ViewsCulture Change for LearningApr

Views

Culture Change for Learning

April 12, 2012
By
Richard P. Keeling and Richard H. Hersh
America faces a crisis in higher learning. Too many college graduates are not prepared to think critically and creatively, speak and write cogently and clearly, solve problems, comprehend complex issues, accept responsibility and accountability, take the perspective of others, or meet the expectations of employers. In a metaphorical sense, we are losing our minds. How can this be if American higher education is supposed to be the best in the world?
The core explanation is this: the academy lacks a serious culture of teaching and learning. When students do not learn enough, we must question whether institutions of higher education deliver enough value to justify their costs. Resolving the learning crisis will therefore require fundamental, thoroughgoing changes in our colleges and universities. There must be real change -- change beyond simplistic answers such as reducing costs and improving efficiency -- to improve value.
What is needed is non-incremental change; to make higher learning a reality, we as a nation must undertake a comprehensive review of undergraduate higher education and introduce dramatic reforms in colleges and universities of all types.
Culture -- in higher education, and in our society -- is at the heart of the matter. We have reduced K-12 schooling to basic skill acquisition that effectively leaves most students underprepared for college-level learning. We have bastardized the bachelor’s degree by allowing it to morph into a ticket to a job (though, today, that ticket often doesn’t get you very far). The academy has adopted an increasingly consumer-based ethic that has produced costly and dangerous effects: the expectations and standards of a rigorous liberal education have been displaced by thinly disguised professional or job training curriculums; teaching and learning have been devalued, deprioritized, and replaced by an emphasis on magazine rankings; and increased enrollment, winning teams, bigger and better facilities, more revenue from sideline businesses, and more research grants have replaced learning as the primary touchstone for decision-making.
Teaching is increasingly left to contingent faculty; tenure-track professors have few incentives to spend time with undergraduates, improve their teaching, or measure what their students are learning. Expectations for hard work in college have fallen victim to smorgasbord-style curriculums, large lecture classes, and institutional needs to retain students in order to make the budget. Minimal student effort is rewarded with inflated grades. None of this makes for higher learning, nor does it adequately prepare students for employment or citizenship. We need to rethink the ends and means of higher education.
Reconstituting the Culture of Higher Education
The current culture -- the shared norms, values, standards, expectations and priorities -- of teaching and learning in the academy is not powerful enough to support true higher learning. As a result, students do not experience the kind of integrated, holistic, developmental, rigorous undergraduate education that must exist as an absolute condition for truly transformative higher learning to occur. We do not demand enough (doing that would conflict with consumer friendliness, perhaps); our standards are not high enough (setting them higher creates retention worries); we accept half-hearted work from students who do not insist on enough from themselves and do not know how to ask for more from their teachers (doing otherwise would make college more serious; how could it still be “fun”?). Degrees have become deliverables because we are no longer willing to make students work hard against high standards to earn them.
A weak educational culture creates all the wrong opportunities. Without academic expectations to bring structure to students’ time, too much time is wasted. In the absence of high academic and behavioral expectations, less demanding peer norms become dominant. In the peer culture, time spent on class work, reading, and reflection must be limited; too much of it becomes a stain on a student’s social value. It has become possible -- even likely -- to survive academically, be retained in school, get passing grades and graduate with a baccalaureate despite long-term patterns of alcohol and other substance abuse that are known to damage the formation of new memories and reduce both the capacity and the readiness to learn. The atmosphere of too many residence halls drives serious students out of their own rooms (functionally, their on-campus homes) to study, write, reflect, and think.
Rethinking higher education means reconstituting institutional culture by rigorously identifying, evaluating and challenging the many damaging accommodations that colleges and universities, individually and collectively, have made (and continue to make) to consumer and competitive pressures over the last several decades. What do we mean by “damaging accommodations?”
We mean the allocation of increasing proportions of institutional resources to facilities, personnel, programs and activities that do not directly and significantly contribute to the kind of holistic, developmental and transformative learning that defines higher learning.
We mean the enormous expenditures devoted purely to securing a “better ranking” in the magazine surveys. We mean the progressive reduction in academic, intellectual, and behavioral expectations that has undermined the culture, learning conditions, and civility of so many campus communities.
We mean the kind of thinking that elevates “branding” and “marketing” in importance and priority above educational programs and academic quality as ways to attract students and secure robust enrollments.
We mean the deplorable practice of building attractive new buildings while offering lackluster first- and second-year courses taught primarily by poorly paid and dispirited contingent faculty.
We mean the assumption that retention is just keeping students in school longer, without serious regard for the quality of their learning or their cumulative learning outcomes at graduation.
We mean giving priority to intercollegiate sports programs while support for the success of the great majority of students who are not athletes suffers.
As a society we allow -- in fact, condone -- institutional policies, practices, and systems in higher education that, taken together, make good teaching a heroic act performed by truly dedicated faculty members, rather than the universal expectation and norm across campuses. Similarly, we allow the most regressive features of undergraduate culture to undermine the motivation and desire for intellectual growth of many good students; in many ways, being a serious student is also a heroic act. We allow passivity to dominate students’ already slight engagement with courses and faculty.
