Dance Almost all of the islands of

Dance Almost all of the islands of Indonesia have their own dance styles, but those best known are from Bali and Java. Dance and drama are practically inseparable, and performances are almost always accompanied by gamelan music. Dancers take their art very seriously and practice for endless hours, usually from childhood, under the oversight of an expert. Unlike western style of dance, Indonesian dances are precise, jerky and at times, abrupt. They are also very expressive, with every fiber of the dancer involved, including the eye movements and finger twitches. Every dance tells a story, often a tale from the Hindu epic, Ramayana. Bali is known for several prominent dances, and there are several other lesser known styles of dance as well, but all tell a story and to a greater or lesser degree, involve dramatic portrayal of a character in the story, sometimes while in a trance. More than just an entertaining performance, the Barong & Rangda dance is a colorful and lively drama. The barong, a strange lion-shaggy dog creature that is operated much like the two-man circus horse, is the protector of a village and personifies good. Rangda is the evil widow witch. There are also barong supporters, men flailing dagger-like krises. Although the barong is playful and jovial, once Rangda makes her attacking appearance, he becomes the protector and battles, along with the retaliating kris-armed men. Rangda puts the men in a trance and they turn the daggers on themselves. The barong's magical powers see to it that the men are not harmed in the process. Amid the crashing din of the gamelan accompaniment, good and evil battle. The barong triumphs and Rangda finally retreats in defeat. The Legong dance is considered to be the most graceful of the Balinese dances. There are several kinds of Legong dances, but the most commonly performed is the Legong Kraton (Palace Legong). In this dance there are three performers, two legongs and a condong, who is the attendant of the royal legongs. The condong introduces the dance and then exits the stage. Then enters the two legongs who are tightly clad in golden brocade and elaborately made up. They dance in exact formation to gamelan accompaniment. The performance ends when the condong enters with golden wings, as a bird of bad fortune, signifying that the king will die in battle. For tourists, the best known Balinese dance is the Kecak. This is an performance that tells a story of intrigue and romance from theRamayana. The a cappella chorus of bare-chested men wearing black-and-white checkered sarongs and hibiscus flowers behind their ears chant the distinctive "chak-chak-chak" with intensity, which is distinctive of this dance. These men constitute an army of monkeys. Both men and women participate in this dance, playing, among others, the characters of Prince Rama, his abducted wife Sita, and the evil King Lanka. As in all Balinese performances, in the end, good triumphs over evil. The Ramayana story is also performed in several dances of Central Java, the most well known is the Ramayana Ballet, which is performed in an open-air theater from May through October. The Wayang Topeng is a dance drama where the characters use masks, dating back to the Majapahit kingdom. The masked characters are identifiable in the same manner as they are in Wayang Kulit puppet performances. The refined and elongated features denote nobility, whereas the exaggerated and grotesque characteristics indicate the vulgar players.

