The Queen Charlotte Fault (QCF) is

The Queen Charlotte Fault (QCF) is a major strike‐slip fault that forms the boundary between the Pacific and North American plates from 51° to 58° N. Near 53.2° N, the angle of oblique convergence predicted by the Mid‐Ocean Ridge VELocity (MORVEL) interplate pole of rotation decreases from >15° in the south to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ควีนชาร์ล็อตบกพร่อง (QCF) เป็นข้อบกพร่องสำคัญ strike‐slip ที่เขตแดนระหว่างแปซิฟิกและอเมริกาเหนือแผ่นจาก 51° ถึง° 58 ตอนเหนือใกล้ 53.2° N มุมของการเข้าหา oblique ที่ทำนาย โดย interplate ความเร็ว Mid‐Ocean ริดจ์ (MORVEL) ขั้วหมุนลดจาก > 15° ใต้การ < 15° เหนือ มีสังเกตส่วนประกอบของจานเคลื่อนไหวให้เกิดการก่อตัวของระเบียงกว้าง 40 กิโลเมตรบนแผ่นแปซิฟิกทางตะวันตกของแผ่นดินไหว มีกลไกกระตุก (รวมทั้งลำดับเหตุการณ์แผ่นดินไหวไฮดาไกว 2012) และ QCF convergent จาก 53.2 ° N เหนือของ 53.2° N ในโซนแตกหลักของแผ่นดินไหว M 8.1 strike‐slip ของ 1949 ระเบียงเชิงเส้นหายไป และภูมิประเทศลาดยุโรปทางตะวันตกของ QCF เป็นลักษณะรูปแบบสันเขาและอ่างล่างหน้าที่แนวโน้ม obliquely สืบหลักของ QCF ซับซ้อน แมพภายในแผ่นแปซิฟิกเกิดผ่าน strike‐slip faulting มีกระตุกเล็กน้อยส่วนประกอบในข้อบกพร่องสังเคราะห์รองเป็นหลักแล้ว แนวของข้อบกพร่องเหล่านี้รอง สะท้อนธรณีวิทยาและข้อมูล bathymetric ได้สอดคล้องกับการเปิดใช้งานใหม่ของข้อบกพร่องที่เกิดขึ้น เป็นความผิดปกติ ridge‐parallel และกระตุกข้อบกพร่องที่เกิดขึ้นคู่ขนาน QCF จากโค้งที่ 53.2 ° N เดิม และแปลมาทางทิศเหนือ เราขอแนะนำว่า มุมบรรจบกัน oblique 15° แทนขีดจำกัดสำคัญที่แยกแตกต่าง crustal ตอบ transpression ผลลัพธ์นี้จะสอดคล้องกับแบบจำลองต้องใช้ทฤษฎี และแบบแอนะล็อกของขอบเขตแผ่น transpressive ความคมชัดของช่วงการเปลี่ยนภาพนี้ตาม QCF ตรงข้ามขอบเขตแปลงยุโรปเพียงอย่างเดียว อาจจะอาศัยโครงสร้างของเปลือกโลกมหาสมุทรค่อนข้างง่ายและของ pre‐existing เน้นข้อบกพร่องในแผ่นแปซิฟิกหนุ่มอย่างเหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความผิดพลาดควีนชาร์ลอ (QCF) เป็นความผิดของตีลื่นที่สำคัญที่เป็นเขตแดนระหว่างมหาสมุทรแปซิฟิกและแผ่นอเมริกาเหนือจาก 51 °ถึง 58 °เอ็นใกล้ 53.2 ° N, มุมของการลู่เอียงตามคำทำนายของกลางมหาสมุทรริดจ์ ความเร็ว (MORVEL) เสา interplate ของการหมุนลดลงจาก> 15 °ในภาคใต้ไปที่ <15 °ในภาคเหนือ ทางตอนใต้ของ 53.2 ° N, องค์ประกอบที่บรรจบกันของผลการเคลื่อนไหวแผ่นในรูปแบบของระเบียงกว้าง 40 กิโลเมตรบนแผ่นเปลือกโลกแปซิฟิกตะวันตกของ QCF และการเกิดแผ่นดินไหวที่มีแรงผลักดันกลไก (รวม 2012 ไฮดาไกวลำดับแผ่นดินไหว) จะสังเกตเห็น ทางตอนเหนือของ 53.2 ° N, ในโซนแตกหลักของ M 8.1 แผ่นดินไหวตีลื่นของปี 1949 ที่ระเบียงเชิงเส้นหายไปและภูมิประเทศของทวีปลาดตะวันตกของ QCF