Years of neglect of the High Line f

Years of neglect of the High Line following its decommissioning in 1980 were reversed when New York architectural office Diller + Scorfidio won a competition in 2003 to develop the structure; photo Joel Sternfeld
Of course, in 2010, we now know that the High Line has been a huge success. The process by which the Friends secured public support in the face of fierce opposition from developers, desperate to get their hands on the real estate that could have been realised by the structure's destruction, led to a brilliant design. In October 2002, a study done by Friends of the High Line found that the High Line project is economically rational: new tax revenues created by the public space would be greater than the costs of construction. In July 2003, an open ideas competition solicited 720 different proposals for the High Line's reuse.
Viaducts: new urban encounters
The High Line's Northern Spur; Diller + Scorfido treated the existing viaduct structure as a found object, rather than something that required dressing up; photo Irwan Baan © 2009
New York architectural practice Diller + Scofidio’s winning entry approached the High Line as a found object, rather than one which needed to be made picturesque. Viaducts by their very nature are always going to provide unexpected perspectives onto the city. The robust industrial materials of the original construction weren’t submerged beneath the new plantings. That said, the High Line project was not cheap. But the £112 million was spent on quality materials: plenty of steel and exposed concrete, occasionally glass. These however, are never used to hide the original purpose of the elevated railway, but, rather, to celebrate it.
Viaducts: new urban encounters
The High Line is dotted with pleasant ways to experience urban juxtapositions; photo Irwan Baan © 2009
The idea of surprise, found in the unexpected views provided by the High Line, has been added to. The public space at 10th Avenue Square, for example, or the lawn just above 23rd Street. The High Line is dotted with pleasant ways to experience urban juxtapositions. It’s peppered with new vistas and neat entranceways, sun decks and lawns, but the effect is generally to prompt gentle appreciation rather than shock.
Viaducts: new urban encounters
Gansevoort Woodland on the High Line; planting on the viaduct, unlike the elevated Promenade Plantée in Paris, is not designed to obscure the urban context; photo Irwan Baan © 2009
Effectively the High Line became a freestanding piece of urbanism, whereas its predecessor in Paris was part of a bigger strategy. In 1969, the railway from Bastille to Varenne-Saint-Maur, which dated from 1859, was abandoned. A decade later, APUR (or the Atelier Parisien d'Urbanisme) was asked to think about the future of both the SNCF train station at Bastille and the pre-existing, raised brick Viaduc des Arts, which begins on the Rue de Lyon and follows the Avenue Daumesnil.
Viaducts: new urban encounters
The Sundeck on the High Line, one of the repurposed viaduct's most popular public spaces; photo Irwan Baan © 2009
In fact, the promenade along the top of the Viaduc des Arts, considered to be such an expressive part of Paris’s unique public spaces, was in many ways introduced to preserve the sanctity of the collection of artisans' workshops and retail units that had grown up in an ad hoc fashion underneath it. Destroying the Viaduc in order to construct a series of buildings along the Rue de Lyon and Avenue Daumesnil was rightly rejected. Thus, the idea of maintaining the Viaduc and of creating a promenade began to develop in tandem.
Viaducts: new urban encounters
The Friends of the High Line lobbied hard for the viaduct to be rescued from the clutches of private developers' hands; photo Irwan Baan © 2009
While the High Line was imagined as an exceptional piece of urbanism, that is, something that exists outwith the usual urban fabric and provides views back into it, the Promenade Plantée in Paris was part of a wider urban strategy and this can be seen in the design.
In 1987, the Council of Paris approved the general building principles of the planted promenade and decided to acquire the disused SNCF buildings. In 1990, the Council of Paris also approved the creation of and "officially publicly useful" perimeter around the Viaduc, and several parcels situated just behind it, between the Place de la Bastille and the Reuilly district of the city. The promenade, designed by landscape architect Jacques Vergely and architect Philippe Mathieux, effectively became a huge spine of regeneration.
Viaducts: new urban encounters
A study commissioned by the Friends of the High Line established that new tax revenues would outweigh the construction costs for the adapted-viaduct project; photo Irwan Baan © 2009
In landscaping terms, the Promenade Plantée (or Coulée Verte as it is also known) is very traditional. The hierarchy between the pathway and the plantings is fixed. The Bastille end of the path passes through flower borders, symetrical sculptural interventions and archways. The borders often grow so high that the adjacent buildings are obscured. This means that when later sections intersect with modern developments, such as near the Allée Vivaldi, they feel incongruous. That said, the Promenade blends seamlessly with the classic Parisian gardens such as Jardin de Reuilly or the Square Charles-Péguy.
Viaducts: new urban encounters
The High Line project continues: the development of the spur between 20th and 30th Streets invites users to enjoy a framed view of 26th Street; design by James Corner Field Operations and Diller Scofidio + Renfro – courtesy of the City of New York
The Promenade also benefits from a great relationship with the Viaduc des Arts, which was renovated by the architect Patrick Berger simultaneously with the creation of the Promenade. In the 64 vaults beneath the planted promenade are a series of workshops with a surface area of between 150 and 460 square metres for wood, textile, paper and metal artisans. There is a reassuring Parisian quality to this mix. Rather than the mass industry that allowed the railways to be built and Paris to grow, they house instead charming boutiques. Above, lavender bushes cram the borders. Paris is a city that knows how to keep itself at arms length from the unappealing aspects of modern civilisation.
Viaducts: new urban encounters
Built for railway traffic in 1859, but abandoned in 1969, the adaption of the Viaduc des Arts in Paris was part of a wider city planning strategy
Of course, that is not the way of New York – a city proud of its heritage as a glaring, blaring collage of the worst and best of modernity. It is no wonder that High Line is so successful, given that it provides a convenient means of appreciating this aspect of American urban life. It, rather than the Promenade Plantée, is being looked to for inspiration in other American cities.
