ong Suk went back to the chair he w

ong Suk went back to the chair he was sitting on earlier, and Shin Hye followed. They sat side by side in silence, occasionally sipping from their mugs. Shin Hye racked her brain for something to say. Anything, really. She wanted to apologize, but for what? She didn’t know when to start.

Jong Suk’s expression when Min Ho had revealed to him and Woo Bin that they were dating was something she probably will never forget. She remembered her chest tightening and her throat drying up. She wanted to say something to him right then, but she couldn’t find the words. And when Jong Suk looked up to meet her eyes and put on a forced smile, she almost choked up.

‘So was that why you didn’t give me an answer?’

Jong Suk’s voice had interrupted her thoughts. She turned to him, but he was looking down at his mug. ‘Eh?’

‘The card with the flowers. My question. You didn’t give me an answer.’

Shin Hye took a deep breath. Her heart was still feeling heavy, and Jong Suk's wistful voice just added to that weight.‘ I’m sorry. I should have called you and told you, but I was out of the country and…’ she stopped midsentence and bit her lip. ‘Actually, no excuses are valid. I should have called you and I didn’t. That was rude of me and I’m really, really sorry.’

Jong Suk turned to look at her. ‘You don’t have to be sorry. I think it’s me who owes you an apology. I barged into your house without thinking,’ he scratched his head. ‘I can be very impulsive sometimes. It’s one of my worst traits.’

‘Ani, I think it’s one of your best,’ Shin Hye replied. ‘You always do what you feel like doing, and you’re not afraid of what people might say. It’s really brave and endearing. Sure, I got a shock when I saw you at my door, but mostly, it was a pleasant surprise,’ she gave him a warm smile.

Jong Suk closed his eyes and drooped his head low, sighing deeply.

‘What’s wrong?’ She asked.

‘I’m in a hole and I don’t think I can come out soon,’ he replied. When he lifted his face, he looked troubled. ‘Promise me you’ll stop saying things like that to me, okay? It will just get harder to get over you.’

Shin Hye opened her mouth to speak, but as always, she had no idea how to respond to that.

Jong Suk took a sip from his mug and cleared his throat. ‘I’m sure you already knew. You’re my secret,’ he said softly. ‘And I think Min Ho hyung also realized it back there. It was really silly of me to bring it up, but I guess I was just too happy that you came.’

‘I’m sorry…’

‘Again, you don’t have to be sorry,’ Jong Suk cut her off, chuckling. ‘None of this is your fault. I just have the worst timing. And the worst luck. Min Ho hyung? I didn’t stand a chance,’ he paused. ‘Then again, what did I expect, right? That no other guy was interested in you? Half of Daehan Min Guk is probably in love with you.’

Shin Hye remained silent. She wasn't sure what to tell him, if she should comfort him or if she should leave him alone. What words could possibly make him feel better? If she put herself in his place, if she found out that Min Ho was in love with another girl, nothing he could ever say would make her feel better.

'I should have known. I mean, I was beside you at the SBS Awards. I should have realized it then. But I was too busy looking at you to notice that Min Ho hyung was looking at you the same way.'

‘Jong Suk-ah,’ Shin Hye said tenderly. ‘Do you know how much I appreciate you? You’re one of the most genuine people I know – not just in this industry – but ever. You’re wonderful and kind and lovely. So don’t think for one second that you pale in comparison to Min Ho oppa.’

She turned her body to face him. He was gripping his mug tight. Shin Hye opened her palm and stretched it toward Jong Suk. ‘Hand,’ she said.

Jong Suk looked down and hesitated, but after a while, he put his hand over her palm. Shin Hye squeezed it lightly. ‘My handsome friend, Lee Jong Suk,’ she let out a sigh. ‘It would be unfair for me to tell you what to do, or to tell you that this will just pass, when I don’t even know how you really feel. All I can do right now is tell you that I’m sorry. Maybe it’s insensitive, maybe it’s even vain. But that’s what my heart is telling me. I’m sincerely sorry.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อ๋องสุขไปเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่บนต้น และ Shin Hye ตาม พวกเขานั่งเคียงข้างในความเงียบ จิบจากแก้วของพวกเขาบางครั้ง ชิน Hye racked สมองของเธอในสิ่งที่พูด อะไร จริง ๆ เธออยากขอโทษ แต่อะไร เธอไม่รู้จะเริ่มต้นด้วย

