Small peptides as potential antibio

Small peptides as potential antibiotics

Small peptides attack bacteria in many different ways and may well become a new generation of antibiotics. Biologists at the Ruhr-Universität Bochum (RUB) have been researching how such peptides kill bacterial cells. "It is quite possible that, in ten years time, all of the currently marketed antibiotics will lose their power, because bacteria will have become resistant against all active agents," says Junior Professor Dr Julia Bandow. Consequently, it is high time to develop new antibacterial drugs. Together with colleagues from Germany, Austria, and Canada, she reports on the peptide's mode of action in the journal Proceedings of the National Academy of Sciences USA (PNAS).
Drug approval requires a deep understanding of the mechanism of action
The team of Julia Bandow, who heads the RUB's Junior Research Group Microbial Antibiotic Research, has been studying the MP196 peptide as a representative of a group of very small positively charged peptides that consist of some four to ten amino acids. Earlier studies had shown that MP196 is efficient against various bacteria, including particularly problematic multi-resistant pathogens that frequently cause sepsis. How MP196 kills bacteria remained unclear. However, in order for a new substance to be approved as a drug, its mechanism of action has to be fully understood.

Peptide disrupts cell wall biosynthesis and cell respiration
The biologists have closed this gap. They showed that the MP196 peptide integrates into the bacterial cell membrane. In doing so, it delocalises proteins localised at the bacterial cell membrane that participate in vital processes. Two processes in particular are severely affected: MP196 disrupts the biosynthesis of the cell wall, i.e. of the outer envelope that encloses the cell membrane and provides physical stability. It also inhibits cell respiration and, consequently, the production of the energy-storing molecule ATP. This results in cellular energy deficiency, thus preventing the synthesis of macromolecules vital for bacterial growth.
Developing resistances against MP196 may be particularly difficult
"By delocalizing crucial membrane proteins, MP196 disrupts a number of cellular processes that take place at the membrane," says Julia Bandow. "As a result, the development of resistance against the peptide seems particularly difficult." The researchers are confident that MP196 can serve as a scaffold to develop drugs that attack certain classes of bacteria without damaging human cells. The interaction of MP196 with the cell membrane was dependent on the fatty acids present in the membrane. The membrane composition varies not only between human and bacterial cells, but also between different classes of bacteria.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปปไทด์ขนาดเล็กเป็นยาปฏิชีวนะที่มีศักยภาพ

เปปไทด์ขนาดเล็กโจมตีแบคทีเรียในหลายวิธีและอาจกลายเป็นดีได้รุ่นใหม่ของยาปฏิชีวนะ Biologists ที่ในโบคุม Ruhr Universität (ถู) มีการวิจัยว่าเปปไทด์เช่นฆ่าเซลล์แบคทีเรีย "ก็ค่อนข้างเป็นไปได้ว่า ในเวลาสิบปี ยาปฏิชีวนะในปัจจุบันตลาดทั้งหมดจะสูญเสียอำนาจ เนื่องจากแบคทีเรียจะเป็นทนกับตัวแทนทั้งหมดที่ใช้งานอยู่ กล่าวว่า จูเนียร์ศาสตราจารย์ดร.จูเลีย Bandow ดังนั้น มันจะถึงเวลาในการพัฒนายาต้านเชื้อแบคทีเรียใหม่ ร่วมกับเพื่อนร่วมงาน จากประเทศเยอรมนี ประเทศออสเตรีย ประเทศแคนาดา เธอรายงานของเพปไทด์โหมดของการดำเนินการในสมุดรายวันตอนของชาติสถาบันของวิทยาศาสตร์สหรัฐอเมริกา (PNAS) .
อนุมัติยาต้องเข้าใจลึกของกลไกในการดำเนินการ
ทีมจูเลีย Bandow ที่หัวของถูห้องวิจัยกลุ่มจุลินทรีย์ยาปฏิชีวนะวิจัย มีการศึกษาเปป MP196 เป็นตัวแทนของกลุ่มเปปคิดค่าธรรมเนียมบวกเล็ก ๆ ที่ส่วนประกอบของกรดอะมิโน 4-10 การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงว่า MP196 มีประสิทธิภาพต่อต้านเชื้อแบคทีเรียต่าง ๆ รวมทั้งโรคทั้งหลายทนโดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหาที่มักทำให้เกิด sepsis วิธี MP196 ฆ่าแบคทีเรียยังคงชัดเจน อย่างไรก็ตาม เพื่อให้สารใหม่เพื่อเป็นตัวยา กลไกของการดำเนินการได้อย่างเข้าใจ