Viaducts: new urban encounters
The Promenade Plantée runs from Bastille to the Paris's Reuilly district and has acted a major spine of regeneration for this part of the French capital
In Philadelphia, plans are afoot to turn the Reading Viaduct, which is 60 foot wide, into an elevated park and bike path. “Our viaduct is much wider, which gives us more opportunity in some way,” says Paul R Levy, the president of a business improvement group that is exploring the plan there. The proposal is the brainchild of artist Sarah McEneaney, who lives near the viaduct. She told the New York Times that the project had little momentum until the High Line opened. “That sparked a lot more interest from the city administration,” she said.
Viaducts: new urban encounters
Unlike the High Line, heavy planting is the name of the game in Paris, keeping the immediate, at times resolutely contemporary, architectural context at arm's length
Plans for Bloomingdale Trail in Chicago have been around since the early 1990s, but are coalescing into a more pragmatic usage for the viaduct. Chicago lacks a safe route running east from west for cyclists. The Bloomingdale Trail is almost three miles long, twice the length of the High Line, and is wide enough to accommodate bike traffic.
Viaducts: new urban encounters
The Viaduc des Arts, over which the Promenade Plantée runs in part, was developed simultaneously with the elevated walkway, providing a series of workshops and other spaces for artisans
In Europe, we largely continue to use the space above our viaducts for their intended use, even as we create nightclubs, shops and theatres beneath them. In Zurich, for example, Swiss architects EM2N have refurbished the space under a viaduct originally built to support the city’s early rail lines. The structure has, historically speaking, been the dividing line between the former industrial part of Zurich and the city centre. EM2N’s design attempts to unite the two areas and make the viaduct somewhat of a destination through the creation of retail and cultural spaces within its arches. Above, bubble-like skylights have been introduced to allow natural daylight in. A large food market called the Markthalle, which sits next to the viaduct, is due to open in September 2010 as part of the overall project. But for all of this, the Swiss project doesn't offer the same dynamic engagement with urbanism, that mass invitation to view and engage with the city anew from an elevated perspective.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Years of neglect of the High Line following its decommissioning in 1980 were reversed when New York architectural office Diller + Scorfidio won a competition in 2003 to develop the structure; photo Joel SternfeldOf course, in 2010, we now know that the High Line has been a huge success. The process by which the Friends secured public support in the face of fierce opposition from developers, desperate to get their hands on the real estate that could have been realised by the structure's destruction, led to a brilliant design. In October 2002, a study done by Friends of the High Line found that the High Line project is economically rational: new tax revenues created by the public space would be greater than the costs of construction. In July 2003, an open ideas competition solicited 720 different proposals for the High Line's reuse.Viaducts: new urban encountersThe High Line's Northern Spur; Diller + Scorfido treated the existing viaduct structure as a found object, rather than something that required dressing up; photo Irwan Baan © 2009ปฏิบัติทางสถาปัตยกรรมนิวยอร์ก Diller + Scofidio ของรายการชนะเวลาบรรทัดสูงเป็นวัตถุ found มากกว่าหนึ่งซึ่งต้องมีความงดงาม Viaducts ตามธรรมชาติของพวกเขามากมักจะให้มุมมองที่ไม่คาดคิดไปยังเมือง วัสดุก่อสร้างเดิมอุตสาหกรรมแข็งแกร่งไม่ได้จมอยู่ใต้ plantings ใหม่ ที่กล่าวว่า โครงการบรรทัดสูงไม่ประหยัด แต่ใช้วัสดุคุณภาพ 112 ล้านปอนด์: ของเหล็ก และสัมผัสคอนกรีต บางแก้ว เหล่านี้อย่างไรก็ตาม ไม่เคยใช้ในการซ่อนวัตถุประสงค์เดิม ของรถไฟ elevated แต่ ค่อนข้าง การเฉลิมฉลองก็Viaducts: พบการเมืองใหม่บรรทัดสูงจะมีทางผ่อน juxtapositions เมือง ภาพถ่ายบ้าน Irwan © 2009ความคิดแปลกใจ ในมุมมองไม่คาดคิดโดยบรรทัดสูง มีการเพิ่มการ พื้นที่สาธารณะที่อเวนิว 10 สแควร์ เช่น หรือสนามหญ้าเหนือ 23 ถนน บรรทัดสูงจะมีทางผ่อน juxtapositions เมือง มันเป็น peppered สตันนิ่งวิสต้าส์ใหม่เรียบร้อย entranceways แดด และสนามหญ้า แต่ผลโดยทั่วไปจะให้อ่อนโยนขึ้นแทนที่ช็อกViaducts: พบการเมืองใหม่วู้ดแลนด์โฮแกนเซวัรท์บรรทัดสูง ไม่ออกแบบไลท์เทอร์เคย์ ซึ่งแตกต่างจาก Plantée เดินเล่นสูงในปารีส ปลูกบังบริบทเมือง ภาพถ่ายบ้าน Irwan © 2009Effectively the High Line became a freestanding piece of urbanism, whereas its predecessor in Paris was part of a bigger strategy. In 1969, the railway from Bastille to Varenne-Saint-Maur, which dated from 1859, was abandoned. A decade later, APUR (or the Atelier Parisien d'Urbanisme) was asked to think about the future of both the SNCF train station at Bastille and the pre-existing, raised brick Viaduc des Arts, which begins on the Rue de Lyon and follows the Avenue Daumesnil.Viaducts: new urban encountersThe Sundeck on the High Line, one of the repurposed viaduct's most popular public spaces; photo Irwan Baan © 2009In fact, the promenade along the top of the Viaduc des Arts, considered to be such an expressive part of Paris’s unique public spaces, was in many ways introduced to preserve the sanctity of the collection of artisans' workshops and retail units that had grown up in an ad hoc fashion underneath it. Destroying the Viaduc in order to construct a series of buildings along the Rue de Lyon and Avenue Daumesnil was rightly rejected. Thus, the idea of maintaining the Viaduc and of creating a promenade began to develop in tandem.Viaducts: new urban encountersThe Friends of the High Line lobbied hard for the viaduct to be rescued from the clutches of private developers' hands; photo Irwan Baan © 2009While the High Line was imagined as an exceptional piece of urbanism, that is, something that exists outwith the usual urban fabric and provides views back into it, the Promenade Plantée in Paris was part of a wider urban strategy and this can be seen in the design.In 1987, the