Stands for "Compact Disc." CDs are

Stands for "Compact Disc." CDs are circular discs that are 4.75 in (12 cm) in diameter. The CD standard was proposed by Sony and Philips in 1980 and the technology was introduced to the U.S. market in 1983. CDs can hold up to 700 MB of data or 80 minutes of audio. The data on a CD is stored as small notches on the disc and is read by a laser from an optical drive. The drives translate the notches (which represent 1's and 0's) into usable data.

The first CDs were audio CDs, which eventually replaced audio tapes (which earlier replaced records). Audio CDs have the advantage of allowing the user to jump to different places on the disc. CDs can also be listened to an unlimited number of times without losing quality. Audio tapes can start to lose quality after listening to them as few as ten times. This is because the laser that reads the data on a CD doesn't put pressure on the disc, whereas the playheads on a tape deck slowly wear away the magnetic strip on the tape.

In 1985, CD-ROMs hit the computer market. Because they could store far more information than floppy discs (700 MB compared to 1.4 MB), CDs soon became the most common software format. In 1988, the CD-R (CD-Recordable) technology was introduced, allowing computer users to burn their own CDs. However, this technology did not become mainstream until the late 1990s. A smaller 3" CD, called "CD-3" is also available and is readable by most tray-loading CD-ROM drives. For a timeline of the history of the CD, visit OneOff Media, Inc.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมายถึง "คอมแพคดิสก์" ซีดีเป็นดิสก์แบบวงกลมที่มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 4.75 ใน (12 ซม.) มาตรฐาน CD ถูกเสนอ โดยโซนี่และฟิลิปส์ในปี 1980 และเทคโนโลยีถูกนำไปยังตลาดสหรัฐอเมริกาในปี 1983 ซีดีสามารถเก็บได้ถึง 700 MB ข้อมูล หรือเสียงได้ 80 นาที ข้อมูลบนแผ่นซีดีไว้เป็นแสงเล็ก ๆ บนแผ่นดิสก์ และอ่าน โดยเลเซอร์จากออปติคัลไดรฟ์ ไดรฟ์แปลแสง (ซึ่งเป็นตัวแทนของ 0 และ 1) เป็นข้อมูลที่สามารถใช้

ซีดีแรกได้ซีดีเพลง ซึ่งในที่สุดแทนเทปเสียง (ซึ่งแทนระเบียนก่อนหน้านี้) ซีดีเพลงได้ประโยชน์จากการอนุญาตให้ผู้ใช้สามารถข้ามไปยังสถานต่าง ๆ บนดิสก์ ซีดียังสามารถฟังการไม่จำกัดจำนวนครั้งโดยไม่สูญเสียคุณภาพ เทปเสียงสามารถเริ่มต้นการสูญเสียคุณภาพหลังจากฟังไปไม่กี่ที่สิบครั้ง ทั้งนี้เนื่องจากเลเซอร์ที่ใช้อ่านข้อมูลบนแผ่นซีดีไม่ดันบนดิสก์ ในขณะที่ playheads บนดาดฟ้าเทปช้าสึกหรอแถบแม่เหล็กบนเทป

ในปี 1985 ซีดีรอมตีตลาดคอมพิวเตอร์ เนื่องจากพวกเขาสามารถเก็บข้อมูลมากกว่าไกลกว่าฟลอปปีดิสก์ (700 MB เมื่อเทียบกับ 1.4 MB), ซีดีเร็ว ๆ นี้กลายเป็น รูปแบบซอฟต์แวร์ทั่วไป ในปี 1988 เทคโนโลยีแผ่น CD-R (ซีดีแบบบันทึกได้) ถูกนำมาใช้ อนุญาตให้ผู้ใช้คอมพิวเตอร์ในการเขียนซีดีของตนเอง อย่างไรก็ตาม เทคโนโลยีนี้ไม่กลายเป็นหลักจนกระทั่งปลายทศวรรษที่ 1990 มีขนาดเล็ก 3" CD เรียกว่า"CD-3"ยังมี และมีการโหลดถาดสุดไดรฟ์ซีดีรอมสามารถอ่าน เส้นเวลาของประวัติศาสตร์ของซีดี เยี่ยมชม OneOff Media, inc

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ย่อมาจาก " คอมแพคดิสก์ " ซีดีแผ่นวงกลมที่ 4.75 ( 12 ซม. ) ในเส้นผ่าศูนย์กลาง มาตรฐานแผ่นซีดีที่เสนอโดย Sony และ Philips ในปี 1980 และเทคโนโลยี ได้รู้จักกับตลาดสหรัฐฯ ในปี 1983 แผ่นซีดีที่สามารถถือได้ถึง 700 MB ของข้อมูลหรือ 80 นาทีเสียง ข้อมูลบนแผ่นซีดีจะถูกเก็บไว้เป็นหยักเล็กบนแผ่นดิสก์และอ่านด้วยเลเซอร์จากไดรฟ์ออปติคอลไดรฟ์แปลหยัก ( ซึ่งเป็นตัวแทนของ 1 และ 0 ) เป็นข้อมูลที่ใช้ได้

ซีดีแรกซีดี ซึ่งในที่สุดแทนที่เทป ( ซึ่งก่อนหน้านี้แทนที่ระเบียน ) ซีดีเสียงที่ได้ประโยชน์จากการอนุญาตให้ผู้ใช้เพื่อข้ามไปยังสถานที่ที่แตกต่างกันบนแผ่นดิสก์ ซีดียังสามารถฟังได้ไม่ จำกัด จำนวนครั้งโดยไม่สูญเสียคุณภาพเทปสามารถจะเริ่มสูญเสียคุณภาพหลังจากที่ฟังพวกเขาน้อยเป็นสิบครั้ง นี้เป็นเพราะเลเซอร์ที่อ่านข้อมูลในแผ่นซีดีไม่กดดันแผ่นดิสก์ ส่วน playheads บนเทป ค่อยๆใส่ไปแถบแม่เหล็กบนเทป

ในปี 1985 รอมซีดีตีตลาดคอมพิวเตอร์ เพราะสามารถเก็บข้อมูลมากกว่าฟล็อปปี้ดิสก์ ( 700 MB เมื่อเทียบกับ 1.4 MB )ซีดี เร็ว ๆ นี้เป็นรูปแบบของซอฟต์แวร์ที่พบบ่อยที่สุด ในปี 1988 , CD - R ( บันทึกซีดี ) เทคโนโลยีที่ใช้ช่วยให้ผู้ใช้คอมพิวเตอร์เพื่อเผาซีดีของตัวเอง อย่างไรก็ตาม เทคโนโลยีนี้ไม่ได้เป็นหลักจนถึงปลายปี 1990 . เล็ก 3 " ซีดี เรียกว่า " cd-3 " ยังใช้ได้และสามารถอ่านได้โดยส่วนใหญ่ถาดบรรจุซีดีรอมไดรฟ์ สำหรับระยะเวลาของประวัติศาสตร์ของซีดีเข้าชม oneoff Media , Inc