The playground was emptying fast, b

The playground was emptying fast, but the screech of voices still drifted in through the window Rashida drew a deep breath then dragged the mirror out onto her lap. She didn't have long to wait. It lay for a moment, dull and opaque in the shadow, Totally lifeless. Then it began to change. Rashida watched in fascination as her image grew fuzzy and broke up. Her hand trembled slightly and prickles of fear ran down her spine. It was too late to stop now, impossible to look away. From far off, she heard someone scream and felt the cold stone of a wall scraping across her back. The girl squeezed closer to the wall Her legs were tired from standing for so long and her head throbbed. She looked ahead again. The judges sat circling her father, serious, grim-faced Her father, who was so brave he hunted among the crocodiles and didn't flinch if a snake crossed his path The questions started again. "Why were you by the tomb that night?" "I wasn't "Ani's voice broke. For a moment, the girl thought he was going to fall down. But he recovered himself. "I was praying late in the temple, then went home. The head of the mediay police held up an object "This is an amulet inscribed with the names of one person, The painter, Ani, son of Kai Do you recognise Ani put his hand to his neck, and frowned. "It's

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนามเด็กเล่นถูกล้างอย่างรวดเร็ว แต่การช่วยของเสียงที่ลอยนิ่ง ในหน้าต่าง Rashida ดึงหายใจลึก ๆ แล้วลากกระจกออกไปไว้บนตักของเธอ เธอไม่ได้ต้องรอนาน มันวางครู่ หมองคล้ำ และทึบแสงเงา ตายทั้งหมด แล้ว มันก็เริ่มเปลี่ยนแปลง Rashida ดูเหมือนความหลงใหลเป็นภาพของเธอเติบโตมาพร่าเลือน และยากจนค่า มือของเธอเล็กน้อย trembled และ prickles ความกลัววิ่งจากกระดูกสันหลังของเธอ มันก็สายเกินไปจะหยุดตอนนี้ ไม่สามารถที่จะมองออกไป จากหน่อย เธอได้ยินคนร้อง และหินเย็นของผนังขูดข้ามเธอกลับรู้สึกว่า สาวบีบชิดผนังขาของเธอถูกเหนื่อยจากการยืนสำหรับเวลานาน มาก และหัวของเธอ throbbed เธอมองไปข้างหน้าอีกด้วย ผู้พิพากษาที่นั่งวงพ่อ รุนแรง น่ากลัวประสบพ่อ ผู้กล้าหาญดังนั้นเขาล่าระหว่างจระเข้ และไม่ flinch ถ้างูข้ามเส้นทางของเขาคำถามเริ่มต้นอีกครั้ง "ทำไมมีคุณ โดยสุสานคืนนั้น" "ฉันไม่ได้"เสียงของ Ani ยากจน ครู่ หญิงสาวคิดว่า เขาจะล้มลง แต่เขาหายไปเอง "ฉันคือสวดมนต์ในวัดสาย จาก นั้นกลับบ้าน หัวของตำรวจ mediay จัดขึ้นวัตถุ "นี้เป็นพระเครื่องที่จารึกไว้กับชื่อของคน จิตรกร Ani บุตรชายของไก่ทำคุณรู้จัก Ani ใส่มือเขาคอ และ frowned " มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สนามเด็กเล่นได้รับการล้างอย่างรวดเร็ว แต่กรีดเสียงยังคงลอยผ่านหน้าต่าง Rashida ดึงหายใจลึก ๆ แล้วลากกระจกออกไปตักของเธอ เธอไม่ได้มีความยาวรอ มันวางสำหรับช่วงเวลาที่น่าเบื่อและทึบแสงในร่มเงาที่ไม่มีชีวิตทั้งหมด จากนั้นก็จะเริ่มมีการเปลี่ยนแปลง Rashida ดูในเสน่ห์เป็นภาพของเธอเติบโตเลือนและเลิก มือของเธอตัวสั่นเล็กน้อยและเหน็บของความกลัววิ่งลงกระดูกสันหลังของเธอ มันก็สายเกินไปที่จะหยุดตอนนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะมองออกไป จากที่ไกลออกไปเธอได้ยินเสียงคนกรีดร้องและรู้สึกหินเย็นของผนังขูดข้ามเธอกลับมา สาวบีบใกล้ชิดกับผนังขาของเธอเหนื่อยจากการยืนเป็นเวลานานและหัวของเธอเต้น เธอมองไปข้างหน้าอีกครั้ง ผู้พิพากษานั่งวงพ่อของเธออย่างรุนแรงน่ากลัวต้องเผชิญกับพ่อของเธอซึ่งเป็นผู้กล้าหาญเพื่อให้เขาตามล่าจระเข้ในหมู่และไม่สะดุ้งถ้างูข้ามเส้นทางของเขาคำถามเริ่มต้นอีกครั้ง "ทำไมคุณจากหลุมฝังศพในคืนนั้น?" "ฉันไม่ได้" เสียง Ani ยากจน สำหรับช่วงเวลาที่หญิงสาวที่คิดว่าเขากำลังจะล้มลง แต่เขาฟื้นตัวเอง "ผมกำลังสวดมนต์ในช่วงปลายพระวิหารแล้วก็กลับบ้าน. หัวของตำรวจ mediay จัดขึ้นวัตถุ" นี่เป็นพระเครื่องที่ถูกจารึกไว้มีชื่อของคนคนหนึ่งที่จิตรกรนิลูกชายของไก่คุณรู้จัก Ani ใส่เขา มือที่คอของเขาและขมวดคิ้ว "มันเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สนามเด็กเล่นก็ล้างอย่างรวดเร็ว แต่เสียงกรีดร้องเสียงยังคงลอยผ่านหน้าต่าง Rashida วาดหายใจลึกๆแล้วดึงกระจกลงบนตักของเธอ เธอไม่ได้มีเวลานานในการรอ มันวางสักครู่ทึบและขุ่นในเงา ทั้งหมดตาย จากนั้นก็เริ่มเปลี่ยนไป Rashida ดูเสน่ห์เป็นภาพนางเติบโตคลุมเครือและเลิกกัน มือเธอสั่นเล็กน้อยและก้างน่ะสิ ความกลัววิ่งลงกระดูกสันหลังของเธอ มันสายเกินไปที่จะหยุดแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะมองออกไป จากที่ไกลออกไป เธอได้ยินเสียงคนร้อง และรู้สึกเย็นของผนังขูดข้ามหลังของเธอ หญิงสาวบีบชิดกับผนังขาเธอเหนื่อยจากการยืนเป็นเวลานานและหัวของเธอเต้นแรง . เธอมองไปข้างหน้าอีกครั้ง ผู้พิพากษานั่งอยู่วงพ่อจริงจังของเธอน่ากลัว เจอพ่อของเธอจึงกล้าเขาล่าของจระเข้ และไม่หวั่นหากงูข้ามเส้นทางของเขาคำถามเริ่มต้นอีกครั้ง " ทำไมคุณถึงจากสุสานในคืนนั้น ? " ผมไม่ได้ " เสียงนี้เสีย สักครู่ หญิงสาวคิดว่าเขาจะล้มลง แต่เขาพบตัวเอง ผมอธิษฐานแล้ว ในวัด แล้วก็กลับบ้าน หัวของ mediay ตำรวจจับวัตถุ " นี้เป็นเครื่องรางที่สลักชื่อของคนคนหนึ่งในจิตรกร ลูกชายของไคจำและใส่มือของเขากับคอของเขา และขมวดคิ้ว " . มันคือ