Council of Paris approved the general building principles of the planted promenade and decided to acquire the disused SNCF buildings. In 1990, the Council of Paris also approved the creation of and "officially publicly useful" perimeter around the Viaduc, and several parcels situated just behind it, between the Place de la Bastille and the Reuilly district of the city. The promenade, designed by landscape architect Jacques Vergely and architect Philippe Mathieux, effectively became a huge spine of regeneration.Viaducts: new urban encountersA study commissioned by the Friends of the High Line established that new tax revenues would outweigh the construction costs for the adapted-viaduct project; photo Irwan Baan © 2009In landscaping terms, the Promenade Plantée (or Coulée Verte as it is also known) is very traditional. The hierarchy between the pathway and the plantings is fixed. The Bastille end of the path passes through flower borders, symetrical sculptural interventions and archways. The borders often grow so high that the adjacent buildings are obscured. This means that when later sections intersect with modern developments, such as near the Allée Vivaldi, they feel incongruous. That said, the Promenade blends seamlessly with the classic Parisian gardens such as Jardin de Reuilly or the Square Charles-Péguy.Viaducts: new urban encountersThe High Line project continues: the development of the spur between 20th and 30th Streets invites users to enjoy a framed view of 26th Street; design by James Corner Field Operations and Diller Scofidio + Renfro – courtesy of the City of New YorkThe Promenade also benefits from a great relationship with the Viaduc des Arts, which was renovated by the architect Patrick Berger simultaneously with the creation of the Promenade. In the 64 vaults beneath the planted promenade are a series of workshops with a surface area of between 150 and 460 square metres for wood, textile, paper and metal artisans. There is a reassuring Parisian quality to this mix. Rather than the mass industry that allowed the railways to be built and Paris to grow, they house instead charming boutiques. Above, lavender bushes cram the borders. Paris is a city that knows how to keep itself at arms length from the unappealing aspects of modern civilisation.Viaducts: new urban encounters
Built for railway traffic in 1859, but abandoned in 1969, the adaption of the Viaduc des Arts in Paris was part of a wider city planning strategy
Of course, that is not the way of New York – a city proud of its heritage as a glaring, blaring collage of the worst and best of modernity. It is no wonder that High Line is so successful, given that it provides a convenient means of appreciating this aspect of American urban life. It, rather than the Promenade Plantée, is being looked to for inspiration in other American cities.
Viaducts: new urban encounters
The Promenade Plantée runs from Bastille to the Paris's Reuilly district and has acted a major spine of regeneration for this part of the French capital
In Philadelphia, plans are afoot to turn the Reading Viaduct, which is 60 foot wide, into an elevated park and bike path. “Our viaduct is much wider, which gives us more opportunity in some way,” says Paul R Levy, the president of a business improvement group that is exploring the plan there. The proposal is the brainchild of artist Sarah McEneaney, who lives near the viaduct. She told the New York Times that the project had little momentum until the High Line opened. “That sparked a lot more interest from the city administration,” she said.
Viaducts: new urban encounters
Unlike the High Line, heavy planting is the name of the game in Paris, keeping the immediate, at times resolutely contemporary, architectural context at arm's length
Plans for Bloomingdale Trail in Chicago have been around since the early 1990s, but are coalescing into a more pragmatic usage for the viaduct. Chicago lacks a safe route running east from west for cyclists. The Bloomingdale Trail is almost three miles long, twice the length of the High Line, and is wide enough to accommodate bike traffic.
Viaducts: new urban encounters
The Viaduc des Arts, over which the Promenade Plantée runs in part, was developed simultaneously with the elevated walkway, providing a series of workshops and other spaces for artisans
In Europe, we largely continue to use the space above our viaducts for their intended use, even as we create nightclubs, shops and theatres beneath them. In Zurich, for example, Swiss architects EM2N have refurbished the space under a viaduct originally built to support the city’s early rail lines. The structure has, historically speaking, been the dividing line between the former industrial part of Zurich and the city centre. EM2N’s design attempts to unite the two areas and make the viaduct somewhat of a destination through the creation of retail and cultural spaces within its arches. Above, bubble-like skylights have been introduced to allow natural daylight in. A large food market called the Markthalle, which sits next to the viaduct, is due to open in September 2010 as part of the overall project. But for all of this, the Swiss project doesn't offer the same dynamic engagement with urbanism, that mass invitation to view and engage with the city anew from an elevated perspective.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปีที่ผ่านมาจากการละเลยของเส้นสูงต่อไปนี้การรื้อถอนในปี 1980 เป็นตรงกันข้ามเมื่อสำนักงานนิวยอร์กสถาปัตยกรรม Diller + Scorfidio ได้รับรางวัลการแข่งขันในปี 2003 ในการพัฒนาโครงสร้าง; ภาพโจเอล Sternfeld
แน่นอนในปี 2010 ตอนนี้เรารู้ว่าสายสูงได้รับความสำเร็จอย่างมาก กระบวนการที่เพื่อนรักษาความปลอดภัยการสนับสนุนจากประชาชนในการเผชิญกับการต่อต้านอย่างรุนแรงจากนักพัฒนาที่หมดหวังที่จะได้รับในมือของพวกเขาในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่จะได้รับรู้โดยการทำลายโครงสร้างที่นำไปสู่การออกแบบที่ยอดเยี่ยม ในเดือนตุลาคมปี 2002 การศึกษาทำโดยเพื่อนของเส้นสูงพบว่าโครงการแนวสูงเป็นเหตุผลทางเศรษฐกิจ: รายได้จากภาษีใหม่ที่สร้างขึ้นโดยพื้นที่สาธารณะจะสูงกว่าค่าใช้จ่ายของการก่อสร้าง ในเดือนกรกฎาคม 2003 การแข่งขันความคิดเปิดการร้องขอ 720 ข้อเสนอที่แตกต่างกันสำหรับนำมาใช้ใหม่สายมัธยม.