เปป disrupts หายใจสังเคราะห์และเซลล์ผนังเซลล์
Biologists ที่ได้ปิดช่องว่างนี้ พวกเขาพบว่า เพปไทด์ MP196 รวมเข้าไปในเยื่อหุ้มเซลล์แบคทีเรีย ในการทำเช่นนั้น มัน delocalises โปรตีนไหนที่เยื่อหุ้มเซลล์แบคทีเรียที่มีส่วนร่วมในกระบวนการสำคัญ กระบวนที่สองโดยเฉพาะรุนแรงได้รับผลกระทบ: MP196 disrupts ชีวสังเคราะห์ของผนังเซลล์ เช่น ของซองจดหมายภายนอกที่ใส่เยื่อเซลล์ และให้ความมั่นคงทางกายภาพ มันยังยับยั้งเซลล์การหายใจและ จึง การผลิตจัดเก็บพลังงานโมเลกุล ATP ซึ่งผลขาดพลังงานโทรศัพท์มือถือ ป้องกันการสังเคราะห์ของ macromolecules สำคัญสำหรับการเจริญเติบโตของแบคทีเรียได้
พัฒนาต้าน MP196 ทานอาจจะยากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
"โดย delocalizing โปรตีนเมมเบรนที่สำคัญ MP196 disrupts จำนวนกระบวนการโทรศัพท์มือถือที่ใช้สถานที่เมมเบรน กล่าวว่า จูเลีย Bandow "เป็นผล พัฒนาต้านกับเพปไทด์ดูเหมือนว่ายากโดยเฉพาะอย่างยิ่งการ" นักวิจัยที่มีความมั่นใจว่า MP196 สามารถใช้เป็นนั่งร้านในการพัฒนายาที่โจมตีบางชั้นของแบคทีเรียโดยไม่ทำลายเซลล์มนุษย์ การโต้ตอบของ MP196 กับเยื่อเซลล์ขึ้นอยู่กับกรดไขมันที่อยู่ในเมมเบรนได้ องค์ประกอบของเมมเบรนไปจนไม่เพียง ระหว่างเซลล์มนุษย์ และแบคทีเรีย แต่ยัง ระหว่างชั้นต่าง ๆ ของแบคทีเรีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เปปไทด์ขนาดเล็กเป็นยาปฏิชีวนะที่มีศักยภาพเปปไทด์ขนาดเล็กโจมตีแบคทีเรียในรูปแบบที่แตกต่างและดีอาจกลายเป็นคนรุ่นใหม่ของยาปฏิชีวนะ นักชีววิทยาที่รูห์ร-Universitätโบคุม (RUB) ได้รับการค้นคว้าวิธีเปปไทด์ดังกล่าวฆ่าเซลล์แบคทีเรีย "มันค่อนข้างเป็นไปได้ว่าในเวลาสิบปีที่ผ่านมาทั้งหมดของยาปฏิชีวนะวางตลาดในปัจจุบันจะสูญเสียอำนาจของพวกเขาเพราะแบคทีเรียจะได้กลายเป็นทนกับตัวแทนที่ใช้งานทั้งหมด" จูเนียร์ศาสตราจารย์ดรจูเลียสติน Bandow กล่าวว่า ดังนั้นมันเป็นเวลาสูงที่จะพัฒนายาต้านเชื้อแบคทีเรียใหม่ ร่วมกับเพื่อนร่วมงานจากเยอรมนีออสเตรียและแคนาดาเธอรายงานเกี่ยวกับโหมดเปปไทด์ของการดำเนินการในการดำเนินการวารสารของสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติสหรัฐอเมริกา (PNAS) อนุมัติยาเสพติดต้องมีความรู้ความเข้าใจของกลไกของการกระทำที่ทีมงานของจูเลียสติน Bandow ที่หัว RUB ของจูเนียร์กลุ่มวิจัยจุลินทรีย์ยาปฏิชีวนะวิจัยได้รับการศึกษาเปปไทด์ MP196 เป็นตัวแทนของกลุ่มของเปปไทด์ที่มีประจุบวกขนาดเล็กมากที่ประกอบด้วยบาง 4-10 กรดอะมิโน การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่า MP196 มีประสิทธิภาพต่อต้านแบคทีเรียต่าง ๆ รวมทั้งเชื้อโรคที่มีปัญหาโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลายทนที่มักก่อให้เกิดการติดเชื้อ วิธี MP196 ฆ่าเชื้อแบคทีเรียยังคงไม่มีความชัดเจน อย่างไรก็ตามเพื่อให้สารใหม่ที่จะได้รับการอนุมัติเป็นยาเสพติดกลไกของการดำเนินการจะต้องมีการเข้าใจอย่างเต็มที่เปปไทด์ขัดขวางการสังเคราะห์ผนังเซลล์และการหายใจของเซลล์นักชีววิทยาได้ปิดช่องว่างนี้ พวกเขาแสดงให้เห็นว่าเปปไทด์ MP196 รวมลงในเยื่อหุ้มเซลล์ของแบคทีเรีย ในการทำเช่นนั้นก็ delocalises โปรตีนเฉพาะที่เยื่อหุ้มเซลล์ของแบคทีเรียที่มีส่วนร่วมในกระบวนการที่สำคัญ กระบวนการที่สองโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง: MP196 ขัดขวางการสังเคราะห์ของผนังเซลล์คือซองด้านนอกที่ล้อมรอบเซลล์ผิวและให้ความคงตัวทางกายภาพ นอกจากนี้ยังยับยั้งการหายใจของเซลล์และดังนั้นการผลิตพลังงานจัดเก็บโมเลกุลเอทีพี ซึ่งจะส่งผลในการขาดพลังงานภายในเซลล์จึงป้องกันการสังเคราะห์โมเลกุลที่สำคัญสำหรับการเจริญเติบโตของแบคทีเรียที่พัฒนาความต้านทานต่อ MP196 อาจเป็นเรื่องยากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง"ตาม delocalizing โปรตีนเมมเบรนที่สำคัญ MP196 ถ่วงจำนวนของกระบวนการของเซลล์ที่เกิดขึ้นที่เมมเบรน," จูเลียกล่าวว่า สติน Bandow "เป็นผลให้การพัฒนาของความต้านทานต่อเปปไทด์ดูเหมือนยากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง". นักวิจัยมีความมั่นใจว่า MP196 สามารถใช้เป็นนั่งร้านในการพัฒนายาเสพติดที่โจมตีบางชั้นเรียนของแบคทีเรียโดยไม่ทำลายเซลล์ของมนุษย์ ปฏิสัมพันธ์ของ MP196 ที่มีเยื่อหุ้มเซลล์ขึ้นอยู่กับกรดไขมันที่มีอยู่ในเมมเบรน องค์ประกอบเมมเบรนที่แตกต่างกันไม่เพียง แต่ระหว่างเซลล์ของมนุษย์และเชื้อแบคทีเรีย แต่ยังระหว่างชั้นเรียนที่แตกต่างกันของแบคทีเรีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เปปไทด์ที่มีขนาดเล็กเป็นยาปฏิชีวนะ