The Topeng dance of Bali, however, is quite different. The word topeng means "pressed against the face," hence the masks. The Balinese Topeng masks are brightly painted, exaggerated and expressive human faces. The variety of characters indicated by the masks are acted out by a single performer. The stories are often drawn from the chronicles of Balinese history, but comedy, as well as topics dealing with current social issues may be mixed into the performance. The dancer usually chants and speaks only in the Balinese language.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเต้นรำเกือบทั้งหมดของหมู่เกาะอินโดนีเซียมีการเต้นของตนเองมีลักษณะ แต่ที่รู้จักกันดีจากบาหลีและชวา เต้นรำและละครต่อเนื่องเป็นจริง และแสดงอยู่เกือบตลอดเวลาพร้อม ด้วยดนตรีกาเมลัน นักเต้นนำศิลปะของพวกเขาอย่างมาก และฝึกสำหรับ ปกติจากวัยเด็ก ภายใต้การกำกับดูแลของผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งแตกต่างจากสไตล์การเต้น เต้นอินโดนีเซียได้แม่นยำ กระตุก และ ครั้ง อย่างทันทีทันใด พวกเขามีมากแสดงออก มีทุกเส้นใยของนักเต้นที่เกี่ยวข้อง รวมทั้งความเคลื่อนไหวของตา และนิ้ว twitches เต้นทุกบอกบ่อยเรื่องจากมหากาพย์ฮินดู รามายณะ เรื่อง บาหลีเป็นหนึ่งในหลายเต้นโดดเด่น และมีหลายอื่น ๆ น้อยรู้จักลักษณะการเต้นเป็นอย่างดี แต่บอกเรื่องราว และระดับมากกว่า หรือน้อยกว่า เกี่ยวข้องกับการวาดภาพอย่างของอักขระในเรื่อง บางครั้งในความมึนงง มากกว่าเพียงแค่ความสนุกสนานประสิทธิภาพ เต้นนอนและ Rangda เป็นละครที่มีสีสัน และมีชีวิตชีวา ศิลปะ สัตว์ประหลาดสุนัขสิงโตปุยที่ดำเนินการมากเหมือนม้าเซอร์คัสแมนสอง เป็นตัวป้องกันของหมู่บ้าน และ personifies ดี Rangda เป็นแม่มดชั่วร้ายแม่ม่าย ยังมีหัวใจนอน ผู้ชาย flailing เหมือนกริช krises แม้ว่าการนอนเป็นไปอย่างครึกครื้น ตลอด และขี้เล่นเมื่อ Rangda ทำให้รูปลักษณ์ของเธอโจมตี เขากลายเป็นตัวป้องกันและต่อสู้ กับคนอาวุธคริส retaliating Rangda ใส่ผู้ชายกับความมึนงง และก็เปิดมีดเหน็บตัวเอง พลังวิเศษของนอนดูจะว่า ผู้ชายไม่ได้มีอันตรายในกระบวนการ ท่ามกลางดิน crashing ของกาเมลันไพเราะ ชั่ว ดีสงคราม นอน triumphs และ Rangda รีทรีทส์สุดท้ายในความพ่ายแพ้ เต้นองถือเป็นสง่าที่สุดของการเต้นที่บาหลี มีอยู่หลายชนิดเต้นอง แต่ทำบ่อยที่สุดคือ Kraton อง (พาอง) ในการเต้นรำนี้ มีนักแสดงสาม สอง legongs และ condong ผู้เป็นอุปัฏฐากของ legongs รอยัล Condong แนะนำการเต้นรำ และออกจากขั้นตอนแล้ว แล้ว ป้อน legongs สองคนจะแน่นห่มในเวลาทอง และพิถีพิถันขึ้น พวกเขาเต้นในกำเนิดแน่นอนจะไพเราะกาเมลัน ผลการดำเนินงานสิ้นสุดลงเมื่อ condong เข้าปีกทอง เป็นนกของโชคไม่ดี บ่งบอกว่า พระราชาจะตายในการต่อสู้ สำหรับนักท่องเที่ยว