อาบนํ้า:
การเผชิญหน้าเมืองใหม่กระตุ้นเหนือเส้นสูง; Diller + Scorfido รับการรักษาโครงสร้างสะพานที่มีอยู่เป็นวัตถุพบว่ามีมากกว่าสิ่งที่จำเป็นต้องใช้การแต่งเนื้อแต่งตัว; ภาพ Irwan บ้าน© 2009
นิวยอร์กสถาปัตยกรรม Diller + ชนะ Scofidio ของรายการเข้าหาเส้นสูงเป็นวัตถุที่พบมากกว่าหนึ่งที่จำเป็นจะต้องทำที่งดงาม อาบนํ้าโดยธรรมชาติของพวกเขามักจะให้มุมมองที่ไม่คาดคิดเข้าสู่เมือง วัสดุอุตสาหกรรมที่แข็งแกร่งของการก่อสร้างเดิมที่ไม่ได้จมอยู่ใต้น้ำใต้พืชพันธุ์ใหม่ ที่กล่าวว่าโครงการสายสูงไม่ได้ราคาถูก แต่£ 112,000,000 ถูกใช้ไปกับวัสดุที่มีคุณภาพ: ความอุดมสมบูรณ์ของเหล็กและคอนกรีตสัมผัสเป็นครั้งคราวแก้ว เหล่านี้ แต่ไม่เคยใช้ในการซ่อนจุดประสงค์เดิมของรถไฟสูง แต่ค่อนข้างที่จะเฉลิมฉลองมัน.
อาบนํ้า:
การเผชิญหน้าเมืองใหม่สายสูงเป็นจุดที่มีวิธีการที่น่าพอใจจะได้สัมผัสกับjuxtapositions เมือง; ภาพ Irwan บ้าน© 2009
ความคิดของความประหลาดใจที่พบว่าในมุมมองที่ไม่คาดคิดที่มีให้โดยสายสูง, ได้รับการเพิ่ม พื้นที่สาธารณะที่สแควร์อเวนิว 10 เช่นหรือสนามหญ้าเหนือ 23 ถนน สายสูงเป็นจุดที่มีวิธีการที่น่าพอใจจะได้สัมผัสกับ juxtapositions เมือง มันพริกไทยกับโฉมหน้าใหม่และ entranceways เรียบร้อยอาบแดดและสนามหญ้า แต่ผลที่ได้คือโดยทั่วไปเพื่อให้ความชื่นชมอ่อนโยนมากกว่าช็อต.
อาบนํ้า: การเผชิญหน้าเมืองใหม่
Gansevoort Woodland บนเส้นสูง; ปลูกบนสะพานซึ่งแตกต่างจากที่สูง Promenade Plantéeในปารีสไม่ได้ออกแบบมาเพื่อปิดบังบริบทเมือง; ภาพ Irwan บ้าน© 2009
ได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสายกลายเป็นชิ้นอิสระของวิถีชีวิตในขณะที่บรรพบุรุษของมันในกรุงปารีสเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ที่ใหญ่กว่า ในปี 1969 ทางรถไฟจาก Bastille เพื่อ Varenne-Saint-มอร์ซึ่งลงวันที่ 1859 จากการถูกทอดทิ้ง ทศวรรษต่อมา Apur (หรือ Atelier d'Urbanisme Parisien) ก็ขอให้คิดเกี่ยวกับอนาคตของทั้งสองสถานีรถไฟ SNCF ที่ Bastille และที่มีอยู่ก่อนยกอิฐ Viaduc des Arts ซึ่งจะเริ่มขึ้นใน Rue de Lyon และต่อไปนี้ อเวนิว Daumesnil.
อาบนํ้า:
การเผชิญหน้าเมืองใหม่ลานอาบแดดบนเส้นสูงซึ่งเป็นหนึ่งในพื้นที่สาธารณะที่นิยมมากที่สุดของสะพานrepurposed; ภาพ Irwan บ้าน© 2009
ในความเป็นจริงทางเดินด้านบนของ Viaduc des Arts ที่ถือว่าเป็นดังกล่าวเป็นส่วนที่แสดงออกของพื้นที่สาธารณะที่ไม่ซ้ำกันของปารีสอยู่ในหลายวิธีที่แนะนำเพื่อรักษาความศักดิ์สิทธิ์ของคอลเลกชันของการฝึกอบรมช่างฝีมือและค้าปลีก หน่วยงานที่เติบโตขึ้นมาในแฟชั่นเฉพาะกิจภายใต้มัน ทำลาย Viaduc เพื่อสร้างชุดของอาคารตามแนวถนน Rue de Lyon และอเวนิว Daumesnil ถูกปฏิเสธถูกต้อง ดังนั้นความคิดของการรักษา Viaduc ของการสร้างและเดินเล่นที่จะเริ่มต้นในการพัฒนาควบคู่.
อาบนํ้า:
การเผชิญหน้าเมืองใหม่เพื่อนของสายสูงกล่อมยากสำหรับสะพานที่จะได้รับความช่วยเหลือจากเงื้อมมือของมือนักพัฒนาเอกชนนั้น ภาพ Irwan บ้าน© 2009
ในขณะที่คิดว่าได้รับสายสูงเป็นชิ้นส่วนที่โดดเด่นของวิถีชีวิตที่เป็นบางสิ่งบางอย่างที่มีอยู่ยื่นผ้าเมืองตามปกติและให้มุมมองที่กลับเข้ามาในมันPlantée Promenade ในกรุงปารีสเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ในเมืองที่กว้างขึ้นและนี้ สามารถมองเห็นได้ในการออกแบบ.
ในปี 1987 คณะกรรมการของกรุงปารีสได้รับการอนุมัติในหลักการทั่วไปของอาคารเดินเล่นปลูกและตัดสินใจที่จะซื้ออาคาร SNCF ร้าง ในปี 1990 สภาในปารีสแห่งนี้ได้รับการอนุมัติการสร้างและ "อย่างเป็นทางการที่มีประโยชน์ต่อสาธารณชน" ปริมณฑลรอบ Viaduc และพัสดุหลายที่ตั้งอยู่ด้านหลังมันระหว่าง Place de la Bastille และย่าน Reuilly ของเมือง เดินเล่นรับการออกแบบโดยสถาปนิกภูมิทัศน์ฌา Vergely และสถาปนิกฟิลิปป์ Mathieux ได้อย่างมีประสิทธิภาพกลายเป็นกระดูกสันหลังขนาดใหญ่ของการฟื้นฟู.