เล็กเปปโจมตีแบคทีเรียในหลายวิธีที่แตกต่างกันและอาจเป็นรุ่นใหม่ของยาปฏิชีวนะ นักชีววิทยาที่มหาวิทยาลัยโบคุม Ruhr และ T ( ถู ) ได้ศึกษาเรื่อง เช่น สารฆ่าเซลล์แบคทีเรีย” มันค่อนข้างเป็นไปได้ว่า ใน 10 ปี เวลาทั้งหมดของตลาดปัจจุบันยาปฏิชีวนะจะสูญเสียอำนาจของพวกเขาเนื่องจากแบคทีเรียจะกลายเป็นทนกับตัวแทนที่ใช้งานทั้งหมด , " กล่าวว่า จูเนียร์ ศาสตราจารย์ ดร. จูเลีย bandow . ดังนั้นมันเป็นเวลาสูงที่จะพัฒนายาต้านใหม่ ร่วมกับเพื่อนร่วมงานจากเยอรมนี ออสเตรีย และแคนาดา เธอรายงานของเปปไทด์ โหมดของการกระทำในวารสารกิจการของสถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์แห่งชาติสหรัฐอเมริกา ( พีเอ็นเอ )
การอนุมัติยาต้องใช้ความรู้ความเข้าใจของกลไกการออกฤทธิ์
ทีมของจูเลีย bandow หัวหน้าของกลุ่มงานวิจัยจุลินทรีย์ถูจูเนียร์ยาปฏิชีวนะวิจัย ได้ศึกษา mp196 เปปไทด์ ในฐานะตัวแทนของกลุ่มขนาดเล็กมากของเปปไทด์ที่ประกอบด้วยประจุบวกสักสี่สิบกรดอะมิโน .การศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า mp196 มีประสิทธิภาพต่อต้านแบคทีเรียต่างๆรวมถึงโดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหาหลายต้านเชื้อโรคที่มักทำให้ดีขึ้น วิธี mp196 ฆ่าแบคทีเรียยังคงไม่ชัดเจน อย่างไรก็ตาม เพื่อให้สารใหม่ที่ได้รับการอนุมัติเป็นยา กลไกของการกระทำจะเข้าใจ

