Standards and methodology are start

Standards and methodology are starting to emerge that measure the demand for natural capital that may be contrasted with the planet's ecological capacity to regenerate.[5] It represents the amount of biologically productive land and sea area necessary to supply the resources a human population consumes, and to assimilate associated waste. Using this assessment, it is possible to estimate how much of the Earth (or how many planet Earths) it would take to support humanity if everybody followed a given lifestyle. For 2007, humanity's total ecological footprint was estimated at 1.5 planet Earths; that is, humanity uses ecological services 1.5 times as quickly as Earth can renew them.[6] Every year, this number is recalculated to incorporate the three-year lag due to the time it takes for the UN to collect and publish statistics and relevant research.

Although the term ecological footprint is widely used and well known,[7] it goes beyond the metaphor. It represents an accounting system for biocapacity that tracks how much biocapacity there is, and how much biocapacity people use. Calculation methods have converged thanks to standards released in 2006 and updated in 2009.[8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาตรฐานและวิธีการที่จะเริ่มออกที่วัดความต้องการใช้ทุนธรรมชาติที่อาจเปรียบเทียบกับความจุระบบนิเวศของโลกเพื่อสร้าง[5] แสดงจำนวนชิ้นดินและในทะเลพื้นที่จำเป็น ต้องจัดหาทรัพยากรมนุษย์ประชากรใช้ และอย่างเชื่อมโยงเสีย ใช้แบบประเมินนี้ จะสามารถประเมินจำนวนของโลก (หรืออักษรของโลกดาวเคราะห์จำนวน) มันจะนำไปสนับสนุนมนุษย์ถ้าทุกคนตามวิถีชีวิตที่กำหนด สำหรับปี 2007 รอยระบบนิเวศทั้งหมดของมนุษย์ได้ประมาณที่อักษรของโลกดาวเคราะห์ 1.5 นั่นคือ มนุษย์ใช้ระบบนิเวศบริการ 1.5 เท่าได้เร็วอย่างที่โลกสามารถต่ออายุ[6] ทุกปี หมายเลขนี้จะถูกคำนวณใหม่เพื่อรวมความล่าช้า 3 ปีเนื่องจากเวลาใช้ในสหประชาชาติเพื่อรวบรวม และเผยแพร่สถิติและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องแม้ว่าคำว่าระบบนิเวศรอยจะใช้กันอย่างแพร่หลาย และรู้จักกันดี, [7] มันไปเกินเทียบ แสดงระบบบัญชีสำหรับ biocapacity ที่ติดตาม biocapacity มากมี และจำนวน biocapacity คนใช้ วิธีการคำนวณมี converged ด้วยมาตรฐานที่ออกในปี 2549 และปรับปรุงในปี 2009[8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาตรฐานและวิธีการที่จะเริ่มต้นที่จะออกมาว่ามาตรการความต้องการใช้ทุนทางธรรมชาติที่อาจจะเทียบกับความจุของระบบนิเวศของโลกในการงอกใหม่. [5] หมายถึงปริมาณของแผ่นดินและในพื้นที่ทะเลที่จำเป็นในการจัดหาทรัพยากรประชากรมนุษย์กิน และการดูดซึมของเสียที่เกี่ยวข้อง ใช้การประเมินนี้มันเป็นไปได้ที่จะประเมินว่ามีมากของโลก (หรือกี่ดินดาวเคราะห์) มันจะใช้เวลาในการสนับสนุนความเป็นมนุษย์ถ้าทุกคนปฏิบัติตามวิถีชีวิตที่ได้รับ สำหรับปี 2007 รอยเท้าทางนิเวศน์ทั้งหมดของมนุษย์อยู่ที่ประมาณ 1.5 ดาวเคราะห์ดิน; ว่ามีความเป็นมนุษย์ที่ใช้บริการของระบบนิเวศ 1.5 เท่าเป็นอย่างที่โลกสามารถต่ออายุพวกเขา. [6] ทุกปีจำนวนนี้จะคำนวณอีกครั้งเพื่อรวมความล่าช้าสามปีเนื่องจากเวลาที่ใช้สำหรับสหประชาชาติเพื่อรวบรวมและเผยแพร่สถิติและมีความเกี่ยวข้อง การวิจัย. แม้ว่ารอยเท้าระยะทางนิเวศวิทยาที่มีการใช้กันอย่างแพร่หลายและเป็นที่รู้จัก [7] มันไปเกินอุปมา เพราะมันหมายถึงระบบบัญชีสำหรับ biocapacity ที่ติดตามเท่าใด biocapacity มีและว่าคน biocapacity ใช้ วิธีการคำนวณได้แปรสภาพขอบคุณมาตรฐานการปล่อยตัวในปี 2006 และมีการปรับปรุงในปี 2009 [8]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มาตรฐานและวิธีการจะเริ่มออกที่วัดความต้องการทุนธรรมชาติที่อาจจะขัดกับของดาวเคราะห์ระบบนิเวศความสามารถในการงอกใหม่ [ 5 ] ซึ่งแสดงถึงปริมาณของชีวภาพและผลผลิตที่ดินพื้นที่ทะเลที่จำเป็นเพื่อจัดหาทรัพยากรมนุษย์ประชากรสิ้นเปลืองและดูดซึมของเสียที่เกี่ยวข้อง . โดยการประเมินนี้มันเป็นไปได้ที่จะประเมินว่ามีมากของโลก ( หรือหลายวิธีดาวธาตุ ) จะใช้เพื่อสนับสนุนมนุษยชาติถ้าทุกคนปฏิบัติตามที่กำหนดวิถีชีวิต ปี มนุษยชาติทั้งหมดนิเวศวิทยาบาทอยู่ที่ประมาณ 1.5 ดาว ธาตุ คือ มนุษยนิเวศวิทยา 1.5 เท่า ใช้บริการโดยเร็ว โลก สามารถต่ออายุได้ [ 6 ] ทุกๆ ปีตัวเลขนี้จะคำนวณรวมลดความล่าช้าเนื่องจากเวลาใช้ให้สหประชาชาติเพื่อรวบรวมและเผยแพร่ข้อมูลสถิติและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง

ถึงแม้ว่าคำว่านิเวศวิทยาบาทใช้กันอย่างแพร่หลายและเป็นที่รู้จัก , [ 7 ] มันนอกเหนือไปจากสัญลักษณ์ เป็นระบบบัญชีสำหรับ biocapacity ที่ติดตามเท่าไหร่ biocapacity มีและวิธีการมากที่ biocapacity คนใช้วิธีคำนวณได้แปรสภาพขอบคุณมาตรฐานปล่อยในปี 2006 และการปรับปรุงใน 2009 . [ 8 ]