I used to tell myself that tabloids

I used to tell myself that tabloids were like comic books, not to be taken seriously, just a soap opera for people to follow when they need a distraction. But I really can’t tell myself that anymore because the reality is the stalking and objectification I’ve experienced first-hand, going on decades now, reflects the warped way we calculate a woman’s worth.

This past month in particular has illuminated for me how much we define a woman’s value based on her marital and maternal status. The sheer amount of resources being spent right now by press trying to simply uncover whether or not I am pregnant (for the bajillionth time... but who’s counting) points to the perpetuation of this notion that women are somehow incomplete, unsuccessful, or unhappy if they’re not married with children. In this last boring news cycle about my personal life there have been mass shootings, wildfires, major decisions by the Supreme Court, an upcoming election, and any number of more newsworthy issues that “journalists” could dedicate their resources towards.

Here’s where I come out on this topic: we are complete with or without a mate, with or without a child. We get to decide for ourselves what is beautiful when it comes to our bodies. That decision is ours and ours alone. Let’s make that decision for ourselves and for the young women in this world who look to us as examples. Let’s make that decision consciously, outside of the tabloid noise. We don’t need to be married or mothers to be complete. We get to determine our own “happily ever after” for ourselves.

We are complete with or without a mate, with or without a child. We get to decide for ourselves what is beautiful when it comes to our bodies.
I have grown tired of being part of this narrative. Yes, I may become a mother some day, and since I’m laying it all out there, if I ever do, I will be the first to let you know. But I’m not in pursuit of motherhood because I feel incomplete in some way, as our celebrity news culture would lead us all to believe. I resent being made to feel “less than” because my body is changing and/or I had a burger for lunch and was photographed from a weird angle and therefore deemed one of two things: “pregnant” or “fat.” Not to mention the painful awkwardness that comes with being congratulated by friends, coworkers and strangers alike on one’s fictional pregnancy (often a dozen times in a single day).

