Form suppresses material, and tends

Form suppresses material, and tends to either idealize architectural materials or dematerialize architecture altogether. In response, we propose a fundamental shift from material – that which is sublimated or invested with symbolic power – to matter – that which simply is. This distinction between symbolic material and raw matter is particularly urgent given the increasing importance of sustainability in contemporary design. The very phrase “green design” already reveals that sustainability today is as often about symbolism or metaphor (if not branding) as about genuinely responsible consumption of resources. While not overtly “green,” our formless advocates a new creativity and freedom in the use of materials. We embrace the raw, the unprocessed, the unstable, the ephemeral, and the degradable. Most of all, our formless seeks to exploit found conditions, to use what already exists. A material like bamboo may scream sustainable, but as often as not it is shipped halfway around the world to the construction site. We would rather build with the dust, dirt, and gravel already there. One might look sustainable, but which is the more responsible use of resources in the long run?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบฟอร์มไม่ใส่วัสดุ และมีแนวโน้ม idealize สถาปัตยกรรมวัสดุ หรือ dematerialize สถาปัตยกรรมทั้งหมด ตอบ เรานำเสนอกะพื้นฐานจากวัสดุ – ซึ่งเป็น sublimated หรือ ด้วยสัญลักษณ์อำนาจ – สำคัญ – การลงทุนให้ซึ่งก็เป็น ความแตกต่างระหว่างสัญลักษณ์วัสดุดิบเรื่องเป็นเร่งด่วนโดยเฉพาะอย่างยิ่งให้ความสำคัญเพิ่มขึ้นอย่างยั่งยืนในสมัย วลีมาก "สีเขียวออกแบบ" แล้วพบว่า ความยั่งยืนวันนี้เป็นมักจะเป็นเกี่ยวกับสัญลักษณ์หรือเทียบ (ถ้าไม่กำหนดตราสินค้า) เป็นเกี่ยวกับปริมาณการใช้ทรัพยากรที่รับผิดชอบจริงใจ ในขณะที่ไม่ overtly "สีเขียว เกมของเราสนับสนุนการสร้างสรรค์ใหม่ และเสรีภาพในการใช้งานของวัสดุ เราโอบกอดดิบ การประมวลผล ที่เสถียร ข้อมูลแบบชั่วคราว และการช่วยกัน มากที่สุดทั้งหมด เกมของเราพยายามที่จะพบเงื่อนไข การใช้อะไรแล้วใช้ประโยชน์ วัสดุเช่นไม้ไผ่อาจร้องอย่างยั่งยืน แต่มักจะเป็นไม่เป็นส่ง halfway ที่ไซต์ก่อสร้างทั่วโลก เราจะแทนที่จะสร้าง มีฝุ่น สกปรก และกรวดแล้วมี หนึ่งอาจมองอย่างยั่งยืน แต่ซึ่งเป็นการใช้ทรัพยากรที่รับผิดชอบมากขึ้นในระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แบบฟอร์มยับยั้งวัสดุและมีแนวโน้มที่ทั้งอุดมคติวัสดุสถาปัตยกรรมหรือ dematerialize สถาปัตยกรรมทั้งหมด ในการตอบสนองเรานำเสนอการเปลี่ยนแปลงพื้นฐานจากวัสดุ - สิ่งที่ระเหยหรือถือหุ้นที่มีอำนาจสัญลักษณ์ - เรื่อง - ที่ซึ่งก็คือ ความแตกต่างระหว่างวัสดุสัญลักษณ์และเรื่องดิบนี้เป็นเรื่องเร่งด่วนโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้รับความสำคัญที่เพิ่มขึ้นของการพัฒนาอย่างยั่งยืนในการออกแบบร่วมสมัย วลีมาก "การออกแบบสีเขียว" แล้วเผยให้เห็นว่าการพัฒนาอย่างยั่งยืนในวันนี้คือได้บ่อยเกี่ยวกับสัญลักษณ์หรืออุปมา (ถ้าไม่สร้างตราสินค้า) เป็นผู้รับผิดชอบเกี่ยวกับการบริโภคอย่างแท้จริงของทรัพยากร ในขณะที่ไม่เปิดเผย "สีเขียว" รูปร่างของเราสนับสนุนความคิดสร้างสรรค์ใหม่และเสรีภาพในการใช้งานของวัสดุ เราโอบกอดดิบที่ยังไม่ได้ที่ไม่แน่นอนที่ยั่งยืนและย่อยสลาย ที่สุดของทุกรูปร่างของเราพยายามที่จะใช้ประโยชน์จากสภาพที่พบในการใช้สิ่งที่มีอยู่แล้ว วัสดุเช่นไม้ไผ่อาจกรีดร้องอย่างยั่งยืน แต่เป็นมักจะเป็นไม่ได้ที่จะส่งครึ่งหนึ่งทั่วโลกที่จะสถานที่ก่อสร้าง เราค่อนข้างจะสร้างด้วยฝุ่นสิ่งสกปรกและกรวดมีอยู่แล้ว หนึ่งอาจมีลักษณะที่ยั่งยืน แต่คือการใช้ความรับผิดชอบมากขึ้นของทรัพยากรในระยะยาว?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบฟอร์มยับยั้งวัสดุและมีแนวโน้มที่จะดีเลิศวัสดุ สถาปัตยกรรม หรือ dematerialize สถาปัตยกรรมทั้งหมด ในการตอบสนอง เราขอเปลี่ยนจากวัสดุและพื้นฐานที่ sublimated หรือลงทุนกับสัญลักษณ์อำนาจ ( เรื่อง ) ซึ่งก็เป็นนี้ความแตกต่างระหว่างวัสดุและวัตถุดิบ โดยสัญลักษณ์เรื่องเร่งด่วนให้เพิ่มความสำคัญของการออกแบบร่วมสมัยที่ยั่งยืน คำว่า " มาก " การออกแบบสีเขียวแล้วพบว่าวันนี้เป็นบ่อยเกี่ยวกับความยั่งยืนสัญลักษณ์หรือสัญลักษณ์ ( ถ้าไม่แบรนด์ ) เป็นผู้รับผิดชอบเรื่องอย่างแท้จริง การบริโภคทรัพยากร ในขณะที่ไม่เปิดเผย " สีเขียว" สนับสนุนของเราใหม่ หมายถึง ความคิดสร้างสรรค์ และเสรีภาพในการใช้วัสดุ เราโอบกอดดิบ , ยังไม่ได้ , ไม่มั่นคง , ไม่ยั่งยืน , และย่อยสลายได้ . ส่วนใหญ่ของทั้งหมดของเราพยายามที่จะใช้ประโยชน์จากเงื่อนไข หมายถึงว่า ใช้อะไรอยู่แล้ว วัสดุเช่นไม้ไผ่อาจกรีดร้องอย่างยั่งยืน แต่มักจะเป็นไม่ส่งครึ่งทางรอบโลกเพื่อก่อสร้างเราอยากจะสร้างด้วยฝุ่น ดิน และลูกรังแล้ว หนึ่งอาจจะมองอย่างยั่งยืน ซึ่งเป็นความรับผิดชอบมากขึ้น แต่ใช้ทรัพยากรในระยะยาว ?