Lu Tian Chen looked down at the fil

Lu Tian Chen looked down at the files on his table. It had been two whole hours, yet he’d only made it through three pages. Half an hour ago, he was on page three. Now, half an hour later, he was still on page three.

He really wanted to know how Charles managed to focus on his job when he’d brought Tang Feng to work.

For the thirty-sixth time, Lu Tian Chen turned his head slightly to peek at the man not far away. Tang Feng certainly wasn’t making any noises and disturbing him, but the man really seemed to enjoy walking around the office. To refrain from making noise, he’d taken his shoes off. The sunlight shot through the windows and reflected off of the pair of pale, bare feet, creating a blinding effect.

Bored of reading, Tang Feng stood by the window, looking down at the endless hustle of people and cars below. But he couldn’t stand still. One of his feet kept on shifting from being on tiptoes to being flat on the ground. He couldn’t watch steadily either; after looking for a while, he would start moving around. He’d turn his neck around like a pendulum, twist his waist back and forth, and then stretch his back.

The restless man soon found a dumbbell in the office. He sat back down on the couch and started doing exercises.

Tang Feng certainly wasn’t making any noise, but he kept shuffling around endlessly. A few times Lu Tian Chen truly wanted to speak out and tell the other man to stop, but in the end, lunchtime came around and he still hadn’t said anything.

“Meals should be eaten on a regular schedule, or you’ll develop stomach problems.” Tang Feng put his hands on Lu Tian Chen’s desk. He wasn’t going to tell the detestable man that he had been moving around all morning deliberately.

Lu Tian Chen looked up and eyed Tang Feng. “Cafeteria.”

“Sure.” He was fine with anywhere.

Tang Feng followed Lu Tian Chen to the company-exclusive cafeteria. Along the way, many employees shot secret glances at him. He had experienced the same thing with Charles, so he wasn’t the least bit shy or distressed at it.

Speaking of the devil, the man whom he had lived with for a month unexpectedly showed up. Charles was sitting in the exact same place, in the exact same spot as when they had ate together here last time.

In the à la carte area, Charles was currently drinking wine and smoking a cigarette. His face was the same as usual, like a yuppie. Except this time, the one sitting across from him wasn’t Tang Feng. It was another rather good-looking young man.

Seeing Charles again, Tang Feng had only one thought in mind: This playboy will probably develop kidney problems one day.

Other than that, he didn’t think much of Charles being with another person. The same way he expected Charles to feel nothing when seeing him together with Lu Tian Chen. After all, Charles was the one who had said they would meet and part on a good note.

“Hey, what a coincidence. Why don’t we eat together?” Charles waved his hand the minute he saw Tang Feng and Lu Tian Chen. At the same time, he pulled the young man over to the seat next to his own. His hand rested affectionately on the youth’s shoulders, his smile particularly bright.

Lu Tian Chen smiled as he walked over. “Alright.”