นิพจน์ Jong Suk เมื่อนาทีโฮจิมินห์ได้เปิดเผยช่องวูที่พวกเขาได้ออกเดทและเป็นสิ่งที่เธออาจจะไม่มีวันลืม เธอจำหน้าอกเธอแน่นและลำคอของเธอแห้ง เธอต้องการจะบอกอะไรกับเขาเหมาะสมแล้ว แต่เธอไม่สามารถหาคำ และเมื่อ Jong Suk มองขึ้นเพื่อตอบสนองสายตาของเธอ และใส่รอยยิ้มบังคับ เธอเกือบสำลักขึ้นด้วย

'การที่ทำไมคุณไม่ให้ผมคำตอบ"

เสียง Jong Suk มาขัดจังหวะความคิดของเธอ เธอหันไปเขา แต่เขาถูกมองลงที่ mug ของเขา 'เอ๊ะ'

' บัตร ด้วยดอกไม้ คำถามของฉัน คุณไม่ให้ผมคำตอบ "

Shin Hye เอาลมหายใจ ใจของเธอก็ยังคงรู้สึกหนัก และเสียง wistful Jong Suk เพียงเพิ่มน้ำหนักนั้น ' ขอโทษ ฉันควรได้เรียกคุณ และบอกคุณ แต่ผมจาก and. ประเทศ... ' เธอหยุด midsentence และบิต lip ของเธอ ' จริง ข้อแก้ตัวไม่ถูก ฉันควรได้เรียกคุณ และผมไม่ได้ คำหยาบของฉัน และฉันจริง ๆ ขออภัยจริง ๆ '

Jong Suk หันไปมองเธอ ' คุณจะสามารถขอ ผมคิดว่า เป็นผมที่ค้างชำระการขอโทษ ฉันตัวนั้นเห่าเข้าบ้านโดยไม่คิด"เขามีหัวรอยขีดข่วน ' ได้ impulsive มากบางครั้ง เป็นหนึ่งในลักษณะที่เลวร้ายที่สุดของฉัน.'

'เอนิ ฉันคิดว่า มันเป็นหนึ่งในของดีที่สุด Shin Hye ตอบกลับ ' คุณจะทำอะไรที่คุณรู้สึกอยากทำ และคุณไม่กลัวอาจพูด กล้าหาญ และรักจริง ๆ ได้ แน่นอน ผมช็อตเมื่อฉันเห็นคุณที่ประตูของฉัน แต่ส่วนใหญ่ ถูกครับ เธอให้เขาอบอุ่นยิ้ม

Jong Suk ปิดตา และ drooped ต่ำของเขาใหญ่ sighing ลึก

'คืออะไรผิด " เธอถาม

'ฉันอยู่ในหลุม และไม่คิดว่า ฉันสามารถมาออกเร็ว ๆ นี้ เขาตอบ เมื่อเขายกใบหน้าของเขา เขามองปัญหา ' สัญญาว่า ฉันจะหยุดพูดสิ่งเช่นนั้น ฉันล่ะ มันจะเพียงได้ยากไปกว่าคุณ '

Shin Hye เปิดปากของเธอพูด แต่เสมอ เธอมีความคิดการตอบสนองที่

Jong Suk เอาจิบจาก mug ของเขา และล้างจมูกของเขา "ผมมั่นใจว่า คุณรู้แล้วว่า คุณความลับของฉัน, "เขาพูดเบา ๆ ' และผมคิดว่า โฮจิมินห์ Min hyung ยังรู้มันกลับมีการ มันโง่จริง ๆ ข้าจะนำค่า แต่ผมคิดว่า ผมมีความสุขเพียงเกินไปว่า คุณมานั้น '

'ฉันเสียใจ...'