Collectively Putting Learning First
The common lament that higher education has become a business, or that it has emerged from its recent struggles having too much “corporate” character, is not the primary issue. The primary problem is that the current culture of colleges and universities no longer puts learning first -- and in most institutions, that culture perpetuates a fear of doing so. Isolated examples to the contrary exist, but are only the exceptions that prove the rule. The leaders of many, if not most, colleges and universities might agree with this assessment of the problem, but would likely argue, with some justice, that no single institution can risk being the only one to change; that restoring attention to the fundamentals, rather than the frills, would put that one institution at serious risk. Indeed, it is true that this is a collective problem, and that action by many schools, supported by a strong national impetus for change, is a necessary condition for success.
In calling for the kind of serious, systemic rethinking that directly and unflinchingly accepts the challenge of improving undergraduate higher education, we are asking for four things; taken together, they demand, and would catalyze, a profound, needed, and overdue cultural change in our colleges and universities.
1. The widespread acceptance and application of a new and better touchstone for decision-making in higher education, linked to a strong framework of essential, core principles. A touchstone is a standard, or criterion, that serves as the basis for judging something; in higher education, that touchstone must be the quality and quantity of learning. A touchstone and a clear conceptual framework link our advocacy for change to a powerful set of ideas, commitments, and principles against which to test current policies, practices, and proposals for reform. 

2. A comprehensive re-evaluation of undergraduate education and experience guided by those core principles. This must occur both nationally, as an essential public conversation, and within the walls of institutions of all types, missions, and sizes.
3. The leadership and actual implementation and renewal of undergraduate higher education needs to be led by the academy itself, supported by boards of trustees, higher education professional organizations, and regional accrediting bodies alike. Such rethinking ought to be transparent, informed by public conversation, and enacted through decisions based on the new touchstone, improving the quality and quantity of learning.
4. Learning assessment must become inextricably linked to institutional efficacy. The formative assessment of learning should become an integral part of instruction in courses and other learning experiences of all types, and the summative assessment of learning, at the individual student, course, program, and institution levels should be benchmarked against high, clear, public standards.
Both the process and the results of a serious rethinking of higher education will be more