From years of experience, I’ve learned tabloid practices, however dangerous, will not change, at least not any time soon. What can change is our awareness and reaction to the toxic messages buried within these seemingly harmless stories served up as truth and shaping our ideas of who we are. We get to decide how much we buy into what’s being served up, and maybe some day the tabloids will be forced to see the world through a different, more humanized lens because consumers have just stopped buying the bullshit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เคยบอกตัวเองว่า tabloids เช่นหนังสือการ์ตูน ไม่ได้จะต้องดำเนินการอย่างจริงจัง โอเปร่าแค่สบู่สำหรับคนที่จะทำตามเมื่อพวกเขาต้องมี แต่ฉันจริง ๆ ไม่สามารถบอกตัวเองว่า อีกต่อไปเนื่องจากความเป็นจริงการคุกคาม และ objectification ฉันได้ประสบการณ์ มือแรก เกิดขึ้นหลายทศวรรษ สะท้อนวิธีที่ผิดรูปที่เราคำนวณมูลค่าของผู้หญิงเดือนที่ผ่านมาโดยเฉพาะมีเรืองแสงสำหรับฉันว่าเรากำหนดค่าของผู้หญิงตามสถานะสมรส และมารดาของเธอ จำนวนเงินที่แท้จริงของทรัพยากรที่ถูกใช้ในตอนนี้ โดยพยายามที่จะเปิดเผยหรือไม่ผมก็กด ตั้งครรภ์ (สำหรับเวลา bajillionth...แต่ที่นับ) ไปทำให้เป็นอมตะของความคิดที่ว่า ผู้หญิงเป็นอย่างใดไม่สมบูรณ์ ไม่สำเร็จ หรือถ้าไม่มีความสุขพวกเขาไม่ได้แต่งงานกับเด็ก ในครั้งสุดท้ายน่าเบื่อข่าวเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของฉัน มีคุณค่ามวล กล่าว ตัดสินใจที่สำคัญ โดยศาลฎีกา การเลือกตั้งเกิดขึ้น และจำนวนปัญหามากเท่าไรที่ "นักข่าว" สามารถอุทิศทรัพยากรของพวกเขาที่มีต่อนี่คือที่ผมออกมาจากหัวข้อนี้: เรามีความสมบูรณ์มี หรือไม่ มี เพื่อน มี หรือไม่ มีเด็ก เราได้รับการตัดสินใจสำหรับตัวเองสิ่งที่สวยงามเมื่อมันมาถึงร่างกายของเรา ที่ตัดสินใจเป็นของเราและของเราเพียงอย่างเดียว ขอให้ตัดสินใจว่า สำหรับตนเอง และเยาวชนหญิงในโลกนี้ที่ดูให้เราเป็นตัวอย่าง ลองตัดสินใจที่มีสติ แหล่งเสียงภายนอก เราไม่ต้องการจะแต่งงาน หรือแม่จะเสร็จสมบูรณ์ เราได้รับการตรวจสอบของเราเอง "happily ever after" สำหรับตนเองเรามีความสมบูรณ์มี หรือไม่ มี เพื่อน มี หรือไม่ มีเด็ก เราได้รับการตัดสินใจสำหรับตัวเองสิ่งที่สวยงามเมื่อมันมาถึงร่างกายของเราฉันได้เติบโตเบื่อ เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องเล่านี้ ใช่ ฉันอาจเป็นแม่บางวัน และฉันฉันวางมันออกทั้งหมด ถ้าเคยทำ ฉันจะครั้งแรกเพื่อให้คุณทราบ แต่ไม่แสวงหามารดา เพราะรู้สึกว่าไม่สมบูรณ์ในบางวิธี เป็นวัฒนธรรมข่าวดาราของเราที่จะนำเราทั้งหมดเชื่อว่า ผมส่งถูกทำให้รู้สึก "น้อยกว่า" เนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงร่างกายของฉัน และฉันมีเบอร์เกอร์สำหรับมื้อกลางวัน และถูกถ่ายภาพในมุมแปลก และดังนั้น ถือว่าเป็นหนึ่งในสองสิ่ง: สตรีมีครรภ์"หรือ"ไขมัน" ไม่ต้องพูดถึง awkwardness เจ็บปวดที่มาพร้อมกับการแสดงความยินดีกับเพื่อน เพื่อนร่วมงาน และคนแปลกหน้าเหมือนตัวละครกำลังตั้งครรภ์ (มักจะเป็นโหลครั้งในวันเดียว)จากประสบการณ์ปี ฉันได้เรียนรู้ปฏิบัติแท็บลอยด์ อันตรายอย่างไรก็ตาม จะไม่เปลี่ยนแปลง น้อยไม่เวลาเร็ว ๆ สิ่งที่สามารถเปลี่ยนเป็นของเรารับรู้และตอบสนองกับข้อความเป็นพิษที่ฝังอยู่ภายในเรื่องราวเหล่านี้ไม่เป็นอันตรายเหมือนอาหารค่าเป็นความจริง และการสร้างความคิดของเราเป็นใคร เราตัดสินใจได้ว่าเราซื้อเป็นอะไรอาหารค่า และบางทีบางวัน