'อีกครั้ง คุณไม่จำเป็นต้องขออภัย Jong Suk ตัดเธอออก chuckling "เรื่องนี้เป็นความผิดของเธอ ฉันเพียงแค่มีเวลาเลวร้ายที่สุด และโชคดีเลวร้ายที่สุด Min hyung โฮจิมินห์ ฉันไม่ยืนโอกาส เขาหยุดชั่วคราว ' อีก สิ่งไม่ต้อง ขวา ที่คนอื่น ๆ ไม่ได้สนใจในตัวคุณ ครึ่งหนึ่งของ Daehan นาที Guk จะรักคุณ '

Shin Hye ยังคงเงียบ เธอไม่แน่ใจว่าจะบอก ถ้าเธอควรสบายเขา หรือเธอควรปล่อยให้เขาคนเดียว อะไรคำอาจอาจทำให้เขารู้สึกดีขึ้นหรือไม่ ถ้าเธอเก็บตัวเขาไว้ ถ้าเธอพบว่า โฮจิมินห์นาทีถูกในความรักกับสาวอื่น ไม่เคยไม่ว่า จะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น

"ฉันควรได้ทราบ ผมหมายถึง ก็อยู่ข้างคุณรางวัล SBS ฉันควรได้รับมันแล้ว แต่ผมไม่ว่างคุณสังเกตเห็นว่า โฮจิมินห์ Min hyung ถูกมองคุณเหมือนกัน '

' จงสุขอา Shin Hye กล่าวว่า ละม่อม ' คุณรู้ว่าฉันชื่นชมคุณ คุณเป็นหนึ่งคนของแท้มากที่สุดที่ฉันรู้ – ไม่เพียงแต่ ในอุตสาหกรรมนี้ แต่เคย คุณยอดเยี่ยม และดี และน่ารัก ดังนั้นอย่าคิดว่า ในหนึ่งวินาทีว่า คุณซีด โดย oppa แล้วโฮจิมินห์ '

เธอเปิดร่างกายของเธอต้องเผชิญกับเขา เขาถูกจับยึด mug ของเขาแน่น ชิน Hye เปิดเธอปาล์ม และยืดไปทาง Jong Suk 'มือ ก็