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มุมมองการเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมการเรียนรู้12 พฤษภาคม 2012โดยริชาร์ดพีคีลิงและริชาร์ด H. Hershอเมริกาเผชิญวิกฤตในการเรียนรู้ระดับสูง บัณฑิตวิทยาลัยมากเกินไปไม่เตรียมพร้อมที่จะคิดถึง และสร้างสรรค์ พูด และเขียน cogently และชัดเจน แก้ปัญหา เข้าใจปัญหาที่ซับซ้อน ยอมรับความรับผิดชอบและความรับผิดชอบ มีมุมมองของผู้อื่น หรือตอบสนองความต้องการของนายจ้าง ในความรู้สึกเชิงเปรียบเทียบ เราจะสูญเสียจิตใจของเรา วิธีนี้ได้ถ้าศึกษาอเมริกันควรจะ ดีสุดในโลกนี่คือคำอธิบายหลัก: สถาบันขาดสอน และเรียนรู้วัฒนธรรมอย่างจริงจัง เมื่อนักเรียนเรียนรู้เพียงพอ เราต้องคำถามว่า สถาบันการศึกษาจัดส่งค่าพอให้ต้นทุนของพวกเขา แก้ไขวิกฤตการเรียนรู้ดังนั้นจะต้องเปลี่ยนแปลงพื้นฐาน thoroughgoing ในวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยของเรา ต้องมีการเปลี่ยนแปลง - เปลี่ยนเกินคำตอบง่าย ๆ เช่นลดต้นทุน และปรับปรุงประสิทธิภาพ - การปรับปรุงค่าจริงสิ่งที่จำเป็นเปลี่ยนแปลงเพิ่มขึ้นไม่ใช่ ให้สูงกว่าการเรียนรู้ความจริง เราเป็นประเทศต้องดำเนินการตรวจสอบที่ครอบคลุมของศึกษาระดับปริญญาตรี และแนะนำปฏิรูปอย่างในวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยในทุกชนิดวัฒนธรรม - ในระดับอุดมศึกษา และ ใน สังคมของเรา - ได้หัวใจของเรื่อง เราได้ลดอก K-12 เพื่อซื้อทักษะพื้นฐานที่มีประสิทธิภาพจากนักเรียน underprepared เรียนระดับวิทยาลัย เราได้ bastardized ปริญญาตรี โดยให้มัน morph เป็นตั๋วไปงาน (แม้ว่า วันนี้ ตั๋วนั้นมักจะไม่ได้รับคุณไกล) จากสถาบันได้นำจริยธรรมมากขึ้นผู้บริโภคตามที่มีอันตราย และค่าใช้จ่ายผลผลิต: ความคาดหวังและมาตรฐานการศึกษาแบบเสรีนิยมอย่างเข้มงวดมีการพลัดถิ่น โดยตวงปลอมแปลงมืออาชีพหรืองานฝึกอบรมหลักสูตร สอนและเรียนได้ devalued, deprioritized และแทนที่ โดยเน้นที่การจัดอันดับของนิตยสาร และลงทะเบียนเพิ่ม ทีมชนะ สิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีใหญ่ รายได้เพิ่มเติมจากราษฎรในพื้นที่ธุรกิจ และทุนวิจัยเพิ่มเติมได้แทนการเรียนรู้เป็นเกิดประโยชน์หลักสำหรับการตัดสินใจสอนมากขึ้นด้านการกองคณะ อายุงานติดตามอาจารย์มีกี่แรงจูงใจใช้เวลากับสูง ๆ ปรับปรุงการสอนของพวกเขา หรือวัดสิ่งที่นักศึกษาจะเรียน ความคาดหวังในการทำงานในวิทยาลัยได้ลดลงเหยื่อสูตรสไตล์บุฟเฟ่ต์ เรียนเลคเชอร์ขนาดใหญ่ และสถาบันต้องรักษานักเรียนเพื่อให้งบประมาณ ความพยายามของนักเรียนน้อยที่สุดเป็นรางวัล ด้วยเกรดที่สูงเกินจริง เรื่องนี้ทำให้การเรียนรู้ระดับสูง หรือไม่ก็เพียงพอเตรียมนักเรียนสำหรับการจ้างงานหรือสัญชาติ เราต้อง rethink ปลายและวิธีการศึกษาReconstituting วัฒนธรรมของอุดมศึกษาวัฒนธรรมปัจจุบัน -ร่วมพื้นฐาน ค่า มาตรฐาน ความคาดหวัง และระดับความสำคัญ - ในสถาบันการเรียน การสอนไม่มีประสิทธิภาพพอที่จะสนับสนุนการเรียนรู้ระดับสูงอย่างแท้จริง ดัง นักเรียนไม่มีชนิดของการรวม แบบองค์รวม พัฒนา อย่างเข้มงวดระดับปริญญาตรีการศึกษาที่ต้องเป็นเงื่อนไขแน่นอนในระดับสูงเรียนรู้ที่เปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริงจะเกิดขึ้น เราไม่ต้องมากพอ (ทำที่อาจขัดแย้งกับผู้บริโภคเป็นมิตร บางที); มาตรฐานของเราไม่สูงพอ (ตั้งสูงสร้างความกังวลเก็บข้อมูล); เรายอมรับงาน half-hearted จากนักเรียนที่ไม่ได้ยืนยันในตัวเองเพียงพอ และไม่ทราบวิธีการขอเพิ่มเติมจากครูของพวกเขา (ทำมิฉะนั้นจะทำให้วิทยาลัยรุนแรงมากขึ้น อย่างไรก็ยังอาจจะ "สนุก") องศาได้กลายเป็น deliverables เนื่องจากเราไม่เต็มใจจะทำให้นักเรียนทำงานอย่างหนักกับมาตรฐานระดับสูงจะได้รับพวกเขาวัฒนธรรมศึกษาอ่อนแอสร้างโอกาสผิดทั้งหมด โดยไม่ศึกษาความคาดหวังจะนำโครงสร้างเวลาของนักเรียน เป็นเสียเวลามากเกินไป ในกรณีความคาดหวังทางวิชาการ และพฤติกรรมที่สูง บรรทัดฐานเพียร์น้อยเรียกร้องเป็นหลัก ในเพื่อน เวลาที่ใช้ในชั้นเรียน การอ่าน และสะท้อนต้องจำกัด มากเกินไปมันกลายเป็น คราบค่าทางสังคมของนักเรียน เป็นไปได้ -อาจจะ - อยู่รอดเดิม