CONCLUDING REMARKS Economists are s

CONCLUDING REMARKS
Economists are sometimes criticized for concentrating too much on efficiency and too little on equity. There may be some ground for complaint here, but it must also be noted that inequality has received attention from economists throughout the history of this discipline. Adam Smith, who is often thought of as "the Father of Modern Economics," was deeply concerned with the gulf between the rich and the poor (more on this late, in chapters 5 and II). Some of the social scientists and philosophers who are responsible for making inequality such central of public attention (such as Karl Marx, a subject Stuart Mill, B. S. Rowntree and Hugh Dalton, to take writers belong- ing to very different general traditions) were, in terms of substantive involvement, devoted economists, no matter what else they might also have been. In recent years, economics of inequality as a subject flourished, with major leadership coming from such writers as has A. B. Atkinson. This is not to deny that the focus on efficiency to the exclusion of other considerations is very evident in some works in economics, but economists as a group cannot be accused of neglecting inequality as a subject.
If there is a reason to grum tance that is attached, in much of economics, to inequality in a very narrow domain, viz., income inequality: This narrowness has the effect of contributing to the neglect of other ways of seeing inequal- ity and equity, which has far-reaching bearing on the making of economic policy. Policy debates have indeed been distorted by over- come poverty and income inequa emphasis on glect of to the ne deprivations that relate to other variables, such as unemployment, ii and social exclusion. Unfortunately, the health, lack of education identification of economic inequality with income inequality is fairly common in economics, and the two are often seen as effectively syn someone that you are working on economic onymous. If you inequality, it is quite standardly assumed that you are studying income distribution

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมายเหตุสรุป นักเศรษฐศาสตร์เป็นบางครั้งได้รับการวิพากษ์วิจารณ์สำหรับ concentrating มากเกินไปประสิทธิภาพ และน้อยเกินไปผู้ถือหุ้น อาจมีบางล่างสำหรับร้องเรียนที่นี่ แต่มันต้องยังสามารถตั้งข้อสังเกตว่า ความไม่เท่าเทียมกันได้รับความสนใจจากนักเศรษฐศาสตร์ตลอดวินัยนี้ แอดัมสมิท ที่เป็นมักจะคิดว่า เป็น "เดอะบิดาแห่งเศรษฐศาสตร์" เป็นห่วงกับอ่าวระหว่างคนรวยและคนจน (ที่ขึ้นนี้ปลาย บทที่ 5 และครั้งที่สอง) นักวิทยาศาสตร์สังคมและนักปรัชญาที่ชอบทำให้ความไม่เท่าเทียมกันดังกล่าวศูนย์กลางของความสนใจของสาธารณะ (เช่นคาร์ล Marx เรื่องสจ๊วตมิลล์ B. S. Rowntree และฮิวจ์ดาลตัน เขียนเป็น-ing ไปประเพณีทั่วไปแตกต่างกันมาก) ได้ ในแง่ของการมีส่วนร่วมเรา นักเศรษฐศาสตร์อุทิศ ไม่ว่าอะไรพวกเขาอาจได้รับ ในปีที่ผ่านมา เศรษฐศาสตร์ของความไม่เท่าเทียมกันเป็นเรื่องความเจริญรุ่งเรือง มีผู้นำสำคัญที่มาจากนักเขียนดังกล่าวมี A. B. อันดับ นี้จะไม่ปฏิเสธว่า เน้นประสิทธิภาพเพื่อแยกการพิจารณาอื่น ๆ เป็นชัดมากในบางงานในเศรษฐศาสตร์ แต่นักเศรษฐศาสตร์กลุ่มไม่ถูกกล่าวหาว่าของ neglecting ความไม่เท่าเทียมกันเป็นเรื่อง ถ้ามีเหตุผลที่จะ tance grum ที่แนบ เศรษฐศาสตร์ การไม่เท่าเทียมกันในโดเมนที่แคบมาก ได้แก่ ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้มาก: narrowness นี้มีผลเอื้อต่อการละเลยของวิธีอื่นดู inequal ity และหุ้น ซึ่งมีผับเรืองการทำนโยบายเศรษฐกิจ การดำเนินนโยบายได้จริงถูกผิดเพี้ยนตามมามากกว่าความยากจนและรายได้ inequa เน้น glect ของการ deprivations ne ที่เกี่ยวข้องกับตัวแปรอื่น ๆ ว่างงาน ii และแยกสังคม อับ สุขภาพ ขาดการศึกษารหัสของความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจมีความไม่เท่าเทียมกันของรายได้เป็นธรรมทั่วไปเศรษฐศาสตร์ และทั้งสองมักจะเห็นเป็น syn มีประสิทธิภาพคนที่คุณกำลังทำงานบน onymous ทางเศรษฐกิจ ถ้าคุณความไม่เท่าเทียมกัน มันค่อนข้าง standardly สันนิษฐานว่า คุณเรียนกระจายรายได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทสรุป
นักเศรษฐศาสตร์มีการวิพากษ์วิจารณ์บางครั้งมุ่งเน้นมากเกินไปในประสิทธิภาพและน้อยเกินไปต่อผู้ถือหุ้น อาจจะมีพื้นดินบางอย่างสำหรับการร้องเรียนที่นี่ แต่ก็ยังจะต้องมีการตั้งข้อสังเกตว่าความไม่เท่าเทียมกันได้รับความสนใจจากนักเศรษฐศาสตร์ตลอดประวัติศาสตร์ของวินัยนี้ อดัมสมิ ธ ที่มักจะคิดว่าเป็น "บิดาแห่งเศรษฐศาสตร์" เป็นกังวลอย่างลึกซึ้งกับอ่าวไทยระหว่างคนรวยและคนจน (เพิ่มเติมเกี่ยวกับสายนี้ในบทที่ 5 และครั้งที่สอง) บางส่วนของนักวิทยาศาสตร์และนักปรัชญาสังคมที่มีความรับผิดชอบในการทำให้ความไม่เท่าเทียมกันกลางดังกล่าวของความสนใจของประชาชน (เช่นคาร์ลมาร์กซ์เป็นเรื่องที่สจ็วร์, BS Rowntree และฮิวจ์ดาลตันที่จะใช้นักเขียน belong- ไอเอ็นจีประเพณีทั่วไปที่แตกต่างกันมาก) ได้ใน แง่ของการมีส่วนร่วมสำคัญเศรษฐศาสตร์อุทิศไม่ว่าสิ่งอื่นที่พวกเขาอาจได้รับ ในปีที่ผ่านมาเศรษฐกิจของความไม่เท่าเทียมกันเป็นเรื่องความเจริญรุ่งเรืองมีความเป็นผู้นำที่สำคัญมาจากนักเขียนเช่นมี AB แอตกินสัน นี้ไม่ได้ที่จะปฏิเสธว่าการมุ่งเน้นประสิทธิภาพในการยกเว้นการพิจารณาอื่น ๆ ที่เห็นได้ชัดมากในบางงานในสาขาเศรษฐศาสตร์ แต่นักเศรษฐศาสตร์เป็นกลุ่มไม่สามารถถูกกล่าวหาว่าละเลยไม่เท่าเทียมกันเป็นเรื่อง.