Jong Suk มองลงไป และ hesitated แต่ หลังเขาใส่มือของเขามากกว่าปาล์มของเธอ ชิน Hye คั้นมันเบา ๆ 'หล่อเพื่อน Lee Jong Suk เธอให้ออกแยกกัน ' มันจะไม่เป็นธรรมสำหรับผมที่จะบอกคุณสิ่งที่ต้องทำ หรือจะบอกว่า นี้จะเพียงผ่าน เมื่อได้ทราบว่าจริง ๆ ครับ ทั้งหมดที่ผมทำอยู่ตอนนี้เป็นบอกว่า ฉันเสียใจ บางทีก็ตายด้าน บางทีก็แม้ vain แต่ที่ว่าหัวใจของฉันจะบอกฉัน ขอจริงใจ '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ong Suk เดินกลับไปที่เก้าอี้ที่เขานั่งอยู่บนก่อนหน้านี้และชินเฮตาม พวกเขานั่งอยู่เคียงข้างกันในความเงียบบางครั้งจิบจากแก้วของพวกเขา ชินเฮ racked สมองของเธอสำหรับสิ่งที่จะพูด อะไรจริงๆ เธออยากจะขอโทษ แต่สำหรับสิ่งที่ เธอไม่ทราบเมื่อมีการเริ่มต้นการแสดงออก Jong Suk เมื่อมินโฮได้พบกับเขาและวูถังว่าพวกเขากำลังคบเป็นสิ่งที่เธออาจจะไม่เคยลืม เธอจำได้กระชับหน้าอกของเธอและลำคอของเธอแห้งขึ้น เธออยากจะพูดอะไรบางอย่างกับเขาถูกต้องแล้ว แต่เธอก็ไม่สามารถหาคำ และเมื่อ Jong Suk มองขึ้นเพื่อตอบสนองความดวงตาของเธอและวางบนรอยยิ้มบังคับเธอเกือบจะสำลักขึ้น'ดังนั้นที่ว่าทำไมคุณไม่ให้ฉันคำตอบ? เสียง Jong Suk ได้ขัดจังหวะความคิดของเธอ เธอหันไปให้เขา แต่เขาก็มองลงมาที่แก้วของเขา 'ใช่มั้ย? 'บัตรด้วยดอกไม้ คำถามของฉัน คุณไม่ให้ฉันคำตอบ. ชินเฮเอาลมหายใจลึก หัวใจของเธอก็ยังคงรู้สึกหนักและเสียงโหยหา Jong Suk เพียงการเพิ่มน้ำหนักที่. ฉันขอโทษ ฉันควรจะได้เรียกว่าคุณและบอกคุณ แต่ผมออกจากประเทศและ ... เธอหยุด midsentence และกัดริมฝีปากของเธอ 'ที่จริงไม่มีข้อแก้ตัวที่ถูกต้อง ฉันควรจะได้เรียกว่าคุณและผมไม่ได้ นั่นคือหยาบของฉันและฉันจริงๆขอโทษจริงๆ. Jong Suk หันไปมองเธอ 'คุณจะได้ไม่ต้องเสียใจ ฉันคิดว่ามันเป็นผมที่เป็นหนี้คุณขอโทษ ผมบุกเข้าไปในบ้านของคุณโดยไม่คิดว่าเขามีรอยขีดข่วนหัวของเขา 'ฉันจะห่ามมากบางครั้ง มันเป็นหนึ่งในลักษณะที่เลวร้ายที่สุดของฉัน. 'นิผมคิดว่ามันเป็นหนึ่งในดีที่สุดของคุณ' ชินเฮตอบ 'คุณมักจะทำสิ่งที่คุณรู้สึกอยากทำและคุณไม่กลัวสิ่งที่คนอาจจะบอกว่า มันจริงๆที่กล้าหาญและเป็นที่รัก แน่นอนว่าผมได้รับการช็อกเมื่อฉันเห็นคุณที่ประตูของฉัน แต่ส่วนใหญ่มันก็น่าแปลกใจ 'ที่เธอทำให้เขามีรอยยิ้มที่อบอุ่นJong Suk ปิดตาของเขาและหัวของเขา drooped ต่ำถอนหายใจลึก'มีอะไรผิดปกติ? เธอถาม'ฉันอยู่ในหลุมและฉันไม่คิดว่าฉันจะออกมาเร็ว ๆ นี้' เขาตอบว่า เมื่อเขายกใบหน้าของเขาเขามองปัญหา 'คุณสัญญากับฉันจะหยุดพูดเรื่องแบบนั้นกับผมนะ มันก็จะได้รับยากที่จะได้รับมากกว่าที่คุณ. ชินเฮอ้าปากพูด แต่เป็นเสมอเธอมีความคิดที่ไม่มีวิธีการตอบสนองที่Jong Suk เอาจิบจากแก้วของเขาและล้างลำคอของเขา 'ฉันแน่ใจว่าคุณรู้แล้ว คุณความลับของฉัน "เขาพูดเบา ๆ 'และฉันคิดว่าพี่มินโฮยังตระหนักว่ามันกลับไปที่นั่น มันเป็นจริงๆโง่ของผมที่จะนำมาขึ้น แต่ผมคิดว่าผมก็มีความสุขมากที่คุณมาที่. ฉันขอโทษ ... ' 'อีกครั้งคุณจะได้ไม่ต้องเสียใจ' Jong Suk ตัดเธอออก หัวเราะเบา 'ไม่มีนี้เป็นความผิดของคุณ ผมก็มีช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุด และความโชคดีที่เลวร้ายที่สุด พี่มินโฮ? ผมไม่ได้มีโอกาส "เขาหยุดชั่วคราว 'จากนั้นอีกครั้งสิ่งที่ผมคาดหวังใช่ไหม ว่าไม่มีผู้ชายคนอื่น ๆ ที่มีความสนใจในตัวคุณ ครึ่งหนึ่งของแดฮันมินกุกน่าจะอยู่ในความรักกับคุณ. ชินเฮยังคงนิ่งเงียบ เธอเป็นคนที่ไม่แน่ใจว่าจะบอกเขาว่าเธอควรจะปลอบใจเขาหรือเธอควรจะปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว คำอะไรที่อาจจะทำให้เขารู้สึกดีขึ้นหรือไม่ ถ้าเธอใส่ตัวเองในสถานที่ของเขาถ้าเธอพบว่ามินโฮก็มีความรักกับผู้หญิงคนอื่นไม่มีอะไรที่เขาเคยบอกว่าจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น'ฉันควรจะได้รู้จักกัน ฉันหมายความว่าฉันเป็นข้างคุณที่รางวัล SBS ฉันควรจะได้ตระหนักถึงมันแล้ว แต่ฉันถูกเกินไปไม่ว่างกำลังมองหาที่คุณจะสังเกตเห็นว่าพี่มินโฮกำลังมองไปที่คุณเช่นเดียวกับ. ' 'Jong Suk-ah,' ชินเฮกล่าวว่าอ่อนโยน 'คุณรู้ว่าฉันขอขอบคุณที่คุณ คุณเป็นหนึ่งในคนของแท้มากที่สุดฉันรู้ - ไม่เพียง แต่ในอุตสาหกรรมนี้ - แต่ที่เคย คุณยอดเยี่ยมและใจดีและน่ารัก จึงไม่คิดว่าสำหรับคนที่สองที่คุณอ่อนเมื่อเทียบกับพี่มินโฮ. เธอหันร่างกายของเธอที่จะเผชิญหน้ากับเขา เขาถูกจับแก้วของเขาแน่น ชินเฮเปิดปาล์มของเธอและก็เหยียดไป Jong Suk 'มือ' เธอกล่าวJong Suk มองลงไปและลังเล แต่หลังจากที่ในขณะที่เขาใส่มือของเขากว่าฝ่ามือของเธอ ชินเฮบีบมันเบา 'เพื่อนที่ดีของฉัน, ลีจอง Suk,' เธอให้ออกถอนหายใจ 'มันจะไม่เป็นธรรมสำหรับผมที่จะบอกคุณว่าจะทำหรือจะบอกคุณว่านี้เพิ่งจะผ่านไปเมื่อฉันไม่ได้รู้ว่าคุณรู้สึกจริงๆ ทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้ในตอนนี้คือบอกคุณว่าฉันขอโทษ บางทีมันอาจจะตายอาจจะเป็นประโยชน์ยิ่ง แต่นั่นคือสิ่งที่หัวใจของฉันจะบอกฉัน ฉันขอโทษด้วยความจริงใจ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อองซกกลับไปนั่งอยู่บนเก้าอี้ เขาก่อนหน้านี้ และ ชิน เฮ ตาม พวกเขานั่งอยู่เคียงข้างกันในความเงียบ บางครั้งจิบจากแก้วของตน ชินเฮ racked สมองเธอมีอะไรจะพูด อะไรจริงๆ เธออยากจะขอโทษ แต่สิ่งที่ ? เธอไม่ได้รู้ว่าเมื่อเริ่ม