tabloids จะถูกบังคับให้มองโลกผ่านเลนส์แตกต่างกัน humanized มากขึ้นเนื่องจากผู้บริโภคมีเพียงหยุดการพล่าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเคยบอกกับตัวเองว่าหนังสือพิมพ์เป็นเหมือนหนังสือการ์ตูนไม่ได้ที่จะดำเนินการอย่างจริงจังเพียงแค่ละครสำหรับคนที่จะปฏิบัติตามเมื่อพวกเขาต้องการสิ่งที่ทำให้ไขว้เขว แต่ผมไม่สามารถบอกตัวเองว่าอีกต่อไปเพราะในความเป็นจริงคือการคุกคามและการทำให้ผมเคยมีประสบการณ์มือแรกที่เกิดขึ้นในทศวรรษที่ผ่านมาในขณะนี้สะท้อนให้เห็นถึงวิธีที่เหยเกเราคำนวณมูลค่าของผู้หญิงคนหนึ่ง. นี้เดือนที่ผ่านมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีการเรืองแสงสำหรับฉัน เท่าไหร่ที่เรากำหนดค่าของผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นอยู่กับสถานะสมรสและมารดาของเธอ จำนวนเงินที่แท้จริงของทรัพยากรที่ถูกใช้อยู่ในขณะนี้โดยกดเพียงแค่พยายามที่จะค้นพบหรือไม่ว่าผมตั้งครรภ์ (ในเวลา bajillionth ... แต่ผู้ที่นับ) ชี้ไปที่เป็นอมตะของความคิดนี้ว่าผู้หญิงเป็นอย่างใดไม่สมบูรณ์ไม่ประสบความสำเร็จหรือความสุข ถ้าพวกเขาไม่ได้แต่งงานกับเด็ก ในช่วงวงจรข่าวนี้น่าเบื่อเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของฉันมีการยิงมวลไฟป่าการตัดสินใจที่สำคัญโดยศาลฎีกาการเลือกตั้งที่จะเกิดขึ้นและจำนวนของปัญหาเท่าไรเพิ่มเติมใด ๆ ที่ "นักข่าว" อาจอุทิศทรัพยากรของพวกเขาที่มีต่อ. นี่คือสิ่งที่ผมมา ออกมาในหัวข้อนี้: เรามีความสมบูรณ์มีหรือไม่มีคู่จะมีหรือไม่มีเด็ก เราได้รับในการตัดสินใจสำหรับตัวเองในสิ่งที่มีความสวยงามเมื่อมันมาถึงร่างกายของเรา การตัดสินใจที่เป็นของเราและของเราคนเดียว ขอให้ตัดสินใจว่าสำหรับตัวเองและสำหรับหญิงสาวในโลกนี้ที่ดูให้เราเป็นตัวอย่าง ขอให้มีสติในการตัดสินใจที่ด้านนอกของเสียงแท็บลอยด์ เราไม่จำเป็นที่จะแต่งงานหรือมารดาจะแล้วเสร็จ เราจะได้รับการตรวจสอบของเราเอง "อย่างมีความสุขหลังจากที่เคย" สำหรับตัวเอง. เรามีความสมบูรณ์มีหรือไม่มีคู่จะมีหรือไม่มีเด็ก เราได้รับในการตัดสินใจสำหรับตัวเองในสิ่งที่มีความสวยงามเมื่อมันมาถึงร่างกายของเรา. ฉันได้เติบโตเหนื่อยกับการเป็นส่วนหนึ่งของการเล่าเรื่องนี้ ใช่ฉันอาจจะกลายเป็นแม่บางวันและตั้งแต่ฉันวางมันทั้งหมดออกมีถ้าฉันเคยทำผมจะเป็นคนแรกที่จะแจ้งให้คุณทราบ แต่ผมไม่ได้อยู่ในการแสวงหาของความเป็นแม่เพราะผมรู้สึกว่าไม่สมบูรณ์ในบางวิธีเป็นวัฒนธรรมข่าวที่มีชื่อเสียงของเราจะนำพวกเราทุกคนที่จะเชื่อ ผมไม่พอใจที่ถูกทำให้รู้สึก "น้อยกว่า" เพราะร่างกายของฉันมีการเปลี่ยนแปลงและ / หรือผมมีเบอร์เกอร์สำหรับมื้อกลางวันและถูกถ่ายภาพจากมุมมองที่แปลกและดังนั้นจึงถือว่าเป็นหนึ่งในสิ่งที่สอง: ". อ้วน" "ตั้งครรภ์" หรือไม่ต้องพูดถึง อึดอัดเจ็บปวดที่มาพร้อมกับยินดีด้วยกับเพื่อนร่วมงานและคนแปลกหน้าเหมือนกันในการตั้งครรภ์สวมหนึ่งของ (มักโหลครั้งในวันเดียว). จากประสบการณ์หลายปีฉันได้เรียนรู้วิธีปฏิบัติที่แท็บลอยด์ที่เป็นอันตราย แต่จะไม่เปลี่ยนที่ อย่างน้อยไม่ได้เวลาเร็ว ๆ นี้ สิ่งที่สามารถเปลี่ยนเป็นความตระหนักและปฏิกิริยาของเรากับข้อความที่เป็นพิษฝังอยู่ภายในเรื่องราวดูเหมือนไม่เป็นอันตรายเหล่านี้ทำหน้าที่ขึ้นเป็นความจริงและการสร้างความคิดของเราว่าเราเป็นใคร