The use of sodium bisulfite during

The use of sodium bisulfite during the soaking step of
parboiling, at the lowest concentration used in the present study
of 0.2%, was able to significantly (p < 0.05) promote a whiter colour
of parboiled rice, a decrease in the percentage of stained grains, and
an increase in the percentage of completely gelatinized grains
compared to untreated parboiled rice. Moreover, the cooking time
of parboiled rice treated with up to 0.6% sodium bisulfite was
similar than the cooking time of both non-parboiled rice and
parboiled rice without sodium bisulfite treatment. However, the
reduction of thiamine by sulfite is a risk associated with the
treatment. Therefore, careful consideration needs to be given to the
risks vs. benefits derived from the use of sodium bisulfite during
parboiling of rice. Further studies, including thiamine fortification
and in vivo animal studies are recommended to ensure the safe use
of sulfite in parboiled rice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้โซเดียม bisulfite
ในระหว่างขั้นตอนการแช่ของข้าวนึ่งที่มีความเข้มข้นต่ำสุดที่ใช้ในการศึกษาปัจจุบัน
0.2% ก็สามารถที่จะมีนัยสำคัญ (p <0.05)
ส่งเสริมสีขาวของข้าวลดลงในอัตราร้อยละของเมล็ดสีที่และการเพิ่มขึ้นในอัตราร้อยละของเมล็ด gelatinized สมบูรณ์เมื่อเทียบกับข้าวนึ่งได้รับการรักษา นอกจากนี้เวลาการปรุงอาหารของข้าวนึ่งได้รับการรักษาที่มีมากถึง 0.6% โซเดียม bisulfite เป็นที่คล้ายกันกว่าเวลาการปรุงอาหารของข้าวทั้งที่ไม่ข้าวนึ่งและข้าวนึ่งโดยไม่ต้องรักษาโซเดียมbisulfite อย่างไรก็ตามการลดลงของวิตามินบีโดยซัลไฟต์คือความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการรักษา ดังนั้นการพิจารณาอย่างรอบคอบต้องการที่จะได้รับการความเสี่ยงกับผลประโยชน์ที่ได้รับจากการใช้โซเดียม bisulfite ในระหว่างการสุกของข้าว การศึกษาต่อไปรวมทั้งการเสริมวิตามินบีและในร่างกายการศึกษาในสัตว์มีการแนะนำเพื่อให้แน่ใจว่าการใช้ความปลอดภัยของซัลไฟต์ในข้าวนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้โซเดียมไบซัลไฟต์ในขั้นตอนการแช่ของ
parboiling ค่าความเข้มข้นที่ใช้ในการศึกษา
0.2 เปอร์เซ็นต์ ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ส่งเสริมขาวสี
ข้าวนึ่ง ลดลงในอัตราร้อยละของเปื้อน ธัญพืช และ
เพิ่มเปอร์เซ็นต์ของทั้งหมดได้ธัญพืช
เมื่อเทียบกับดิบข้าวนึ่ง . นอกจากนี้ เวลาหุง
ข้าวนึ่ง ปฏิบัติถึง 0.6% โซเดียมไบซัลไฟต์เป็น
เหมือนกว่าเวลาหุงของทั้งสองไม่ใช่ข้าวนึ่งและ
ข้าวนึ่งโดยไม่รักษาไบซัลไฟด์ โซเดียม อย่างไรก็ตาม การลดลงของวิตามินบีโดยซัลไฟต์

คือความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการรักษา ดังนั้น การพิจารณาอย่างรอบคอบ ต้องให้
ความเสี่ยงกับประโยชน์ที่ได้จากการใช้โซเดียมไบซัลไฟต์ใน
parboiling ของข้าว ศึกษาเพิ่มเติม รวมทั้งวิตามินบีเสริม
และ in vivo การศึกษาสัตว์จะแนะนำเพื่อให้แน่ใจว่าปลอดภัยใช้
ของซัลไฟต์ในข้าวนึ่ง .