Lu Tian Chen sat across from Charles, making Tang Feng take the last seat. Tang Feng leisurely sat down. He then easily greeted Charles, and nodded at the young man.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lu Tian Chen มองลงที่แฟ้มบนโต๊ะของเขา ชั่วโมงทั้งสองได้ แต่เขาเท่านั้นที่ได้ทำมันผ่านหน้าสาม ครึ่งชั่วโมงผ่านมา เขาเป็นที่หน้าสาม ตอนนี้ ครึ่งชั่วโมงต่อมา ที่เขาเป็นอยู่หน้าสามเขาต้องการรู้วิธีจัดการชาร์ลส์โฟกัสบนงานของเขาเมื่อเขาได้นำถังเฟิงทำงานจริง ๆเวลาสามสิบหก Lu Tian Chen เปิดศีรษะเล็กน้อยให้มองที่คนไม่ห่าง ฮถังแน่นอนไม่ทำเสียงใด ๆ และรบกวนเขา แต่จริง ๆ คนดูเหมือนไปเดินรอบ ๆ สำนักงาน งดทำเสียงดัง เขาได้นำรองเท้าของเขาออก แสงยิงผ่านหน้าต่าง และสะท้อนออกจากคู่ของซีด เปลือย ฟุตสร้างผลจ้าเบื่อการอ่าน เฟิงทังยืนอยู่หน้าต่าง มองลงที่ความวุ่นวายไม่รู้จบของคนและรถยนต์ด้านล่าง แต่เขาไม่หยุดนิ่ง นอกจากนี้เท้าของเขาอย่างใดอย่างหนึ่งในเก็บขยับจากการแทบจะอยู่บนพื้นราบ เขาไม่ดูเรื่อย ๆ ที่อย่างใดอย่างหนึ่ง หลังจากค้นหาในขณะที่ เขาจะเริ่มเคลื่อนไหวรอบ ๆ เขาจะเปิดคอของเขารอบเช่นลูกตุ้ม บิดเอวไปมา และยืดของเขาคนกระสับกระส่ายเร็ว ๆ นี้พบดัมบ์เบลล์เป็นในสำนักงาน เขานั่งกลับลงบนโซฟา และเริ่มทำการออกกำลังกายฮถังแน่นอนไม่ทำเสียงใด ๆ แต่เขาเก็บสับรอบไม่รู้จบ Tian Chen Lu กี่ครั้งอย่างแท้จริงต้องพูด และบอกคนหยุด แต่ในสุด สำหรับมื้อกลางวันมา และยังไม่ได้ว่า อะไร"ควรกินอาหารตามเวลาปกติ หรือคุณจะพัฒนาปัญหากระเพาะอาหาร" ฮถังใส่มือของเขาบนโต๊ะของเฉิน Tian Lu เขาไม่ได้ไปบอกคนโหดร้ายที่เขาได้รับการย้ายรอบเช้าทั้งหมดจงใจLu Tian Chen มองขึ้น และตาถังฮ "โรงอาหาร""แน่" เขาก็ดีกับทุกถังฮตาม Lu Tian Chen ไปโรงอาหารบริษัทพิเศษ ตลอดทาง พนักงานหลายภาพลับสายตาแปลกที่เขา เขามีประสบการณ์เหมือนกับชาร์ลส์ เพื่อให้ไม่น้อยบิตขี้อาย หรือที่รู้จักกันดีที่มันพูดของมาร คนที่เขาได้อาศัยอยู่กับเดือนที่พบโดยไม่คาดคิดขึ้น ชาร์ลส์ก็นั่งอยู่ในเดียวกันแน่นอน ในสถานที่เดียวกันเป็นเมื่อพวกเขากินกันที่นี่ครั้งสุดท้ายใน la carte พื้นที่ ชาร์ลส์กำลังดื่มไวน์ และสูบบุหรี่ a ใบหน้าของเขาเป็นเหมือนตามปกติ เหมือนเป็น yuppie ยกเว้นเวลานี้ หนึ่งนั่งตรงข้ามเขาไม่แทงฮ เป็นชายหนุ่มรูปลักษณ์ค่อนข้างอื่นเห็นชาร์ลส์อีก ถังฮมีความคิดเดียวในใจ: เพลย์บอยนี้จะพัฒนาปัญหาไตให้คงวันหนึ่งนอกเหนือจากนั้น เขาก็ไม่คิดมากของชาร์ลส์ถูกกับบุคคลอื่น แบบเดียวกับที่เขาคาดว่าชาร์ลส์จะรู้สึกอะไรเมื่อเห็นเขาร่วมกับ Lu Tian Chen ชาร์ลส์เป็นผู้ได้กล่าวว่า พวกเขาจะตอบสนองและส่วนบนหมายเหตุดี"เฮ้ เรื่องบังเอิญ ทำไมไม่ทานด้วยกัน" ชาร์ลส์โบกมือของเขาแล้วเขาเห็นถังเฟิงและ Lu Tian Chen ในเวลาเดียวกัน เขาดึงชายหนุ่มขึ้นไปนั่งถัดจากเขาเอง มือของเขาวางเสน่หาบนไหล่ของเยาวชน ยิ้มสดใสโดยเฉพาะLu Tian Chen ยิ้มขณะที่เขาเดินผ่าน "ไร"Lu Tian Chen นั่งตรงข้ามกับชาร์ลส์ ทำถังเฟิงจะนั่งครั้งสุดท้าย ฮถังสบาย ๆ นั่งลง เขาได้รับการต้อนรับของชาร์ลส์ แล้วพยักหน้าที่หนุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลูเทียนเฉินมองลงไปที่ไฟล์บนโต๊ะของเขา มันเป็นสองชั่วโมงทั้ง ๆ ที่เขาต้องการทำเพียงมันผ่านสามหน้า ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาที่เขาอยู่บนหน้าสาม ตอนนี้ครึ่งชั่วโมงต่อมาเขาก็ยังคงอยู่บนหน้าสาม. จริงๆเขาอยากจะรู้ว่าชาร์ลส์ที่มีการจัดการให้ความสำคัญกับงานของเขาเมื่อเขาต้องการนำถังไปทำงานฮ. เป็นครั้งที่สามสิบหกลูเทียนเฉินหันหัวของเขา เล็กน้อยเพื่อให้มองที่คนที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล Tang ฮแน่นอนไม่ได้ทำเสียงรบกวนใด ๆ และเขา แต่คนจริงๆดูเหมือนจะเพลิดเพลินกับการเดินไปรอบ ๆ สำนักงาน ให้ละเว้นจากการทำเสียงเขาต้องการนำรองเท้าของเขาออก แสงแดดยิงผ่านหน้าต่างและสะท้อนออกคู่ของซีดเท้าเปล่าที่สร้างผลกระทบทำให้ไม่เห็น. เบื่อการอ่าน Tang ฮยืนอยู่ที่หน้าต่างมองลงมาที่เร่งรีบไม่มีที่สิ้นสุดของคนและรถยนต์ด้านล่าง แต่เขาไม่สามารถยืนนิ่ง หนึ่งในเท้าของเขาเก็บไว้ในการขยับจากการที่เขย่งปลายเท้าจะเป็นแบนบนพื้นดิน เขาไม่สามารถดูอย่างต่อเนื่องทั้ง; หลังจากที่มองหาในขณะที่เขาจะเริ่มย้ายไปรอบ ๆ เขาต้องการเปิดคอของเขาไปรอบ ๆ เหมือนลูกตุ้มบิดเอวของเขากลับมาแล้วยืดหลังของเขา. ชายกระสับกระส่ายเร็ว ๆ นี้พบดัมเบลในสำนักงาน เขานั่งลงบนโซฟาและเริ่มทำแบบฝึกหัด. Tang ฮแน่นอนไม่ได้ทำเสียงใด ๆ แต่เขาเก็บไว้สับรอบไม่มีที่สิ้นสุด กี่ครั้ง Lu เทียนเฉินอย่างแท้จริงต้องการที่จะพูดออกมาและบอกคนอื่น ๆ ที่จะหยุด แต่ในท้ายที่สุดแล้วอาหารกลางวันมารอบ ๆ และเขาก็ยังไม่ได้พูดอะไร. "อาหารควรรับประทานในเวลาปกติหรือคุณจะ พัฒนาปัญหากระเพาะอาหาร. "Tang ฮวางมือลงบนโต๊ะลูเทียนเฉิน