อาบนํ้า:
การเผชิญหน้าเมืองใหม่การศึกษาโดยนายเพื่อนของเส้นสูงเป็นที่ยอมรับว่ารายได้จากภาษีใหม่จะมีค่าเกินค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างสำหรับดัดแปลงโครงการ -viaduct; ภาพ Irwan บ้าน© 2009
ในแง่การจัดสวนที่ Promenade Plantée (หรือCoulée Verte ในขณะที่มันเป็นที่รู้จักกัน) เป็นแบบดั้งเดิมมาก ลำดับชั้นระหว่างทางเดินและพืชพันธุ์ได้รับการแก้ไข ปลาย Bastille ของเส้นทางผ่านพรมแดนดอกไม้แทรกแซงประติมากรรม symetrical และโค้ง พรมแดนมักจะเติบโตอย่างสูงที่อาคารที่อยู่ติดกันถูกบดบัง ซึ่งหมายความว่าเมื่อส่วนต่อมาตัดกับการพัฒนาที่ทันสมัยเช่นใกล้Allée Vivaldi พวกเขารู้สึกไม่ลงรอยกัน ที่กล่าวว่าผสมผสาน Promenade ต่อเนื่องกับสวนปารีสคลาสสิกเช่น Jardin de Reuilly หรือจัตุรัสชาร์ลส์Péguy.
อาบนํ้า:
การเผชิญหน้าเมืองใหม่โครงการแนวสูงอย่างต่อเนื่อง: การพัฒนาของเดือยระหว่าง 20 และถนน 30 เชิญชวนให้ผู้ใช้เพลิดเพลินไปที่ มุมมองกรอบที่ 26 ถนน; การออกแบบโดยเจมส์มุมการดำเนินงานภาคสนามและการ Diller Scofidio + Renfro - มารยาทของเมืองนิวยอร์ก
The Promenade ยังได้รับประโยชน์จากความสัมพันธ์ที่ดีกับ Viaduc des Arts ซึ่งได้รับการบูรณะโดยสถาปนิกแพทริคเบอร์เกอร์พร้อมกันกับการสร้างทางเดิน ใน 64 ห้องใต้ดินใต้เดินเล่นที่ปลูกเป็นชุดของการฝึกอบรมที่มีพื้นที่ผิวของระหว่าง 150 และ 460 ตารางเมตรสำหรับไม้สิ่งทอกระดาษและช่างฝีมือโลหะ มีคุณภาพปารีสมั่นใจในการผสมนี้ แทนที่จะอุตสาหกรรมมวลที่ได้รับอนุญาตทางรถไฟที่จะสร้างและปารีสเติบโตพวกเขาที่บ้านแทนบูติกที่มีเสน่ห์ ข้างต้นพุ่มไม้ดอกลาเวนเดอร์อัดพรมแดน ปารีสเป็นเมืองที่รู้วิธีที่จะให้ตัวเองที่มีความยาวแขนจากแง่มุมสวยของอารยธรรมที่ทันสมัย.
อาบนํ้า:
การเผชิญหน้าเมืองใหม่ที่สร้างขึ้นสำหรับการจราจรทางรถไฟในปี1859 แต่ถูกทิ้งร้างในปี 1969 การปรับตัวของ Viaduc des Arts ในกรุงปารีสเป็นส่วนหนึ่งของ
กลยุทธ์การวางแผนเมืองที่กว้างขึ้นซึ่งแน่นอนว่าไม่ได้เป็นวิธีของNew York - เมืองภาคภูมิใจของมรดกทางวัฒนธรรมที่เป็นแจ๋ส่งเสียงดังภาพตัดปะที่เลวร้ายที่สุดและดีที่สุดของความทันสมัย มันเป็นเรื่องน่าแปลกใจที่สายสูงเป็นที่ประสบความสำเร็จเพื่อให้ได้รับว่ามันเป็นวิธีที่สะดวกในการเห็นคุณค่าแง่มุมของชีวิตในเมืองอเมริกันนี้ มันมากกว่า Promenade Plantéeจะถูกมองไปหาแรงบันดาลใจในเมืองอเมริกันอื่น ๆ .
อาบนํ้า: การเผชิญหน้าเมืองใหม่
The Promenade Plantéeไหลออกมาจากคุกบาสตีย์ไปยังย่าน Reuilly ปารีสและได้ทำหน้าที่กระดูกสันหลังที่สำคัญของการฟื้นฟูเป็นส่วนหนึ่งของเมืองหลวงของฝรั่งเศสนี้
ในฟิลาเดลมีแผนจะเดินเท้าเปล่าที่จะเปิดอ่านสะพานซึ่งเป็นเท้ากว้าง 60 ลงไปในสวนสูงและเส้นทางจักรยาน "สะพานของเราคือกว้างมากซึ่งจะช่วยให้เรามีโอกาสมากขึ้นในทางใดทางหนึ่ง" พอลอาร์เลวี่ประธานกลุ่มพัฒนาธุรกิจที่กำลังสำรวจแผนมีบอกว่า ข้อเสนอนี้เป็นผลิตผลของศิลปินซาร่าห์ McEneaney ที่อาศัยอยู่ใกล้สะพาน เธอบอกนิวยอร์กไทม์สว่าโครงการที่มีแรงผลักดันที่เล็ก ๆ น้อย ๆ จนสายเปิดสูง "นั่นคือจุดประกายมากความสนใจมากขึ้นจากการบริหารเมือง" เธอกล่าว.