จุงซุก การแสดงออกเมื่อมินโฮได้เปิดเผยกับเขาและ วูบินที่พวกเขาคบกัน คือบางอย่าง ที่เธออาจจะไม่เคยลืม เธอยังจำได้กระชับหน้าอกเธอ คอแห้ง เธอต้องการจะพูดอะไรบางอย่างกับเขา แต่เธอไม่สามารถหาคำ และเมื่อ จุงซุก เงยหน้าขึ้นสบสายตาของเธอและใส่ฝืนยิ้ม เธอเกือบสำลักขึ้น

ดังนั้นทำไมคุณไม่ตอบฉัน ? '

จองซุกเป็นเสียงขัดจังหวะเธอมีความคิด เธอหันหลังให้เขา แต่เขาก็มองไปที่หน้าของเขา ' เอ๋ ? ' '

การ์ดกับดอกไม้ คำถามของฉัน คุณยังไม่ได้ให้คำตอบฉัน . '

ชิน เฮ หายใจลึกๆ . หัวใจเธอยังรู้สึกหนัก และ จุงซุก โหยหาเสียงแค่เพิ่มน้ำหนัก ว่า ขอโทษผมควรจะโทรหาคุณและบอกคุณ แต่ผมอยู่นอกประเทศ และ . . . ' เธอหยุด midsentence บิตของเธอและริมฝีปาก ' จริงๆ แล้ว ไม่มีข้ออ้างที่ใช้ได้ ผมควรจะโทรหาคุณและฉันไม่ได้หยาบคายนะ และ ฉัน ขอโทษ จริงๆ ค่ะ '

จองซุคหันไปมองเธอ คุณไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันคิดว่าฉันเป็นคนที่เป็นหนี้คำขอโทษคุณ ผมเข้ามาในบ้านของคุณโดยไม่ต้องคิด" เขาเกาหัว ' ฉันสามารถกระตุ้นมากบางครั้ง มันเป็นหนึ่งในลักษณะที่เลวร้ายที่สุดของฉัน . '

'ani , ฉันคิดว่ามันเป็นหนึ่งในดีที่สุด " ชินเฮกล่าว คุณมักจะทำในสิ่งที่อยากทำ และคุณก็ไม่กลัวว่าคนอื่นจะพูด มันช่างกล้าหาญและน่ารักดี แน่นอน ฉันตกใจมากตอนที่ผมเห็นคุณที่ประตูของฉัน แต่ส่วนใหญ่แล้ว มันประหลาดใจ เธอให้เขายิ้มอบอุ่น