เขาก็ไม่ได้จะบอกคนที่น่ารังเกียจว่าเขาได้รับการย้ายไปรอบ ๆ ทุกเช้าจงใจ. ลูเทียนเฉินเงยหน้าขึ้นและตา Tang ฮ "คาเฟทีเรีย." "แน่นอน." เขาเป็นคนที่ดีกับทุกที่. Tang ฮตามลูเทียนเฉินไปที่โรงอาหารของ บริษัท แต่เพียงผู้เดียว ไปตามทางที่พนักงานหลายคนยิงสายตาลับไปที่เขา เขาเคยมีประสบการณ์เป็นสิ่งเดียวกันกับชาร์ลส์เพื่อให้เขาไม่ได้เป็นบิตอย่างน้อยขี้อายหรือความสุขที่มัน. การพูดของมารคนที่คนที่เขาเคยอาศัยอยู่กับเดือนโดยไม่คาดคิดปรากฏตัวขึ้น ชาร์ลส์กำลังนั่งอยู่ในสถานที่เดียวกันในจุดเดียวกันกับเมื่อพวกเขาได้ร่วมรับประทานอาหารที่นี่เป็นครั้งสุดท้าย. ใน la carte พื้นที่ชาร์ลส์ในปัจจุบันการดื่มไวน์และสูบบุหรี่ ใบหน้าของเขาได้เหมือนกันตามปกติเช่น yuppie นอกจากนี้เวลาที่คนหนึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามจากเขาไม่ได้ถังฮ มันเป็นอีกค่อนข้างดูดีชายหนุ่ม. เห็นชาร์ลส์อีกครั้ง Tang ฮมีเพียงหนึ่งความคิดในใจ:. เพลย์บอยนี้อาจจะมีการพัฒนาปัญหาไตหนึ่งวันอื่น ๆ กว่าที่เขาไม่ได้คิดว่ามากของชาร์ลส์อยู่กับบุคคลอื่น วิธีเดียวกับที่เขาคาดว่าชาร์ลส์ที่จะรู้สึกอะไรเมื่อเห็นเขาร่วมกับลูเทียนเฉิน หลังจากที่ทุกชาร์ลส์เป็นคนหนึ่งที่ได้กล่าวว่าพวกเขาจะตอบสนองความต้องการและเป็นส่วนหนึ่งในบันทึกที่ดี. "เฮ้สิ่งบังเอิญ ทำไมเราไม่กินด้วยกัน? "ชาร์ลส์โบกมือนาทีที่เขาเห็น Tang ฮลูเทียนเฉิน ในเวลาเดียวกันเขาดึงชายหนุ่มไปนั่งติดกับตัวเขาเอง มือของเขาที่วางอยู่บนไหล่เสน่หาเยาวชนของรอยยิ้มที่สดใสของเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. ลูเทียนเฉินยิ้มในขณะที่เขาเดินไป "เอาล่ะ." ลูเทียนเฉินนั่งตรงข้ามกับชาร์ลส์ทำให้ถังฮนั่งที่ผ่านมา Tang ฮสบายนั่งลง จากนั้นเขาก็ทักทายได้อย่างง่ายดายชาร์ลส์และพยักหน้าที่ชายหนุ่มคนหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลูเทียนเฉินมองลงไปในแฟ้มบนโต๊ะของเขา มันได้สองชั่วโมง แต่เขาจะทำให้มันผ่านสามหน้า ครึ่งชั่วโมงต่อมาเขาในหน้าสาม ตอนนี้ ครึ่งชั่วโมงต่อมา เขายังคงอยู่ในหน้าสามเขาต้องการที่จะรู้ว่าชาร์ลได้มุ่งเน้นงานของเขาเมื่อเขาจะนำถังฟงทำงานสำหรับสามสิบหกเวลา ลูเทียนเฉินหันหัวของเขาเล็กน้อยเพื่อแอบมองผู้ชายอยู่ไม่ไกล ถัง ฟงก็ไม่ได้ทำให้เสียงใด ๆและรบกวนเขา แต่ผู้ชายจริงๆดูเหมือนจะชอบเดินรอบ ๆสำนักงาน งดส่งเสียงดัง เขาจะเอารองเท้าของเขาออก แสงแดดยิงทะลุหน้าต่างและสะท้อนออกจากคู่ของ ซีด เท้าเปล่า