suppose that there is no unique own

suppose that there is no unique owner of a parcel of land , nor any government planner to allocate labor. if anyone is free to use the land how ever he or she sees fit,we have what has come to be known as an open access arrangement, as was discussed in Chapter1. in this case each worker is concerned only with whatever he orshe can take from the land.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติว่า มีเจ้าของไม่เฉพาะของพัสดุที่ดิน หรือวางแผนใด ๆ รัฐบาลจัดสรรแรงงาน ถ้าทุกคนมีอิสระในการใช้ที่ดินอย่างไรเคยเขาเห็นพอดี เรามีอะไรมาให้ทราบเป็นการจัดเรียงเข้าเปิด ดังที่ได้กล่าวไว้ใน Chapter1 ในกรณีนี้ ผู้ปฏิบัติแต่ละงานจะเกี่ยวข้องเฉพาะกับสิ่ง orshe เขาไปจากแผ่นดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติว่าไม่มีเจ้าของที่เป็นเอกลักษณ์ของพัสดุของที่ดินหรือวางแผนใด ๆ ของรัฐบาลในการจัดสรรแรงงาน ถ้าใครมีอิสระที่จะใช้ที่ดินวิธีการที่เคยเขาหรือเธอเห็นพอดีเรามีสิ่งที่ได้มาเป็นที่รู้จักในฐานะผู้จัดเปิดตามที่ได้กล่าวไว้ในบทที่ 1 ในกรณีนี้คนงานแต่ละคนจะเกี่ยวข้องเฉพาะกับสิ่งที่เขา orshe สามารถใช้จากแผ่นดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมมติว่าไม่มีเจ้าของเอกลักษณ์ของพัสดุของที่ดิน หรือรัฐบาลวางแผนจัดสรรแรงงาน ถ้าทุกคนเป็นอิสระในการใช้ที่ดิน ว่าเคยเขาหรือเธอเห็นพอดี เราได้อะไรมา เรียกว่าการเข้าถึงเปิด ตามที่ได้กล่าวไว้ใน chapter1 . ในกรณีนี้แต่ละคนเป็นกังวลเท่านั้นที่เขาสามารถพาเพื่อน จากแผ่นดิน