Results in Table (3) denoted the vu

Results in Table (3) denoted the vulnerability of different cattle breeds to tick infestation as the highest rate was recorded in Friesian (77.5%) followed by native and cross breeds (50.4 & 41.8% resp.,). Moreover, B. annulatus was the predominant tick species affecting cattle (51.85%) followed by H. anatolicum & mixed infection (5.18% & 3.5% resp.,). The obtained result was in coincide with that reported by (Asmaa, 2012). However, Kabir et al. (2011) detected that prevalence of tick was significantly (p < 0.01) higher in local cattle 103 (43.82%) than the crossbred 35 (24.13%) cattle.
Regarding tick infestation (%) in different animal species across season of year (Table 4) revealed a significant increase (P < 0.05) during summer months among examined cattle, goat & sheep (76.5%, 33.3% & 20.6% resp.,) as compared to (39.7%, 4.4% & 6.7 5 resp.,) meanwhile, infestation rate had not significantly differ in examined buffaloes in relation to season of year. These results go in accordance with those reported by Kabir et al. (2011) who found higher rate in summer (41.66%) followed by in winter season (31.5%). Similar studies were conducted by some other researchers in different countries.
72 beni-suef university journal of basic and applied sciences 3 (2014) 68e73
Atif et al. (2012) concluded that highest prevalence of tick infestation was recorded in the months of June and July in all study districts and revealed that mean maximum tempera- ture was significantly involved on month-wise prevalence of ticks in all study regions. Meanwhile, Stuti et al. (2008) re- ported that the animals were infested with ticks throughout the year, with maximum infestation during the rainy season then during summer and the least during winter. Sanjay et al. (2007) reported that tick infestation in cattle were higher in rainy followed by summer and winter, respectively. Rony et al. (2010) showed that, significantly (p < 0.001) higher seasonal prevalence occurred in summer season (78.46%), followed by winter (62.85%) and rainy season (52.11%). Generally tick population remains low during drought (Urquhart, 1996). The results showed that infestation rate was highest in summer season comparing to winter season. Khan et al. (1993) attrib- uted an increase tick infestation during summer month’s due to an increase temperature and humidity.
The distribution (%) of tick infestation in different body parts of examined animals Table (5) revealed that the udders

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลในตาราง (3) ระบุช่องโหว่ของพันธุ์วัวที่แตกต่างกันการรบกวนขีดเป็นอัตราสูงสุดที่ถูกบันทึกไว้ใน Friesian (77.5%) โดยเจ้าของภาษาและ ข้ามสายพันธุ์ (ชอบ 50.4 และ 41.8%,) นอกจากนี้ B. annulatus เป็นพันธุ์ขีดเด่นที่ส่งผลกระทบต่อวัว (51.85%) ตาม ด้วย H. anatolicum และการติดเชื้อผสม (ชอบ 5.18% และ 3.5%,) ผลที่ได้รับได้ในตรงกับที่รายงาน โดย (Asmaa, 2012) อย่างไรก็ตาม เกเบอร์ et al. (2011) พบว่า ความชุกของขีดอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.01) ในโคท้องถิ่น 103 (43.82%) มากกว่าแก่วัว (24.13%) 35เปิดเผยเกี่ยวกับเห็บรบกวน (%) ในสายพันธุ์สัตว์ข้ามฤดูกาลของปี (ตาราง 4) เพิ่ม (P < 0.05) ในช่วงฤดูร้อนเดือนวัวย่าง แพะ และแกะ (76.5%, 33.3% และ 20.6% ชอบ,) เมื่อเปรียบเทียบกับ (เครื่อง 39.7%, 4.4% และ 6.7 5 ชอบ), ในขณะเดียวกัน อัตราการรบกวนมีไม่มากแตกต่างกันในควายย่างในความสัมพันธ์กับฤดูกาลของปี ผลลัพธ์เหล่านี้ไปตามรายงานโดยเกเบอร์ et al. (2011) ที่พบอัตราสูงในช่วงฤดูร้อน (41.66%) ตามด้วยในฤดูหนาว (31.5%) ได้ดำเนินการศึกษาคล้ายกัน โดยนักวิจัยบางคนในประเทศต่าง ๆ72 suef เบมหาวิทยาลัยวารสารวิทยาศาสตร์พื้นฐาน และประยุกต์ 3 68e73 (2014) Atif et al. (2012) สรุปว่า ความชุกสูงสุดขีดรบกวนบันทึกในเดือนมิถุนายนและกรกฎาคมในเขตการศึกษาทั้งหมด และเปิดเผยนั้นหมายถึงสูงสุดราว-ture มากเกี่ยวข้องกับในส่วน month-wise ของเห็บในทุกภูมิภาคศึกษา ในขณะเดียวกัน Stuti et al. (2008) ใหม่ - จูนว่า สัตว์ที่รบกวนกับเห็บตลอดปี มีรบกวนสูงสุดในช่วงฤดูฝนในช่วงฤดูร้อนแล้วและอย่างน้อยในช่วงฤดูหนาว อัครา et al. (2007) รายงานว่า เห็บรบกวนในวัวในฝนตามมา ด้วยฤดูร้อนและฤดูหนาว ตามลำดับ Rony et al. (2010) แสดงให้เห็นว่า อย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.001) สูงชุกตามฤดูกาลเกิดในฤดูร้อน (78.46%), ตาม ด้วยฤดูหนาว (62.85%) และฤดูฝน (52.11%) โดยทั่วไปประชากรขีดยังคงต่ำในช่วงแล้ง (เฉพาะ 1996) ผลลัพธ์แสดงให้เห็นอัตราการรบกวนที่มีสูงที่สุดในฤดูร้อนฤดูกาลเทียบกับฤดูหนาว คานและ al. (1993) attrib-uted ติ๊กเพิ่มขึ้นรบกวนในช่วงเดือนฤดูร้อนของเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิและความชื้นการกระจาย (%) ของเห็บรบกวนในส่วนร่างกายของสัตว์ตรวจสอบตาราง (5) การเปิดเผยที่เต้านม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการค้นหาในตาราง (3) แสดงความเปราะบางของวัวสายพันธุ์ที่แตกต่างกันติ๊กรบกวนเป็นอัตราที่สูงที่สุดถูกบันทึกไว้ใน Friesian (77.5%) ตามด้วยสายพันธุ์พื้นเมืองและข้าม (50.4 และ 41.8% resp.) นอกจากนี้บี annulatus เป็นสายพันธุ์ที่มีผลกระทบต่อขีดเด่นวัว (51.85%) ตามด้วยเอช anatolicum และการติดเชื้อผสม (5.18% และ 3.5% resp.) ผลที่ได้รับอยู่ในตรงกับที่รายงานโดย (Asmaa 2012) อย่างไรก็ตาม Kabir et al, (2011) พบว่าความชุกของเห็บอย่างมีนัยสำคัญ (p <0.01) สูงขึ้นในวัวท้องถิ่น 103 (43.82%) มากกว่าลูกผสม 35 (24.13%) โค.
เกี่ยวกับเห็บรบกวน (%) ในสัตว์ชนิดแตกต่างกันในฤดูกาลของปี (ตารางที่ 4) เผยให้เห็นการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) ในช่วงฤดูร้อนในหมู่สัตว์เลี้ยงตรวจสอบแพะและแกะ (76.5%, 33.3% และ 20.6% resp.) เมื่อเทียบกับ (39.7%, 4.4% และ 6.7 5 resp.) ขณะที่อัตราการรบกวนได้อย่างมีนัยสำคัญไม่แตกต่างกันในการตรวจสอบกระบือในความสัมพันธ์กับฤดูกาลของปี ผลลัพธ์เหล่านี้ไปตามที่รายงานโดย Kabir et al, (2011) ที่พบว่าอัตราที่สูงขึ้นในช่วงฤดูร้อน (41.66%) ตามด้วยในฤดูหนาว (31.5%) การศึกษาที่คล้ายกันได้ดำเนินการโดยนักวิจัยอื่น ๆ บางอย่างในประเทศที่แตกต่างกัน.
72-Beni Suef วารสารมหาวิทยาลัยพื้นฐานและประยุกต์ใช้วิทยาศาสตร์ 3 (2014) 68e73
Atif, et al (2012) สรุปได้ว่าความชุกสูงสุดของเห็บรบกวนถูกบันทึกไว้ในเดือนมิถุนายนและกรกฎาคมในเขตการศึกษาทั้งหมดและเปิดเผยว่าหมายถึงอุณหภูมิสูงสุดมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับความชุกเดือนที่ชาญฉลาดของเห็บในภูมิภาคการศึกษาทั้งหมด ในขณะเดียวกัน Stuti et al, (2008) อีกครั้งในรังเพลิงว่าสัตว์ที่ถูกรบกวนด้วยเห็บตลอดทั้งปีที่มีการรบกวนสูงสุดในช่วงฤดูฝนแล้วในช่วงฤดูร้อนและอย่างน้อยในช่วงฤดูหนาว แซนเจย์, et al (2007) รายงานว่าการรบกวนเห็บในวัวสูงขึ้นในฤดูฝนตามฤดูร้อนและฤดูหนาวตามลำดับ Rony et al, (2010) แสดงให้เห็นว่ามีนัยสำคัญ (p <0.001) สูงชุกตามฤดูกาลที่เกิดขึ้นในช่วงฤดูร้อน (78.46%) รองลงมาในช่วงฤดูหนาว (62.85%) และฤดูฝน (52.11%) โดยทั่วไปประชากรติ๊กยังคงอยู่ในระดับต่ำในช่วงฤดูแล้ง (อลิซ, 1996) ผลการศึกษาพบว่าอัตราการรบกวนสูงสุดในฤดูร้อนเมื่อเทียบกับฤดูหนาว ข่าน, et al (1993) attrib- uted การรบกวนการเพิ่มขีดในช่วงฤดูร้อนเดือนเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิและความชื้น.
การกระจาย (%) ของเห็บรบกวนในส่วนของร่างกายที่แตกต่างกันของตารางการตรวจสอบสัตว์ (5) เปิดเผยว่าเต้านม