ถ้ามีเหตุผลที่จะ Grum ในระยะที่เป็น แนบมากในทางเศรษฐศาสตร์เพื่อความไม่เท่าเทียมกันในโดเมนแคบมากกล่าวคือความไม่เท่าเทียมกันของรายได้. คับแคบนี้มีผลกระทบจากการที่เอื้อต่อการละเลยของวิธีการอื่น ๆ ของการได้เห็น ity inequal- และส่วนของผู้ซึ่งได้แบกไกลถึงที่ การทำนโยบายเศรษฐกิจ การอภิปรายนโยบายได้รับจริงบิดเบือนโดยเอาชนะความยากจนและรายได้ inequa เน้น glect เพื่อขัดสนตะวันออกเฉียงเหนือที่เกี่ยวข้องกับตัวแปรอื่น ๆ เช่นการว่างงานครั้งที่สองและการกีดกันทางสังคม แต่น่าเสียดายที่สุขภาพของประชาชนขาดการศึกษาของความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจที่มีความไม่เท่าเทียมกันของรายได้เป็นเรื่องธรรมดาในทางเศรษฐศาสตร์และทั้งสองมักจะเห็นเป็นอย่างมีประสิทธิภาพ SYN คนที่คุณกำลังทำงานอยู่ Onymous เศรษฐกิจ ถ้าคุณไม่เท่าเทียมกันจะถือว่าค่อนข้าง standardly ที่คุณกำลังศึกษาการกระจายรายได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปข้อสังเกต
นักเศรษฐศาสตร์บางครั้งวิจารณ์มุ่งเน้นมากเกินไปในประสิทธิภาพและน้อยเกินไปในหุ้น อาจมีบางพื้นที่ร้องเรียนมา แต่มันจะต้องกล่าวว่า ความไม่เท่าเทียมกัน ได้รับความสนใจจากนักเศรษฐศาสตร์ตลอดประวัติศาสตร์ของวินัยนี้ อดัม สมิธ ที่มักจะคิดว่าเป็น " บิดาแห่งเศรษฐศาสตร์สมัยใหม่" มีความกังวลอย่างลึกซึ้งกับอ่าวไทยระหว่างคนจนและคนรวย ( เพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้ล่าช้า ในบทที่ 5 และ 2 ) บางส่วนของสังคมนักวิทยาศาสตร์และนักปรัชญาที่รับผิดชอบเพื่อให้ความไม่เท่าเทียมกัน เช่น ศูนย์กลางของความสนใจของสาธารณชน เช่น คาร์ล มาร์กซ์ , เรื่องสจ๊วตมิลล์ บี เอส และ ฮิวจ์ ดอลตัน Rowntree , เพื่อใช้เขียนเป็น - ing ประเพณีทั่วไปแตกต่างกันมาก ) มีในแง่ของเนื้อหาสาระการอุทิศ นักเศรษฐศาสตร์ ไม่ว่าสิ่งอื่นที่พวกเขาอาจได้รับ ใน ปี ล่าสุด เศรษฐศาสตร์เป็นวิชาความเจริญรุ่งเรือง มีผู้นำหลักมา จากนักเขียน เช่น มี A B . แอตกินสัน . นี้ไม่ได้ปฏิเสธที่มุ่งเน้นประสิทธิภาพเพื่อยกข้อพิจารณาอื่น ๆที่เห็นได้ชัดมากในบางงานในสาขาเศรษฐศาสตร์แต่นักเศรษฐศาสตร์กลุ่มหนึ่งไม่สามารถกล่าวหาว่าละเลยความเป็นหัวข้อได้
ถ้าไม่มีเหตุผลที่จะกรัมไปที่แนบในเศรษฐศาสตร์ ไม่แคบมาก , โดเมน คือ ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ : ความคับแคบนี้มีผลในการเอื้อต่อการละเลยของวิธีการอื่น ๆเห็น inequal - ity และหุ้นซึ่งมีเรืองกว้างขวางเกี่ยวกับการนโยบายเศรษฐกิจ การอภิปรายนโยบายได้ถูกบิดเบือนโดยผ่าน - มา ความยากจนและรายได้ inequa เน้น glect ของ NE ยากเย็นแสนเข็ญ ที่เกี่ยวข้องกับตัวแปรอื่น ๆเช่น การว่างงาน , II และการแบ่งแยกทางสังคม อับ , สุขภาพขาดการศึกษาการระบุความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจกับความไม่เท่าเทียมกันของรายได้จะค่อนข้างทั่วไปในทางเศรษฐศาสตร์ และสองจะเห็นมักจะเป็นอย่างมีประสิทธิภาพ ; คนที่คุณทำงานกับเศรษฐกิจ onymous . ถ้าคุณไม่เท่าเทียมกัน มันค่อนข้าง standardly สันนิษฐานว่าคุณเรียน
การกระจายรายได้