คงอยู่ในโรงเรียน รับผ่านเกรดและบัณฑิตกับ baccalaureate แม้รูปแบบระยะยาวของแอลกอฮอล์และสารอื่น ๆ มีการละเมิดสิทธิที่ทราบว่าการก่อตัวของความทรงจำใหม่ที่สร้างความเสียหาย และลดกำลังการผลิตและความพร้อมที่จะเรียนรู้ บรรยากาศของการเข้าพักอาศัยจำนวนมากไดรฟ์นักเรียนอย่างจริงจังจาก (ฟังก์ชัน บ้านในวิทยาเขต) ตนเองห้องเรียน เขียน สะท้อน และคิดว่าทบทวนศึกษาหมายความว่า reconstituting วัฒนธรรมสถาบัน โดยเคร่งครัดระบุ ประเมิน และท้าทายที่พักความเสียหายจำนวนมาก ที่วิทยาลัยและมหาวิทยาลัยใน รายบุคคล และโดย รวม ทำ (ทำให้) เพื่อผู้บริโภคและความกดดันแข่งขันหลายทศวรรษ เราหมายความว่า ใช้อะไรทำ โดย "ทำลายสถานที่พักหรือไม่"เราหมายถึง การจัดสรรสัดส่วนที่เพิ่มขึ้นของสถาบันทรัพยากรสิ่งอำนวยความสะดวก บุคลากร โปรแกรม และกิจกรรมที่ไม่ตรง และร่วมชนิดแบบองค์รวม พัฒนา และเปลี่ยนแปลงการเรียนรู้ที่กำหนดการเรียนรู้ระดับสูงอย่างมีนัยสำคัญเราหมายถึง ค่าใช้จ่ายมหาศาลทุ่มเทเพียงอย่างเดียวเพื่อรักษาความปลอดภัย "ดีกว่าการจัดอันดับ" ในแบบสำรวจของนิตยสาร เราหมายถึง การลดก้าวหน้าในวิชาการ ปัญญา และพฤติกรรมความคาดหวังที่ได้ทำลายวัฒนธรรม เงื่อนไขการเรียนรู้ และมารยาทของชุมชนวิทยาเขตจำนวนมากเราหมายถึง ชนิดของความคิดที่ยกระดับ "ตราสินค้า" และ "การตลาด" ในความสำคัญและลำดับความสำคัญข้างต้นโปรแกรมเพื่อการศึกษาและคุณภาพทางวิชาการเป็นวิธีการดึงดูดนักเรียนและลงทางแข็งแกร่งเราหมายถึง การปฏิบัติแย่จริง ๆ สร้างอาคารใหม่ที่น่าสนใจขณะนำเสนอหลักสูตร lackluster แรก และสองปีสอนหลักโดยงานชำระ และคณะกอง dispiritedเราหมายถึง สมมุติฐานที่ว่าคงเป็นเพียงให้นักเรียนในโรงเรียนอีกต่อไป โดยไม่คำนึงว่าคุณภาพของการเรียนรู้หรือผลการเรียนรู้สะสมที่จบการศึกษาอย่างจริงจังเราหมายถึง ให้ความสำคัญโปรแกรมกีฬา intercollegiate ขณะ suffers สนับสนุนความสำเร็จของส่วนใหญ่ที่ดีของนักเรียนที่ไม่ใช่นักกีฬาเป็นสังคมที่เราอนุญาต — ในความเป็นจริง condone - นโยบายสถาบัน ปฏิบัติ และระบบในการศึกษาที่ ปวง ทำดีสอนทำงานกล้าดำเนินการโดยแท้จริงทุ่มเท คณาจารย์ มากกว่าความคาดหวังที่สากล และบรรทัดฐานในวิทยาเขต ในทำนองเดียวกัน เราอนุญาตคุณสมบัติลดค่าลงเรื่อย ๆ ที่สุดของวัฒนธรรมระดับปริญญาตรีเพื่อบั่นทอนแรงจูงใจและความเจริญเติบโตทางปัญญาของนักเรียนดีมาก ในหลาย ๆ กำลังศึกษาอย่างจริงจังก็ทำงานกล้า เราอนุญาตปล่อยครองหมั้นเล็กน้อยแล้วนักเรียนคอร์สภาษาและคณะโดยรวมทำให้เรียนรู้ก่อนโศกเศร้าทั่วไป ที่ศึกษากลายเป็น ธุรกิจ หรือ ที่มันได้เกิดขึ้นจากของย่างล่าสุดที่มีอักขระ "องค์กร" มากเกินไป ไม่ใช่ปัญหาหลัก ปัญหาหลักอยู่ที่วัฒนธรรมของวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยในปัจจุบันไม่ทำให้ครั้ง แรก - และ ในสถาบันส่วนใหญ่ในการเรียนรู้ ว่า วัฒนธรรม perpetuates ความกลัวทำให้ แยกตัวอย่างขัดอยู่ แต่เป็นเพียงข้อยกเว้นที่พิสูจน์กฎ ผู้นำหลาย ถ้าไม่สุด วิทยาลัยและมหาวิทยาลัยอาจตกลงกับนี้ประเมินปัญหา แต่อาจจะโต้เถียง กับบางความยุติธรรม สถาบันเดียวไม่สามารถเสี่ยงต่อการหนึ่งเปลี่ยน ความที่คืนค่าพื้นฐาน มากกว่าโอกาส จะใส่ที่สถาบันหนึ่งที่มีความเสี่ยงร้ายแรง แน่นอน มันเป็นความจริงที่เป็นปัญหารวม และที่ดำเนินการ โดยโรงเรียนจำนวนมาก ได้รับการสนับสนุน โดยแรงผลักดันชาติแข็งแกร่งสำหรับการเปลี่ยนแปลง เป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จในการเรียกชนิดของร้ายแรง ระบบคิดที่ยอมรับความท้าทายในการปรับปรุงการศึกษาระดับปริญญาตรีโดยตรง และ unflinchingly เราขอสี่ต่อไปนี้ ดำเนินการร่วมกัน พวกเขาความต้องการ และจะ สถาบัน เปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมอย่างลึกซึ้ง จำเป็น และพ้นกำหนดในวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยของเรา1.