ResultsThe 70 studies analyzed here

Results

The 70 studies analyzed here were distributed across 62 locations in 14 countries (Supporting information S4). Riverine wetlands were the best-represented ecosystem type (38% of studies), followed by lacustrine wetlands (27%), and finally estuarine (18%) and palustrine wetlands (17%). Nearly all studies (68) were field-based comparisons, including three passive restoration studies (4%). The remaining two studies (3%) involved one field and one greenhouse experiment.

Biodiversity recovery

Restoring degraded wetlands enhanced biodiversity by 19% (Fig. 1a); and biodiversity in restored wetlands did not significantly differ from that in natural wetlands (Fig. 1b). Restoration significantly enhanced the diversity of vertebrates (+53%), vascular plants (+45%), and terrestrial (+17%) and aquatic (+15%) invertebrates, but it had no significant effect on macroinvertebrate diversity. Restored and natural wetlands showed similar diversity of vascular plants, aquatic invertebrates, macro-invertebrates and protists. In contrast, these two types of wetlands differed significantly in the diversity of non-native vascular plants, which was 44% lower in restored wetlands, and in vertebrate diversity, which was 37% higher in restored wetlands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผล

วิเคราะห์ที่นี่การศึกษา 70 ได้กระจายที่ตั้ง 62 14 ประเทศ (Supporting ข้อมูล S4) พื้นที่ชุ่มน้ำที่ริเวอร์ไรน์ได้ชนิดระบบนิเวศดี represented (38% ศึกษา), ตามพื้นที่ชุ่มน้ำ lacustrine (27%), และในที่สุดขีด (18%) และพื้นที่ชุ่มน้ำ palustrine (17%) การศึกษาเกือบทั้งหมด (68) มีการเปรียบเทียบ รวมสามแฝงบูรณะศึกษา (4%) เหลือสองศึกษาฟิลด์หนึ่งที่เกี่ยวข้อง (3%) และเรือนกระจกหนึ่งทดลอง

ความหลากหลายทางชีวภาพกู้คืน

Restoring เสื่อมโทรมพื้นที่ชุ่มน้ำความหลากหลายทางชีวภาพเพิ่มขึ้น 19% (Fig. 1a); และความหลากหลายทางชีวภาพในพื้นที่ชุ่มน้ำคืนได้ไม่มากแตกต่างจากพื้นที่ชุ่มน้ำธรรมชาติ (Fig. 1b) ฟื้นฟูอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มความหลากหลายของ vertebrates (53%), พืชสคิว (45%), และภาคพื้นดิน (17%) และน้ำ (15%) invertebrates แต่มันก็ไม่มีผลสำคัญต่อความหลากหลาย macroinvertebrate คืนค่า และหลากหลายคล้ายพืชสคิว invertebrates น้ำ แม invertebrates และ protists แสดงให้เห็นว่าพื้นที่ชุ่มน้ำธรรมชาติ ในทางตรงกันข้าม ทั้งสองของพื้นที่ชุ่มน้ำประเภทนี้แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในความหลากหลายของถิ่นสคิวพืช ซึ่งเป็น 44% ต่ำกว่า ในพื้นที่ชุ่มน้ำคืน และ ในความ หลากหลายหลอด ที่ 37% สูงกว่าในพื้นที่ชุ่มน้ำคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลการศึกษาวิเคราะห์ที่นี่

70 กระจายอยู่ทั่ว 62 สถานที่ใน 14 ประเทศ ( สนับสนุนข้อมูล S4 ) ชายเลนแม่น้ำเป็นที่ดีที่สุดเป็นตัวแทนระบบนิเวศประเภท ( 38% ของการศึกษา ) ตามชายเลนทะเลสาบ ( 27% ) และในที่สุดน้ำเค็ม ( 18% ) และชายเลน palustrine ( 17% ) เกือบทั้งหมด ( 68 ) โดยศึกษาข้อมูลเปรียบเทียบทั้งสามบูรณะศึกษาเรื่อยๆ ( 4% )เหลืออีกสองวิชา ( 3% ) ที่เกี่ยวข้องกับเขตข้อมูลหนึ่ง และโรงเรือนทดลอง .



ฟื้นฟูชายเลนเสื่อมโทรม ความหลากหลายทางชีวภาพ กู้เพิ่มความหลากหลายทางชีวภาพ โดย 19 % ( รูปที่ 1A ) ; ความหลากหลายทางชีวภาพ และในการเรียกคืนพื้นที่ไม่มีความแตกต่างจากในพื้นที่ชุ่มน้ำธรรมชาติ ( รูปที่ 1A ) การฟื้นฟูภายหลังการเพิ่มความหลากหลายของสัตว์มีกระดูกสันหลัง ( 53% ) พืชสีเขียว ( 45% )และ บก ( 17% ) และสัตว์น้ำ ( ร้อยละ 15 ) สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง แต่มันไม่มีผลต่อความหลากหลายของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังหน้าดิน . การบูรณะและพื้นที่ชุ่มน้ำธรรมชาติมีความหลากหลายที่คล้ายกันของพืชหรือสัตว์น้ำไม่มีกระดูกสันหลังสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง , แมโครและโพรทิสต์ . ในทางตรงกันข้าม ทั้งสองประเภทของพื้นที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในความหลากหลายของภาษา พรรณพืชซึ่งเป็น 44% ลดลงในการเรียกคืนพื้นที่ชุ่มน้ำและความหลากหลายของสัตว์มีกระดูกสันหลังซึ่ง 37% สูงในการบูรณะพื้นที่ชุ่มน้ํา