อาบนํ้า:
การเผชิญหน้าเมืองใหม่ซึ่งแตกต่างจากสายสูง, การปลูกหนักเป็นชื่อของเกมในปารีสรักษาทันทีในเวลาที่ร่วมสมัยเฉียบขาดบริบทสถาปัตยกรรมที่แขน
ระยะเวลาในแผนสำหรับBloomingdale Trail ในชิคาโกได้รับรอบตั้งแต่ช่วงต้นปี 1990 แต่จะมีการหลอมรวมเข้าไปในการใช้งานในทางปฏิบัติมากขึ้นสำหรับสะพาน ชิคาโกขาดปลอดภัยเส้นทางวิ่งจากทิศตะวันออกทิศตะวันตกสำหรับนักปั่นจักรยาน เส้นทาง Bloomingdale เกือบสามไมล์ยาวเป็นสองเท่าของความยาวของสายสูงและกว้างพอที่จะรองรับการจราจรจักรยาน.
อาบนํ้า: การเผชิญหน้าเมืองใหม่
Viaduc des Arts กว่าที่ Promenade Plantéeทำงานในส่วนที่ได้รับการพัฒนาไปพร้อม ๆ กันด้วย ทางเดินยกระดับการให้ชุดของการประชุมเชิงปฏิบัติการและพื้นที่อื่น ๆ
สำหรับช่างฝีมือในยุโรปเราส่วนใหญ่ยังคงใช้พื้นที่ดังกล่าวข้างต้นอาบนํ้าของเราสำหรับการใช้งานที่ตั้งใจไว้ของพวกเขาแม้ในขณะที่เราสร้างไนท์คลับร้านค้าและโรงภาพยนตร์ภายใต้พวกเขา ในซูริค, ตัวอย่างเช่นสถาปนิกชาวสวิสได้รับการตกแต่ง EM2N พื้นที่ใต้สะพานที่สร้างขึ้นเพื่อสนับสนุนการรถไฟในช่วงต้นของเมือง โครงสร้างที่มีประวัติศาสตร์การพูดเป็นเส้นแบ่งระหว่างส่วนอุตสาหกรรมเก่าของซูริคและใจกลางเมือง การออกแบบ EM2N ของความพยายามที่จะรวมตัวกันของสองพื้นที่และทำให้สะพานบางส่วนของปลายทางผ่านการสร้างพื้นที่ค้าปลีกและวัฒนธรรมที่อยู่ในซุ้มของมัน เหนือ, สกายไลท์ฟองเหมือนได้รับการแนะนำให้รู้จักกับช่วยให้แสงธรรมชาติใน. ตลาดอาหารขนาดใหญ่ที่เรียกว่า Markthalle ซึ่งตั้งอยู่ติดกับสะพานที่มีกำหนดจะเปิดในเดือนกันยายน 2010 เป็นส่วนหนึ่งของโครงการโดยรวม แต่ทั้งหมดนี้โครงการสวิสไม่ได้มีการสู้รบแบบไดนามิกเช่นเดียวกันกับวิถีชีวิตที่เชิญมวลในการดูและมีส่วนร่วมกับเมืองใหม่จากมุมมองที่สูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปีของการละเลยของเส้นสูงและรื้อถอนในปี 1980 พลิกผันเมื่อนิวยอร์กสถาปัตยกรรม scorfidio Diller สำนักงานชนะการแข่งขันในปี 2003 เพื่อพัฒนาโครงสร้าง ; ภาพถ่าย โจเอล sternfeld
แน่นอน ในปี 2010 เราขณะนี้ทราบว่า สายสูง ได้รับความสำเร็จอย่างมาก กระบวนการที่สนับสนุนเพื่อนความปลอดภัยสาธารณะในใบหน้าของฝ่ายค้านที่รุนแรงจากผู้พัฒนาหมดหวังที่จะได้มือของพวกเขาในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่อาจได้รับการตระหนักโดยการทำลายโครงสร้างของ LED ในการออกแบบที่ยอดเยี่ยม ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2545 การศึกษาทำโดยเพื่อนของเส้นสูง พบว่า โครงการแนวสูงคือเหตุผลทางเศรษฐกิจ : ภาษีใหม่รายได้ที่สร้างขึ้นโดยพื้นที่สาธารณะจะมากกว่าต้นทุนของการก่อสร้าง ในเดือนกรกฎาคม 2003การแข่งขันไอเดียเปิดการร้องขอ 720 ข้อเสนอที่แตกต่างกันสำหรับสูงสายนำกลับมาใช้ กับเขตเมืองใหม่

ทางยกระดับ : สูงสายภาคเหนือกระตุ้น ; Diller scorfido ปฏิบัติที่มีอยู่ในโครงสร้างสะพานเป็นวัตถุที่พบมากกว่าบางสิ่งบางอย่างที่ต้องแต่งตัว irwan บ้าน© 2009
; รูปการปฏิบัติวิชาชีพของนิวยอร์ก Diller scofidio รายการชนะเข้าหาเส้นสูงเป็นวัตถุที่พบมากกว่าหนึ่งที่ต้องทำให้สวยงาม ทางยกระดับ โดยธรรมชาติของพวกเขามากมักจะให้มุมมองที่ไม่คาดคิดบนเมือง อุตสาหกรรมวัสดุที่แข็งแกร่งของพวกก่อสร้างเดิมไม่มิดใต้ปลูกใหม่ทั้งหมด ที่กล่าวว่าโครงการแนวสูงก็ไม่ใช่ถูกๆ แต่กว่า 112 ล้านบาทถูกใช้ในวัสดุที่มีคุณภาพมากมายของเหล็กและพื้นคอนกรีตสัมผัสเป็นครั้งคราวแก้ว เหล่านี้ อย่างไรก็ตาม จะไม่ใช้เพื่อซ่อนจุดประสงค์เดิมของทางรถไฟยกระดับ แต่ค่อนข้างที่จะเฉลิมฉลองมัน กับเขตเมืองใหม่

: ทางยกระดับเส้นสูงเป็นจุดที่มีวิธีที่สนุกเพื่อประสบการณ์เมือง juxtapositions irwan บ้าน© 2009
; รูปความคิดที่แปลก ที่พบในมุมมองที่ไม่คาดคิดโดยสายสูงที่ได้รับการเพิ่ม . ประชาชนในพื้นที่สี่เหลี่ยม 10 อเวนิวตัวอย่าง หรือสนามหญ้าเหนือถนน บรรทัดสูงเป็นจุดที่มีวิธีที่สนุกเพื่อประสบการณ์เมือง juxtapositions . มันเป็นพริกไทยกับที่อยู่ใหม่และ entranceways เรียบร้อย โต๊ะอาบแดดและหญ้าแต่ผลโดยทั่วไปให้ความนุ่มนวลมากกว่าช็อก .