ยอมรับอย่างแพร่หลายและการประยุกต์ใช้เกิดประโยชน์ใหม่ และดีกว่าการตัดสินใจในการศึกษา เชื่อมโยงกับกรอบแข็งแรงหลักการจำ หลักการ เกิดประโยชน์เป็นมาตรฐาน หรือเกณฑ์ ที่ทำหน้าที่เป็นพื้นฐานสำหรับการตัดสินบางสิ่งบางอย่าง ในระดับอุดมศึกษา เกิดประโยชน์นั้นต้องมีคุณภาพและปริมาณการเรียนรู้ กรอบแนวคิดที่ชัดเจนและเกิดประโยชน์เชื่อมโยงหลุยของเราสำหรับการเปลี่ยนแปลงให้ชุดมีประสิทธิภาพของความคิด ผูกพัน และหลักจากที่ทดสอบนโยบายปัจจุบัน ปฏิบัติ และข้อเสนอสำหรับการปฏิรูป 2.ประเมินครอบคลุมการศึกษาระดับปริญญาตรีและประสบการณ์แนะนำ โดยหลักการหลักเหล่านั้น นี้ต้องเกิดขึ้นทั้งสองผลงาน การสนทนาสาธารณะที่จำเป็น และภาย ในผนังของสถาบันของชนิด ภารกิจ และขนาด3.ภาวะผู้นำ และการปฏิบัติ และของการศึกษาระดับปริญญาตรีต้องจากสถาบันตัวเอง ได้รับการสนับสนุน โดยคณะกรรมการของมูลนิธิ องค์กรมืออาชีพศึกษา และภูมิภาค accrediting ร่างกายเหมือนกัน ทบทวนดังกล่าวควรจะโปร่งใส ทราบ โดยสนทนาสาธารณะ และตราขึ้น โดยยึดการเกิดประโยชน์ใหม่ ปรับปรุงคุณภาพและปริมาณการเรียนรู้การตัดสินใจ4. เรียนรู้การประเมินต้องเป็นการเชื่อมโยง inextricably กับประสิทธิภาพสถาบัน การประเมินความอุดมสมบูรณ์ของการเรียนรู้ควรจะ เป็นส่วนหนึ่งของการเรียนการสอนในหลักสูตรและประสบการณ์เรียนรู้ทุกประเภท และเรียนรู้ ในระดับนักเรียน หลักสูตร โปรแกรม และสถาบันการศึกษาที่แต่ละการประเมิน summative ควรจะ benchmarked กับมาตรฐานสูง ใส สาธารณะกระบวนการและผลของการคิดร้ายของอุดมศึกษาจะเพิ่มมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชมวัฒนธรรมการเปลี่ยนแปลงเพื่อการเรียนรู้12 เมษายน 2012 โดยริชาร์ดพีสริชาร์ดเอช Hersh อเมริกาเผชิญกับวิกฤตในการเรียนรู้ที่สูงขึ้น มากเกินไปบัณฑิตวิทยาลัยไม่ได้เตรียมที่จะคิดวิเคราะห์และสร้างสรรค์พูดและเขียน cogently และชัดเจนแก้ปัญหาเข้าใจปัญหาที่ซับซ้อนยอมรับความรับผิดชอบและความรับผิดชอบให้ใช้มุมมองของคนอื่น ๆ หรือตอบสนองความต้องการของนายจ้าง ในความหมายเชิงเปรียบเทียบเราจะสูญเสียจิตใจของเรา วิธีนี้สามารถถ้าอเมริกันศึกษาที่สูงขึ้นควรจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในโลกคำอธิบายหลักคือ: สถาบันการศึกษาขาดวัฒนธรรมที่ร้ายแรงของการเรียนการสอนและการเรียนรู้ เมื่อนักเรียนไม่ได้เรียนรู้มากพอที่เราจะต้องถามว่าสถาบันการศึกษาที่สูงขึ้นส่งมอบคุณค่าพอที่จะปรับค่าใช้จ่ายของพวกเขา แก้ไขวิกฤตการเรียนรู้ดังนั้นจึงจะต้องมีพื้นฐานการเปลี่ยนแปลงเต็มที่ในวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยของเรา จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง - การเปลี่ยนแปลงเกินกว่าคำตอบง่าย ๆ เช่นการลดค่าใช้จ่ายและปรับปรุงประสิทธิภาพ - เพื่อเพิ่มมูลค่า. สิ่งที่ต้องการคือการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ได้เพิ่มขึ้น; ที่จะทำให้การเรียนรู้ที่สูงขึ้นความเป็นจริงที่เราเป็นประเทศที่ต้องดำเนินการตรวจสอบที่ครอบคลุมของการศึกษาที่สูงขึ้นในระดับปริญญาตรีและแนะนำการปฏิรูปอย่างมากในวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยทุกประเภท. วัฒนธรรม - ในการศึกษาที่สูงขึ้นและในสังคมของเรา - เป็นหัวใจของ เรื่อง เราได้ลดการศึกษา K-12 ที่จะซื้อหุ้นพื้นฐานทักษะที่มีประสิทธิภาพออกนักเรียนส่วนใหญ่ underprepared สำหรับการเรียนรู้ระดับวิทยาลัย เราได้ bastardized ปริญญาตรีโดยปล่อยให้มันแปรเปลี่ยนไปสู่ตั๋วไปสมัครงาน (แม้ว่าวันนี้ตั๋วที่มักจะไม่ได้รับคุณไกลมาก) สถาบันการศึกษาได้นำจริยธรรมของผู้บริโภคมากขึ้นตามที่มีการผลิตค่าใช้จ่ายและผลกระทบที่เป็นอันตราย: ความคาดหวังและมาตรฐานของการศึกษาอย่างเข้มงวดเสรีนิยมได้รับการแทนที่ด้วยการปลอมตัวบาง ๆ หรืองานที่เป็นมืออาชีพหลักสูตรการฝึกอบรม การเรียนการสอนและการเรียนรู้ที่ได้รับคุณค่า, deprioritized