The Tell-Tale Heart" is a short sto

The Tell-Tale Heart" is a short story by Edgar Allan Poe first published in 1843. It is told by an unnamed narrator who endeavors to convince the reader of his sanity, while describing a murder he committed. (The victim was an old man with a filmy "vulture eye", as the narrator calls it.) The murder is carefully calculated, and the murderer hides the body by dismembering it and hiding it under the floorboards. Ultimately the narrator's guilt manifests itself in the form of the sound — possibly hallucinatory — of the old man's heart still beating under the floorboards.
It is unclear what relationship, if any, the old man and his murderer share. The narrator denies having any feelings of hatred or resentment for the man. He states: 'I loved the old man! He had never wronged me! He had never given me insult!'. He also denies the assumption that he killed for greed: 'Object there was none.', 'For his gold I had no desire.' It has been suggested that the old man is a father figure, the narrator's landlord, or that the narrator works for the old man as a servant, and that perhaps his "vulture eye" represents some sort of veiled secret, or power. The ambiguity and lack of details about the two main characters stand in stark contrast to the specific plot details leading up to the murder.
The story was first published in James Russell Lowell's The Pioneer in January 1843. "The Tell-Tale Heart" is widely considered a classic of the Gothic fiction genre and is one of Poe's most famous short stories.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บอกเรื่องหัวใจ"เป็นเรื่องสั้น โดย Edgar Allan โพก่อนเผยแพร่ใน 1843 มันจะบอก โดยเป็นผู้บรรยายครั้งที่ความพยายามที่จะโน้มน้าวให้ผู้อ่านของเขาสติ กังขาสังหารเขามุ่งมั่น (เหยื่อถูกชายชรากับเป็นฝ้าเนื่อง "ตาแร้ง" เป็นผู้เรียกก็) ฆาตรกรรมมีคำนวณอย่างระมัดระวัง และฆาตกรซ่อนตัว ด้วย dismembering มันซ่อนไว้ใต้ถุน ในที่สุด ความผิดของ'ผู้บรรยาย'ปรากฏตัวในรูปแบบของเสียง — อาจ hallucinatory — ของหัวใจของคนยัง ตีใต้ถุนมันไม่ชัดเจนความสัมพันธ์ใด ถ้ามี เฒ่าและฆาตกรของเขาร่วมกัน เล่าปฏิเสธมีความรู้สึกใด ๆ ของความเกลียดชังหรือขุ่นสำหรับผู้ชาย เขาระบุ: ' ฉันรักเฒ่า เขาก็ไม่เคย wronged ฉัน เขาก็ไม่เคยให้ฉันดูถูก!'. นอกจากนี้เขายังปฏิเสธสมมุติฐานที่ว่าเขาฆ่าตายความโลภ: 'มีวัตถุไม่มีการ' 'เขาทอง ผมไม่ ' จึงมีการแนะนำว่า คนรูปพ่อ เจ้าของของผู้บรรยาย หรือว่า ผู้ใช้งานคนเป็นข้าราชการ และว่า ทีเขา "แร้งตา" แทนบางจัดเรียงของลับ veiled หรือพลังงาน ความคลุมเครือและขาดรายละเอียดเกี่ยวกับตัวละครหลักสองยืนในทางตรงข้ามสิ้นเชิงรายละเอียดพล็อตเฉพาะที่นำไปสู่การฆาตกรรมเรื่องแรกถูกประกาศในผู้บุกเบิก James รัสเซล Lowell ใน 1843 มกราคม "หัวใจบอกเรื่อง" อย่างกว้างขวางถือว่าคลาสสิกของประเภทนิยายโกธิค