เราได้รับที่จะตัดสินใจว่าเราซื้อเป็นสิ่งที่ถูกเสิร์ฟขึ้นและบางทีบางวันหนังสือพิมพ์จะถูกบังคับให้เห็นโลกผ่านที่แตกต่างกันเลนส์มนุษย์มากขึ้นเพราะผู้บริโภคได้หยุดเพียงแค่การซื้อพล่าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเคยบอกกับตัวเองว่า พิมพ์เป็นหนังสือการ์ตูน ไม่ต้องจริงจัง แค่ละคร สำหรับประชาชนที่จะปฏิบัติตามเมื่อพวกเขาต้องเบี่ยงเบนความสนใจ แต่ฉันไม่สามารถบอกกับตัวเองว่า แล้ว เพราะในความเป็นจริงการคุกคาม และการทำให้เห็นเป็นรูปธรรม ผมมีประสบการณ์มือแรกไปในทศวรรษนี้ สะท้อนให้เห็นถึงวิธีที่เราคำนวณมูลค่าเหยเกของผู้หญิงนี้เดือนที่ผ่านมาโดยเฉพาะมีไฟสำหรับฉันเท่าไหร่ เรากำหนดตามสถานภาพสมรส และมารดาของเธอ คุณค่าของผู้หญิง จำนวนเงินที่แท้จริงของทรัพยากรที่ใช้ในขณะนี้โดยกดพยายามที่จะเพียงแค่ค้นพบหรือไม่ว่าฉันตั้งครรภ์ ( เป็นครั้งที่ล้าน . . . . . . . แต่ใครจะนับ ) จุดที่จะทําให้เป็นอมตะของความคิดนี้ว่า ผู้หญิงจะได้ไม่สมบูรณ์ ไม่ประสบความสำเร็จ หรือ ทุกข์ ถ้าพวกเขายังไม่แต่งงานกับเด็ก ในรอบสุดท้ายเบื่อข่าวเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของผม มีมวล การยิง ไฟป่า หลักในการตัดสินใจโดยศาลฎีกาการเลือกตั้งที่จะเกิดขึ้นและหมายเลขใด ๆของปัญหาใหม่อีกว่า " นักข่าว " ได้อุทิศทรัพยากรของพวกเขาต่อที่นี่คือที่ที่ฉันออกมาในหัวข้อนี้ : เราพร้อมหรือไม่มีคู่ มี หรือ ไม่มี เด็ก เราต้องตัดสินใจด้วยตัวเองว่าสวยเมื่อมันมาถึงร่างกายของเรา การตัดสินใจเป็นของเรา และเป็นของเราคนเดียว มาตัดสินใจแทนเราและเยาวชนหญิงในโลกนี้ที่ดูเราเป็นตัวอย่าง เราตัดสินใจอย่างมีสติ นอกจากเสียงซุบซิบ เราไม่ได้ต้องการจะแต่งงาน หรือ มารดา จะสมบูรณ์ เราต้องกำหนดของเราเอง " มีความสุขตลอดกาล " สำหรับตัวเองเราพร้อมหรือไม่มีคู่ มี หรือ ไม่มี เด็ก เราต้องตัดสินใจด้วยตัวเองว่าสวยเมื่อมันมาถึงร่างกายของเราฉันได้เติบโตเหนื่อยของการเป็นส่วนหนึ่งของการเล่าเรื่องนี้ ใช่ , ฉันอาจจะกลายเป็นแม่สักวัน และเมื่อฉันวางมันทั้งหมดออกมี ถ้าผมทำได้ ผมจะเป็นคนแรกที่บอกให้คุณรู้ แต่ผมไม่ได้ในการแสวงหาของความเป็นแม่ เพราะรู้สึกไม่สมบูรณ์ในบางวิธีเป็นวัฒนธรรมข่าวดาราของเราจะนำเราทุกคนเชื่อ ฉันเกลียดการทำรู้สึก " น้อยกว่า " เพราะร่างกายของฉันมีการเปลี่ยนแปลง และ / หรือ มีเบอร์เกอร์สำหรับมื้อกลางวัน และก็ถ่ายภาพจากมุมที่แปลก และดังนั้นจึงถือว่าเป็นหนึ่งในสองสิ่ง : " ท้อง " หรือ " อ้วน " ไม่ต้องพูดถึงความเจ็บปวดที่มาพร้อมกับการร่วมแสดงความยินดีกับเพื่อน เพื่อนร่วมงาน และคนแปลกหน้า เหมือนกัน Related . สวมการตั้งครรภ์ ( มักจะเป็นสิบๆครั้งในวันเดียว )จากประสบการณ์ ผมได้เรียนรู้แท็บลอยด์การปฏิบัติ แต่อันตราย จะไม่มีการเปลี่ยนแปลง อย่างน้อยก็เวลาเร็ว ๆ สิ่งที่จะเปลี่ยนคือ ความตระหนักและปฏิกิริยากับพิษฝังอยู่ภายในข้อความเรื่องราวที่ดูเหมือนไม่เป็นอันตรายเหล่านี้ทำหน้าที่เป็นความจริง และรูปร่างของเรา ความคิดของเราที่เรา เราต้องตัดสินใจว่าเราจะซื้อในสิ่งที่ถูกเสิร์ฟขึ้น และบางทีวันหนึ่งหนังสือพิมพ์จะถูกบังคับเพื่อดูโลกผ่านเลนส์ที่แตกต่างกันมากขึ้น . เพราะผู้บริโภคเพิ่งหยุดซื้อของไร้สาระ