ที่โดดเด่นด้วยรูปแบบที่ซับซ้อนของสันเขาและอ่างว่าแนวโน้มอ้อม กับร่องรอยหลักของ QCF ความผิดปกติท​​ี่อยู่ในแผ่นเปลือกโลกแปซิฟิกดูเหมือนจะเกิดขึ้นส่วนใหญ่ผ่านการตีลื่น faulting ที่มีส่วนประกอบแรงผลักดันความผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับการสังเคราะห์รอง ทิศทางของความผิดพลาดรองเหล่านี้ตามที่กำหนดจากแผ่นดินไหวสะท้อนข้อมูลและความลึกของท้อง, มีความสอดคล้องกับการเปิดของความผิดพลาดที่เกิดขึ้น แต่เดิมเป็นความผิดปกติสันเขาขนานและเป็นความผิดพลาดของแรงผลักดันที่เกิดขึ้นขนานไปกับ QCF ทางตอนใต้ของโค้งที่ 53.2 ° n และต่อมา แปลไปทางทิศเหนือ เราขอแนะนำให้มุมบรรจบเฉียง 15 องศาหมายถึงเกณฑ์ที่สำคัญแยกเปลือกโลกตอบสนองแตกต่างกันไป transpression ผลที่ได้นี้มีความสอดคล้องกับแบบจำลองทางทฤษฎีความเครียดและอนาล็อกของรอยต่อแผ่นเปลือกโลก transpressive ความคมชัดของการเปลี่ยนแปลงไปตาม QCF นี้ในทางตรงกันข้ามกับขอบเขตของคอนติเนนแปลงอย่างหมดจดอาจจะอำนวยความสะดวกโดยโครงสร้างที่ค่อนข้างง่ายของเปลือกโลกมหาสมุทรและการปรากฏตัวของที่มีอยู่ก่อน, ความผิดพลาดได้อย่างดีที่สุดที่มุ่งเน้นในแผ่นเปลือกโลกแปซิฟิกหนุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ควีนชาร์ลอตต์ผิด ( qcf ) เป็นหลัก โจมตี‐ลื่น ทำให้รูปแบบขอบเขตระหว่างมหาสมุทรแปซิฟิกและอเมริกาเหนือจานจาก 51 °ถึง 58 / N ใกล้ 53.2 ° N , มุมเฉียงกันกลางมหาสมุทรสันเขาทำนายด้วย‐ความเร็ว ( morvel ) interplate เสาของการหมุนลดลงจาก 15 องศาใน ใต้ < 15 องศาในภาคเหนือ ทางทิศใต้ของ 53.2 ° N ,องค์ประกอบการของจานเคลื่อนไหวผลในการก่อตัวของ 40 กม. กว้างระเบียงบนแผ่นแปซิฟิกตะวันตกของ qcf และแผ่นดินไหวกับกลไกผลัก ( รวมถึง 2012 Haida gwaii ลำดับแผ่นดินไหว ) ตามลำดับ ทางทิศเหนือของ 53.2 ° N , ในหลักใหญ่เขตของ M 1 ตี‐ลื่นแผ่นดินไหว 1949 , ระเบียงเชิงเส้นจะหายไปและภูมิประเทศของทวีปลาดทางทิศตะวันตกของ qcf เป็นลักษณะรูปแบบที่ซับซ้อนของสันเขาและอ่างที่บิดเบือน เพื่อติดตามแนวโน้มหลักของ qcf . การเสียรูปในแปซิฟิกจานปรากฏเกิดขึ้นเป็นหลักผ่านตี‐ลื่นตลอดที่มีส่วนประกอบที่กระตุกเล็กน้อย มัธยมศึกษา สังเคราะห์ ความผิดพลาด การปฐมนิเทศของข้อบกพร่องรองเหล่านี้เมื่อพิจารณาจากข้อมูลคลื่นไหวสะเทือนแบบสะท้อนกลับ และ bathymetric มีความสอดคล้องกับสถานะของข้อบกพร่องที่เกิดขึ้นเป็นแนวเดิม‐ขนานปกติความผิดพลาดและข้อบกพร่องเกิดเป็นแรงผลักดันให้ขนานกับ qcf ใต้โค้งที่ 53.2 / N และต่อมาแปลไปทางทิศเหนือเราแนะนำว่ามุมเอียง 15 องศา เปิดแสดงถึงการแยกของเปลือกโลก ตอบสนองเกณฑ์แตกต่างกัน transpression . ผลที่ได้นี้ มีความสอดคล้องกับทฤษฎีและรูปแบบของอนาล็อกเมื่อย transpressive รอยต่อแผ่นเปลือกโลก . ความคมชัดของการเปลี่ยนแปลงตาม qcf ตรงกันข้ามกับหมดจดแบบเปลี่ยนขอบเขตอาจจะเกิดจากโครงสร้างที่ค่อนข้างง่ายของเปลือกโลกใต้มหาสมุทรและการปรากฏตัวของพรี‐ที่มีอยู่อย่างเหมาะสมเชิงตำหนิในแปซิฟิกจานหนุ่ม