และถูกแทนที่ด้วยความสำคัญกับการจัดอันดับของนิตยสาร; และการลงทะเบียนเพิ่มขึ้นชนะทีมที่ใหญ่กว่าและสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีกว่ารายได้เพิ่มขึ้นจากธุรกิจปลีกย่อยและทุนวิจัยเพิ่มเติมได้เปลี่ยนการเรียนรู้ที่เป็นมาตรฐานหลักสำหรับการตัดสินใจ. การเรียนการสอนที่เหลือมากขึ้นที่จะผูกพันคณะ; อาจารย์ดำรงตำแหน่งติดตามมีแรงจูงใจน้อยที่จะใช้เวลากับนักศึกษาระดับปริญญาตรีในการปรับปรุงการเรียนการสอนของพวกเขาหรือวัดสิ่งที่นักเรียนกำลังเรียนรู้ ความคาดหวังสำหรับการทำงานหนักในวิทยาลัยได้ตกเป็นเหยื่อบุฟเฟ่ต์สไตล์หลักสูตรการเรียนการบรรยายที่มีขนาดใหญ่และความต้องการที่จะรักษาสถาบันนักเรียนเพื่อที่จะทำให้งบประมาณ ความพยายามของนักเรียนน้อยที่สุดเป็นรางวัลที่มีเกรดที่สูงเกินจริง ไม่มีการนี้จะทำให้การเรียนรู้ที่สูงขึ้นหรือไม่ก็เพียงพอเตรียมนักเรียนสำหรับการจ้างงานหรือการเป็นพลเมือง เราจำเป็นต้องคิดใหม่ปลายและวิธีการศึกษาที่สูงขึ้น. สร้างมันใหม่วัฒนธรรมการศึกษาระดับอุดมศึกษาวัฒนธรรมปัจจุบัน - บรรทัดฐานที่ใช้ร่วมกันค่ามาตรฐานความคาดหวังและความสำคัญ - การเรียนการสอนในสถาบันการศึกษาไม่ได้มีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะสนับสนุนจริง การเรียนรู้ที่สูงขึ้น เป็นผลให้นักเรียนไม่พบชนิดของแบบบูรณาการแบบองค์รวมในการพัฒนาการศึกษาระดับปริญญาตรีเข้มงวดที่จะต้องมีอยู่ในฐานะที่เป็นเงื่อนไขที่แน่นอนสำหรับการเรียนรู้ที่สูงขึ้นการเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริงที่จะเกิดขึ้น เราไม่ได้มีความต้องการมากพอ (ที่จะทำขัดแย้งกับความเป็นมิตรของผู้บริโภคที่อาจจะ); มาตรฐานของเราไม่สูงพอ (ตั้งค่าให้สูงขึ้นสร้างความกังวลการเก็บรักษา); เรายอมรับการทำงานครึ่งใจจากนักเรียนที่ไม่ได้ยืนยันในที่เพียงพอจากตัวเองและไม่ทราบวิธีการที่จะขอเพิ่มเติมจากครูของพวกเขา (ทำมิฉะนั้นจะทำให้วิทยาลัยที่รุนแรงมากขึ้นว่าจะยังคงเป็น "สนุก"?) องศาได้กลายเป็นส่งมอบเพราะเราจะไม่ยินดีที่จะให้นักเรียนทำงานอย่างหนักกับมาตรฐานระดับสูงที่จะได้รับพวกเขา. วัฒนธรรมการศึกษาที่อ่อนแอสร้างทุกโอกาสที่ไม่ถูกต้อง โดยไม่ต้องคาดหวังของนักวิชาการที่จะนำโครงสร้างเวลาของนักเรียนเวลามากเกินไปจะเสีย ในกรณีที่ไม่มีความคาดหวังของนักวิชาการและพฤติกรรมสูงบรรทัดฐานเพียร์น้อยกว่าความต้องการกลายเป็นที่โดดเด่น ในวัฒนธรรมเพียร์, เวลาที่ใช้ในการทำงานระดับการอ่านและการสะท้อนจะต้อง จำกัด ; มากเกินไปของมันจะกลายเป็นคราบบนค่านิยมทางสังคมของนักเรียน ก็เป็นไปได้ - แม้แนวโน้ม - เพื่อความอยู่รอดวิชาการถูกเก็บรักษาไว้ในโรงเรียนได้รับเกรดที่ผ่านและจบการศึกษาที่มีรูปแบบการบัณฑิตแม้ในระยะยาวของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และสารเสพติดอื่น ๆ ที่เป็นที่รู้จักกันก่อให้เกิดความเสียหายของความทรงจำใหม่และลด ทั้งความสามารถและความพร้อมที่จะเรียนรู้ บรรยากาศของห้องพักมากเกินไปไดรฟ์นักเรียนที่รุนแรงออกมาจากห้องพักของตัวเอง (หน้าที่ของพวกเขาที่อยู่อาศัยในมหาวิทยาลัย) เพื่อศึกษาเขียนสะท้อนให้เห็นและคิดว่า. ทบทวนการศึกษาที่สูงขึ้นหมายถึงการสร้างมันใหม่วัฒนธรรมสถาบันโดยเคร่งครัดระบุการประเมินผลและความท้าทายจำนวนมาก ที่สร้างความเสียหายที่พักที่วิทยาลัยและมหาวิทยาลัยรายบุคคลและเรียกได้ทำ (และยังคงให้) ให้กับผู้บริโภคและความกดดันในการแข่งขันในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา เราหมายถึงอะไรด้วย "ห้องพักที่สร้างความเสียหาย?" เราหมายถึงการจัดสรรสัดส่วนที่เพิ่มขึ้นของสถาบันทรัพยากรสิ่งอำนวยความสะดวกบุคลากรโปรแกรมและกิจกรรมที่ไม่ได้โดยตรงอย่างมีนัยสำคัญและมีส่วนร่วมในชนิดของแบบองค์รวมการเรียนรู้พัฒนาการและการเปลี่ยนแปลงที่กำหนดการเรียนรู้ที่สูงขึ้นเราหมายถึงค่าใช้จ่ายมหาศาลที่ทุ่มเทอย่างหมดจดเพื่อการรักษาความปลอดภัย "จัดอันดับที่ดี" ในการสำรวจนิตยสาร เราหมายถึงการลดความก้าวหน้าในทางวิชาการทางปัญญาและความคาดหวังพฤติกรรมที่ได้ทำลายวัฒนธรรมเงื่อนไขการเรียนรู้และความสุภาพของจำนวนมากดังนั้นชุมชนมหาวิทยาลัย. เราหมายถึงชนิดของการคิดที่ยก "แบรนด์" และ "การตลาด" ในความสำคัญและมีความสำคัญดังกล่าวข้างต้น โปรแกรมการศึกษาและคุณภาพทางวิชาการกับวิธีที่จะดึงดูดความสนใจของนักเรียนและการรักษาความปลอดภัยที่แข็งแกร่งอาชีวศึกษา. เราหมายถึงการปฏิบัติที่น่าเสียดายของการสร้างอาคารใหม่ที่น่าสนใจที่น่าเบื่อในขณะที่เสนอหลักสูตรแรกและครั้งที่สองปีสอนเป็นหลักโดยจ่ายต่ำและหดหู่คณะผูกพัน. เราหมายถึงสมมติฐานที่ว่า การเก็บรักษาเป็นเพียงการรักษานักเรียนที่อยู่ในโรงเรียนอีกต่อไปโดยไม่คำนึงร้ายแรงสำหรับคุณภาพของการเรียนรู้ของพวกเขาหรือผลการเรียนรู้ที่สะสมของพวกเขาที่สำเร็จการศึกษา. เราหมายถึงการให้ความสำคัญกับโปรแกรมกีฬามหาวิทยาลัยในขณะที่การสนับสนุนสำหรับความสำเร็จของส่วนใหญ่ของนักเรียนที่ไม่ได้เป็นนักกีฬาที่ได้รับความทุกข์ . เป็นสังคมที่ช่วยให้เรา - ในความเป็นจริงเอาผิด - นโยบายสถาบันการปฏิบัติและระบบในระดับอุดมศึกษาที่นำมารวมกันจะทำให้การเรียนการสอนที่ดีการกระทำที่กล้าหาญดำเนินการโดยเฉพาะอย่างแท้จริงอาจารย์มากกว่าความคาดหวังของสากลและบรรทัดฐานทั่ว วิทยาเขต ในทำนองเดียวกันเราช่วยให้คุณสมบัติถอยหลังมากที่สุดของวัฒนธรรมในระดับปริญญาตรีที่จะบ่อนทำลายแรงจูงใจและความปรารถนาสำหรับการเจริญเติบโตทางปัญญาของนักเรียนที่ดีมาก; ในหลาย ๆ ด้านเป็นนักเรียนอย่างจริงจังนอกจากนี้ยังเป็นวีรบุรุษการกระทำ เราอนุญาตให้อยู่เฉยๆไปครองนักเรียนมีส่วนร่วมเล็กน้อยแล้วกับหลักสูตรและคณะ. รวมวางการเรียนรู้ครั้งแรกเสียใจที่พบว่าการศึกษาที่สูงขึ้นได้กลายเป็นธุรกิจหรือว่ามันได้โผล่ออกมาจากการต่อสู้ที่ผ่านมามันมีมากเกินไป "องค์กร" ตัวละครที่ไม่ได้เป็น ปัญหาหลัก ปัญหาหลักคือการที่วัฒนธรรมปัจจุบันของวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยไม่ทำให้การเรียนรู้ครั้งแรก - และในสถาบันการศึกษาส่วนใหญ่วัฒนธรรมที่กัลป์ความกลัวของการทำเช่นนั้น ตัวอย่างที่แยกออกไปในทางตรงกันข้ามอยู่ แต่เป็นเพียงข้อยกเว้นที่พิสูจน์กฎ ผู้นำของหลายถ้าไม่ที่สุดวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยอาจจะเห็นด้วยกับการประเมินของปัญหานี้ แต่มีแนวโน้มว่าจะเถียงด้วยความยุติธรรมบางอย่างที่ไม่มีสถาบันเดียวสามารถมีความเสี่ยงที่จะเป็นหนึ่งเดียวที่จะเปลี่ยนแปลง ว่าการฟื้นฟูความสนใจกับปัจจัยพื้นฐานมากกว่า frills ที่จะทำให้สถาบันหนึ่งที่มีความเสี่ยงที่ร้ายแรง อันที่จริงมันเป็นความจริงที่ว่านี้เป็นปัญหาร่วมกันและการกระทำโดยหลายโรงเรียนที่ได้รับการสนับสนุนจากแรงผลักดันประเทศที่แข็งแกร่งสำหรับการเปลี่ยนแปลงเป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จ. ในการเรียกร้องให้มีชนิดของร้ายแรงทบทวนระบบที่ตรงและไม่สะทกสะท้านยอมรับ ความท้าทายของการปรับปรุงการศึกษาระดับปริญญาตรีที่สูงขึ้นเราจะขอสี่สิ่งนั้น นำมารวมกันพวกเขาต้องการและจะเป็นตัวกระตุ้นที่ลึกซึ้งจำเป็นและการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมที่ค้างชำระในวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยของเรา. 1 ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางและการประยุกต์ใช้มาตรฐานใหม่และดีกว่าสำหรับการตัดสินใจในระดับอุดมศึกษาที่เชื่อมโยงกับกรอบที่แข็งแกร่งของสำคัญหลักการ มาตรฐานเป็นมาตรฐานหรือเกณฑ์ที่ทำหน้าที่เป็นพื้นฐานสำหรับการตัดสินบางสิ่งบางอย่างนั้น ในการศึกษาที่สูงกว่ามาตรฐานที่จะต้องมีคุณภาพและปริมาณของการเรียนรู้ มาตรฐานและกรอบแนวคิดที่ชัดเจนเชื่อมโยงการสนับสนุนของเราสำหรับการเปลี่ยนแปลงในชุดที่มีประสิทธิภาพของความคิดภาระผูกพันและหลักการกับที่จะทดสอบนโยบายปัจจุบันปฏิบัติและข้อเสนอเพื่อการปฏิรูป. 