การทำให้ไม่เห็นผลเบื่ออ่านตังฟงยืนอยู่ริมหน้าต่าง มองลงไปยังความวุ่นวายไม่มีที่สิ้นสุดของคนและรถด้านล่าง แต่เขาไม่สามารถยืนนิ่ง หนึ่งในเท้าของเขาก็เปลี่ยนจากการบนปลายเท้าถูกแบนบนพื้นดิน เขาไม่ได้ดูอย่างต่อเนื่องเช่นกัน หลังจากมองสักพัก เขาก็เริ่มขยับ เขาจะหันคอไปมาเหมือนลูกตุ้มนาฬิกาบิดเอวไปมา แล้วยืดหลังชายหนุ่มกระสับกระส่ายก็พบมันในสำนักงาน เขานั่งกลับลงบนโซฟาและเริ่มทำแบบฝึกหัดถัง ฟงก็ไม่ได้ทำเสียงดัง แต่เขาก็เอาแต่พล่ามอยู่ชั่วนาตาปี ไม่กี่ครั้ง ลูเทียนเฉินจริงๆก็อยากจะพูดและบอกกับผู้ชายคนนั้นหยุด แต่สุดท้าย พักเที่ยงมาและเขาก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลย" อาหารควรรับประทานในเวลาปกติหรือคุณจะพัฒนาปัญหากระเพาะอาหาร . " แทงฟงใส่มือของเขาบนโต๊ะของลู่เทียนเฉิน เขาไม่ได้ไปบอกผู้ชายน่ารังเกียจที่เขาได้รับการย้ายรอบเช้าทั้งหมดอย่างรอบคอบลูเทียนเฉิน เงยหน้าขึ้น ตาถัง ฟง " โรงอาหาร "" แน่นอน " เขาได้ทุกที่ตังฟงตามลู่เทียนเฉิน บริษัท พิเศษ โรงอาหาร ตลอดทาง คนยิงสายตาหลายความลับที่เขา เขามีประสบการณ์เดียวกันกับชาร์ล ดังนั้นเขาไม่ได้แม้แต่น้อยขี้อาย หรือทุกข์ที่พูดไม่ทันขาดคำ ชายผู้ที่เขาอยู่เป็นเดือนก็มี ชาร์ล นั่งอยู่ในสถานที่เดียวกันกับ ในจุดเดียวกัน เช่น เมื่อพวกเขาได้กินด้วยกันที่นี่ครั้งสุดท้ายในต้นทุนอาหารตามสั่ง พื้นที่ ชาร์ลเป็นปัจจุบันดื่มไวน์ และการสูบบุหรี่ ใบหน้าของเขาเหมือนปกติ เหมือนยัปปี้ . ยกเว้นครั้งนี้ คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาไม่ได้ตังฟง มันเป็นอีกค่อนข้างหล่อหนุ่มเห็นชาร์ลอีกตังฟงมีเพียงหนึ่งความคิดในใจ : คนเจ้าชู้อาจจะพัฒนาปัญหาไตในวันหนึ่งนอกเหนือจากนั้น เขาไม่ได้คิดว่ามากของชาร์ลกับบุคคลอื่น แบบเดียวกับที่เขาคาดว่าชาร์ลส์รู้สึกอะไรเมื่อเห็นเขาพร้อมกับลู่เทียนเฉิน หลังจากทั้งหมด , ชาร์ล เป็นคนกล่าวว่าพวกเขาจะได้พบและเป็นส่วนหนึ่งในบันทึกดี" เฮ้ย อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น ทำไมเราไม่กินด้วยกันเหรอ " ชาร์ล โบกมือในนาทีที่เขาเห็นตังฟงและลูเทียนเฉิน ในเวลาเดียวกัน เขาดึงชายหนุ่มมานั่งข้างๆ ของเขาเอง มือของเขาก็ทุ่มเท ของเยาวชน โดยเฉพาะไหล่ รอยยิ้มที่สดใสลูเทียนเฉินยิ้มขณะที่เขาเดินมา " ไม่เป็นไร "ลูเทียนเฉินนั่งอยู่ตรงข้าม ชาร์ล ทำตังฟงนั่งที่แล้ว ตังฟงค่อยๆนั่งลง จากนั้นเขาก็สามารถทักชาร์ลส์และพยักหน้าที่หนุ่ม