ทางยกระดับ : ใหม่ในการเผชิญหน้า
Gansevoort ป่าไม้บนเส้นสูง ปลูกบนสะพาน ซึ่งแตกต่างจากการยกระดับเดินทอดน่องพืชออร์ ใน ปารีส ถูกออกแบบมาเพื่อปิดบังบริบทเมือง ภาพ irwan บ้าน© 2009
มีประสิทธิภาพสูงสายกลายเป็นอิสระ ชิ้นส่วนของความเป็นเมืองในขณะที่บรรพบุรุษของมันในปารีสเป็นส่วนหนึ่งของแผนการที่ใหญ่กว่า ในปี 1969 ทางรถไฟจาก Bastille ไป varenne เซนต์มอร์ ซึ่งลงวันที่จาก 1859 , ถูกทอดทิ้ง ทศวรรษที่ผ่านมาในภายหลัง apur ( หรือที่ปารีเซียง d'urbanisme ) คือขอให้คิดเกี่ยวกับอนาคตของทั้งสองสถานีที่รถไฟ SNCF Bastille และที่มีอยู่ก่อน ยกอิฐเวียดุก des Arts ,ซึ่งจะเริ่มขึ้นใน รู เดอ ลียง และตามถนน daumesnil .
ทางยกระดับ : การเผชิญหน้าเขตเมืองใหม่
ดาดฟ้าบนเส้นสูง หนึ่งในความนิยมมากที่สุด repurposed สะพานสาธารณะเป็นภาพ irwan บ้าน© 2009
ในความเป็นจริง เดินเล่นตามแนวด้านบนของเวียดุก des Arts , ถือว่าเป็นการแสดงออก ส่วนหนึ่งของปารีสกันสาธารณะช่องอยู่หลายวิธีที่แนะนำเพื่อรักษาความศักดิ์สิทธิ์ของคอลเลกชันของช่างฝีมือ ' การประชุมเชิงปฏิบัติการและหน่วยขายปลีกที่เติบโตขึ้นในแฟชั่นแบบเฉพาะกิจภายใต้มัน ทำลายเวียดุกเพื่อสร้างชุดของอาคารตามถนนเดอลีอองและถนน daumesnil ถูกต้องปฏิเสธ ดังนั้นความคิดของการรักษาเวียดุกและสร้างทางเดินเริ่มพัฒนาควบคู่ .
ทางยกระดับ : การเผชิญหน้าเขตเมืองใหม่
เพื่อนของเส้นสูงกล่อมยากสำหรับสะพาน ได้รับการช่วยเหลือจากเงื้อมมือของนักพัฒนาเอกชนในมือ ; ภาพ irwan บ้าน© 2009
ในขณะที่เส้นสูงคิดเป็นชิ้นพิเศษของความเป็นเมือง นั่นคือ สิ่งที่อยู่ outwith ผ้าปกติ และให้มุมมองที่กลับเข้ามาในเมือง มันสำหรับพืชออร์ในปารีสเป็นส่วนหนึ่งของเมืองและกว้างขึ้นกลยุทธ์นี้สามารถเห็นได้ในการออกแบบ .
ใน 1987 , สภาแห่งปารีส อนุมัติหลักการทั่วไปของอาคาร ปลูกเดินเล่นและตัดสินใจที่จะซื้ออาคารร้าง SNCF . ในปี 1990 , สภาแห่งปารีสยังได้รับการอนุมัติการสร้าง " อย่างเป็นทางการ และเป็นประโยชน์ต่อสาธารณชน " เวียดุกปริมณฑลรอบ ๆ ,และหลายผืนอยู่ข้างหลังมัน ระหว่างที่ de la Bastille และย่าน reuilly ของเมือง เดินเล่นที่ออกแบบโดยภูมิสถาปนิกและสถาปนิกฌาคส์ vergely ฟิลิป mathieux ได้อย่างมีประสิทธิภาพเป็นกระดูกสันหลังขนาดใหญ่ของตัวเอง กับเขตเมืองใหม่

ทางยกระดับ :การศึกษาทหารโดยเพื่อนของเส้นสูงสร้างรายได้ภาษีใหม่จะ outweigh ต้นทุนการก่อสร้างสำหรับโครงการปรับปรุงสะพานข้ามภาพ irwan บ้าน© 2009
ในแง่ภูมิทัศน์ สำหรับพืชé e ( หรือโคลé e สีเขียวที่เป็นที่รู้จักกัน ) เป็นแบบดั้งเดิมมาก ลำดับชั้นระหว่างทางเดิน และปลูกซ่อมเสร็จแล้วนะBastille ปลายเส้นทางผ่านพรมแดนดอกไม้ , การแทรกแซงและประติมากรรม symetrical archways . ชายแดนมักจะเติบโตสูงมากว่า ตึกที่ถูกบดบัง . นี้หมายความว่าเมื่อส่วนภายหลังตัดกับพัฒนาการที่ทันสมัย เช่น ใกล้หมดและ e - พวกเขารู้สึกถึงความไม่สอดคล้องกัน . ที่กล่าวว่าสำหรับผสมกับคลาสสิกเช่นปารีส สวน Jardin de reuilly หรือตาราง charles-p จากผู้ชาย กับเขตเมืองใหม่

ทางยกระดับ : โครงการแนวสูงอย่างต่อเนื่อง : การพัฒนากระตุ้นระหว่าง 20 และ 30 ถนนขอเชิญชวนผู้ใช้จะเพลิดเพลินไปกับกรอบมุมมองของ 26 ถนนออกแบบโดยเจมส์มุมด้านปฏิบัติการ และ ดิลเลอร์ scofidio เรนโฟร–มารยาทของมหานครนิวยอร์ก
