Treatment of plants with thiamine (

Treatment of plants with thiamine (Vitamin B1) has before been shown to activate plant defence against microorganisms. Here, we have studied the effects of thiamine treatments of plants on aphid reproduction and behaviour. The work was mainly carried out with bird cherry-oat aphid (Rhopalosiphum padi L.) on barley (Hordeum vulgare L.). Aphid population growth and aphid acceptance on plants grown from seeds soaked in a 150 μM thiamine solution were reduced to ca. 60% of that on control plants. R. padi life span and the total number of offspring were reduced on barley plants treated with thiamine. Healthy aphids and aphids infected with the R. padi virus were similarly affected. Spraying or addition of thiamine at 150 μM to nutrient solutions likewise resulted in reduced aphid population growth to ca. 60%, as did plant exposure to thiamine odour at 4 mM. Thiamine treatments resulted in reduced aphid population growth also when tested with grain aphid (Sitobion avenae F.) on barley and pea aphid (Acyrthosiphon pisum H.) on pea (Pisum sativum L.). There was no direct effect of thiamine on aphid reproduction or thiamine odour on aphid behaviour, as evaluated using artificial diets and by olfactometer tests, respectively.

Two gene sequences regulated by salicylic acid showed higher transcript abundance and one gene sequence regulated by methyl jasmonate showed lower transcript abundance in thiamine-treated plants but not in control plants after aphid infestation. These results suggest that the aphid antibiosis and antixenosis effects may be related to priming of defence, but more studies are needed to explain the effects against aphids.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รักษาพืชมีไทอามีน (วิตามินบี 1) ได้รับการแสดงเพื่อเรียกใช้การป้องกันพืชกับจุลินทรีย์ก่อน ที่นี่ เรามีศึกษาผลของการรักษาพืชไทอามีน aphid สืบพันธุ์และพฤติกรรมการ ส่วนใหญ่ทำงานออก ด้วยข้าวโอ๊ตนกเชอร์รี่ aphid (Rhopalosiphum padi L.) ในข้าวบาร์เลย์ (Hordeum vulgare L.) เจริญเติบโตของประชากร aphid และ aphid ยอมรับพืชที่ปลูกจากเมล็ดนำไปแช่ในโซลูชันไทอามีน 150 μM ถูกลด ca 60% ของที่บนพืชควบคุม ช่วงชีวิต R. padi และจำนวนลูกหลานถูกลดลงพืชข้าวบาร์เลย์รับไทอามีน ในทำนองเดียวกันถูกกระทบ aphids สุขภาพและติดเชื้อไวรัสอาร์ padi aphids พ่นหรือไทอามีนที่ μM 150 กับโซลูชั่นธาตุอาหารเพิ่มทำนองเดียวกันส่งผลให้เจริญเติบโตของประชากร aphid ลด ca 60% เท่าที่ได้สัมผัสกับกลิ่นไทอามีนพืชที่ 4 mM รักษาไทอามีนส่งผลให้อัตราการเติบโตลดลง aphid ยังเมื่อทดสอบกับเมล็ด aphid (Sitobion avenae F.) ในข้าวบาร์เลย์และถั่ว aphid (Acyrthosiphon pisum H.) ในส่วนภูมิภาค (ลันเตา L.) มีไม่มีผลโดยตรงของไทอามีนทำ aphid หรือไทอามีนกลิ่น พฤติกรรม aphid เป็นประเมินโดยใช้อาหารเทียม และ โดยการ ทดสอบ olfactometer ตามลำดับสองลำดับของยีนที่ควบคุม ด้วยกรดซาลิไซลิพบสูงมากเสียงบรรยายและลำดับหนึ่งยีนที่ควบคุม โดย methyl jasmonate พบต่ำกว่าเสียงบรรยายมากถือว่าไทอามีนพืช แต่ไม่ควบคุมพืชหลังจากทำลาย aphid ผลลัพธ์เหล่านี้แนะนำว่า อาจเกี่ยวข้อง aphid antibiosis และ antixenosis ผลด้วยป้องกัน แต่ศึกษาเพิ่มเติมจำเป็นต้องอธิบายลักษณะพิเศษกับ aphids

