจจะเสียใจภายหลังได้ เนื่องจากมันถูกเขียนขึ้นในพื้นที่เหล่านี้ แต่ถ้าชีวิตถูกควบคุมได้ทุกด้าน และภายใต้สถานการณ์ที่เป็นไปได้ทั้งหมด เราสามารถเลื่อนกลับในการตัดสินใจของเรา สิ่งที่มีความหมายที่จะเกิดขึ้นจากสถานการณ์ที่การตัดสินใจของเราได้ ? สิ่งที่ผลิตภัณฑ์ของการกระทำของเรา เวลาและพลังงาน ? ไม่ใช่การตัดสินใจเหล่านี้อย่างปลงตกแล้วว่าเราเป็นใครเราแม้ในขอบเขตของสถานการณ์ชีวิตหรือตาย นอกจากนี้แม้ว่าการรักษาเป็นไปได้ว่าภาวะแทรกซ้อนจะเกิดขึ้นหลังจากนั้น ? ถ้าคนไข้เก่าอายุ และจะตายอยู่แล้วแต่ได้มีชีวิตยืนยาวสุขภาพชีวิต มันก็ไม่ถูกต้อง จะถือว่า รออะไรบางอย่าง ซึ่งอาจจะหรืออาจจะไม่อยู่ใน อนาคต ที่จะเกิดขึ้นเมื่อ เทียบกับโอกาสของความเจ็บปวด รอปาฏิหารย์ " รักษา "รอวิทยาศาสตร์ " ปฏิวัติการค้นพบ " เพื่อแก้ปัญหาของเรา รอเทคโนโลยี " นวัตกรรม " . . . . . . . บรรทัดของความคิดนี้อาจจะฉลาดในบางสถานการณ์ แต่ไม่ใช่ในกรณีการตายอย่างสงบ