เดินเล่นยังได้รับประโยชน์จากความสัมพันธ์ที่ดีกับเวียดุก des Arts ซึ่งได้รับการปรับปรุงใหม่ โดยสถาปนิก แพทริค แบร์เกอร์ พร้อมกันกับการเดินเล่นใน 64 ใต้ดินใต้ปลูกเดินเล่นเป็นชุดของการประชุมเชิงปฏิบัติการกับพื้นผิวของพื้นที่ระหว่าง 150 และ 460 ตารางเมตร ไม้ สิ่งทอ กระดาษ และโลหะ ช่างฝีมือ มีคุณภาพของกรุงปารีสมั่นใจผสมนี้ มากกว่ามวลอุตสาหกรรมที่อนุญาตให้รถไฟที่ถูกสร้างขึ้นและปารีสเติบโต พวกเขาบ้านบูติกที่มีเสน่ห์แทน ข้างต้น พุ่มไม้ ลาเวนเดอร์ ยัดขอบปารีสเป็นเมืองที่รู้วิธีที่จะให้ตัวเองที่ความยาวแขนจากด้านไม่สวยของอารยธรรมสมัยใหม่ เขตเมืองใหม่

ทางยกระดับ : การแข่งขันสร้างการจราจรรถไฟในตอนนี้ แต่ที่ถูกทอดทิ้งใน 1969 , การปรับตัวของเวียดุก des Arts ในปารีสเป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนาเมืองการวางแผนกลยุทธ์
แน่นอน นั่นคือไม่ได้ วิธีของนิวยอร์กและเมืองภาคภูมิใจในมรดกของอย่างโจ๋งครึ่มหวอ วิทยาลัยที่เลวร้ายที่สุดและดีที่สุดของความทันสมัย มันไม่น่าแปลกใจที่ไฮไลน์ที่ประสบความสำเร็จมาก ได้รับ ว่ามันให้ความสะดวกการแข็งค่านี้กว้างยาวของชาวอเมริกันในเมืองชีวิต มันมากกว่าสำหรับพืชออร์ , ถูกมองเพื่อค้นหาแรงบันดาลใจ ในเมืองอื่น ๆอเมริกัน ทางยกระดับพบเขตเมืองใหม่

:สำหรับพืชออร์วิ่งจาก Bastille ในปารีส reuilly ตำบลและมีอาการกระดูกสันหลังหลักของการฟื้นฟูในส่วนนี้ของ
เมืองหลวงของฝรั่งเศสใน Philadelphia , แผนการจะดำเนินการเปิดสะพานข้ามการอ่านซึ่งเป็น 60 ฟุตกว้าง , เป็น ปาร์ค ยกระดับ และเส้นทางจักรยาน " สะพานข้ามของเราคือกว้างมาก ซึ่งจะช่วยให้เรามีโอกาสมากขึ้นในบางวิธี " กล่าว Paul R เลวี่ประธานของการพัฒนาธุรกิจกลุ่มที่สำรวจวางแผนตรงนั้น ข้อเสนอเป็น brainchild ของศิลปินซาร่า mceneaney ที่อาศัยอยู่ใกล้สะพานยาว เธอบอกนิวยอร์กไทม์ว่า โครงการเล็ก ๆน้อย ๆแรงจนสูงสายเปิด " ที่จุดประกายความสนใจมากขึ้นจากการบริหารจัดการเมือง , " เธอกล่าว .
ทางยกระดับ : ใหม่ในการเผชิญหน้า
ซึ่งแตกต่างจากสายสูงปลูกหนักเป็นชื่อของเกมที่ปารีส รักษาทันที หลายครั้งที่เด็ดเดี่ยวร่วมสมัย , สถาปัตยกรรมแผนบริบทที่ความยาวแขนของ บลูมมิงเดล
เส้นทางในชิคาโกได้รับรอบตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1990 แต่ coalescing ในการใช้งานในทางปฏิบัติมากขึ้นสำหรับสะพานยาว ชิคาโกขาดเส้นทางวิ่งจากตะวันตก ตะวันออก ที่ปลอดภัยสำหรับนักปั่น .เส้นทาง บลูมมิงเดลเกือบสามกิโลเมตรยาวเป็นสองเท่าของความยาวของเส้นสูง และกว้างพอที่จะรองรับการจราจรทางยกระดับ : การแข่งขันจักรยาน .

เมืองใหม่เวียดุก des Arts มากกว่าที่เดินเล่นพืชออร์วิ่งในส่วนที่ถูกพัฒนาขึ้นพร้อมๆกับทางเดินยกระดับ การให้ชุดของการประชุมเชิงปฏิบัติการ และช่องว่าง อื่น ๆสำหรับช่างฝีมือ
ในยุโรปเราส่วนใหญ่ยังคงใช้พื้นที่ด้านบนไว้ใช้ทางยกระดับของบริษัท แม้เราสร้างไนท์คลับ , ร้านค้าและโรงละครภายใต้พวกเขา ใน ซูริก , ตัวอย่างเช่น , สถาปนิก em2n สวิส ได้ตกแต่งพื้นที่ใต้สะพาน เดิมสร้างขึ้นเพื่อสนับสนุนของเมืองรถไฟก่อน โครงสร้างได้ ตามประวัติแล้วเป็นเส้นแบ่งระหว่างอดีตอุตสาหกรรมส่วนหนึ่งของซูริคและศูนย์กลางเมือง em2n ออกแบบพยายามที่จะรวมสองพื้นที่และสร้างสะพาน บางส่วนของปลายทางผ่านการขายปลีก และวัฒนธรรมเป็นภายในของส่วนโค้ง ข้างบน ฟองเหมือนสกายไลท์ได้รับการแนะนำเพื่อให้แสงสว่างธรรมชาติใน ตลาดอาหารเรียกว่า markthalle ขนาดใหญ่ ,ซึ่งตั้งอยู่ติดกับสะพานข้าม คือ เนื่องจากการเปิดในกันยายน 2553 เป็นส่วนหนึ่งของโครงการโดยรวม แต่ทั้งหมดนี้ จากโครงการไม่ได้มีความผูกพันกับวิถีชีวิตแบบเดียวกันว่า มวล เชิญเข้าไปดู และต่อสู้กับเมืองใหม่จากมุมมองสูง