จงซอคปิดตาของเขาและ drooped หัวต่ำ ถอนหายใจลึก

'what อะไร ? ' เธอถาม

" อยู่ในรู และผมไม่คิดว่าผมจะออกมาในเร็วๆ นี้ ' เขาตอบ เมื่อเขายกใบหน้าของเขา เขาดูทุกข์ ' ฉันสัญญาว่าคุณจะไม่พูดแบบนี้กับผม โอเค ? มันก็จะยากขึ้นที่จะได้รับมากกว่าที่คุณ '

ชินเฮเปิดปากของเธอที่จะพูด แต่เป็นเสมอเธอมีความคิดที่ไม่มีวิธีการตอบสนองต่อ

จองซุกจิบจากแก้วและล้างของเขาคอ ผมแน่ใจว่าคุณรู้อยู่แล้ว นายลับของฉัน " เขากล่าวเบาๆ ' และฉันคิดว่ามินโฮก็รู้ว่ามันกลับมา มันดูโง่มากนะ ให้มัน แต่ผมก็มีความสุขที่คุณมา . . .

" ขอโทษ . . . . . . '

'again , คุณไม่ต้องขอโทษหรอก ' จองซุกตัดเธอออก. . ' นี่มันไม่ใช่ความผิดของคุณ ฉันมีเวลาที่แย่ที่สุด และโชคร้าย . มินโฮ ? ผมไม่ได้ยืนโอกาส ' เขาหยุดชั่วคราว ' แล้วอีกสิ่งที่ผมคาดหวังใช่มั้ย ? ที่ไม่มีคนสนใจคุณ บริษัทแดฮันมินกุกครึ่งน่าจะอยู่ในความรักกับคุณ . '

ชินเฮยังคงเงียบ เธอไม่แน่ใจว่าจะบอกอะไรกับเขาถ้าเธอปลอบใจเขาหรือเธอควรปล่อยให้เขาอยู่คนเดียว คำพูดที่อาจจะทำให้เขารู้สึกดีขึ้น ถ้าเธอใส่ตัวเองในสถานที่ของเขา หากเธอพบว่ามินโฮกำลังอินเลิฟกับสาวอื่น ไม่มีอะไรที่เขาจะพูด จะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น

ฉันน่าจะรู้ ฉันหมายถึง ฉันอยู่ข้างคุณในสำหรับรางวัล ฉันควรจะคิดได้แล้วแต่ฉันยุ่งมากเลย คุณจะสังเกตเห็นว่า มินโฮมองเธอเหมือน '

'jong ซุก ชินเฮกล่าวทันทีว่า คุณรู้ว่าฉันชอบคุณ คุณเป็นหนึ่งในคนส่วนใหญ่ฉันรู้ว่าแท้และไม่เพียง แต่ในอุตสาหกรรมนี้ ซึ่งแต่เดิม คุณยอดเยี่ยมมากและใจดี และน่ารัก ดังนั้นไม่คิดว่าหนึ่งที่สองที่คุณอ่อนในการเปรียบเทียบกับพี่มินโฮ . . .

เธอทำให้ร่างกายของเธอต้องเผชิญหน้ากับเขา เขาจับหน้าของเขาไว้แน่น ชินเฮเปิดปาล์มของเธอและยื่นต่อ จอง ซุก ' มือ ' เธอพูด

จองซุกมองลงไปและลังเล แต่หลังจากที่ในขณะที่เขาใส่มือของเขาผ่านฝ่ามือของเธอ ชิน เฮ บีบมันเบาๆ ' เพื่อนสุดหล่อของฉัน ลี จอง ซุก เธอถอนหายใจ . ' มันก็ไม่ยุติธรรมสำหรับผมที่จะบอกคุณสิ่งที่ต้องทำหรือบอกคุณว่า นี่เพิ่งจะผ่าน เมื่อไม่รู้ว่าจริงๆแล้วคุณรู้สึกยังไง ทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้ในตอนนี้ คือ บอกเธอว่าฉันขอโทษ บางทีมันอาจจะไม่มีความรู้สึก บางทีมันก็ไร้สาระ แต่นั่นคือสิ่งที่หัวใจของฉันมันบอก ฉันต้องขอโทษจริงๆ . . .