you never ask anything about my lif

you never ask anything about my life. But I'm that question for you. In one day, we talk to each other no more than 10 sentences. After I wake up, I will say "good morning" I asked you tam arai? Where r u? I say to you that today I am doing And where i go. I say I miss you and sometimes i may ask when you come to me, and the last sentence I will bokratri this just as it is for medical services; I know just how you have a job to do, you go to a party with your friends.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณไม่เคยถามอะไรเกี่ยวกับชีวิต แต่ผมถามว่าคุณ ในวันหนึ่ง เราพูดคุยกับแต่ละประโยคไม่เกิน 10 หลังจากที่ฉันตื่นขึ้นมา ฉันจะพูด "ดี เช้า" ถามคุณอาราอิทัม คุณอยู่ที่ไหน ผมพูดกับคุณว่า วันนี้ฉันทำ และฉันไปไหน พูดคิด และบางครั้งผมอาจถามเมื่อมาถึงฉัน และประโยคสุดท้ายที่ฉันจะ bokratri นี้เท่านั้นสำหรับบริการทางการแพทย์ ฉันรู้เพียงว่าคุณมีงานทำ ไปงานเลี้ยงกับเพื่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณไม่เคยถามอะไรเกี่ยวกับชีวิตของฉัน แต่ฉันคำถามที่สำหรับคุณ ในวันหนึ่งที่เราพูดคุยกันไม่เกิน 10 ประโยค หลังจากที่ผมตื่นขึ้นมาผมจะบอกว่า "สวัสดีตอนเช้า" ฉันถามคุณต๋ำ Arai? ที่ไหน ru? ฉันจะบอกคุณว่าวันนี้ฉันทำและสถานที่ที่ฉันไป ฉันบอกว่าฉันคิดถึงคุณและบางครั้งผมอาจจะถามเมื่อคุณมาหาฉันและประโยคสุดท้ายที่ผมจะ bokratri เพียงแค่นี้มันเป็นสำหรับการให้บริการทางการแพทย์ ฉันรู้เพียงแค่ว่าคุณมีงานที่จะทำคุณไปปาร์ตี้กับเพื่อนของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณไม่เคยถามอะไรเกี่ยวกับชีวิตของฉัน แต่ ผม คำถาม สำหรับคุณ ในวันหนึ่งเราคุยกันไม่เกินสิบประโยค หลังจากที่ผมตื่นขึ้นมา ผมจะพูดว่า " อรุณสวัสดิ์ " ฉันขอให้คุณทำ ไร ? นายอยู่ที่ไหน ฉันพูดกับคุณว่าวันนี้ฉันทำอะไร ที่ไหน ฉันบอกว่าฉันคิดถึงเธอ และบางครั้ง ผมอาจถามเมื่อเธอมาหาฉัน และประโยคสุดท้ายที่ผมจะ bokratri นี้เหมือนกับการให้บริการทางการแพทย์ผมรู้ว่าคุณมีงานที่ต้องทำ คุณจะไปปาร์ตี้กับเพื่อนของคุณ