เปปไทด์ผนังเซลล์ในเซลล์และขัดขวางการหายใจ
ส่วนนักชีววิทยาก็ปิดช่องว่างนี้ พวกเขาพบว่า mp196 เปปไทด์รวมลงในเยื่อเซลล์แบคทีเรีย ในการทำเช่นนั้น มัน delocalises โปรตีนที่เยื่อหุ้มเซลล์แบคทีเรียท้องถิ่นที่มีส่วนร่วมในกระบวนการที่สำคัญ 2 กระบวนการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีผลกระทบ : mp196 ขัดขวางการสังเคราะห์ผนังเซลล์ เช่นของภายนอกซองจดหมายที่ล้อมรอบเซลล์เมมเบรนและให้ความมั่นคงทางกายภาพ นอกจากนี้ยังยับยั้งการหายใจระดับเซลล์และ , จึง , การผลิตพลังงานการจัดเก็บโมเลกุล ATP . การขาดพลังงานของเซลล์ จึงช่วยป้องกันการสังเคราะห์โมเลกุลที่สำคัญสำหรับการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย .
การพัฒนาต่อต้าน mp196 อาจจะยากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
" โดย delocalizing สําคัญเมมเบรนโปรตีน mp196 รบกวนหมายเลขของกระบวนการที่เกิดขึ้นในเซลล์เมมเบรน , กล่าวว่า " จูเลีย bandow ” ผลการพัฒนาความต้านทานต่อเปปไทด์ดูเหมือนยากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง " นักวิจัยมั่นใจว่า mp196 เป็นนั่งร้านเพื่อพัฒนายาที่โจมตีชั้นบางของแบคทีเรียโดยไม่ทำลายเซลล์ของมนุษย์ปฏิสัมพันธ์ของ mp196 กับเยื่อหุ้มเซลล์ขึ้นอยู่กับกรดไขมันที่มีอยู่ในเมมเบรน เยื่อองค์ประกอบแตกต่างกันไม่เพียง แต่ระหว่างมนุษย์และเซลล์แบคทีเรีย แต่ยังระหว่างชั้นเรียนที่แตกต่างกันของแบคทีเรีย