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาพืชที่มีวิตามินบี (Vitamin B1) ก่อนที่จะได้รับการแสดงเพื่อเปิดใช้งานการป้องกันพืชกับจุลินทรีย์ ที่นี่เรามีการศึกษาผลกระทบของการรักษาวิตามินบีของพืชเพลี้ยการสืบพันธุ์และพฤติกรรม งานส่วนใหญ่ดำเนินการกับเพลี้ยนกเชอร์รี่ข้าวโอ๊ต (Rhopalosiphum PADI L. ) ในข้าวบาร์เลย์ (Hordeum vulgare L. ) การเติบโตของประชากรและการยอมรับเพลี้ยเพลี้ยในพืชที่ปลูกจากเมล็ดแช่ในสารละลายวิตามินบี 150 ไมครอนถูกลดลงไปแคลิฟอร์เนีย 60% ของพืชที่ควบคุม อาร์ช่วงชีวิตของ PADI และจำนวนรวมของลูกหลานลดลงในพืชข้าวบาร์เลย์รับการรักษาด้วยวิตามินบี เพลี้ยอ่อนเพลี้ยมีสุขภาพดีและติดเชื้อไวรัสอาร์ PADI ได้รับผลกระทบเช่นเดียวกัน การฉีดพ่นหรือนอกเหนือจากวิตามินบีที่ 150 ไมครอนเพื่อแก้ปัญหาสารอาหารที่ส่งผลเช่นเดียวกันในการเติบโตของประชากรเพลี้ยลดลงไปแคลิฟอร์เนีย 60% ในขณะที่การเปิดรับแสงของพืชได้กลิ่นวิตามินบีที่ 4 มิลลิ การรักษาวิตามินบีส่งผลให้การเติบโตของประชากรเพลี้ยลดลงเมื่อทดสอบด้วยเม็ดเพลี้ย (Sitobion avenae เอฟ) ในข้าวบาร์เลย์และเพลี้ยถั่ว (Acyrthosiphon pisum เอช) ในถั่ว (pisum sativum L. ) ไม่มีผลกระทบโดยตรงของวิตามินบีในการทำสำเนาเพลี้ยหรือกลิ่นวิตามินบีที่มีต่อพฤติกรรมเพลี้ยเช่นการประเมินโดยใช้อาหารเทียมและโดยการทดสอบ olfactometer ตามลำดับ. สองลำดับยีนควบคุมโดยกรดซาลิไซลิแสดงให้เห็นความอุดมสมบูรณ์หลักฐานที่สูงขึ้นและยีนหนึ่งควบคุมโดย jasmonate เมธิลแสดงให้เห็นว่าลดลง ความอุดมสมบูรณ์หลักฐานในพืชวิตามินบีได้รับการรักษา แต่ไม่ได้อยู่ในการควบคุมพืชหลังจากการทำลายเพลี้ย ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า antibiosis เพลี้ยและผลกระทบ antixenosis อาจจะเกี่ยวข้องกับรองพื้นของการป้องกัน แต่การศึกษาอื่น ๆ ที่มีความจำเป็นที่จะอธิบายถึงผลกระทบกับเพลี้ย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรักษาของพืชกับวิตามินบี ( วิตามิน B1 ) ก่อนที่จะถูกแสดงเพื่อเปิดใช้งานป้องกันพืชกับจุลินทรีย์ ที่นี่เราได้ศึกษาผลของวิตามินบี การรักษาของพืชต่อการสืบพันธุ์ เพลี้ยอ่อน และพฤติกรรม งานส่วนใหญ่ที่ดำเนินการกับนกเชอร์รี่ โอ๊ต เพลี้ยอ่อน ( rhopalosiphum PADI L . ) ข้าวบาร์เลย์ ( hordeum vulgare L . )การเติบโตของประชากรเพลี้ย เพลี้ยอ่อนและการยอมรับพืชที่ปลูกจากเมล็ดที่แช่ในสารละลาย M 150 μ Thiamine ถูกลดประมาณ 60% ของที่เกี่ยวกับพืชควบคุม อายุขัย อาร์ ของ PADI และจำนวนลูกลดลง ข้าวบาร์เลย์พืชที่ได้รับการรักษาด้วยวิตามินบี . เพลี้ยอ่อนเพลี้ย มีสุขภาพดี และติดเชื้อ อาร์ ของไวรัสได้รับผลกระทบ เช่นการฉีดพ่นหรือเพิ่มวิตามินบีที่ 150 μ M สารละลายธาตุอาหารและการเจริญเติบโตของประชากรจะลดลง ส่งผลให้เพลี้ยอ่อนประมาณ 60% เช่นเดียวกับพืชแสงวิตามินบีกลิ่นที่ 4 มิล วิตามินบีลดประชากรเพลี้ยรักษามีผลในการเจริญเติบโต เมื่อทดสอบกับเพลี้ยข้าว ( sitobion avenae F . ) ในข้าวบาร์เลย์ และถั่ว เพลี้ยอ่อน ( acyrthosiphon pisum H . ) ถั่ว ( pisum sativum L . )ไม่มีผลโดยตรงต่อการสืบพันธุ์ หรือวิตามินบีวิตามินบี เพลี้ย เพลี้ยกลิ่นพฤติกรรมที่ประเมินโดยใช้อาหารเทียมและโดยการทดสอบ olfactometer

)สองลำดับยีนควบคุมโดย salicylic acid สูงกว่าผลการเรียน อุดมสมบูรณ์ และลำดับยีนควบคุมโดยเมทิลจั มเนต พบหลักฐานมากมายกว่าวิตามินบีรักษาพืชแต่พืชควบคุม หลังเพลี้ยระบาด ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่า เพลี้ยและแอนตีไบโ ิส antixenosis ผลอาจจะเกี่ยวข้องกับรองพื้นป้องกันแต่การศึกษาเพิ่มเติมจะต้องอธิบายผลกระทบต่อเพลี้ยอ่อน