 2 การประเมินผลใหม่ที่ครอบคลุมของการศึกษาระดับปริญญาตรีและมีประสบการณ์แนะนำโดยหลักการเหล่านั้น นี้จะต้องเกิดขึ้นทั้งในประเทศเช่นการสนทนาสาธารณะที่สำคัญและอยู่ภายในกำแพงของสถาบันการศึกษาทุกประเภทภารกิจและขนาด. 3 ความเป็นผู้นำและการดำเนินงานที่เกิดขึ้นจริงและการต่ออายุของการศึกษาสูงกว่าปริญญาตรีจะต้องมีการนำโดยสถาบันการศึกษาของตัวเองโดยการสนับสนุนจากคณะกรรมาธิการการศึกษาสูงองค์กรวิชาชีพและหน่วยงานรับรองวิทยฐานะระดับภูมิภาคเหมือนกัน ทบทวนดังกล่าวควรจะโปร่งใสแจ้งจากการสนทนาสาธารณะและตราผ่านการตัดสินใจขึ้นอยู่กับมาตรฐานใหม่ในการปรับปรุงคุณภาพและปริมาณของการเรียนรู้. 4 การเรียนรู้การประเมินจะต้องกลายเป็นที่เชื่อมโยงความสัมพันธุ์การรับรู้ความสามารถของสถาบัน การประเมินการก่อสร้างของการเรียนรู้ควรจะเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนการสอนในหลักสูตรและประสบการณ์การเรียนรู้อื่น ๆ ทุกประเภทและการประเมินปลายทางของการเรียนรู้ที่นักเรียนเป็นรายบุคคลหลักสูตรโปรแกรมและระดับสถาบันการศึกษาควรจะวัดประสิทธิผลกับสูงที่ชัดเจนของประชาชน มาตรฐาน. ทั้งกระบวนการและผลของการทบทวนร้ายแรงของการศึกษาที่สูงขึ้นจะมีมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มุมมองการปรับเปลี่ยนวัฒนธรรมการเรียนรู้





12 เมษายน 2012 โดย ริชาร์ด พี คีลลิ่งและริชาร์ดเอชเฮช
อเมริกาใบหน้าวิกฤตในการเรียนรู้ที่สูงขึ้น วิทยาลัยบัณฑิตมากเกินไปจะไม่เตรียมที่จะคิดและวิเคราะห์อย่างสร้างสรรค์ พูดและเขียน cogently และชัดเจน แก้ปัญหา เข้าใจในปัญหาที่ซับซ้อน การยอมรับความรับผิดชอบและน่าเชื่อถือ ใช้มุมมองของผู้อื่นหรือตอบสนองความคาดหวังของนายจ้าง ในความรู้สึกเชิงเปรียบเทียบ เราจะสูญเสียจิตใจของเรา เป็นอย่างนี้ได้ยังไง ถ้าอเมริกันอุดมศึกษาน่าจะดีที่สุดในโลก ?
หลักคำอธิบายนี้ : โรงเรียนขาดวัฒนธรรมที่ร้ายแรงของการสอนและการเรียนรู้ เมื่อนักเรียนไม่ได้เรียนรู้มากพอเราต้องถามว่า สถาบันอุดมศึกษา ส่งค่าพอที่จะปรับค่าใช้จ่ายของพวกเขา การแก้ไขวิกฤต จึงจะต้องเรียนพื้นฐานการเปลี่ยนแปลงเต็มที่ในวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยของเรา มันต้องเปลี่ยน เปลี่ยนคำตอบง่ายเกินจริง เช่น การลดต้นทุนและปรับปรุงประสิทธิภาพ -- เพื่อปรับปรุงค่า
สิ่งที่จำเป็นคือ ไม่เพิ่มการเปลี่ยนแปลงที่จะทำให้การเรียนรู้ที่สูงขึ้นจริง เราเป็นประเทศที่ต้องดำเนินการตรวจสอบที่ครอบคลุมของ นิสิต นักศึกษา ระดับอุดมศึกษา และแนะนำการปฏิรูปได้อย่างน่าทึ่งในวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยทุกประเภท
วัฒนธรรม -- ในระดับอุดมศึกษา และในสังคมของเรา . . . ที่เป็นหัวใจของเรื่องขณะนี้มีทักษะพื้นฐานการเรียนเพื่อลดภาคบังคับที่มีประสิทธิภาพออกจากนักเรียนส่วนใหญ่ underprepared ระดับการเรียนรู้ของวิทยาลัย เราได้ย่ำยีปริญญาตรีโดยช่วยให้มันเป็นรูปบัตรเข้างาน ( แม้ว่า วันนี้ ที่ตั๋วมักจะไม่ได้รับคุณไกลมาก ) โรงเรียนมีการประกาศใช้เป็นผู้บริโภคมากขึ้นตามจริยธรรมที่ได้ผลิตผลราคาแพงและอันตราย :