เต้นรำบาหลีที่รู้จักกันดีคือ Kecak นี่คือประสิทธิภาพที่บอกเรื่องของเล่ห์กลกับความโรแมนติกจาก theRamayana Cappella เป็นคอรัสคนเอา-chested สวมโหร่ตาหมากรุกขาวดำและดอกไม้กระเจี๊ยบหลังหูของพวกเขาสวดมนต์โดดเด่น "จากจากจาก" กับความรุนแรง ที่โดดเด่นของการเต้นนี้ คนเหล่านี้เป็นกองทัพลิง ทั้งชายและหญิงเข้าร่วมในนี้เต้น เล่น หมู่คนอื่น ๆ ตัวพระรามเจ้าชาย ภรรยา abducted สิตา และศรีลังกากษัตริย์ชั่วร้าย ในทุกสไตล์บาหลีแสดง ในสุด triumphs ดีเหนือความชั่วร้าย นอกจากนี้ยังดำเนินการเรื่องรามายณะในเต้นหลายของชวากลาง บัลเลต์ รามายณะ ซึ่งจะดำเนินการในโรงละครแบบเปิดโล่งที่พฤษภาคมถึงตุลาคม เป็นรู้จักมากที่สุด เป็ง Wayang เป็นละครรำที่ตัวใช้มาสก์ ลช่วย Majapahit อาณาจักร ตัวหลอกลวงเป็นบุคคลในลักษณะเดียวกันกับในแสดง Wayang ทกาหุ่น คุณลักษณะการกลั่น และอีลองเกตแสดงฐานันดร ในขณะที่ผู้เล่นหยาบคายการบ่งชี้ลักษณะ exaggerated และประหลาดThe Topeng dance of Bali, however, is quite different. The word topeng means "pressed against the face," hence the masks. The Balinese Topeng masks are brightly painted, exaggerated and expressive human faces. The variety of characters indicated by the masks are acted out by a single performer. The stories are often drawn from the chronicles of Balinese history, but comedy, as well as topics dealing with current social issues may be mixed into the performance. The dancer usually chants and speaks only in the Balinese language.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เต้นรำเกือบทั้งหมดของหมู่เกาะอินโดนีเซียมีรูปแบบการเต้นของตัวเอง แต่ผู้ที่รู้จักกันดีที่สุดคือจากบาหลีและ Java การเต้นรำและละครจะแยกออกในทางปฏิบัติและการแสดงจะมาพร้อมกับเกือบตลอดเวลาโดยเพลงระนาด นักเต้นที่ใช้ศิลปะของพวกเขาอย่างจริงจังและการปฏิบัติสำหรับเวลาสิ้นสุดมักจะมาจากวัยเด็กภายใต้การกำกับดูแลของผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งแตกต่างจากสไตล์ตะวันตกของการเต้นรำเต้นรำอินโดนีเซียมีความแม่นยำ, กระตุกและในบางครั้งอย่างกระทันหัน พวกเขายังมีความหมายมากกับเส้นใยของนักเต้นทุกคนมีส่วนร่วมรวมถึงการเคลื่อนไหวของตาและกระตุกนิ้ว การเต้นรำทุกคนบอกเล่าเรื่องราวมักจะเล่าเรื่องราวจากมหากาพย์ฮินดู, รามายณะ บาหลีเป็นที่รู้จักสำหรับการเต้นรำที่โดดเด่นหลายและมีหลายรูปแบบอื่น ๆ ที่รู้จักกันน้อยของการเต้นรำเช่นกัน แต่ทั้งหมดที่บอกเล่าเรื่องราวและในระดับที่มากหรือน้อยเกี่ยวข้องกับภาพที่น่าทึ่งของตัวละครในเรื่องที่บางครั้งในขณะที่ตกอยู่ในภวังค์ มากกว่าเพียงแค่การทำงานที่สนุกสนานเต้นรำ Barong & Rangda เป็นละครที่มีสีสันและมีชีวิตชีวา Barong, สิ่งมีชีวิตสุนัขสิงโตปุยแปลกที่มีการดำเนินการเหมือนม้าละครสัตว์สองคนเป็นผู้พิทักษ์ของหมู่บ้านและ personifies ดี Rangda เป็นแม่มดชั่วร้ายของหญิงม่าย นอกจากนี้ยังมีผู้สนับสนุน Barong ผู้ชาย flailing krises กริชเหมือน แม้ว่า Barong เป็นขี้เล่นและร่าเริงเมื่อ Rangda ทำให้ภาพลักษณ์ของเธอโจมตีเขาจะกลายเป็นผู้พิทักษ์และการต่อสู้พร้อมกับชายกริชตอบโต้กองกำลังติดอาวุธ Rangda ทำให้คนตกอยู่ในภวังค์และพวกเขาเปิดนิ่วในตัวเอง พลังวิเศษของ Barong ดูไปว่าผู้ชายจะไม่ได้รับอันตรายในกระบวนการ ท่ามกลางดินกระแทกของคลอระนาดที่ดีและการต่อสู้ความชั่วร้าย ชัยชนะ Barong Rangda และในที่สุดก็ถอยในความพ่ายแพ้ เต้นรำ Legong จะถือเป็นที่สุดสง่างามของการเต้นรำแบบบาหลี มีหลายชนิดของการเต้นรำ Legong แต่ส่วนใหญ่ดำเนินการโดยทั่วไปเป็น Legong Kraton คือ (พระราชวัง Legong) ในการเต้นรำนี้มีสามนักแสดงสอง legongs และ Condong ที่เป็นบริวารของพระราช legongs Condong แนะนำการเต้นรำและจากนั้นออกจากเวที จากนั้นเข้าสู่สอง legongs ที่กำลังหุ้มแน่นในผ้าสีทองและทำอย่างประณีตขึ้น พวกเขาเต้นรำในรูปแบบที่แน่นอนเพื่อประกอบระนาด ผลการดำเนินงานสิ้นสุดลงเมื่อเข้าสู่ Condong มีปีกสีทองเป็นนกของความโชคไม่ดีแสดงว่าพระมหากษัตริย์จะตายในการสู้รบ สำหรับนักท่องเที่ยวที่ดีที่สุดเต้นรำสไตล์บาหลีที่รู้จักกันเป็น Kecak นี่คือผลการดำเนินงานที่บอกเล่าเรื่องราวของการวางแผนและโรแมนติกจาก theRamayana นักร้องปากเปล่าของผู้ชายเปลือยอกสวมโสร่งตาหมากรุกสีดำและสีขาวและดอกชบาหลังหูของพวกเขาสวดมนต์ที่โดดเด่น "chak-chak-chak" ที่มีความรุนแรงซึ่งเป็นที่โดดเด่นของการเต้นรำนี้ คนเหล่านี้เป็นกองทัพของลิง ทั้งชายและหญิงมีส่วนร่วมในการเต้นรำนี้เล่นอื่น ๆ ในกลุ่มตัวละครของเจ้าชายพระรามภรรยาของเขาลักพาตัวนางสีดาและความชั่วร้ายพระมหากษัตริย์ลังกา ในขณะที่การแสดงบาหลีทั้งหมดในที่สุดชัยชนะที่ดีเหนือความชั่วร้าย เรื่องรามายณะจะดำเนินการยังอยู่ในการเต้นรำหลายชวากลางที่รู้จักกันดีที่สุดคือรามายณะบัลเล่ต์ซึ่งจะดำเนินการในโรงละครที่เปิดโล่งตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงเดือนตุลาคม Wayang Topeng เป็นละครรำที่ตัวละครใช้หน้ากากย้อนหลังไปถึงอาณาจักรฮิต ตัวละครที่สวมหน้ากากเป็นที่สามารถระบุตัวในลักษณะเดียวกับที่พวกเขาอยู่ใน Wayang Kulit การแสดงหุ่นเชิด คุณสมบัติกลั่นและยาวแสดงไฮโซในขณะที่ลักษณะโอ้อวดและพิสดารบ่งบอกถึงผู้เล่นที่หยาบคาย. เต้น Topeng บาหลี แต่จะแตกต่างกันมาก topeng คำหมายถึง "กดกับใบหน้า" ด้วยเหตุนี้มาสก์ หน้ากากบาหลี Topeng ทาสีสดใสใบหน้าของมนุษย์ที่พูดเกินจริงและการแสดงออก ความหลากหลายของตัวละครที่แสดงโดยมาสก์ที่มีการทำออกมาโดยนักแสดงที่เดียว เรื่องราวจะวาดมักจะมาจากพงศาวดารของประวัติศาสตร์บาหลี แต่ตลกเช่นเดียวกับหัวข้อการจัดการกับปัญหาสังคมในปัจจุบันอาจจะผสมลงในการปฏิบัติงาน นักเต้นมักจะสวดและพูดเฉพาะในภาษาบาหลี