และเป็นหนึ่งในเรื่องสั้นมีชื่อเสียงที่สุดของท่าโพธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บอกเล่าหัวใจ "เป็นเรื่องสั้นโดยเอ็ดการ์อัลลันโปตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1843 มันจะบอกเล่าโดยไม่มีชื่อที่พยายามที่จะโน้มน้าวให้ผู้อ่านของสติของเขาในขณะที่เขาอธิบายฆาตกรรมมุ่งมั่น. (เหยื่อเป็นคนเก่า กับเยิ้ม "ตาอีแร้ง" ในขณะที่ผู้บรรยายเรียกมันว่า) ฆาตกรรมถูกคำนวณอย่างระมัดระวังและฆาตกรซ่อนร่างกายโดย dismembering และหลบซ่อนตัวอยู่ภายใต้พื้นในที่สุดความผิดบรรยายที่ปรากฏตัวในรูปแบบของเสียง.. - . อาจประสาทหลอน -
ของหัวใจของชายชรายังคงเต้นอยู่ภายใต้พื้น. มันยังไม่ชัดเจนสิ่งที่สัมพันธ์ถ้ามีชายชราและส่วนแบ่งฆาตกรของเขาเล่าปฏิเสธการมีความรู้สึกใด ๆ ของความเกลียดชังหรือความไม่พอใจสำหรับผู้ชายคนนั้นเขากล่าวว่าฉัน. รักคนเก่าเขาไม่เคยทำผิดฉันเขาไม่เคยให้ฉันดูถูก! 'นอกจากนี้เขายังปฏิเสธสมมติฐานที่ว่าเขาฆ่าเพื่อความโลภ.. วัตถุไม่มีใคร', 'สำหรับทองของเขาผมมีความปรารถนาที่ไม่มี'. มันได้รับการชี้ให้เห็นว่าชายชราเป็นพ่อเจ้าของบ้านเล่าของหรือว่าผู้บรรยายการทำงานสำหรับคนเก่าเป็นคนรับใช้และที่อาจจะเป็นของเขา "ตาอีแร้ง" แสดงให้เห็นถึงการจัดเรียงของความลับที่ถูกปกคลุมบางส่วนหรืออำนาจ. ความคลุมเครือ และการขาดรายละเอียดเกี่ยวกับสองตัวละครหลักยืนในทางตรงกันข้ามกับพล็อตที่ระบุรายละเอียดที่นำไปสู่การฆาตกรรม.
เรื่องราวที่ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในเจมส์รัสเซลโลเวลล์ของไพโอเนียร์ในเดือนมกราคม 1843 "หัวใจเรื่องบอก" ได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวาง คลาสสิกของนิยายกอธิคและเป็นหนึ่งในเรื่องสั้นที่มีชื่อเสียงที่สุดของโพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บอกเรื่องหัวใจ " เป็นเรื่องสั้นโดย เอ็ดการ์ อัลเลน โพ ตีพิมพ์ครั้งแรกใน 1843 . มันบอกเป็นชื่อผู้บรรยายที่ความพยายามที่จะโน้มน้าวให้ผู้อ่านสติของเขาในขณะที่อธิบายการฆาตกรรม เขามุ่งมั่น ( เหยื่อเป็นคนแก่ด้วยซึ่งถูกปกคลุมด้วยเยื่อบางๆ " แร้งตา " เป็นผู้บรรยาย โทร . ) สังหารอย่างคํานวณและฆาตกรซ่อนศพ โดยว่าเป็นคนตัดแยกชิ้นส่วน และซ่อนอยู่ใต้พื้น สุดบรรยายความผิดของตนเองออกมาในรูปของเสียงที่อาจจะ hallucinatory - หัวใจของชายชรายังคงเต้นอยู่ใต้พื้น
มันยังไม่ชัดเจนสิ่งที่ความสัมพันธ์ใด ๆ ถ้า ชายชรา และแบ่งปัน ฆาตกรที่ฆ่าเขาเล่าว่ามีความรู้สึกของความเกลียดชังหรือความแค้นไว้สำหรับผู้ชาย เขาระบุ : ผมชอบคนแก่ ! เขาไม่เคยทำร้ายฉัน ไม่เคยดูถูกดูแคลน ! เขายังปฏิเสธสมมติฐานว่าเขาฆ่าเพื่อความโลภ : ' วัตถุไม่มี ' , ' ทองของเขาฉันก็ไม่ปรารถนา มันได้รับการแนะนำว่าเขาเป็นพ่อ ของผู้เล่าเรื่อง เจ้าของที่ดินหรือที่เล่าเรื่องงานให้ชายชราเป็นคนรับใช้ และบางทีเขา " ตา " แร้งเป็นบางจัดเรียงของอีกคนไว้ หรืออำนาจ ความคลุมเครือและขาดรายละเอียดเกี่ยวกับสองตัวละครหลักยืนในสิ้นเชิงกับเฉพาะแผนรายละเอียดที่นำไปสู่การฆาตกรรม
เรื่องนี้ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในเจมส์รัสเซลล์โลเวลล์เป็นผู้บุกเบิกในมกราคม 1843 ." บอก หัวใจมีการพิจารณาอย่างกว้างขวาง " นิทานคลาสสิกของประเภทนวนิยายกอธิคและเป็นหนึ่งที่มีชื่อเสียงที่สุดของ Poe เรื่องสั้น